71. OBOJĘTNOŚĆ KAPŁANÓW

Jezus: Postawa obojętności kapłanów nie jest duszpasterska. Absurdalna jest postawa kapłana, który dobrowolnie obiera przeciwną drogę od celu, do którego miał dojść.

Jest jeszcze inny aktualny zły objaw istniejący w Kościele.

Przyjmuje się sakrament kapłaństwa, jako powołanie do współodkupienia i zbawienia dusz razem z Jezusem, aby potem zrezygnować z pójścia za Mną, by w walce, jaką dokonałem i prowadzę nadal, wyrwać dusze diabłu i piekłu.

Dlaczego nigdy nie dałem się poznać jako Ten, który sprzeciwia się szatanowi? Tajemnica Wcielenia jest przede wszystkim Tajemnicą nieskończonej pokory, tak jak grzech szatana jest tajemnicą bezgranicznej pychy.

Zróbcie porównanie: diabeł nieskończenie niższy od swego Stwórcy, pragnie być równy Bogu. Bóg zaś rodzi się jako człowiek, poniża się, aby stać się Ciałem w łonie Maryi.

Szatan pragnie tronu i chce mieć królestwo. A Ja, Słowo Boże, które stało się Ciałem, rodzę w szopie, najuboższy z ubogich. Szatan odmawia posłuszeństwa, a Ja, Jezus, Bóg i Pan wszelkiej rzeczy, umywam nogi Moim Apostołom.

Pociąga on ludzkość do śmierci, do chaosu i nieporządku wszelkiego rodzaju. Ja umieram na Krzyżu. Moje zwycięstwo i Mój triumf zaczyna się na krzyżu. "Gdy będę podniesiony...". Przychodzę na świat, żyję, działam i umieram w całkowitym przeciwieństwie do sposobu bycia szatana.

Kapłan uświęcony, który żyje wiarą, wybiera tylko drogę wydeptaną przeze Mnie, wskazaną, jako jedyną do przebycia. Ja Jestem Drogą. Ja Jestem Życiem.

Szatan przyniósł na świat śmierć, a Ja przyniosłem życie. "Ja Jestem Zmartwychwstaniem i Życiem."