Kiedy stosujemy? Przerwy śródlekcyjne, przed zajęciami, przed klasówką, na godzinach wychowawczych, lekcjach wychowania fizycznego, zajęciach teatralnych, kołach zainteresowań.

Elementy: ćwiczenia ciała (rozciąganie połączone z oddechem), ćwiczenia oddychania (uspokojenie ciała i ducha), zabawy (wyciszają, uspokajają, koncentrują uwagę), ćwiczenia fantazji, wizualizacje, wyobrażenia.

Organizacja: wybór odpowiedniego miejsca, określony czas, światło, cisza, muzyka, spokojny głos prowadzącego.

,,Bazyliszek”- zabawa ze wzrokiem (nauka koncentracji).

Dzieci odwracają się do siebie. Jedno dziecko zakrywa oczy rękoma. Zadanie drugiej osoby polega na tym ,by nie spojrzeć w oczy ,, Bazyliszka,” gdy on je odsłoni. Wtedy drugie dziecko musi szybko zasłonić swoje oczy rękoma.

,,Niewidzialna lina”- ćwiczenie ruchowe.

Dzieci siedzą w kręgu krzeseł na swoich miejscach. Wyobrażają sobie, że wisi przed nimi lina. Chwytają ją obiema rękami i podciągają się powoli, ale pewnie do góry... i jeszcze wyżej...i jeszcze wyżej...aż staną na palcach z wyciągniętymi do góry ramionami. Potem zaczynają schodzić znowu po linie. Powoli, kawałek po kawałku. Gdy już usiądą na miejsce – prosimy, by wsłuchały się we wnętrze swego ciała.

,,Balon”- dzieci wyobrażają sobie, że są balonami, które mogą nadmuchać. Każde dziecko nadmuchuje swój balon, a przy tym staje się coraz większe. Kiedy znowu wypuści powietrze, stanie się naturalnie mniejsze. Na początku dzieci siedzą i kulą się tak, by być możliwie jak najmniejszym. Z każdym wdechem coraz bardziej się wyprostowują. Na koniec stają się dużymi balonami z wyciągniętymi do góry ramionami. Potem wypuszczają znowu powietrze z balonu, z głębokim i długim dźwiękiem szszszszsz. Wraz z tym szszszsz...stają się coraz mniejsi i mniejsi, aż znowu siadają na swoim miejscu.

,,Drwale”- pozbywamy się złości i niepokoju. Dzieci stają na szeroko rozstawionych nogach Wyobrażają sobie, że przed nimi leży pniak. Składają dłonie tak, jakby trzymały w nich siekierę. Wdychając powietrze, unoszą ją do góry nad głowę, a przy wydechu uderzają siekierą w pniak (z zamachem ramionami i całym tułowiem). A przy tyk krzyczą tak głośno, jak tylko potrafią: ,,Ha!” Wraz z ty ,,Ha!” pozbywają się złości albo napięcia.

,,Rakieta”- dzieci siedzą na swoim miejscu i kładą dłonie przed sobą na stole. Rakieta startuje: bębnimy koniuszkami palców, cicho brzęczymy, lekko tupiemy nogami o podłogę. Rakieta leci coraz wyżej i wyżej: coraz głośniejsze odgłosy palców, głosu i nóg. Rakieta wylatuje wysoko do góry: płaskimi dłońmi uderzamy w blat stołu, krzyczymy i tupiemy stopami. Rakieta leci teraz niżej: odgłosy cichną. Rakieta ląduje: odgłosy stają się bardzo ciche. Rakieta wylądowała: wsłuchajcie się w ciszę.

,,Olbrzym Rumszumszum”- dzieci wyobrażają sobie, że są olbrzymami, które kochają muzykę. Kiedy słyszą muzykę, wtedy człapią ciężko przez las. Słuchają muzyki i maszerują w jej rytm. Kiedy muzyka cichnie, dzieci tupią bardzo głośno nogami i wołają: ,,Rumszumszum!”. Kiedy muzyka rozlega się ponownie- maszerują dalej.