36. MOJE SŁOWO - MÓWIONE Z POKORĄ I PROSTOTĄ

Jezus: W Moim Kościele trafiają się kapłani, którzy głoszą samych siebie. Wyszukaną mową, pięknym stylem i wielu innymi sposobami, starają się zwrócić uwagę słuchaczy ku sobie.

To prawda, że Moje słowo jest samo przez się skuteczne, ale to musi być MOJE SŁOWO, a nie ich! Moje słowo, zanim się je ogłosi, powinno być przeczytane, rozważone i zastosowane w praktyce, a potem mówione z pokorą i prostotą.

W moim Ciele Mistycznym są ogniska infekcji, są też rany ropiejące.

W seminariach jest pewien rodzaj infekcji, która zaraża tych, którzy mają być jutro nowymi kapłanami, bo któż może rozpoznać od razu zło?

Gdy w jakiejś klinice lub zgromadzeniu istnieje choroba zakaźna, z wielkim pośpiechem starają się zapobiec jej rozprzestrzenianiu przez odpowiednie odosobnienie - chorych od zdrowych - w sposób energiczny i szybki.

W Moim zaś Ciele Mistycznym zdarzają się nie raz choroby bardzo poważne, a nie zwraca się na nie uwagi, jakby nic takiego się nie działo. Ot, próżne obawy, lęki bez podstawy - mówi się. Ale to jest przeciwne miłości pozwolić na szerzenie się zła, które wiedzie dusze na zatracenie.

Istnieje przesadny osąd Miłosierdzia Bożego, jak gdyby wraz z nim nie współistniała Sprawiedliwość...

Ten kto stoi na odpowiedzialnym stanowisku, a działa z prawością, nie powinien martwić się o następstwa, gdy trzeba przedsięwziąć działania do zatrzymania rozwijającego się zła.

Synu, cóż powiedzieć o wielu kapłanach, którzy w sposób zupełnie nieodpowiedzialny wykonują tak delikatne zadanie, jak nauczanie religii w szkołach?

Uznaję, że nie brak kapłanów dobrze przygotowanych i sumiennych, którzy spełniają swój obowiązek jak najlepiej. Lecz obok nich, iluż to jest powierzchownych, niesumiennych a nawet zepsutych. Uczynili oni i czynią

wielkie zło, zamiast dobra, w stosunku do młodzieży, która tak bardzo potrzebuje moralnej i duchowej pomocy. To, że są oni zarozumiali, nie może tłumaczyć ich zbytniej swobody w zachowaniu.