POETYKA FILMU

WYKŁAD l

l .Film to praca zbiorowa, rzadko jednej osoby.

2. By powstał film należy w pierwszej kolejności mieć pomysł.

Następnie stworzyć odpowiedni scenariusz, który precyzuje tzw. 2 k czyli „koncepcja i konstrukcja."

3. Koncepcja- przedstawia dany temat, u którego podstaw leży pewne ogólne założenie. To
   pierwotna przyczyna całego filmu.

4. Konstrukcja- spaja całość, narracja jest płynna. Wybiera się daną konstrukcję mając ogląd
   całości.

5.Sztuki narracyjne- film, literatura, teatr. Wszystkie one mają:

Ekspozycję- wprowadzenie akcji,

Zawiązanie konfliktu,

Rozwinięcie akcji

Punkt kulminacyjny

Rozwiązanie akcji

Jest to tzw. Narracja męska.

6. Scena to zespół ujęć połączonych jednością czasu, miejsca i akcji.

Wyjątek stanowa tzw. Montaż równoległy- toczenie się akcji w jednym czasie ale różnych miejsach, np. Z punktu widzenia uciekającego i goniącego, np. „Napad na ekspres".

7. Sekwencja to kilka scen stanowiących dramaturgicznie zamknięty fragment filmu.

8. W scenariuszu uwzględnia się dialogi i elementy akustyczne. Pisząc go operuje się prostym
   językiem, nie precyzuje się myśli i stanów emocjonalnych bohaterów.

9. Dokumentacja scenariusza- zapoznanie się z prawdziwymi realiami, np. Jeśli film jest o
   lekarzach, należałoby przeprowadzić wywiad środowiskowy, nabyć pewne kompetencje i poznać
   język danego środowiska.

10. Scenariusz to materiał literacki będący podstawą realizacji przedstawienia teatralnego albo filmu. Zawiera szkic fabuły, charakterystykę postaci, opis miejsc, dialogi oraz uwagi odautorskie i reżyserskie. Może być przeróbką istniejącego dzieła literackiego (scenariusz adaptowany) lub stanowić oryginalną twórczość autora (scenariusz oryginalny).Ustala zasady, konstruuje temat jednak wcześniej przechodzi fazę scenopisu.

11. Scenopis to opracowywany na podstawie scenariusza techniczny plan realizacji filmu,

sztuki teatralnej bądź serialu telewizyjnego, zawierający szczegółowy opis kolejnych scen, scenografii, ujęć kamery. Przy realizacji filmu jest podstawą konkretnych działań reżysera, operatora i scenografa. W praktyce filmowej, zwłaszcza w animacji, nazywany też "scenopisem opisowym".

12. Scenorys (ang. storyboard), scenopis obrazkowy - seria obrazów i szkiców, będących wskazówkami przy filmowaniu dla reżyserów, scenografów, operatorów, aktorów i montażystów. Ilustrowany scenopis filmu, swego rodzaju komiks. Kolejny etap prac przygotowawczych do filmu po scenariuszu i scenopisie opisowym.

- numer kolejnego ujęcia,

-oznaczenie planu w jakim ma być wykonane

-treść ujęcia

-określenie dźwięku- dialog, komentarz, uwagi,

-długość trwania ujęcia.

14. Ujęcie - najmniejsza dynamiczna część filmu składająca się z kadrów w ruchu; odcinek
taśmy filmowej z obrazem foto grafo wanym od startu kamery do momentu zatrzymania jej -
„cięcie". Robi sieje z tzw. Zakładkami-najczęściej powtórzenie, rozpoczęcie
zaplanowanego ujęcia, by zachować płynność

Im dłuższe ujęcia tym akcja wolniejsza, krótsze-dynamizująją.

15. Funkcja ujęcia- spełnia zadanie jakie ma ujęcie w danej scenie. Stosuje się tzw. Gradację
ujęć, chyba że duży skok z jednego na drugie .a wywołać szok, dramaturgię wydarzeń.

Kadr - pojedyncza klatka błony filmowej, bądź fotograficznej, objętej ramami pola naświetlanego przez aparat fotograficzny, dzięki zwolnieniu jego migawki.Rozmiar kadru jest uzależniony od wielkości naświetlanego materiału. Popularne błony światłoczułe mają wielkość 8 mm. 16 mm, 36 mm. Tak zwane błony średnioformatowe zawieraj ą kadry 6x4,5cm, 6x6cm oraz 6x9cm cm

CIĘCIE - czyli ostrą natychmiastową zmianę ujęć. W filmowej interpunkcji takie przejście ani nie zamyka ani nie otwiera zdania. Jeżeli nie popełnimy błędu technicznego jak np. przekroczenie osi akcji, takie przejście jest dla widza neutralne i niezauważalne. W ten sposób łączymy ujęcia i sceny, w których

występuje jedność miejsca i czasu, - czyli akcji.

ŚCIEMNIANIE (FADE) - tak najczęściej zaczyna się i kończy większość filmów. Najczęściej wykonuje

się ściemnienie do czerni, chociaż można się również spotkać ze ściemnieniem do bieli. Takie połączenie

ujęć definitywnie kończy pewien etap filmu. Oznacza zmianę miejsca i czasu akcji. Ścieżka dźwiękowa

również jest ściszana.

PRZENIKANE - polega na nałożeniu obrazu na jednocześnie zanikający poprzedni obraz, w środku łączenia obydwa obrazy są widoczne. Przenikanie pomiędzy ujęciami oznacza najczęściej upływ czasu, przejście do retrospekcji lub zmianę miejsca akcji

17. Jazda- najazd/odjazd kamery - przemieszczanie się kamery umieszczonej na wózku lub kranie. Za jej pomocą można zmieniać plan podczas ujęcia (najazd/odjazd)

Perspektywa normalna - uzyskana jest, gdy obiektyw aparatu jest na wysokości twarzy lub pierś fotografowanej osoby lub na wysokości ważnych elementów fotografowanych przedmiotów. Jest ona dla nas naturalna, gdyż na co dzień oglądamy świat z tej perspektywy. Istotne jest to, że relacje miedzy bohaterami fotografii a oglądającym są naturalne, a co za tym idzie neutralne. Jeśli opowiadamy historię normalnego człowieka, użyjemy właśnie takiej perspektywy, aby pokazać, że jest on taki jak my. Nietrudno zauważyć, że fotografując najczęściej korzystamy z perspektywy normalnej.

Perspektywa ptasia - obiektyw umieszczony wysoko, osoby lub przedmioty fotografowane z góry.

Warto użyć takiego spojrzenia, gdy chcemy pokazać, że ktoś jest mało ważny, czy wręcz malutki Dobrze rozumiemy co to znaczy, gdy ktoś "patrzy na kogoś z góry". Taka perspektywa doskonale oddaje to spojrzenie.

Perspektywa żabia - obiektyw umieszczony nisko, osoby lub przedmioty fotografowane z dołu. Tak sfotografowana osoba wydaje się bardzo ważna. Zauważmy, że znakomitą większość pomników oglądamy z dołu, więc przy tak przyjętym punkcie widzenia automatycznie wynosimy sfotografowane osobę na piedestał. Ta perspektywa często wykorzystywana jest przy budowaniu dobrego wizerunki polityków. Od razu wydają się oni szlachetniejsi, prawi itp.

Playback to odtwarzanie wcześniej nagranej ścieżki dźwiękowej. Na koncertach głównie ze względów technicznych lub braku umiejętności wokalnych osoby. Często muzycy grają z playbacku. Artyści śpiewają z playbacku ponieważ mogą między innymi mieć określoną choreografię czyli taniec. Wtedy najczęściej ruszają ustami do mikrofonu.

Postsynchrony polegają na stworzeniu w studio ścieżki dźwiękowej od podstaw. Angielska nazwać postsynchronów to Automatic Dialog Repiacement (ADR) lub Looping. Dialogi nagrane na planie tzw. PILOTY, służą jako pomoc podczas ponownego nagrywania ich w studio dźwiękowym Podkładane są również wszelkie efekty dźwiękowe - synchroniczne i nie synchroniczne, odgłosy tła itd.

Wszystkie kwestie dialogowesądoskonale słyszalne, a nagrywano je synchronicznie z rejestracją obrazu, (metodą tzw. z zdjęć stuprocentowych) gdyż postsynchrony, realizowane w warunkach innych niż te, które panowały na planie, w innej atmosferze odebrałyby aktorom prawdę wyrazu.

18. Podstawowym środkiem wyrazu filmu są plany- czyli odległość kamery od filmowanego obiektu. Miernikiem jest postać bohatera.

19. Plan daleki- ukazuje przestrzeń, najczęściej z góry, są to na ogół sceny plenerowe, zapoznające się z terenem, człowiek jest nierozpoznawalny.

20. Plan ogólny-jest to pełny obraz miejsca akcji, człowieczą postać widać, ale słabo. Często wykorzystuje się go w ukazaniu wnętrza, on umiejscawia akcję, często stosowany w filmach przygodowych lub scenach pogoni.

21. Plan pełny- obejmuje całą wysokość kadru, rzadko stosowany, na ogół tylko przejściowo między planem ogólnym a amerykańskim, przydatny gdy ukazuje się większą ilość osób, np. sceny tańca, bójek.

22. Plan amerykański- postać widoczna od góry do kolan, odzwierciedla właściwości percepcji oka ludzkiego i jest najczęściej podstawowym planem.

23. Plan średni stosuje się go zamiennie z planem amerykańskim, postać ukazana od góry do pasa, dobrze widoczna mimika, np. Całujące się pary...

24. Plan bliski (półżbliżenie )= popiersie- stosowany, aby bardziej skoncentrować się na grze, Simice tarzy, np. Aby lepiej ukazać jego stany psychiczne.

25. Zbliżenie - twarz człowieka ukazana w całości w kadrze, gł. Przedstawianie stanów

emocjonalnych, stosów. W punktach kulminacyjjnych psychologii ludzkiej, lub istotne dla akcji rekwizyty. Często używa się do celów informacyjnych, np. Zbliżenie na szyld, zegar, notatki, sms.

26. Detal - jest to ukazanie fragmentu jakiejś całości- np. Isotnego a nawet kluczowego dla
    akcji przedmiotu,gł. Stosowany w końcowej fazie kina niemego, dziś gł. W kryminałach.

27. Plan zmieniony-

• bliższe lub dalsze usta^oenie kamery

• przybliżenie lub oddalenie danej postaci
  *zmiana obiektyw z inną ogniskową

28. Jak się łączy ujęcia?

• cięcie
  - przenikanie

• ściemnianie
  - rozjaśnianie

- szwank forma bardzo szybkiej panoramy, gdzie obraz nagle zamazuje się, gdy zmienia się

gwałtownie akcja

- roletka (pionowa lub pozioma) - nakładanie się 2 ujęć za pomocą ścierania l obrazu i pojawienia się 2.

29. Robienie ujęć to:

• równoważenie kadru- równomierne rozłożenie planu
  - uwzględnienie ruchu,

• ostrość i nieostrość obrazu- sterowanie uwagą widza.

Zasadniczo akcja podstawowa dzieje się na l planie, przy zachowaniu ostrości można zauważyć plan 2 i 3.

30. Ruchy kamery:

* statyczny (może się jednak obracać na statywie)- kręcenie panoram pionowych i
poziomych lub ukośnych,

• dynamiczny- za pomocą najazdu lub odjazdu kamery

• kran zdjęciowy- np. Kiedy się wspina, wchodzenie po schodach
  Ruch kamery można zwalniać, zatrzymywać, przyspieszać.

31

Ruch wewnątrzkadrowy - jest to ruch obiektów filmowych na płaszczyźnie wewnętrznej kadru. Najistotniejsze jest zwrócenie uwagi przy montażu na logikę danych ujęć.

32. Ruch przyspieszony- zdjęcia robi się w tempie zwolnionym, częstotliwość jest mniejsza niż 24 klatki/sekundę. Często stosowany w syt. wyścigów samochodowych lub by wydobyć komizm z danej sytuacji.

33. Ruch zwolniony- zdjęcia robi się w tempie przyspieszonym, częstotliwość większa niż 24 kl/sek. Np, podkreślenie jakiejś niesamowitości, ważności wydarzeń.

34. Ruch odwrócony- tzw. Puszczenie taśmy od tyłu, stosowany w robieniu zdjęć w warunkach szczególnie niebezpiecznych.

35. Ruch zatrzymany- tzw. Stop-klatka- gł. Stosowana na końcu, aby zwrócić uwagę na istotne szczegóły.

32. Ruch przyspieszony- zdjęcia robi się w tempie zwolnionym, częstotliwość jest mniejsza niż 24 klatki/sekundę. Często stosowany w syt. Wyścigów samochodowych lub by wydobyć komizm z danej sytuacji.

33. Ruch zwolniony- zdjęcia robi się w tempie przyspieszonym, częstotliwość większa niż 24 kl/sek. Np, podkreślenie jakiejś niesamowitości, ważności wydarzeń.

34. Ruch odwrócony- tzw. Puszczenie taśmy od tyłu, stosowany w robieniu zdjęć w warunkach szczególnie niebezpiecznych.

Ruch zatrzymany- tzw. Stop-klatka- gł. Stosowana na końcu, aby zwrócić uwagę na istotne szczegóły

.WYKŁAD 2

1. Początki filmu:

• 1895- pokraz braci Lumiere, I płatny pokaz

• camera obscura
  *latarnia magiczna

• Kamera miała rejestrować rzeczywistość, stała się zaś narzędziem popularyzacji. Filmy głównie
  rejestrowały wydarzenia i pełniły funkcję kronikarską, stosowano różne triki filmowe, oprócz tego
  kręcono różne wodewilowe scenki, z czasem dopiero filmy fabularne.

• 1907- dominacja filmu fabularnego.

• Kino to kolejne mass-medium, przeznaczone dla zbiorowości. To kolejny krok w
  poszukiwaniach artystycznego sposobu wyrażenia. Masowa prasa była inspiracją kinematografii:
  zbrodnie, namiętności, I wielkie filmy czerpały z gazet, gł brukowców a także z teatru
  bulwarowego, potem z malarstwa akademickiego- realizm, dokładność. Przez kino sztuka stała się
  towarem, przemysłem. Ludzie musieli nauczyć się z czasem języka filmowego.Dominował
  wszechwiedzący narrator. Artyści korzystali z licencji poetyki.

• Koniec XIX to inwazja obrazu, widz jest wrzucowny w kulturę obrazu przez dominację fotografii,
  komiksy. Status sztuki film zyskał dopiero od czasów W. Griffitha- to on był twórcą języka,
  poetyki filmowej.

2. Film niemy-

• akcję wprowadzały napisy, gesty, mimika

• charakterystyczne typy postaci, nacechowane i stereotypowe, np. Kobieta wamp- zawsze zła,
  słodki aniołek, blond kokietka, niewinna.

• jeśli przedmiot jest istotny stosowano tzw. Przysłonę, kocie oko,

• stosowano wyostrzenie i wydzielenie detalu,

• symbolizm pewnych przedmiotów i gestów, także dekoracji,

• sztuczne, przesadzone i wyolbrzymione aktorstwo, bardzo teatralne,

3. Kino opowiada historię:

• dominacja filmu fabularnego,

• wydarzenia, osoby, czas i przestrzeń składają się na całe opowiadanie.

• przekazywanie w formie ustnej, pisemnej, w formie ruchów i gestów, a także rysunków i
  obrazów.

• wydarzenia- są logiczne, ciąg przyczynowo-skutkowy, który łączy i spaja film, przez co jest
  bardziej zrozumiały.

1916 "Nietolerancja"- film opowiadający 4 różne z pozoru historie, czas akcji i miejsce a także bohaterowie rozgrywają się odrębnie, zaś spaja je wspólna tematyka.

4. Czas- jest to suma przepływu przez taśmę zarówno czasu jak i przestrzeni.

1. czas trwania projekcji

2. zw. Z wewnętrznym odbiorem czasu przez widza, im film lepszy tym c zaś szybciej płynie.

3. relacja między fizycznym czasem a casem wydarzeń w filmie- czasem się pokrywa z
   rzeczywistym, np. " w samo południe", często jednak czas projekcji jest dłuższy od czasu wydarzeń
   w filmie.

Czas trwania można zatrzymać, zwolnić i przyspieszyć.

Czas może być

• chronologia

• symultaniczna-równoległy montaż,

• niechronologiczny: retrospekcje, antycypacje
  *achronologiczny (stosowany w impresjach filmowych)

* historyczny czas akcji,

*czas narracji (Np. Bulwar Zach. Słońca)

5. Przestrzeń:

© kadru- przestrzeń fizyczna filmu, wszystkie punkt zdają się być tak samo ważne, ale: ! sątzw. Punkty uprzywilejowane. a)przestrzeń można zabudować : -w głąb (1,2 plan), dzięki tzw, głębii ostrości-

• Kadr ma 4 strony : lewa, prawa, góra i dół - w tych kierunkach może dziać się akcja
  Są tu obszary:

• centralne- 1/3 kadru (centralna część- tam umiejscowione są najważniejsze elementy),

• peryferyjne

• strefa chroniona -obszar najbliższy przy kamerze

• ramy- oddzielaj ą przestrzeń kadru.

© pozakadrowa- akcja dzieje się, ale reszty nie widzimy, jest domeną naszej wyobraźni

© świata przedstawionego- gł. Dzieje się w wyobraźni widza, jest to rekonstrukcja

oderwanych kadrów i złączenie ich w całość. Podporządkowanie tej przestrzeni fabule, gł. Redukcje formy opisowej.

* może zaistnieć konflikt między przestrzenią a opowiadaniem, gł by film miał większą
dynamikę.

© Przestrzeń symboliczna- może to być np rzeka, dom, las

© przestrzeń ekspresjonistyczna- projekcja przestrzeni wew bohatera.

Na ogół jest bezpośredni kontakt widza z narracjąjest to tzw bezosobowy system narracyjny.

6. Montaż-pełni podstawową funkcję w filmie.

Lew Kuleszow- zestawiał ze sobą klatki tych samych wyrazów z innymi, w taki sposób że powstawał często zupełnie nowy obraz, tzw 3 obraz, nowy sens.

Film fabularny, klasyczny

-koncentracja na wydarzeniach

-akcja dzieje się tak, by widz mógł się skupić

wydarzeniach

-forma jest obecna, ale niewidoczna

-figura retardacji- odroczenie rozwiązania w czasie akcji, na chwilę przenosimy się w inne miejsce, taki przerywnik

na

Film stylu zerowego

-koncentracja na warsztacie filmowym.

-filmowa mowa codzienna, np"Casablanca"

-widz utożsamia się z bohaterami- projekcja

identyfikacji

cel stylu zerowego:

- wydobycie emocji widza

-środkiem jest opowiadanie pewnej poruszającej

historii

-jednoznaczność i zrozumiałość

-realizm i obiektywizm

-przezroczystość formalna,

-oddziaływanie na emocje widza

-lubi chronologię

-widz musiał znać sens geograficzny i jak

wyglądało dane miejsce.

Obiektywizm w filmie - bezosobowe

opowiadanie staranne rozgraniczenie partii subiektywnych i obiektywnych, -konwencjonalizacja przeżyć bohatera np. Sceny snu 'wnikanie w głąb bohatera";?

- aktorzy nie mogli patrzeć w kamerę, widz
bowiem zajmował pozycję "podglądacza", i nie
mógł być zdekonspirowany.

-płynność i ciągłość zachowana- detale dekoracji, kostiumów, unikano wpadek,

- montaż miekki - przenikanie scen za pomocą zaciemnienia, rozjaśnienia, roletek, przejścia nie mogły być gwałtowne. Występował zawsze między dwoma scenami.

- wykreowano tzw. Star system- czyli wizerunek aktorki, danego aktora kojarzono z wykonywanymi przez niego często stereotypowymi rolami, komik więc zawsze był komikiem.

- postaci są mocno nacechowane, l cecha
charakteru i dowiadujemy się o nich poprzez
dialogi, wydarzenia i czy

n7. Opowiadacie:

• należy dokonać odpowiedniej selekcji, aby historia była ciekawa

• często zawiera ważne, dramatyczne, poruszające wydarzenia.

*pewne elementy są w fabule, ale nie ma ich na ekranie, ale widz sam może dopowiedzieć

je sobie,

* zdarzenia, które miały miejsce na prawdę- sjużet ( treść z franc.) w filmie.

* fabuła -

*McGuffin is a plot device that motivates the characters and/or advances the story, but ha s a little other relevance to the story.

• często działo się tak, że bohaterowie zabijają się a widza to zupełnie nie interesuje.

• zdjęcia są robione na podobieństwo mechanizmu uwagi człowieka, czyli tak jak my
  odbieramy rzeczywistość

Fabuła - zdarzenia, wątki i motywy przedstawione w filmie lub utworze literackim, powiązane czasowo i przyczynowo: potocznie treść utworu

Sjużet to przetworzenie przebiegu zdarzeń za pomocą odpowiednich chwytów. Motywy wciągane w konstrukcję sjużetu, tracą swój związek z życiem, nabieraj ą nowej funkcji i nowego zdarzenia. Sjużet to tak jak w poezji użycie rytmu wobec znaczeń użytych słów. Proza operuje fabularnością, która deformuje motywy.

8. Warunki dobrego opowiadania;

© dobór wydarzeń, które tworzą sjużet,

© kamera ma być na wysokości ludzkiego wzroku,

© kompozycja kadru- wykorzystanie centrum

9. Reguła przestrzeni 180 stopni:

Okrąg: w górnej połowie ma miejsce akcji dolna połowa- ustawione są kamery i ekipa filmująca.

10. Ujęcie ustawiające (master shot):

• realizowane w ogólnym planie miejsca akcji,

• pełni fukncje informacyjne

• czasem można je zlekceważyć, np kiedy widz dobrze zna dane miejsce, nieznajomość
  miejsca akcji jednak wynika z fabuły, np bo widz ma się z zaskoczenia o nim dowiedzieć.

11. Narratywizacja przestrzeni:

przestrzeń nie może mieć takich elementów, które odciągałyby widza od wydarzeń, ma być dość uboga, oszczędna, miała być podporządkowana fabule, w latach 30/40 już ją wzbogacano i zawierano w niej charakterystykę socjologiczną wnętr

z12. Postaci:

• informuje się widza o postaci poprzez ubiór, wykonywany zawód, stan cywilny, wygląd
  zewnętrzny, wizerunek

• stereotypy-upraszcza się ludzką złożoność do danego gatunku filmowego.

13. Stereotyp (z gr. stereos = 'stężały, twardy', typos = 'wzorzec, odcisk') – konstrukcja

myślowa, zawierająca komponent poznawczy (zwykle uproszczony), emocjonalny i behawioralny zawierająca pewną wiedzę na temat innych ludzi czy grup społecznych. Stereotyp przyjęty może być przez jednostkę w wyniku własnych obserwacji, przejmowania poglądów innych osób, wzorców przekazywanych przez społeczeństwo, może być także wynikiem procesów emocjonalnych (np. przeniesienia agresji). Stereotypy mogą być negatywne, neutralne lub pozytywne, chociaż najczęściej spotykamy się z wyobrażeniami negatywnymi.

Głębia ostrości (dawniej "głębokość ostrości") - parametr stosowany w optyce i fotografii do

określania zakresu odległości, w którym obiekty obserwowane przez urządzenie optyczne sprawiają wrażenie ostrych. Z punktu widzenia fizycznego, niezerowa głębia ostrości nie istnieje. Pojęcie stosowane w optyce wywodzi się jednak z fizjologii postrzegania: przyjmuje się, że poniżej pewnej wielkości plamkę widzimy jako punkt, więc pewien rejon obserwowanej przez dany układ optyczny przestrzeni trójwymiarowej będzie wydawał się ostry. W fotografii, to samo zjawisko wynika z ograniczeń technicznych medium rejestrującego obraz: rozmiaru ziarna błony filmowej lub pikseli sensora. Duża głębia ostrości zapewnia ostrość większości elementów na zdjęciu, natomiast mała głębia ostrości (czyli precyzyjne ustawienie i nieostre tło) bywa wielce pożądana przy zdjęciach portretowych i artystycznych, ponieważ wyodrębnia fotografowany obiekt na tle otoczenia.

14. Sztuki: dzielą się na przedstawiające i nieprzedstawiające, np malarstwo realistyczne i abstrakcyjne Kino i literatura to przykłady tradycji mimetycznyej-czyli naśladownictwa.

15. Zasada prawdopodobieństwa- stosowana np w horrorach, czyli tak "mogłoby być".

16. Przezroczystość w filmie - cięcia montażowe, obecność kamery musi być dla nas

niezauważalna.

17. Montaż niewidoczny- wewnątrz sceny:

1. montaż na ruchu- nop. Jeśli gość idzie to po cięciu idzie dalej

2. montaż oparty na punkcie widzenia- np. Ktoś patrz, po cięciu widzimy na co patrzy,

3. przejście analityczne- od planu ogólnego do mniejszego (szczegółowego)
   d) przejście syntatyczne-odwrotnie,

5. stałe frazy montażowe- zasada ujęcie/przeciwujęcie np scena dialogu, raz jeden rozmówca raz drugi,

6. montaż równoległy- np sceny pościgu, raz goniący raz uciekający,

7. sekwencje montażowe- skrót czasowy, np w Obywatelu Kane - scena rozpadu małżeństwa Kaneów.

18. Dwuznaczny stosunek do tradycji:

Unikano nawiązywani a do innych filmów, ale z drugiej strony aktorzy grywali cały czas podobne postaci, np Greta Garbo.

19. Odbiór: celem było rozbudzenie u widza określonych emocji, kino to sztuka czasowa-należy oglądnąć film do końca aby do ocenić. Wielu badaczy zauważyło podobieństwo kina do snu- swoboda przemieszczenia się w czasie i przestrzeni, emocje, ciemność sali kinowej. Kino ma łatwość oddziaływania na nasze emocje popędy, podświadomość- Freudyzm w kinie.

Widzowie mogą utożsamiać się z postawami bohaterów - zjawisko projekcji-identyfikacji.

Identyfikacja emocjonalna zw z empatią- umiejętność wczucia się w stan bohaterów.

20. Odbiorca wirtualny-autorzy wyobrażają sobie dla kogo tworzą dzieło.

Filmy są produkowane dla odpowiedniej grupy ludzi- jak i wszystkie produkcje.

Odbiór:

naiwny- gdy wierzymy ze film to rzeczywistość,

świadomy- film to fikcja.

21. Pierre Paulo Massolini- kino poezji i kino grozy

Kino grozy wg niego to kino stylu "O", realistyczne Kino poezji- wyzwolenie obrazu, jest nieprzewidywalne

Kompozycja zamknięta - cecha stylu O, sens wydarzeń nie zmienia się w czasie. Ma początek koniec no i środek, ukazuje najlepszy punkt widzenia.

Kompozycja otwarta - sens pewnych wydarzeń zmienia się w czasie. Widz często sobie sam dopowiada koniec, sam go interpretuje, tworzy wspólnie dzieło, dokonkretyzowuje je. Nowe kino chce uczynić swoją rzeczywistość taką jaka jest na prawdę. Wybiera wydarzenia mniej dramatyczne niż w kinie dramatycznym stylu zerowego. Bohaterowie to zwykłe postacie, jeśli jest coś dramatycznego to niekoniecznie jest to głównym punktem wydarzeń, np "Przygoda"Antonellego, "Matnia"Polańskiego (odwołanie do Becketta"Czekając na Godota"), "Sen" A. Warhol (6 godzin zdaje się gościu sobie śpi i kima)

Jean Godarte "filmy powiny mieć te składniki[ początek, środek, koniec], ale nie koniecznie w tej samej kolejności"

Królikiewicz "Tańczący jastrząb"- najbardziej dramatyczna walka 2 facetów z siekierami;) przenosi się za kadry, widać tylko jak w pobliskiej rzeczce płynie strużka krwi.

Montaż stylu "O" naśladuje style ludzkiej percepcji, przestrzeń jest sterylna, l cecha bohatera.

Ań drę Bazin-spropagował tzw długie ujęcia i głębię ostrości, montaż wewnątrzkadrowy, widz może sobie wybrać który plan chce obserwować, co daje wielość interpretacji i szersze spektrum.

22. Czas niechronologiczny

• retrospekcje

• nieokreślony

-nie informuje się o jego zmianie

23. Przestrzeń często jest ważniejsza od fabuły, np. Pedro Almodovar, Peter Greenaway Bohaterowie nowej fali filmu mają więcej niż jedną cechę charakteru co wskazuje na ich zgodność z rzeczywistością odzwierciedlaniem rzeczywistości. Film już nie jest przezroczysty, nie polemizuje si,e z innymi, czasem zdarzają się odwołania do innych filmw a nawet do ekipy czy reżysera, np.

F.Fellini "Rzym'-ekipa wyrusza na zdjęcia wieczorem spotykaj ą jakąś włoską aktorkę, która jest nagabywana przez jakiegoś innego znowóż twórcę. Sam Fellini występuje w filmie i rozmawia z aktorka.

"Miami Vice"- l z bohaterów powiedział, że coś tam zrobił, bo scenarzysta tak chciał, albo

nagle pojawia się ekipa demontująca dekorację.

l ujawnienie warsztatu twórczego:

- "2 lub 3 rzeczy które o niej wiem "- Godarta. sprawozdanie z 24 godzin życia Juliette

Janson

24. „Podwójne kodowanie” - intertekstualizm, np Shrek.

Mamy pierwszy plan z pozoru wydaje się nam, ze tylko on istnieje, ale odczytując pewne inne znaki, (intertekstualne) i rozszyfrowując je, odkrywamy drugi sens tego samego tekstu, co daje nam szersze spekturym interpretacji.

25. Odbiór empatyczny - charakterystyczny dla zjawiska identyfikacji, wczuwamy się w położeniu bohaterów, charakterystyczny dla stylu zerowego

26. Odbiór estetyczny- delektowanie się poszczególnymi obrazami, na formie a nie na treści.

27. Odbiór w stanie rozproszonej uwagi:

*dystans do losów bohaterów.

• widz ma świadomość, że to tekst kultury

• widz ma się intelektualnie bawić,

• obraz ukazany nie jest realistyczny

• jest to wynik stałego obcowania widza z TV,

28. Kino autorske-

np kino Pedro Almodovara, Woodego Allena, Davida Cronenberga

• kino. które charakeryzuje określone cechy autora filmu,

• odpowiedni sposób postrzegania rzeczywistości,

• nazwisko reżysera to pewna etykieta,

• wykorzystują oni też kino gatunków-np Q. Tarantino

Filmy mogą być aktorskie, operatorskie, jednak gł. Film jest pracą zbiorową.

Owa rewolucja przyszła z Europy w łatach 50, przez Francuzów:

Nurt Nowej Fali: Jean Godard, Francois Truffant "Strzelajcie do pianisty", "400 batów".

29.(Nowa fala] zbuntowała się przeci kinie papy- skoncentrowane na realizmie. Ważne było głównie kino autorskie, niezależna produkcja, otwartość na improwizację, głównie kręcono w plenerze, kamera się"trzęsie",zrezygnowano ze sztucznego oświetlenia. Dekonstruowano klasyczne gatunki filmowe, fabuły pozbawione niezwykłości, duża rola dialogów, komentarzy. To pozwalało na wielość interpretacji. Wykreowano nowy typaktora-Jean-Paul Belmodno"brzydal'. Andre Bazin jako redaktor czasopisma „Cahiers du cinema” wypowiadali się tam reżyserzy, którzy w teorii mówili o swoim stylu (Iy5ó-5yj. W Wielkiej Brytanii- było Free Cinema Movement, ok. 56-59, cykl filmów zainteresował się brytyjską prowincją, głównie młode zbuntowane postaci próbujących wyrwał się z prowincji.

Jest to: estetyka kuchennego zlewu- pokzazanie przeciętnego Brytyjczyka. Gł. Twórcy: Tonnie Richardson, "Smak miodu", "Samotność długodystansowca"

* Lindsay Andersen, "Sportowe życie"

* Kareł Reisz "2 soboty na niedzielę"

Fundacja Ford wspierała tego typu filmowców. Pod koniec lat 40 -neorealizm włoski. Zainspirował twórców nowej fali, kina autorskiego. Ukrazywali oni nieciekawe życie mieszkańców powojennych Włoch, postfaszystowskie społeczeństwo.

2