Chromatografia cieczowa
> 1. Schemat chromatogramu cieczowego.
- piki chromatograficzne, zależność sygnału z detektora od czasu lub objętości retencji
> 2. Wypełnienia kolumn w chromatografi cieczowej.
Dla chromatografii ciecz-ciało stałe: kształt regularny o małych wymiarach ziaren
- wypełnienia powierzchniowo-porowate: warstwa porowata stanowi ok 1/30 średnicy nieprzenikliwego rdzenia, kolumne wypełnia się na sucho
- wypełnienia mikroporowate: duża powierzchnia właściwa, kolumny napełniane na mokro
Dla chromatografii ciecz-ciecz: ciekła faza stacjonarna w formie fazy chemicznie związanej z nośnikiem np. mikroporowatą krzemionką - estry silikonowe, wiązania silikonowe z organochlorosilanami
> 3. Rozpuszczalniki stosawonane w chromatografi cieczowej.
Rozpuszczalniki uszeregowane są według wzrastającej mocy elucyjnej w tzw szeregi eluotropowe. Moc elucyjna rozpuszczalnika jest proporcjonalna do przenikalności elektrycznej oraz jego polarności (im większa polarność, tym większa moc elucyjna). Eluent powinien być dobrany tak, aby współczynnik k mieścił się w granicach 1,5-10
> 4. Zalety i wady chromatografii fluidalnej.
-stosuję się ją do tych substancji, które analizuje się metodami chromatografii cieczowej
-stosuje się ją tam, gdzie substancji analizowanych nie można identyfikować na dostępnych detektorach
- stosuje się do analizy: polimerów, biopolimerów, substancji pochodzenia roślinnego, paliw, pestycydów, herbicydów, leków.
> 5. Co to jest żywica jonowymienne.
Żywice jonowymienne używane do wypełnienia kolumn rozdzielających są to porowate kopolimery styrenu i diwinylobenzenu stanowiące matrycę do której przyłączone są aktywne grupy funkcyjne. Te aktywne grupy funkcyjne mogą znajdować się zarówno na powierzchni jonitu (żywice „błonkowate”) jak i w jego rdzeniu (żywice „całkowicie porowate”).
Są to wielkocząsteczkowe polimery organiczne nierozpuszczalne w wodzie i w wielu rozpuszczalnikach organicznych z wbudowanymi w rdzeń czynnimi chemiczeni grupami funkcyjnymi zdolnymi do wymiany jonów w roztworze elektrolitu. Żywicę jonowymienną można potraktować jako polielektrolit z nierozpuszczalnym poligonowym rdzeniem i ruchliwymi zdolnymi do wymiany jonami przeciwnego znaku. Mają one dużą zdolność wymiany jonów, dużą trwałość chemiczną i mechaniczną, dają się łatwo formować w ziarna o pożądanych wymiarach.
> 6. Pojęcia: czas retencji, półka teoretyczna.
- czas retencji: czas liczony od momenty wprowadzenia próbki na kolumnę do momentu pojawienia się maksimum piku danego składnika próbki na chromatografie
- półka teoretyczna: teoretyczna objętość kolumny w której zostaje osiągnięty stan równowagi pomiędzy stężeniami substancji w fazie stacjonarnej i ruchomej
N = 5,54(tr/W1/2)2 liczba półek teoretycznych decyduje o sprawności kolumny
> 7. Detektory w chromatogafi cieczowej, omówić dwa z nich
-spektrofotometryczne -spektrofluorometryczne -spektroskopii atomowej -amperometryczne -woltamperometryczne -kulometryczne -potencjometryczne -konduktometryczne
Detektor spektrofotometryczny: sygnałem analitycznym jest wielkość Absorbancji przy konkretnej długości fali
Detektor konduktometryczny: sygnałem analitycznym jest zmiana napięcia wywołana poruszaniem się jonów w roztworze (przewodnictwo jonowe)
Detektor wolt amperometryczny: rejestruje się prąd w zależności od potencjału przyłożonego do elektrody.
> 8. Wymienić WWA.
Jest ich znanych ponad 100, najczęściej oznaczane to: acenaften, acenaftylen,
antracen, benzo/a/antracen, benzo/a/piren, benzo/e/piren, benzo/b/fluoranten,
benzo/j/fluoranten, benzo/k/fluoranten, benzo/g,h,i/perylen, chryzen, dibenzo/a,h/antracen,
fluoranten, fluoren, fenantren, piren i indeno/1,2,3-cd/piren /tabela 1/
> 9. Przygotowanie próbki do onzaczania WWA.
> 10. Od czego zależy szybkość przepływu eluenta przy kolumnie.
> 11. Prównać HPLC z jonowymienną.
> 12. Co to jest bakerbond.
Kolumienki ekstrakcyjne wykonane na bazie materiałów krzemionkowych umożliwiają szybkie, odtwarzalne i ekonomiczne przygotowanie próbek do właściwej analizy metodą spe (ekstrakcja do fazy stałej) czyli wyizolowania analitu z matrycy w maksymalnie czystej i skoncentrowanej postaci. Może to być osiągnięte na dwa sposoby: można wyeluować analit, podczas gdy zanieczyszczenia są zatrzymywane lub odwrotnie, żądany analit jest zatrzymywany na kolumnie, podczas gdy zanieczyszczenia są usuwane z kolumny. Ekstrakcja do fazy stałej zachodzi tylko wówczas, gdy wiązanie pomiędzy sorbentem a analitem jest silniejsze niż oddziaływanie wywierane przez rozpuszczalnik lub matrycę próbki. Anality zatrzymane na złożu można odzyskiwać przez mineralizację złoża, ekstrakcję rozpuszczalnikami organicznymi i rozdział przy użyciu metod chromatograficznych czy desorpcję termiczną. Do najczęstszych metod należy jednak ekstrakcja rozpuszczalnikami organicznymi. W procesie wymywania eluent musi posiadać silniejsze powinowactwo do analitu niż sorbent. Zwykle stosuje się metanol, aceton, izopropanol, dichlorometan, pentanm mieszaniny tych rozpuszczalników.
> 13. elucja gradientowa
Skład eluenty zmienia się podczas chromatografowania próbki, zmiana w czasie składu eluentu może mieć różny przebieg. Dla przykładu ze wzrostem siły elucyjnej rozpuszczalnika dodaje się do rozpuszczalnika A o słabej mocy elucyjnej silniejszego rozpuszczalnika B. Objętość retencji poszczególnych składnikó oraz stopień ich rozdzielenia zależy od początkowego składu fazy ruchomej, szybkości z jaką wzrasta stężenie bardziej aktywnego rozpuszczalnika w fazie ruchomek (szybkość gradientu) oraz kształtu gradientu (funkcja według której zmienia się gradient retencji poszczególnych składników oraz stopień ich rozdzielenia).