1. Niezawodność - to właściwość obiektu do utrzymywania zadanej funkcji w zadanych warunkach eksploatacji w określonym czasie. Charakteryzuje się bezawaryjnością, naprawialnością, zachowawczością i trwałością.

Bezawaryjność - to właściwość zachowania zdolności do pracy w okresie wykonywania zadania, wykonania danej liczby sztuk lub przejechania danej liczby km bez przymusowych postojów. Bezawaryjność jest szczególnie istotna dla maszyn, których uszkodzenie związane jest z niebezp. dla życia lub z przerwą w pracy większego kompleksu maszyn.

Trwałość - to właściwość urządzenia, elementu chartka. się długotrwałym zapewnieniem zdolności do pracy aż do pewnego stanu granicznego z uwzględnieniem niezbędnych przerw na obsługę i naprawę. Stan graniczny to sytuacja, w której dalsza eksploatacja urządzenia jest niemożliwa, ponieważ nastąpi obniżenie efektywności, sprawności lub bezp. W przypadku elem. nienaprawialnych trwałość jest równa pracy bezawaryjnej mierzonej w jedn. czasu.

2. Niezawodność - to właściwość obiektu do utrzymywania zadanej funkcji w zadanych warunkach eksploatacji w określonym czasie. Charakteryzuje się bezawaryjnością, naprawialnością, zachowawczością i trwałością.

Zachowawczość - to właściwość urządzenia charakter.. się zdolnością do utrzymania niezbędnych cech eksploatacyjnych po odpowiednim okresie przechowywania i transportu.

Naprawialność - cechuje się zdolnością urządzenia do łatwego i szybkiego ujawnienia, umiejscowienia, demontażu i usunięcia uszkodzenia przez obsługę techniczną i naprawę.

3. Wskaźnik gotowości obiektu do pracy: złożoność obiektu wpływa na trudność i czas usunięcia uszkodzenia. Spowodowało to wprowadzenie układów, które są wymieniane w całości po ich uszkodzeniu. Uszkodzenie jest wymieniane poza linią produkcyjną. Wskaźnikiem umożliwiającym ciągłą pracę jest wskaźnik gotowości obiektu lub układu.

- czas utrzymania się układu w stanie zdolności

- czas od chwili pojawienia się uszkodzeń do czasu usunięcia

4. Uszkodzenie - to zjawisko naruszające stan zdolności czyli niezdolność do pracy; może być związane ze zniszczeniem elementu lub powierzchni (np. złamanie, korozja, zużycie). Uszkodzenie powoduje wymianę, oczyszczenie lub regulację elementu. Podział:

- uszk. pełne - wykluczające dalszą pracę

- uszk. częściowe - uszk. powoduję niepełną pracę elementu

Rodzaje:

- normalne, powolny wzrost zużycia aż do przejścia przez ustaloną granicę Zgr

- ciągłe, skokowe, w trakcie normalnej pracy występuje przekroczenie granicy Zgr

- bezwładnościowe, w skutek zakłócenia zostaje przekroczona wartość graniczna Zgr po czym stan wraca do stanu przed zakłóceniem

5. Prawdopodob. uszkodzenia: badając dużą liczbę elementów w czasie t, uzyskamy m(t) elem. uszkodzonych, gdzie:

Prawdopod. nieuszkodzenia: uzyskamy n(t) elem. nieuszkodzonych, czyli pracy bezawaryjnej gdy:

Ponieważ prawdopodob. uszkodzenia i nieuszkodzenia są oznaczeniami wykluczającymi się, to suma ich musi być równa jedności:

6. Gęstość prawdopod. uszkodzeń: to częstość uszkodzeń w jedn. czasu ,,t”. Jest pochodną funkcji P(t) względem czasu, zatem:

[sztuk]

7. Intensywność uszkodzeń: to prawdopodob. uszkodzenia w jednostce czasu odniesione do R elementów nieuszkodzenia, zatem:

Intensywność uszkodzeń
w niektórych układach zmienia się w czasie:

I - okres docierania się układu

II - okres normalnej pracy

III - okres starzenia się układu

t₁ i t₂ - początek i koniec normalnej eksploatacji

W czasie t₂ konieczne jest przeprowadzenie naprawy.

8. III okresy w eksploatacji urządzenia:

Intensywność uszkodzeń
w niektórych układach zmienia się w czasie:

I - okres docierania się układu

II - okres normalnej pracy

III - okres starzenia się układu

t₁ i t₂ - początek i koniec normalnej eksploatacji

W czasie t₂ konieczne jest przeprowadzenie naprawy (regulacja, wymiana, remont bierzący lub generalny)

9. Niezawodność układu o strukturze szeregowej: niezawodność układu złożonego z wielu elementów oblicza się na podstawie niezawodności poszczególnych elementów.

Cechuje fakt, że uszkodzenie jednego elem. doprowadza do uszkodzenia (zatrzymania) całego układu.

Prawdopodob. pracy bezawaryjnej jest iloczynem prawdopodobieństw dotyczących uszkodzeń kolejnych elem.

Jeżeli niezawodność jest bardzo wysoka to:

10. Niezawodność układu z rezerwą gorącą: niezawodność układu złożonego z wielu elementów oblicza się na podstawie niezawodności poszczególnych elementów.

Układy zrezerwowane (równoległe):

W budowie maszyn stosuje się podwójne smarowanie, podwójne lub potrójne uszczelnienie.

Prawdopodob. uszkodzenia wszystkich elem. w danej grupie równocześnie równe jest iloczynowi:

11. Układ o strukturze szereg-równol.: niezawodność układu złożonego z wielu elementów oblicza się na podstawie niezawodności poszczególnych elementów.

Jeżeli w układzie ,,A” elem. jest połączonych szeregowo a ,,B” elem. jest zdublowanych to niezawodność układu Ru wynosi:

Ru = Ra(t) * Rb(t)

12. Kierunki zapewnienia niezawodności: poziom niezawodności zależy zarówno od konserwacji urządzenia jak i od wykonania i sposobu użytkowania. Najważniejszy jest etap konstruowania, ponieważ błędów w tym etapie nie da się usunąć podczas eksploatacji.

Z punktu widzenia niezawodności najkorzystniejsze są układy zrezerwowane ale też w każdej sytuacji można budować układy równoległe gdyż można przewidzieć podzespoły lub elementy do wymiany.

Często w liniach technolog. stosuje się zasobniki, które w przypadku uszkodzenia pewnego elementu nie powodują zatrzymania całej linii a jedynie jej część.

---------------------------------------------------------------

1. Niezawodność - to właściwość obiektu do utrzymywania zadanej funkcji w zadanych warunkach eksploatacji w określonym czasie. Charakteryzuje się bezawaryjnością, naprawialnością, zachowawczością i trwałością.

Bezawaryjność - to właściwość zachowania zdolności do pracy w okresie wykonywania zadania, wykonania danej liczby sztuk lub przejechania danej liczby km bez przymusowych postojów. Bezawaryjność jest szczególnie istotna dla maszyn, których uszkodzenie związane jest z niebezp. dla życia lub z przerwą w pracy większego kompleksu maszyn.

Trwałość - to właściwość urządzenia, elementu chartka. się długotrwałym zapewnieniem zdolności do pracy aż do pewnego stanu granicznego z uwzględnieniem niezbędnych przerw na obsługę i naprawę. Stan graniczny to sytuacja, w której dalsza eksploatacja urządzenia jest niemożliwa, ponieważ nastąpi obniżenie efektywności, sprawności lub bezp. W przypadku elem. nienaprawialnych trwałość jest równa pracy bezawaryjnej mierzonej w jedn. czasu.

2. Niezawodność - to właściwość obiektu do utrzymywania zadanej funkcji w zadanych warunkach eksploatacji w określonym czasie. Charakteryzuje się bezawaryjnością, naprawialnością, zachowawczością i trwałością.

Zachowawczość - to właściwość urządzenia charakter.. się zdolnością do utrzymania niezbędnych cech eksploatacyjnych po odpowiednim okresie przechowywania i transportu.

Naprawialność - cechuje się zdolnością urządzenia do łatwego i szybkiego ujawnienia, umiejscowienia, demontażu i usunięcia uszkodzenia przez obsługę techniczną i naprawę.

12. Niezawodność układu równoległego z kładu równoległego z rezerwą zimną

Przy rezerwowaniu elementów do wymiany zapasowe elementy włącza się tylko po uszkodzeniu elementu podstawowego. Włączenie elementu do wymiany może następować automatycznie lub ręcznie. Rezerwowane mogą być poszczególne elementy lub całe agregaty i bloki urządzeń. Uszkodzone bloki wyłaczone po awarii mogą być naprawiane w trakcie pracy układu co powoduje że czas naprawy nie wpływa na czas eksploatacji

Obliczenie prawdopodobieństwa uszkodzenia układu równoległego zarezerwowanym do wymiany:: WZÓR

Wzór ten jest słuszny pod warunkiem, że przełączenie z elementu uszkodzonego na

podwyższenie niezawodności.

11.Czynniki konstrukcyjne wpływające na podwyższenie niezawodności

1. unikanie ostrych koncentratów naprężeń obniżających wytrzymałość zmęczeniową

2. budowa połączeń z minimalnymi naprężeniami, np. połączenia wciskowe zastępować klejonymi

3. budowa par kinematycznych o minimalnym zużyciu,np. łożyska tarcia płynnego

4. samokompensacja zużycia i samospalania, np. hamulce tarczowe

5.ograniczenie źródeł powstawania niepożądanych sił dynamicznych i wibacji

6.samonastawialność i samoregulacja układu ze względu na otrzymywaniu parametrów projektowych

7. zabezpieczanie przed działaniem składników agresywnych i zanieczyszczeń

8. przejmowanie właściwych rozwiązań napędu mające wpływ okres rozruchu i hamowania

9. ustalenie właściwego programu procesu technologicznego

10.stosowanie różnego rodzaju zabezpieczeń przed przeciążeniami

---