II SA/Gl 161/10 wyrok wsa 2010.04.15

w Gliwicach

LEX nr 577040

Tożsamość przeznaczenia terenu w planie obecnie obowiązującym i tym, którego moc wygasła wyklucza możliwość ustalenia opłaty planistycznej.

II SA/Gl 160/10 wyrok wsa 2010.04.15

w Gliwicach

LEX nr 577039

1. Sam fakt ustalenia warunków zabudowy dla zamierzenia budowlanego na działkach sąsiednich nie przesądza o charakterze działek należących do skarżących, a w szczególności o ich wartości jako ewentualnych działek budowlanych.

2. Przy współwłasności w częściach ułamkowych wysokość opłaty planistycznej powinna być określona kwotowo w odniesieniu do każdego ze współwłaścicieli.

P 58/08 wyrok TK 2010.02.09

OTK-A 2010/2/9...

Art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717, z 2004 r. Nr 6, poz. 41 i Nr 141, poz. 1492, z 2005 r. Nr 113, poz. 954 i Nr 130, poz. 1087, z 2006 r. Nr 45, poz. 319 i Nr 225, poz. 1635, z 2007 r. Nr 127, poz. 880 oraz z 2008 r. Nr 199, poz. 1227, Nr 201, poz. 1237 i Nr 220, poz. 1413) w zakresie, w jakim wzrost wartości nieruchomości odnosi do kryterium faktycznego jej wykorzystywania w sytuacjach, gdy przeznaczenie nieruchomości zostało określone tak samo jak w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego uchwalonym przed 1 stycznia 1995 r., który utracił moc z powodu upływu terminu wyznaczonego w art. 87 ust. 3 tej ustawy, jest niezgodny z art. 2 i art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

II SA/Bk 657/09 wyrok wsa 2010.02.04

w Białymstoku

LEX nr 559709

Obowiązek poniesienia opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości spowodowanego uchwaleniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, nie może być zniesiony czy wyłączony w drodze porozumienia właściciela nieruchomości z gminą. Stąd deklaracje władz gminy zaniechania pobierania opłat planistycznych są bezskuteczne.

II SA/Gl 790/09 wyrok wsa 2010.01.27

w Gliwicach

LEX nr 559735

Pojęcie zbycia z art. 36 ust. 4 u.p.z.p. nie obejmuje przeniesienia prawa rzeczowego (własności bądź użytkowania wieczystego) na pożyczkodawcę w celu zabezpieczenia udzielanej pożyczki. Przeniesienie to nie ma bowiem na celu wyzbycia się prawa rzeczowego, w dacie jego dokonania w zamierzeniu ma mieć charakter jedynie chwilowy, nie wiąże się nadto z jakimkolwiek po stronie przenoszącego przysporzeniem majątkowym albowiem przeniesienie prawa nie stanowi ekwiwalentu pożyczki, a jedynie jej zabezpieczenie. Nadto z chwilą spłaty pożyczki i powtórnego przeniesienia prawa rzeczowego sytuacja pożyczkobiorcy powraca do stanu pierwotnego. Tym samym dokonanie takiego przeniesienia nie uprawnia gminy, w okresie przewidzianym w umowie na spłatę pożyczki i powtórne przeniesienie prawa rzeczowego, do domagania się od pożyczkobiorcy opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości.

II SA/Bk 603/09 wyrok wsa 2010.01.14

w Białymstoku

LEX nr 554968

1. Nie istnieje przepis prawa powszechnie obowiązującego dający organowi wykonawczemu gminy, przy braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, podstawę do określenia w decyzji o warunkach zabudowy stawki procentowej opłaty należnej z tytułu wzrostu wartości nieruchomości, o której mowa w art. 36 ust. 4 u.p.z.p.

2. Obowiązek pobrania na rzecz gminy opłaty, o której mowa w art. 36 ust. 4 u.p.z.p., powiązano nie tylko z objęciem nieruchomości planem i związanym z tym wzrostem wartości nieruchomości, ale także z określeniem w tymże planie stawek procentowych tej opłaty. Ustalenie stawek procentowych opłaty jest więc ściśle powiązane z uchwaleniem planu dla danego terenu i wzrostem, na skutek zapisów planu, wartości nieruchomości. Brak określenia stawek procentowych w planie czyni niemożliwym pobranie opłaty przez organ wykonawczy gminy.

3. W sytuacji braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ani rada gminy w odrębnej uchwale, ani organ wykonawczy gminy w decyzji o ustaleniu warunków zabudowy nie są uprawnieni do ustalania wysokości stawek procentowych opłaty od wzrostu wartości nieruchomości w związku z wydaniem decyzji o warunkach zabudowy.

4. "Odpowiednie" stosowanie przepisu art. 36 ust. 4 u.p.z.p., do którego nawiązuje art. 63 ust. 3 u.p.z.p., będzie polegało na odstąpieniu od zastosowania przepisu art. 36 ust. 4, art. 37 ust. 6 i 7 u.p.z.p., bowiem "odpowiednie stosowanie przepisu" może polegać na stosowaniu danego przepisu bezpośrednio, stosowaniu z modyfikacjami w stosunku do regulacji która ma być odpowiednio stosowana oraz na odstąpieniu od zastosowania przepisu mającego być odpowiednio stosowanym. Tym samym decyzja o warunkach zabudowy zawierająca takie ustalenie w tej części jest decyzją wydaną bez podstawy prawnej.

II SA/Rz 888/08 wyrok wsa 2009.10.29

w Rzeszowie

LEX nr 576055

1. Opracowanie prognozy skutków uchwalenia planu miejscowego (analizy ekonomicznej) przez osoby nie będące rzeczoznawcami majątkowymi stanowi naruszenie trybu sporządzania planu, tj. art. 17 pkt 5 w zw. z art. 37 ust. 11 u.p.z.p., lecz nie jest naruszeniem istotnym w rozumieniu art. 28 ust. 1 u.p.z.p., ponieważ prognoza finansowa nie jest załącznikiem do planu i z tej racji nie ma charakteru wiążącego.

2. Zarzuty, że prognoza oddziaływania na środowisko jest wadliwa, nie mogą stanowić samoistnej podstawy do stwierdzenia nieważności uchwały, bowiem prognoza taka jest tylko załącznikiem do projektu planu, nie stanowi natomiast załącznika uchwalonego planu miejscowego i w związku z tym nie ma charakteru normatywnego.

3. Odesłania z art. 24 ust. 1 u.p.z.p. do art. 106 k.p.a., nie można interpretować, że to na organie wykonującym czynności określone w art. 17 u.p.z.p. ciąży obowiązek zawiadamiania właścicieli nieruchomości objętych planem o wystąpieniu do innych organów właściwych do uzgadniania projektu planu.

II OSK 1517/07 wyrok NSA W-wa 2009.10.28

LEX nr 573573

1. Opłata planistyczna nie może obejmować zmiany wartości działki spowodowanej jej podziałem już po uchwaleniu planu i jego wejściu w życie. Nawet jeśli strona sprzedała tylko niektóre działki wydzielone już po uchwaleniu planu, to dla obliczenia opłaty planistycznej należy przyjąć stopę wzrostu wartości działki, ale w tym jej kształcie, jak istniał w dniu uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

2. Do ustalenia opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości nie stosuje się przepisów Ordynacji podatkowej, lecz przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego.

II SA/Po 812/08 wyrok wsa 2009.10.02

w Poznaniu

LEX nr 573832

1. Wszczęcie postępowania o ustalenie opłaty może nastąpić w terminie 5 lat od dnia, w którym miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego lub jego zmiana okazały się obowiązujące.

2. Termin wnoszenia roszczeń z tytułu wzrostu lub obniżenia wartości nieruchomości w związku z uchwaleniem (zmianą) miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jest terminem w równym stopniu dotyczącym roszczeń właściciela nieruchomości w stosunku do gminy w związku z obniżeniem wartości nieruchomości jak i gminy do właściciela w związku ze wzrostem wartości nieruchomości.

3. Przyjęcie, iż w terminie 5 letnim od dnia wejścia w życie planu miejscowego wystarczy wszcząć postępowanie w sprawie renty planistycznej, nie oznacza, że organ może prowadzić postępowanie bez ograniczeń czasowych.

II SA/Ol 701/09 wyrok wsa 2009.08.25

w Olsztynie

LEX nr 553143

Dokonując wyceny nieruchomości przy zastosowaniu podejścia porównawczego, ceny nieruchomości wprawdzie koryguje się ze względu na cechy różniące je od przedmiotu wyceny, ale korekta ta dotyczyć musi nieruchomości podobnych do wycenianej. Podobieństwo obiektów nie może budzić wątpliwości, ponieważ zarówno strony, jak i organ, a także sąd muszą mieć możliwość ustalenia, czy analizowane przez rzeczoznawcę nieruchomości są rzeczywiście podobne.

II SA/Bd 382/09 wyrok wsa 2009.07.29

w Bydgoszczy

LEX nr 552961

1. Brak jest podstawy prawnej do naliczenia opłaty planistycznej w przypadku braku planu zagospodarowania przestrzennego.

2. Wydanie decyzji w przedmiocie renty planistycznej z zastosowaniem stawki procentowej wynikającej z decyzji o warunkach zabudowy stanowi działałanie bez podstawy prawnej (art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a.).

II SA/Gl 1326/08 wyrok wsa 2009.07.23

w Gliwicach

LEX nr 553013

1. Jakkolwiek każde zniesienie współwłasności powoduje zmianę stosunków własnościowych w stosunku do objętej nim nieruchomości, to z całą pewnością nie każde może być uznane za zbycie w rozumieniu art. 36 ust. 4 u.p.z.p. Dotyczy to zwłaszcza sytuacji gdy zniesienie współwłasności polega na podziale nieruchomości w naturze względnie przez zmianę udziałów we współwłasności w kilku działkach stanowiących współwłasność, w wyniku której to czynności prawnej dotychczasowi współwłaściciele otrzymują nieruchomości o podobnej wartości, tj. gdy zniesienie następuje bez dopłat. Tylko w sytuacji gdyby zniesienie współwłasności polegało na wyzbyciu się w ogóle przez niektórych współwłaścicieli przysługujących udziałów we współwłasności należałoby się zastanowić czy nie mamy do czynienia ze zbyciem w rozumieniu tej normy prawnej mającym cechy darowizny (jeżeli nastąpiłaby bez spłaty) lub sprzedaży (za spłatą).

2. Na gruncie u.p.z.p. brak jest podstaw do orzekania o terminie wniesienia opłaty oraz rygorze naliczania odsetek od nieterminowej zapłaty oraz, że w przypadku współwłasności łącznej (ustawowej, małżeńskiej) zobowiązanie powinno zostać nałożone na współwłaścicieli solidarnie.

II SA/Go 312/09 wyrok wsa 2009.07.16

w Gorzowie Wielkopolskim

LEX nr 553044

Zapis znajdujący się w rejestrze gruntów uznać należy za niewystarczającą przesłankę dla oceny faktycznego sposobu wykorzystywania nieruchomości.

II OSK 1108/08 wyrok NSA W-wa 2009.07.13

LEX nr 552816

W sprawie wskazano na wzrost wartości nieruchomości, jednakże nie wynika z niego, na czym polega bezpośredni związek przyczynowy między zmianą wartości tej nieruchomości, a ustaleniami przyjętymi w planach miejscowych z 2001 r. skoro przed ich uchwaleniem teren ten, przeznaczony był również pod budownictwo mieszkaniowo-usługowe. To zaś jest niezbędne do prawidłowego zastosowania przepisu art. 36 ust. 4 u.p.z.p.

II SA/Wr 539/08 wyrok wsa 2009.04.21

we Wrocławiu

LEX nr 530481

Do ustalenia faktycznego sposobu wykorzystania nieruchomości należy podejść w sposób wszechstronny, uwzględniając przepisy prawa, w tym również przepisy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w zakresie w jakim odnoszą się one do zagospodarowania nieruchomości położonych na terenach pozbawionych planu.

II OSK 302/08 wyrok NSA W-wa 2009.03.05

LEX nr 529958

1. Termin prawny "zbycie" użyty w art. 36 ust. 4 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym nie może, w związku z brakiem ustawowej definicji terminu "zbywa nieruchomość", szczególnym charakterem opłaty oraz niekonsekwencją ustawodawcy (art. 37 ust. 1), obejmować przeniesienia własności lub prawa użytkowania wieczystego w drodze umowy darowizny.

2. W razie wątpliwości należy interpretować termin "zbywa" z korzyścią dla obywatela przede wszystkim na gruncie wykładni językowej (in dubio pro cive).

II SA/Ol 927/08 wyrok wsa 2009.03.04

w Olsztynie

LEX nr 530480

1. Przeznaczenie terenów w gminie wynika albo z planu miejscowego (art. 14 ust. 1 u.p.z.p.), albo z decyzji o warunkach zabudowy (art. 59 ust. 1). Błędne jest założenie, że wiążąca jest w tym zakresie klasyfikacja geodezyjna gruntów i wystarczające jest oparcie się na danych z ewidencji gruntów, w przypadku braku planu lub wydania przez stosowne organy wymienionych wyżej decyzji. Zasadnym jest ustalenie przez organ czy przed wejściem w życie planu miejscowego działka mogła być faktycznie zabudowana, a zatem czy hipotetycznie można byłoby uzyskać w stosunku do niej decyzję o warunkach zabudowy.

2. Ustalenie faktycznego sposobu wykorzystywania działki przed uchwaleniem planu winno wynikać z materiału dowodowego. Udowodnienie bowiem "faktycznego użytkowania" spornej działki może nastąpić za pomocą dowodów (art. 75 k.p.a.), które nie powinny ograniczać się do zaświadczeń z wpisu w ewidencji gruntów i budynków. Należy poczynić ustalenia, które w sposób jednoznaczny dadzą odpowiedź, czy faktyczny sposób jej wykorzystywania polegał na użytkowaniu wyłącznie rolniczym, zwłaszcza w kontekście tego, że wspomniana działka była w pełni uzbrojona (przyłącze wodne, gazowe, sieć kanalizacyjna i energetyczna).

II SA/Gl 952/08 wyrok wsa 2009.02.04

w Gliwicach

LEX nr 521876

1. Ustalenie opłat o których mowa w art. 36 ust. 4 u.p.z.p. jest ściśle powiązane z uchwaleniem planu miejscowego (art. 15 ust. 2 pkt 12), w którym rada gminy określa stawkę procentową, obowiązek ich uiszczenia powstaje, gdy w związku z uchwaleniem planu miejscowego (zmianą) wartość nieruchomości wzrośnie, a właściciel lub użytkownik wieczysty zbywa tę nieruchomość.

2. Przepis art. 36 ust. 4 u.p.z.p. nie stanowi samodzielnej podstawy prawnej poboru opłaty planistycznej i nie może być stosowany w przypadku braku stosownego zapisu w uchwalonym przez radę gminy planie.

3. W razie braku planu miejscowego, w przypadku gdy wydawane są decyzje o warunkach zabudowy, "odpowiednie stosowanie" przepisów art. 36 i art. 37 u.p.z.p. prowadzi do wyłączenia stosowania art. 36 ust. 4 oraz art. 37 ust. 6 i 7 z uwagi na brak podstaw prawnych zarówno do uchwalania stawek procentowych opłaty od wzrostu wartości nieruchomości, jak i naliczania tej opłaty (i związanego z tym ustalenia wysokości stawki) przez organ wykonawczy gminy.

II SA/Gd 799/08 wyrok wsa 2009.01.14

w Gdańsku

LEX nr 481500

1. Przeniesienie własności nieruchomości w drodze umowy darowizny stanowi zbycie nieruchomości w rozumieniu art. 36 ust. 4 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

2. Skoro ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym nie zawiera definicji legalnej "zbycia nieruchomości", a obowiązek pobrania jednorazowej opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości jest jednym ze skutków finansowych uchwalania lub zmiany planów miejscowych, o czym mowa w art. 37 ust. 11 tej ustawy, to w postępowaniu w przedmiocie tej opłaty pojęcie "zbycia nieruchomości" należy rozumieć zgodnie z definicją zawartą w przepisach ustawy o gospodarce nieruchomościami.

II OSK 1600/07 wyrok NSA W-wa 2008.12.15

LEX nr 529211

Dla ustalenia renty planistycznej należy określić wartość nieruchomości po uchwaleniu lub zmianie planu miejscowego i wartość, jaką miała ta nieruchomość przed zmianą planu miejscowego lub jego uchwaleniem, przy czym jeśli przed uchwaleniem obowiązującego planu miejscowego nie obowiązywał plan miejscowy, to należy przyjąć faktyczny sposób wykorzystywania nieruchomości przed uchwaleniem tego planu. Nadto ustawodawca uwzględnił sytuację, gdy przed uchwaleniem obowiązującego planu miejscowego wydana została decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, a to z uwagi na brzmienie art. 63 ust. 3 u.p.z.p. Innych wyjątków od przyjmowania dla ustalania renty planistycznej faktycznego sposobu wykorzystywania nieruchomości przed uchwaleniem tego planu - w przypadku, gdy przed uchwaleniem obowiązującego planu miejscowego nie obowiązywał plan miejscowy - ustawodawca nie przewidział. Z tych też względów nie jest możliwe ustalanie wartości, jaką nieruchomość posiadała przed uchwaleniem obowiązującego planu miejscowego, w oparciu o przewidywane przeznaczenia tej nieruchomości według studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

II OSK 984/07 wyrok NSA W-wa 2008.09.03

LEX nr 466020

Wobec użytego w art. 37 ust. 3 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) zwrotu "można zgłaszać" przyjąć należy, iż dla zachowania określonego w tym przepisie 5-letniego terminu wystarczy przed jego upływem złożyć do właściwego organu żądanie wypłaty odszkodowania z tytułu obniżenia wartości nieruchomości. Odpowiednie stosowanie art. 37 ust. 3 powołanej ustawy do opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości, oznacza tym samym, że organ właściwy do pobrania tej opłaty, aby mógł dochodzić roszczeń w tym zakresie, powinien wszcząć postępowanie administracyjne przed upływem przedmiotowego terminu. Będzie to bowiem równoznaczne ze zgłoszeniem roszczenia stronie. W tych też warunkach, za datę wszczęcia postępowania uznać należy datę doręczenia stronie zawiadomienia o wszczęciu postępowania administracyjnego w sprawie ustalenia opłaty planistycznej.

II SA/Gd 411/08 wyrok wsa 2008.07.31

w Gdańsku

LEX nr 517968

Należy uznać za błędne stanowisko wyrażające się w uznaniu, że aby można było uznać, iż stawka została określona w planie przestrzennym, to powinno to znaleźć wyraz przy każdej karcie terenu.

II SA/Bd 265/08 wyrok wsa 2008.07.23

w Bydgoszczy

LEX nr 516073

1. W razie braku planu miejscowego w przypadku gdy wydawane są decyzje o warunkach zabudowy "odpowiednie stosowanie" przepisów art. 36 i art. 37 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym prowadzi do wyłączenia stosowania art. 36 ust. 4 oraz 37 ust. 6 i 7 u.p.z.p., z uwagi na brak podstaw prawnych zarówno do uchwalania stawek procentowych opłaty od wzrostu wartości nieruchomości przez radę gminy w odrębnej uchwale, jak i do naliczania takiej opłaty (i związanego z tym ustalenia wysokości stawki) przez organ wykonawczy gminy. Organ ten nie może ustalać stawek procentowych, ani naliczać opłaty w kwocie do 30 % wzrostu wartości nieruchomości, w stosunku do których wydano decyzję o warunkach zabudowy.

2. Rada gminy nie jest - wobec braku szczególnej podstawy prawnej - uprawniona, w sytuacji gdy brak miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, do ustalania wysokości stawek procentowych opłaty od wzrostu wartości nieruchomości w związku z wydaniem decyzji o warunkach zabudowy i nie jest także uprawniony do jej ustalania w konkretnych decyzjach - wójt, burmistrz, prezydent.

II SA/Gd 139/08 wyrok wsa 2008.06.18

w Gdańsku

LEX nr 566804

1. Nieruchomość położona na złożach kopalin posiada tą cechę niezależnie od treści ustaleń planu zagospodarowania przestrzennego obowiązującego na danym terenie. Ta cecha nieruchomości nie powstaje wraz ze zmianą planu miejscowego tj. wraz ze zmianą funkcji terenu. Przeznaczenie w nowym (zmienionym) planie zagospodarowania przestrzennego nieruchomości, oznaczonej w dotychczasowym planie jako tereny łąk, pastwisk, rowy, nieużytki, użytki rolne i leśne, pod eksploatację kruszywa, nie powoduje powstania nowej cechy nieruchomości - przedmiotowa nieruchomość była i jest położona na złożach kopalin.

2. Operat szacunkowy winien uwzględniać fakt, iż nieruchomość położona jest na złożach kopalin stanowiących części składowe nieruchomości, a skoro przy metodzie porównawczej należy porównywać nieruchomości podobne, to dla celów ustalenia renty planistycznej nie można porównywać nieruchomości położonych na złożach kopalin stanowiących części składowe nieruchomości z nieruchomościami niepołożonymi na takich złożach.

II SA/Sz 285/08 wyrok wsa 2008.06.05

w Szczecinie

LEX nr 493191

Brak jest podstawy do ustalania terminu uiszczenia opłaty planistycznej oraz orzekania w sprawie odsetek za zwłokę.

II SA/Sz 84/08 wyrok wsa 2008.06.05

w Szczecinie

ZNSA 2009/2/165

Rozstrzygnięcie organu administracji o obowiązku zapłaty odsetek ustawowych z tytułu niedotrzymania terminu zapłaty opłaty planistycznej, bez wskazania podstaw prawnych, z których taki obowiązek można wyprowadzić, stanowi naruszenie przepisów ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), w której ustawodawca dopuścił możliwość naliczenia odsetek ustawowych jedynie w art. 37 ust. 9, dotyczącym roszczeń odszkodowawczych właściciela i użytkownika wieczystego nieruchomości.

II SA/Po 371/08 wyrok wsa 2008.06.03

w Poznaniu

LEX nr 499845

Celem regulacji zawartej w art. 37 ust. 2 u.p.z.p. było obciążenie zbywcy nieruchomości opłatą planistyczną z tytułu wzrostu wartości nieruchomości, jeżeli wzrost ten nastąpił w wyniku uchwalenia bądź zmiany planu miejscowego, a nie innych czynników - nakładów na nieruchomość.

II SA/Po 330/08 wyrok wsa 2008.06.03

w Poznaniu

LEX nr 499823

Celem uregulowania zawartego w art. 37 ust. 2 u..p.z.p. było obciążenie zbywcy nieruchomości opłatą planistyczną z tytułu wzrostu wartości nieruchomości będącego wynikiem uchwalenia (zmiany) planu miejscowego, a nie innych czynników - nakładów na nieruchomość.

IV SA/Wa 433/08 wyrok wsa 2008.05.28

w Warszawie

LEX nr 471217

Skoro organem właściwym do ustalenia renty planistycznej stosownie do art. 37 ust. 6 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) jest m.in. burmistrz, to na nim ciąży obowiązek zwrócenia się do rzeczoznawcy o dokonanie wyceny nieruchomości. Niezależnie, zatem, do jakiego rzeczoznawcy zostanie skierowana prośba o sporządzenie operatu, w każdym wypadku zlecenie takie będzie pochodziło od organu prowadzącego postępowanie. A że jednocześnie organ ten reprezentuje gminę, której taka opłata stanowi dochód, jest to skutkiem przyjęcia takiej konstrukcji przez ustawodawcę.

II SA/Ol 212/08 wyrok wsa 2008.05.20

w Olsztynie

LEX nr 517969

Jak wynika z art. 37 ust. 1 u.p.z.p. określenie faktycznego sposobu wykorzystywania nieruchomości przed uchwaleniem planu winno wynikać z materiału dowodowego.

II OSK 487/07 wyrok NSA W-wa 2008.04.24

LEX nr 467123

Jeżeli decyzja organu administracji publicznej jest wydawana po uchyleniu art. 37 ust. 2 ustawy z 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, odbierającej możliwość odliczenia od opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości nakładów poczynionych przez właściciela albo użytkownika wieczystego, mających wpływ na wzrost wartości tej nieruchomości, to trzeba wziąć pod uwagę podstawową zasadę współczesnego prawa intertemporalnego, regułę tempus regit actum, oznaczającą, że zdarzenie prawne należy oceniać wedle stanu prawnego obowiązującego w dacie, gdy miało miejsce, a bezpośrednie działanie nowego prawa uzależnione jest od wykazania ważnego interesu publicznego.

II SA/Gl 325/07 wyrok wsa 2008.04.03

w Gliwicach

LEX nr 518798

Jeżeli zapisy nowego planu dotyczą terenów, na których wcześniej obowiązujący plan utracił ważność przed wejściem w życie nowego planu, do ustalenia wzrostu wartości nieruchomości objętej nowym planem nie wystarcza odwołanie się do zapisów przeznaczenia terenu tej nieruchomości w poprzednio obowiązującym planie, lecz musi się ono opierać na ustaleniu faktycznego sposobu jej wykorzystania bezpośrednio przed uchwaleniem nowego planu.

II SA/Kr 152/08 wyrok wsa 2008.03.31

w Krakowie

LEX nr 488283

1. Mimo że na gruncie prawa cywilnego pod pojęciem "zbycie" rozumie się dokonanie czynności prawnej polegającej na przeniesieniu własności rzeczy zarówno pod tytułem odpłatnym, jak i nieodpłatnym, użycie przez ustawodawcę w art. 37 ust. 1 u.p.z.p. sformułowania "sprzedaż" wskazuje, iż jego intencją było zawężenie na potrzeby instytucji renty planistycznej pojęcia "zbycie" jedynie do czynności prawnych odpłatnych.

2. Użyty przez ustawodawcę w art. 36 ust. 3 u.p.z.p. termin prawny "zbycie" nieruchomości nie może obejmować przeniesienia własności lub prawa użytkowania wieczystego nieruchomości w drodze umowy darowizny.

II SA/Kr 778/07 postanow. wsa 2008.03.27

w Krakowie

LEX nr 552030

1. Nie ma żadnych powodów, aby pojęciu "sposób faktycznego wykorzystywania nieruchomości" przypisywać inne znaczenie, niż określenie istniejącego aktualnie na gruncie stanu. "Faktyczny sposób wykorzystywania" to element stanu faktycznego, a nie oceny prawnej.

2. W znaczeniu przepisu art. 36 ust. 4 u.p.z.p. pod pojęciem "zmiany planu" rozumieć należy także uchwalenie nowego planu mającego bez żadnej przerwy zastąpić plan dotychczasowy.

II SA/Po 141/08 wyrok wsa 2008.03.27

w Poznaniu

LEX nr 574629

1. Skoro w § 50 ust. 2 rozporządzenia z dnia 27 listopada 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad wyceny nieruchomości oraz zasad i trybu sporządzania operatu szacunkowego (Dz. U. Nr 230, poz. 1924) stwierdza się, że "w przypadku, o którym mowa w ust. 1, przyjmuje się stan nieruchomości z dnia uchwalenia lub zmiany planu, a ceny - z dnia zbycia nieruchomości", to brak podstaw do przyjęcia, że ten sposób szacunku ma zastosowanie także w tym przypadku, gdy właściciel poczynił nakłady na nieruchomość w okresie pomiędzy zmianą planu a dniem sprzedaży nieruchomości (art. 37 ust. 2 u.p.z.p. w brzmieniu obowiązującym do dnia 21 września 2004 r., a w poprzedniej ustawie o zagospodarowaniu przestrzennym art. 36 ust. 5). W ustępie 1 nie ma bowiem mowy o nakładach.

2. W sytuacji określonej w przepisie art. 37 ust. 2 u.p.z.p. (w pierwotnym brzmieniu) należy kierować się zasadą ustanowioną w art. 37 ust. 1 u.p.z.p. i najpierw określić wartość nieruchomości na dzień sprzedaży, czyli przy uwzględnieniu stanu nieruchomości będącego wynikiem poniesionych nakładów - jeżeli miały one wpływ na wzrost wartości nieruchomości w rozumieniu przepisu ust. 2 art. 37 - a następnie odliczyć te nakłady od ustalonej opłaty planistycznej.

3. Jeżeli dokonane nakłady wpłynęły na wielkość opłaty planistycznej, bo spowodowały wzrost wartości nieruchomości przyjęty dla ustalenia tej opłaty, to należy stosować reguły z art. 37 ust. 2 u.p.z.p. w pierwotnym brzmieniu.

II SA/Sz 1113/07 wyrok wsa 2008.03.19

w Szczecinie

LEX nr 566194

1. Pod pojęciem "zgłoszenia roszczenia" należy rozumieć prawidłowe zawiadomienie o wszczęciu postępowania, które organ kieruje do strony, a które zmierza do określenia wysokości tej opłaty po przeprowadzeniu stosownego postępowania dowodowego.

2. Upływ terminu do zgłoszenia roszczenia z tytułu wzrostu wartości nieruchomości obliguje organ do umorzenia już wszczętego postępowania w sprawie ustalenia tejże opłaty na podstawie art. 105 § 1 k.p.a.

II OSK 206/07 wyrok NSA W-wa 2008.03.10

LEX nr 465664

1. Właściciel (użytkownik wieczysty) nieruchomości, której wartość wzrosła na skutek uchwalenia lub zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a który poniósł nakłady mające wpływ na jej wartość w okresie obowiązywania przepisu art. 37 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, przed wejściem w życie noweli do tej ustawy z dnia 23 listopada 2003 r., uchylającej ten przepis, nie może być wykluczony z kręgu osób, którym opłatę taką można pomniejszyć o przedmiotowe nakłady.

2. W razie braku wyraźnych regulacji co do czasu obowiązywania ustawy należy przyjąć, iż przepis normuje przyszłość, a nie przeszłość.

II OSK 1887/07 wyrok NSA W-wa 2008.03.06

LEX nr 464945

Rada gminy nie jest - wobec braku szczególnej podstawy prawnej - uprawniona, w sytuacji gdy brak miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, do ustalania wysokości stawek procentowych opłaty od wzrostu wartości nieruchomości w związku z wydaniem decyzji o warunkach zabudowy i nie jest także uprawniony do jej ustalania w konkretnych decyzjach - wójt, burmistrz, prezydent.

II OSK 1887/07 wyrok NSA W-wa 2008.03.06

POP 2010/1/79

W razie braku planu miejscowego w przypadku, gdy wydawane są decyzje o warunkach zabudowy "odpowiednie stosowanie" przepisów art. 36 i 37 prowadzi do wyłączenia stosowania art. 36 ust 4 oraz art. 37 ust 6 i 7 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym z uwagi na brak podstaw prawnych zarówno do uchwalania stawek procentowych opłaty od wzrostu wartości nieruchomości przez radę gminy w odrębnej uchwale, jak i do naliczania takiej opłaty (i związanego z tym ustalenia wysokości stawki) przez organ wykonawczy gminy.

II SA/Bk 706/07 wyrok wsa 2008.01.10

w Białymstoku

LEX nr 480468

Opłaty na rzecz gminy, z tytułu wzrostu wartości nieruchomości, mogą być naliczane w przypadku zbycia nieruchomości (której wartość wzrosła wskutek zmiany planu miejscowego) w terminie 5 lat od początkowej daty obowiązywania planu miejscowego.

II SA/Po 448/07 wyrok wsa 2007.10.23

w Poznaniu

LEX nr 386429

Właściciel nieruchomości, której wartość wzrosła na skutek uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a który poniósł nakłady wpływające na wzrost wartości tej nieruchomości w okresie pomiędzy uchwaleniem planu a sprzedażą nieruchomości w okresie obowiązywania przepisu art. 37 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, nie powinien być pozbawiony uprawnienia do odliczenia wartości poniesionych nakładów od jednorazowej opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości w następstwie uchwalenia lub zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

II SA/Sz 637/07 wyrok wsa 2007.10.17

w Szczecinie

LEX nr 340467

Jedynym środkiem dowodowym w postępowaniu o ustalenie opłaty planistycznej jest opinia o wzroście wartości nieruchomości sporządzona przez osobę posiadającą uprawnienia rzeczoznawcy. Bez znaczenia w tym zakresie jest cena sprzedaży nieruchomości.

II OSK 1322/06 wyrok NSA W-wa 2007.10.09

LEX nr 341051

Oceny prawidłowości sporządzenia operatów szacunkowych (art. 157 ustawy z dnia 21 stycznia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2602 ze zm.) organizacja zawodowa rzeczoznawców majątkowych dokonuje według takich samych zasad, jakie obowiązują rzeczoznawców przy ich sporządzaniu.

II SA/Op 356/07 wyrok wsa 2007.10.04

w Opolu

LEX nr 438667

1. Unormowania art. 14 ust. 1 i 4 oraz art. 15 ust. 2 u.p.z.p. statuują kompetencje stanowiące rady gminy wyłącznie w zakresie ustalenia stawek procentowych i to tylko w przypadku wzrostu wartości nieruchomości, nie dotyczą natomiast innych przypadków, o których jest mowa w przepisie art. 36 u.p.z.p., ani nie stwarzają podstawy prawnej do wydawania aktów prawa miejscowego w zakresie wynikającym z art. 37 u.p.z.p. Kompetencje uchwałodawcze ustawodawca powiązał przy tym w sposób ścisły (funkcjonalny i czasowy) z uchwaleniem planu miejscowego.

2. Brak jest podstaw nie tylko do dedukowania z normy, poddanej wykładni językowej, podstawy prawnej do uchwalania przez organ stanowiący gminy stawek opłaty planistycznej w przypadku, o którym mowa w art. 63 ust. 3 u.p.z.p., ale brak jest również podstaw do wyprowadzenia tego rodzaju kompetencji rady gminy w przypadku poddania przepisu art. 63 ust. 3 wykładni funkcjonalnej i systemowej.

II SA/Kr 276/06 wyrok wsa 2007.08.01

w Krakowie

LEX nr 507640

Dla zachowania 5-letniego terminu od wejścia w życie miejscowego planu lub jego zmiany niezbędne, ale zarazem wystarczające będzie wszczęcie postępowania administracyjnego przed jego upływem, stanowiące w tym przypadku odpowiednik zgłoszenia roszczenia, o którym mowa w art. 37 ust. 3 u.p.z.p.

II SA/Gd 225/07 wyrok wsa 2007.07.05

w Gdańsku

LEX nr 509736

1. Warunkiem dopuszczalności ustalenia renty planistycznej jest wzrost wartości nieruchomości, przy czym wzrost ten musi pozostawać w związku przyczynowym ze zmianą przeznaczenia terenu w wyniku uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a nie w związku z wybudowaniem urządzeń infrastruktury technicznej.

2. Wartość nieruchomości winna być ustalona z daty uchwalenia planu i z daty sprzedaży.

3. Wiedzy i doświadczeniu rzeczoznawcy zostały pozostawione ustalenie procentowego wpływu poszczególnych cech nieruchomości czy celowości ich zastosowania, albowiem kwestie te nie są regulowane przepisami ustawy o gospodarce nieruchomościami ani w przepisach rozporządzenia.

II OSK 988/06 wyrok NSA W-wa 2007.06.29

LEX nr 344923

Właściciel nieruchomości, której wartość wzrosła na skutek zmiany planu miejscowego, a który czynił nakłady mające wpływ na wzrost wartości tej nieruchomości w okresie obowiązywania przepisu art. 37 ust. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), a przed wejściem w życie noweli do tej ustawy z dnia 23 listopada 2003 r. uchylającej ten przepis, nie powinien być wykluczany z kręgu osób, którym opłatę taką można pomniejszyć o wspomniane nakłady.

II OSK 931/06 wyrok NSA W-wa 2007.06.21

LEX nr 345739

1. Nakłady mogące wpłynąć na pomniejszenie wymierzanej przez organ gminy opłaty z tytułu wzrostu wartości zbywanej nieruchomości na skutek uchwalenia planu miejscowego powinny spełniać kumulatywnie następujące warunki: powinny być poniesione przez dotychczasowego właściciela w okresie ograniczonym datami: 1) uchwalenia planu miejscowego oraz 2) sprzedaży nieruchomości, a ponadto 3) powinny mieć wpływ na wzrost wartości zbywanej nieruchomości.

2. Prace porządkowe, oczyszczające, ziemne i geodezyjne, co do zasady, nie wpływają na trwały i widoczny wzrost wartości rynkowej nieruchomości. Szczegółowe wykazanie ewentualnego wpływu takich prac na końcową wartość nieruchomości wymaga wiadomości specjalnych i powinno być wykazane poprzez prezentację charakteru poszczególnych prac i ich obiektywnego przełożenia na cenę nieruchomości.

II OSK 1837/06 wyrok NSA W-wa 2007.06.20

LEX nr 338571

Właściciel nieruchomości, której wartość wzrosła na skutek uchwalenia planu miejscowego, który poniósł nakłady wpływające na wzrost wartości tej nieruchomości w okresie miedzy uchwaleniem planu a dniem sprzedaży nieruchomości w okresie obowiązywania przepisu art. 37 ust. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm. - przed wejściem w życie noweli do tej ustawy z dnia 28 listopada 2003 r.) nie powinien być pozbawiony uprawnień wynikających z tego przepisu. Uprawnienia te wynikały z unormowań obowiązujących w dacie podejmowania czynności prawnej skutkującej ustalenie opłaty.

II OSK 814/06 wyrok NSA W-wa 2007.05.21

LEX nr 338319

Z przepisu art. 36 ust. 4ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) jednoznacznie wynika, że opłata z tytułu wzrostu wartości nieruchomości jest wynikiem wzrostu wartości nieruchomości spowodowanego wprowadzeniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, który tak określa przeznaczenie nieruchomości, że jej wartość rynkowa ulega podwyższeniu, a więc chodzi w istocie o różnicę pomiędzy wartością rynkową nieruchomości po dokonaniu zmiany planu i wartością przed tą zmianą, a nie o faktyczne przysporzenie majątkowe wynikające z aktu notarialnego umowy zbycia nieruchomości. Tym samym nie było możliwe wydanie decyzji wyłącznie na podstawie aktu notarialnego sprzedaży nieruchomości, lecz konieczne i zgodne z art. 37 ust. 11 tej ustawy było posłużenie się dowodem z opinii rzeczoznawcy majątkowego.

IV SA/Wa 2289/06 wyrok wsa 2007.03.01

w Warszawie

LEX nr 338291

Prawidłowo działający organ odwoławczy winien rozpatrzeć podniesiony w odwołaniu zarzut dotyczący wadliwości określenia przez rzeczoznawcę wartości spornej działki sprzed zmiany planu miejscowego i ocenić, czy jest w stanie samodzielnie, w oparciu o istniejący materiał dowodowy, dokonać oceny ich trafności, czy też zachodzi konieczność zwrócenia się do rzeczoznawcy sporządzającego operat o przedstawienie w tym zakresie stanowiska (w trybie wskazanym w art. 136 k.p.a.). Dopiero zatem po dokonaniu niezbędnych ustaleń (samodzielnie lub na podstawie wyjaśnień rzeczoznawcy) organ winien był przystąpić do orzekania w sprawie, dając ocenie zarzutów skarżących czytelny wyraz w uzasadnieniu decyzji (zgodnie z art. 107 § 3 k.p.a.).

IV SA/Wa 696/06 wyrok wsa 2007.02.22

w Warszawie

LEX nr 316747

Pod pojęciem "zgłoszenia roszczenia" o którym mowa w art. 37 ust. 3 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2003 r. Nr 80, poz. 717 ze zm.) nie należy rozumieć sformułowania żądania zapłaty tzw. opłaty planistycznej w określonej decyzją wysokości, ale prawidłowe zawiadomienie o wszczęciu postępowania którego istotą będzie jej określenie w przyszłości (po przeprowadzeniu stosownego postępowania).

II SA/Gd 338/06 wyrok wsa 2007.01.31

w Gdańsku

LEX nr 585087

1. Decyzja o warunkach zabudowy może wywoływać takie same skutki, jak miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, w zakresie określenia sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu.

2. Analiza przepisów art. 36, 37 i 63 ust. 3 u.p.z.p. prowadzi do wniosku, że stawkę tą winien określić organ wydający decyzję o warunkach zabudowy. Art. 36 należy stosować, bowiem odpowiednio. Skoro zaś okoliczności uzasadniające zapłatę renty planistycznej wywołuje decyzja o warunkach zabudowy podjęta przez wójta, burmistrza, prezydenta miasta, to jednocześnie organ ten ustala stawkę procentową opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości. Także organ wydający decyzję o warunkach zabudowy ustalając stawkę procentową opłaty ma możliwość "miarkowania" jej do wysokości 30 %, zaś wysokość, którą przyjmie może zależeć od ustaleń decyzji o warunkach zabudowy w zakresie sposobu zagospodarowania nieruchomości, planowanej zabudowy, poprzedniego sposobu wykorzystania gruntu i jego przeznaczenia wynikającego z ewidencji gruntów.

3. Przesłanki zastosowania art. 63 ust. 3 u.p.z.p. zachodzą w sytuacji, gdy skutkiem ustalenia warunków zabudowy terenu nastąpi wzrost wartości nieruchomości, stanowiący różnicę między wartością nieruchomości określoną przy uwzględnieniu przeznaczenia terenu obowiązującego po wydaniu decyzji ustalającej warunki zabudowy a jej wartością, określoną przy uwzględnieniu przeznaczenia terenu przed wydaniem tej decyzji, w tym faktycznego sposobu wykorzystywania nieruchomości.

(...)

II SA/Po 211/06 wyrok wsa 2007.01.31

w Poznaniu

LEX nr 387847

1. Przepis § 50 ust. 1 zd. 2 rozporządzenia z dnia 21 września 2004 r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego (Dz. U. Nr 207, poz. 2109 ze zm.) - wyłączający możliwość uwzględnienia części składowych szacowanej nieruchomości przy określaniu jej wartości rynkowej do ustalenia opłaty planistycznej - jest sprzeczny z ustawą o gospodarce nieruchomościami, na podstawie której został wydany oraz wykracza poza granice udzielonego przez ustawę upoważnienia.

2. Przepisu § 50 ust. 1 zd. 2 nie należy stosować przy ustalaniu wartości nieruchomości przed uchwaleniem zmiany planu, gdyż przepis ten jest pozbawiony waloru legalności.

3. Podstawę ustalenia wartości stanowi stan nieruchomości, przez który rozumie się stan zagospodarowania, stan prawny i stan techniczno-użytkowy.

4. Obowiązkiem organu jest wyjaśnienie i rozważenie, czy materiał porównawczy, zastosowany przez rzeczoznawcę, był odpowiedni i wystarczający do skorzystania z metody porównawczej.

II SA/Gd 857/05 wyrok wsa 2006.09.20

w Gdańsku

LEX nr 509737

1. Strona powinna być poinformowana o sporządzeniu i złożeniu do akt sprawy operatu szacunkowego określającego wartość nieruchomości.

2. Według treści przepisu art. 76 § 3 k.p.a. nie ma ograniczeń co do środków dowodowych w celu obalenia mocy dowodowej dokumentu urzędowego, na przykład co do obalenia domniemania zgodności z prawdą. Aby to uczynić, dowód ten powinien zostać oceniony wraz z innymi dowodami zebranymi w sprawie, podlega on bowiem w pełni swobodnej ocenie dowodów dokonywanej przez organ rozstrzygający, co z kolei oznacza, że mają przy tym zastosowanie reguły określone przepisami art. 77 i art. 80 k.p.a. Jednakże nieuwzględnienie dowodu z dokumentu urzędowego bez jego wszechstronnej oceny i analizy na tle innych dowodów zebranych w sprawie stanowi naruszenie przepisów postępowania.

3. Przepis zobowiązujący do niezwłocznego ustalenia opłaty (art. 37 ust. 6 u.p.z.p.) ma głównie charakter przepisu dyscyplinującego gminę do dochodzenia należności budżetowych w terminie możliwie najkrótszym, narażając jej organy na odpowiedzialność z tytułu niewywiązania się z obowiązków ustawowych.

IV SA/Wa 607/06 wyrok wsa 2006.07.05

w Warszawie

LEX nr 243079

Podstawą ustalenia renty planistycznej stanowi opinia o wartości nieruchomości w formie operatu szacunkowego, będąca opinią biegłego i tylko ta opinia (w swoim całokształcie) podlega ocenie według norm jakimi "rządzi" się postępowanie dowodowe. Natomiast oględziny nieruchomości są czynnością jaką przeprowadza rzeczoznawca, z udziałem bądź niezainteresowanych stron (chociaż winien o nich zawiadomić) w ramach dowodu jakim jest operat szacunkowy. Zatem nie można ich oceniać w kategoriach dowodu z oględzin i nakładać na organ obowiązek zawiadomienia o ich przeprowadzeniu stosownie do art. 79 k.p.a.

IV SA/Wa 2465/05 wyrok wsa 2006.06.28

w Warszawie

LEX nr 232967

W sprawie ustalenia opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości organ gminy wydając decyzję w tym przedmiocie wykonuje zadania władzy publicznej (imperium). Nie można w tej sytuacji domniemywać, aby w ramach porządku prawnego państwa podmiotowi temu przysługiwały jednocześnie uprawnienie strony w tym postępowaniu z uwagi na ochronę indywidualnego prawem chronionego interesu majątkowego (dominium).

IV SA/Wa 2265/05 wyrok wsa 2006.03.10

w Warszawie

LEX nr 222281

1. Aby uniknąć cen rażąco odbiegających od przeciętnych cen uzyskiwanych na rynku, przy określeniu wartości nieruchomości stosuje się różne metody i techniki wyceny przyjmując do porównania ceny nieruchomości o podobnych cechach i przeznaczeniu. Opłata z tytułu wzrostu wartości nieruchomości wiąże się z obiektywnym wzrostem wartości nieruchomości, zaś wielkość ceny ustalona przez strony czynności prawnej w umowie sprzedaży nie ma nic wspólnego z obowiązkiem zapłaty tzw. renty planistycznej.

2. Regulacja art. 37 ust. 6 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2003 r. Nr 80, poz. 717 ze zm.) ma jedynie charakter przepisu dyscyplinującego gminę do dochodzenia należności budżetowych w możliwie najkrótszym terminie, nie ogranicza jednakże w żaden sposób 5-letniego terminu do wszczęcia postępowania, a termin ten liczony jest od daty wejścia w życie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego bądź jego zmiany.

II OSK 459/05 wyrok NSA W-wa 2006.01.26

LEX nr 206473

Zarówno organy administracyjne jak i sądy rozpoznające sprawę mają obowiązek ocenić na podstawie art. 80 k.p.a. dowodową wartość złożonego operatu szacunkowego. Żadne argumenty nie przemawiają za tym, aby organy rozpoznające sprawę na podstawie tego dokumentu nie mogły samodzielnie ocenić jego wartości dowodowej i ewentualnie żądać od rzeczoznawcy uzupełnienia tego dokumentu albo wyjaśnień co do jego treści.

II OSK 160/05 wyrok NSA W-wa 2005.11.09

LEX nr 196677

Jeżeli w sprawie ustalenia opłaty planistycznej występuje dwóch współwłaścicieli nieruchomości, to organ wymierzając jednorazową opłatę z tytułu wzrostu wartości nieruchomości wobec wielości podmiotów zobowiązanych musi bardzo precyzyjnie określić czy wymierzana opłata nakładana jest na każdego z osobna czy też solidarnie na każdego z nich.