Korozja to proces niszczenia materiałów w wyniku reakcji chemicznej lub elektrochemicznej, która to reakcja przebiega na granicy zetknięcia z otaczającym je środowiskiem. Terminem tym określa się przede wszystkim niszczenie metali, rzadziej również materiałów niemetalicznych takich jak: materiały budowlane, tworzywa sztuczne itp.

1.1. Korozja chemiczna

Jest to wynik reakcji zachodzących na powierzchni metalu pod wpływem czynników środowiska bez obecności wody, w obecności suchych gazów lub cieczy niebędących elektrolitami.

1.2. Korozja elektrochemiczna

Powoduje największe straty. Zachodzi ona na granicy faz poprzez tworzenie się ogniw galwanicznych, Ogniwa te tworzą się z powodu niejednorodności na powierzchni metalu, zanieczyszczeń, uszkodzeń mechanicznych, nieodpowiedniego składu stopu lub składu elektrolitu. Są to lokalne anody i lokalne katody, taka korozja jest miejscowa. Analizując przyczyny powstawania mikroogniw można wywnioskować, że łatwiej skorodować elektrochemicznie stop lub dwa sąsiadujące ze sobą metale (można wtedy przewidzieć jak będzie przebiegać korozja pod względem chemicznym, studiując szereg napięciowy metali) niż czysty metal.

Rodzaje korozji elektrochemicznej pod względem powstawania:

• korozja równomierna

• korozja lokalna:

- galwaniczna (kontakt różnych metali)

- erozyjna (przebiega podczas ścierania mechanicznego)

- szczelinowa (powstaje w cienkich szczelinach, zastój elektrolitu)

- wżerkowa (obecność chlorków na spasywowanej powierzchni)

- międzykrystaliczna (wzdłuż granic ziaren metalu)

• pękanie korozyjne- przy dodatkowych naprężeniach, rozróżnia się między- i śródkrystaliczne.

2. Metody walki z korozją

By móc walczyć i zapobiegać korozji konieczna jest znajomość mechanizmów które tym procesem władają.

Istnieje kilka sposobów ochrony przed korozją:

1. Dobór odpowiedniego metalu lub stopu.

2. Osłabienie agresywności środowiska. Sposób ten można stosować, gdy ilość środka atakującego jest ograniczona. Stosuje się w tym przypadku:

• Zmniejszenie depolaryzacji tlenowej przez usuwanie tlenu i elektrolitów o odczynie obojętnym, np. odpowietrzanie wody kotłowej.

• Inhibitory (opóźniacze). Są to substancje organiczne lub nieorganiczne, które dodane do środowiska agresywnego, zmniejszają wybitnie szybkość procesów korozyjnych. Działanie inhibitorów tłumaczy się tworzeniem trudno rozpuszczalnych warstewek zaporowych w miejscach katodowych lub anodowych metalu.

• Ochrona katodowa. Polega na połączeniu chronionej powierzchni (konstrukcji) z metalem mniej szlachetnym, tworzącym anodę (protektor) ogniwa, natomiast katodą jest obiekt chroniony. Połączenie takiej anody z konstrukcją chronioną wykonuje się przez bezpośredni styk (tzw. powłoki anodowe) lub za pomocą przewodnika.

• Powłoki ochronne dzielą się na

• Metaliczne- powłoki anodowe są wykonane z metali o bardziej ujemnym potencjale elektrochemicznym (mniej szlachetnych) niż metal chroniony.

• Metaliczne- powłoki katodowe są wykonane z metali bardziej szlachetnych niż metal chroniony.

• Niemetaliczne powłoki ochronne wywoływane są na powierzchni metali przez wytworzenie na niej związku chemicznego w wyniku zabiegów chemicznych