Głosowanie rozpoczyna się 14 lutego i potrwa do końca miesiąca. Głosujący powinien wysłać pod numer 7316 SMS o treści:

PT.RK4:5

Jak dla mnie to trochę za wcześnie na ikoniczne postacie, ale jak trzeba to trzeba. Na razie postacie istnieją tylko w konkursowych notkach (tej i poprzedniej). Dzisiejsi bohaterowie to wspomniany w poprzednim etapie Axel oraz Zelimar z Ochary.

Axel

Axel to szorstki w obyciu facet, ale porządny gość. Typ filmowego twardziela. Z natury szczery i uczciwy. Coś jak Brudny Harry.

Jest najemnikiem, walkę ma we krwi i jest w tym naprawdę dobry. Bardziej niż dobry. Jak wspomniałem w poprzednim etapie, żywa legenda. Nie prezentuje jakiegoś widowiskowego stylu, po prostu mordercza skuteczność. Mógłby przebierać w pracodawcach, każdy władca zapłaciłby każdą rozsądną cenę za jego usługi. Ale on woli za darmo pomagać Świetlistym, robiąc sobie wielu wpływowych wrogów. Szczególnie skonfliktowany jest z kultami Mrocznych. Większość czasu spędza u podnóża Iglicy czekając aż pojawią się Świetliści. Z ich powodu porzucił też lady Sarę. Co prawda godzą się co jakiś czas, ale poczucie misji Axela jak do tej pory zawsze w końcu brało górę.

Ma jakieś 185cm wzrostu i 100kg wagi. Zwarta budowa ciała, równomiernie rozwinięta muskulatura. Spora kolekcja blizn (każde odrodzenie likwiduje wszelkie blizny, ale Axelowi bardzo rzadko zdarza się „umierać”). Krótkie jasne włosy, błękitne oczy.

Ubiera się jak wszyscy, czyli w skórzane spodnie i bluzę, do tego wysokie, solidne buty oraz chusta używana do ochrony twarzy przed pyłem i wiatrem. Do tego płaszcz.

Uzbrojony jest zazwyczaj w miecz lub kukri (w tym świecie to popularna broń, poręczna, przydatna w walce i w gospodarstwie domowym).

Zelimar z Ochary

Kawał drania. Przez długi czas był władcą Ochary. W wyniku spisku swojej kochanki i jednego z sąsiednich miast został obalony. Zdrajcy planowali pochwycić Zelimara i podrzucić go do gniazda go Robali. Robale traktują ludzi jak inkubatory, odgryzają kończyny i składają jaja. Wylegające się młode zjadają ofiarę na tyle powoli, że ciało zdąży się regenerować. Rzadko, kto ucieka z ich gniazda. Niestety lub na szczęście dla Zelimara jego wierny gwardzista ściął mu głowę tuż przed pojmaniem. W normalnej sytuacji byłoby to tylko odroczenie, jednak sytuacja nie była normalna. Wysłani na miejsce odrodzenia ludzie byli ździebko zaskoczeni. Zelimar przeistoczył się w Bestię.

Zachował pełne wspomnienia sprzed przemiany. Już wcześniej był skurwielem, ale teraz przeszedł samego siebie. Rzeź i zniszczenia przetoczyły się przez miasto. Kwitnący niegdyś handel zamarł. Ludzie opuszczali w popłochu domy. Ochara stała się miastem duchów. W to miejsce ściągały grupy kultystów Bestii. Zanosiło się, że po raz pierwszy miastem będzie władać Bestia. Wszyscy sąsiedzi widząc dla siebie interes ruszyli na pomoc „wdowie”. Opłacili kilka grup łowców Bestii. W końcu udało się im pozbyć z Ochary Zelimara oraz kilku jego przemienionych akolitów.

Chodzą plotki, że obecnie Zelimar zaszył się gdzieś na Obrzeżach. Zawsze był mściwy, więc jest kwestą czasu gdy powróci.

Za „życia” był szczupły i niski. Jako Bestia jest wręcz chorobliwie chudy. Ścięgna, skóra i kości. Ma 160cm wzrostu i 50kg wagi. Skóra jest czerwona i połyskująca w świetle. Jest tak gładka, że nawet czerwony pył nie przylega do niej. Oczy chronią błony.

Jak wszystkie bestie nie nosi ubrań ani broni.