. Powstanie i działalność międzynarodowych instytucji gospodarczych po II wojnie światowej
* Międzynarodowy Bank Odbudowy i Rozwoju (MBOiR)
Decyzja o powstaniu obu organizacji (MFW i MBOiR) zapadła w 1944 roku na konferencji w Bretton Woods w Stanach Zjednoczonych Siedzibą obojga jest Waszyngton. Główną rolą było określenie kierunków rozwoju gospodarki światowej po II wojnie światowej.
Cele MBOiR: udzielenie pomocy finansowej krajom zniszczonym przez wojnę oraz słabo rozwiniętym, pomoc w zwalczaniu światowego ubóstwa. Międzynarodowy Bank Odbudowy i Rozwoju: Udziela kredytów i pomocy rozwojowej (usługi analityczne i doradcze) dla krajów o średnim dochodzie i innych, gwarantujących wypłacalność.
* Europejska Wspólnota Gospodarcza, EWG, organizacja powstała w wyniku procesów integracyjnych rozpoczętych po II wojnie światowej przez europejskie państwa demokratyczne o gospodarce rynkowej. Proces ten odbywał się w kilku etapach i polegał na tworzeniu wspólnych instytucji ekonomicznych, politycznych i prawnych.
Powstała w 1957 na mocy Traktatu Rzymskiego.
* Europejska Wspólnota Energii Atomowej, Euratom, organizacja międzynarodowa z siedzibą w Brukseli, utworzona 1 maja 1958 r. na mocy traktatu rzymskiego z 25 marca 1957 r. przez 6 członków założycieli: Belgię, Francję, Holandię, Luksemburg, Niemcy, Włochy. Obecnie posiada 12 członków, oprócz członków założycieli dodatkowo Dania, Irlandia, Wielka Brytania, Grecja, Hiszpania i Portugalia.
Celem Euratomu jest rozwijanie badań atomowych, wspieranie powstawania i rozwoju przemysłu atomowego poszczególnych państw członkowskich. Organy: Rada Ministrów jako najwyższy organ Euratomu, Komisja jako organ zarządzający (od 1 sierpnia 1967 r. wspólne organy trzech Wspólnot) Parlament Europejski oraz Trybunał Sprawiedliwości również wspólne organy Wspólnot EWWS, EWG i Euratomu od 25 marca 1957 r.
Ponadto Euratom posiada organ wspólny z EWG - Komitet Ekonomiczno-Społeczny, oraz szereg własnych organów pomocniczych - Agencja Zaopatrzenia, Komitet Naukowo-Techniczny, Wspólny Ośrodek Badań Jądrowych, Służba Bezpieczeństwa Kontroli, Komitet Doradczy do Spraw Badań.
* Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju (EBOR) powstał w 1991 roku w celu ułatwienia państwom Europy Środkowo-Wschodniej (EŚW) przejścia do gospodarki rynkowej. Jego udziałowcami jest obecnie 60 państw i dwie organizacje międzyrządowe. Działa w 27 krajach EŚW i środkowej Azji. Polska zadeklarowała 29.05.1990 objęcie akcji w wysokości 256 mln Euro. Członkami rady nadzorczej (Board of Goyemors) są zwykle ministrowie finansów lub ich odpowiednicy. W radzie zarządzającej (Board of Directors) zasiada Krzysztof Bielecki, odpowiedzialny za operacje EBOR w Polsce, Bułgarii i Albanii. Codzienną działalnością banku kieruje Prezes. Wiceprezesem nadzorującym politykę kadrową EBOR jest Hanna Gronkiewicz-Waltz,
Jednym z obszarów działania EBOR jest tzw. „pomoc techniczna”, czyli doradcza. Od początku istnienia EBOR do końca 2000 r. przeznaczono na ten cel 850 mln Euro. Projekty pomocy finansowane są ze specjalnych funduszy tworzonych przez udziałowców i zarządzanych przez EBOR, jak np. fundusz dla MŚP (małych i średnich przedsiębiorstw) utworzony w lipcu 2000 r. przez USA w wysokości 10 mln Euro. EBOR przeznacza też na to własne środki (16 mln Euro w 1999 r.). W 1999 r. EBOR podpisał porozumienie z Komisją Europejską o współpracy w regionie objętym działaniem programu Phare.
* EFTA (European Free Trade Association, Europejskie Stowarzyszenie Wolnego Handlu) - EFTA została powołana jako odpowiedź na EWG 4.01.1960 przez państwa: Dania, Norwegia, Szwecja, Wielka Brytania, Austria, Portugalia i Szwajcaria. Żadne z nich nie należało do EWG. Do podstawowych celów jakie założyła sobie EFTA można zaliczyć: stworzenie strefy wolnego handlu, ogólny wzrost gospodarczy w krajach członkowskich i wzrost zatrudnienia, rozwój handlu, likwidowanie różnic w zaopatrywaniu w surowce, zapewnienie konkurencji wobec EWG. Organem decydującym EFTA, składającym się ze stałych przedstawicieli jest Rada. Dwa razy w roku odbywają się spotkania na szczeblu ministrów. EFTA doprowadziła do zniesienia wszelkich barier celnych na produkty przemysłowe między krajami członkowskimi. EFTA została w dużym stopniu „wchłonięta” przez EWG i obecnie ma tylko czterech członków: Norwegię, Islandię, Lichtenstein i Szwajcarię.