SPRAWOZDANIE
I. Nazwa i adres instytucji:
Towarzystwo Przyjaciół Chorych
„Hospicjum im. Św. Łazarza”
ul. Fatimska 17, 31-831 Kraków
II. Podstawa prawna funkcjonowania:
Forma prawna jaką przyjmuje ta organizacja to stowarzyszenie.
Najwyższym aktem prawnym regulującym istnienie stowarzyszeń w Polsce jest Konstytucja z 2 kwietnia 1997r.
Podstawowym aktem prawnym regulującym problematykę stowarzyszeń, ich zakładania i funkcjonowania jest ustawa z dnia 7 kwietnia 1989 r. – Prawo o stowarzyszeniach, tekst jednolity: (Dz. U. z 2001 r. Nr 79, poz. 855).
III. Struktura organizacyjna:
Jolanta Stokłosa – prezes
Stanisław Januś – wiceprezes
Piotr Małecki – wiceprezes
Anna Arciszewska – skarbnik
Ewa Huczkowska – sekretarz
Ks. Jan Machniak – członek
Władysław Miękina – członek
Krystyna Tomkiewicz - członek
W Towarzystwie zrzeszonych jest 219 osób. Ponadto jest ono wspierane przez około 18 400 osób dobrego serca.
IV. Zasady finansowania:
Organizacja prowadzi działalność gospodarczą z zakresu drobnego handlu, wynajmu, prowadzenia stołówek i cateringu.
Dodatkowo korzysta ze środków 1% podatku – z tych pieniędzy finansowane jest ogólne działanie statutowe, konkretne cele, prowadzenie hospicjum stacjonarnego, domowego, prowadzenie poradni medycyny paliatywnej, poradni medycyny obrzęku limfatycznego i poradni geriatrycznej, ośrodek dla osób osieroconych, zajęcia klubowe oraz szkolenia z zakresu opieki hospicyjnej i wolontariatu.
Towarzystwo pozyskuje środki finansowe również z NFZ-tu, Gminy Kraków, a także od sponsorów należących do grupy Przyjaciół Towarzystwa.
V. Zadania i formy pomocy:
Celem Towarzystwa jest niesienie pomocy społecznej osobom w trudnej sytuacji życiowej i ich rodzinom oraz wyrównywanie szans tych rodzin i osób, działalność charytatywna, ochrona i promocja zdrowia, działanie na rzecz osób niepełnosprawnych, nauka, edukacja i oświata, w szczególności w zakresie ochrony zdrowia, działania na rzecz integracji europejskiej oraz rozwijania kontaktów i współpracy między społeczeństwami, promocja i organizacja wolontariatu.
Dodatkowo Towarzystwo prowadzi działalność na rzecz osób ciężko chorych, zwłaszcza na nowotwory, a także przewlekle chorych i starszych oraz na rzecz rodzin tych osób w czasie sprawowania nad nimi opieki i po ich śmierci.
Propaguje ideę i metody opieki hospicyjnej, realizuje tą opiekę oraz pozyskuje ludzi dobrej woli gotowych bezinteresownie udzielać pomocy i opieki osobom objętych jego działalnością.
Hospicyjna pomoc jest kierowana do pacjenta przez Oddział Stacjonarny (30 łóżek), Poradnię i Zespół Domowej Opieki Hospicyjnej, w którego skład wchodzą zespoły: Poradnia Medycyny Paliatywnej, Hospicjum Domowe i Zespół Opieki Długoterminowej dla dorosłych i dla dzieci i młodzieży (obejmuje rocznie ok. 300 pacjentów), Ośrodek Opieki Dziennej (przygotowany na 10-15 pacjentów), Poradnia Obrzęku Limfatycznego, Zespół dla Osób Osieroconych. Opieka hospicyjna jest bezpłatna dla pacjentów i ich rodzin.
W opiece hospicyjnej znaczną role pełni wolontariat, poprzez swoją bezinteresowną pomoc ofiarowywaną choremu i rodzinie w bezpośredniej posłudze pacjentowi jak i poprzez wykonywanie wielu prac administracyjnych i organizacyjnych związanych ze zdobywaniem funduszy na prowadzenie tej opieki.
Opieka hospicyjna jest finansowana w większości przez Członków i Przyjaciół Towarzystwa (ok.6500). Część środków jest pozyskiwana z NFZ, z funduszy grantowych Gminy Kraków oraz programów prowadzonych przez Zarząd ("Pola Nadziei" i Kwesta Listopadowa), jak również z działalności Fundacji Pomoc Krakowskiemu Hospicjum.
„Pola Nadziei” – program rozpoczęty od 1997r.; odbywa się pod honorowym patronatem Ks. Kardynała Franciszka Macharskiego.
Główne zadania Programu to:
- promowanie opieki hospicyjnej wśród społeczeństwa
- współpraca z dziećmi i młodzieżą
- pozyskiwanie środków finansowych na bezpłatną, profesjonalną opiekę nad chorymi i ich rodzinami
W ramach kampanii Pól Nadziei mieszkańcy Krakowa są zapraszani jesienią – do wspólnego sadzenia cebulek żonkilowych oraz tworzenia własnych ogródków i kwietników oraz wiosną – aby zechcieli wesprzeć opiekę datkami pieniężnymi podczas prowadzonych kwest, a także ofiarowanie 1% podatku dochodowego.
„Kwesta listopadowa”
Co roku od 31października do 2 listopada trwa Wielka Kwesta na cmentarzach parafialnych i komunalnych w Krakowie i okolicach Krakowa. W przygotowania do kwesty włączona jest cała społeczność Hospicjum św. Łazarza: chorzy w ramach terapii zajęciowej, młodzi wolontariusze, członkowie Klubu dr Jana Deszcza - przez cały październik wykonują chorągiewki, które są rozdawane na cmentarzach. W kwesty angażują się szkoły współpracujące z Hospicjum oraz akcyjny wolontariat. W sumie ok. 300 osób prowadzi zbiórki datków do puszek na cmentarzach. Wynik kwesty w 2009 roku wyniósł 137 337,98 zł.
VI. Dokumentacja:
Towarzystwo przygotowuje różnego rodzaju sprawozdania, między innymi coroczne sprawozdanie z działalności merytorycznej, bilans Towarzystwa, rachunek zysku i strat oraz sprawozdanie finansowe.
VII. Współpraca z innymi instytucjami:
Przy realizacji celów, w zakresie swojej działalności Towarzystwo współpracuje z: organami władzy i administracji państwowej i samorządowej, środkami masowego przekazu i innymi podmiotami na zasadach określonych ustawą z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. nr 96, poz. 873).
Towarzystwo współpracuje także z innymi organizacjami pozarządowymi,
organizacjami kościelnymi, jednostkami resortu zdrowia, Województwem Małopolskim, Narodowym Funduszem Zdrowia oraz instytucjami krajowymi i zagranicznymi o podobnych celach i zakresie działania.
VIII. Charakterystyka klientów:
Klientami Towarzystwa Przyjaciół Chorych „Hospicjum im. Św. Łazarza” są przede wszystkim osoby ciężko chore (zwłaszcza na nowotwory) i ich rodziny, przewlekle chorzy i starsi. Ponadto Towarzystwo oferuje swoją pomoc osobom w trudnej sytuacji życiowej.
Podsumowanie:.
Uważam że działalność takich organizacji jak hospicja jest bardzo potrzebna. Często tylko w takich miejscach chorzy i ich rodziny znajdują potrzebne wsparcie i motywację do walki z chorobą.
Sama praca w takim miejscu jest bardzo trudna i ciężka, wymaga niezwykle silnej psychiki. Nie jest łatwo pracować z osobą mając przeświadczenie że pewnego dnia ta osoba od nas odejdzie mimo naszych starań. Jednak mimo wszystko uważam, że pracownicy i wolontariusze czerpią satysfakcję z tego co robią widząc uśmiech pojawiający się na twarzach pacjentów za sprawą ich działalności.