Francesco Petrarka urodził się 20 lipca 1304 w Arezzo. Jego ojcem był florencki notariusz, który na skutek różnych perypetii życiowych został skazany na wypędzenie z Włoch i konfiskatę majątku. Rodzina Petracców osiedliła się w Awinionie, gdzie ojciec poety pracował jako prawnik na dworze papieża. Franciszek studiował prawo w Bolonii i Montpellier, powrócił do Awinionu dopiero po śmierci ojca, kiedy to porzucił prawo na rzecz przysposabiania się do stanu duchowego. Już po pierwszych ślubach kapłańskich w pamiętnym dniu 6 kwietnia 1327 roku Petrarka ujrzał w kościele dziewiętnastoletnią Laurę . Kobieta była już wtedy mężatką, co nie przeszkodziło Petrarce uczynić z niej swojej muzy.

Francesco kochał ją skrycie przez 47 lat. O Laurze wiemy, że była prowansalską córką, dumna, poślubiona Marcowi de Sud. Miała 11 dzieci, zmarła na dżumę w 1348r. Kochał ją platonicznie i bez wzajemności. Niektórzy badacze twierdzą, że spotkanie z Laurą było jedynie epizodem, który stanowił pretekst do rozważań miłosnych. Petrarca dowiedział się o śmierci Laury w Weronie 6 IV 1348 r. W chwili śmierci miał 70 lat. Petrarca mimo, że był duchownym ożenił się i miał dzieci, było to zjawisko powszechne. Wiele podróżował po Europie. Pisał po łacinie i włosku. Swoje wiersze umieścił w zbiór Cansoniere (Pieśniozbiór). Dnia 18. VII 1384 r. zmarł nad rękopisem Eneidy.