II SA/Gd 166/10 wyrok wsa 2010.07.29

w Gdańsku

LEX nr 598815

Wójt gminy nie jest uprawniony do ustalenia jednorazowej opłaty od wzrostu wartości nieruchomości w związku z wydaniem decyzji o warunkach zabudowy.

II SA/Gd 191/10 wyrok wsa 2010.07.07

w Gdańsku

Wspólnota 2010/33/42

W decyzji o warunkach zabudowy wójt nie może zawrzeć postanowienia o ustaleniu stawki jednorazowej opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości.

II SA/Gd 174/10 wyrok wsa 2010.06.09

w Gdańsku

Wspólnota 2010/30/27

W przypadku określenia przeznaczenia gruntu przy naliczaniu opłaty planistycznej, w sytuacji gdy wygasł plan miejscowy, należy określić czy nowy plan, po którego uchwaleniu nastąpiło jego zbycie, zmienił jej przeznaczenie.

II SA/Gd 155/10 wyrok wsa 2010.05.20

w Gdańsku

LEX nr 598812

Wójt gminy nie jest uprawniony do ustalenia jednorazowej opłaty od wzrostu wartości nieruchomości w związku z wydaniem decyzji o warunkach zabudowy.

II SA/Gd 27/10 wyrok wsa 2010.04.22

w Gdańsku

Wspólnota 2010/23/43

Stawka procentowa opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości spowodowanego wydaniem decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego lub decyzji o warunkach zabudowy nie należy w żadnym razie do problematyki związanej z podejmowaniem uchwał w sprawach podatków i opłat. W ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym jedynie przepis art. 15 ust. 2 odnosi się do stawek procentowych, na podstawie których ustala się opłatę, o której mowa w art. 36 ust. 4, przy czym dotyczy on wyłącznie stawek określanych obowiązkowo w planie miejscowym.

II SA/Gd 190/10 wyrok wsa 2010.04.21

w Gdańsku

LEX nr 576265

1. Nawet w sytuacji gdyby zmiana przeznaczenia w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dotyczyła tylko części nieruchomości, to i tak wycena powinna dotyczyć całej nieruchomości. Przeznaczenie jednej nieruchomości pod dwie różne funkcje ma niewątpliwy wpływ na jej wartość jako całości. Nie można więc uznać, że w takiej sytuacji nieruchomość składa się z dwóch części o rożnych przeznaczeniach i wartości równej sumie wartości obu części.

2. Do ustalenia faktycznego sposobu wykorzystania nieruchomości należy podejść w sposób wszechstronny, uwzględniając przepisy prawa, w tym również przepisy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w zakresie w jakim odnoszą się one do zagospodarowania nieruchomości położonych na terenach pozbawionych planu.

II SA/Gl 161/10 wyrok wsa 2010.04.15

w Gliwicach

LEX nr 577040

Tożsamość przeznaczenia terenu w planie obecnie obowiązującym i tym, którego moc wygasła wyklucza możliwość ustalenia opłaty planistycznej.

II SA/Gl 160/10 wyrok wsa 2010.04.15

w Gliwicach

LEX nr 577039

1. Sam fakt ustalenia warunków zabudowy dla zamierzenia budowlanego na działkach sąsiednich nie przesądza o charakterze działek należących do skarżących, a w szczególności o ich wartości jako ewentualnych działek budowlanych.

2. Przy współwłasności w częściach ułamkowych wysokość opłaty planistycznej powinna być określona kwotowo w odniesieniu do każdego ze współwłaścicieli.

II SA/Gd 623/09 wyrok wsa 2010.03.18

w Gdańsku

LEX nr 576272

1. Przepis art. 36 ust. 4 u.p.z.p. nie stanowi samodzielnej podstawy prawnej poboru opłaty planistycznej i nie może być stosowany w przypadku braku stosownego zapisu w uchwalonym przez radę gminy planie.

2. W przypadku gdy wydawane są decyzje o warunkach zabudowy, odpowiednie stosowanie art. 36 i art. 37 u.p.z.p. prowadzi do wyłączenia stosowania art. 36 ust. 4 oraz art. 37 ust. 6 i 7 u.p.z.p.

II SA/Gl 790/09 wyrok wsa 2010.01.27

w Gliwicach

LEX nr 559735

Pojęcie zbycia z art. 36 ust. 4 u.p.z.p. nie obejmuje przeniesienia prawa rzeczowego (własności bądź użytkowania wieczystego) na pożyczkodawcę w celu zabezpieczenia udzielanej pożyczki. Przeniesienie to nie ma bowiem na celu wyzbycia się prawa rzeczowego, w dacie jego dokonania w zamierzeniu ma mieć charakter jedynie chwilowy, nie wiąże się nadto z jakimkolwiek po stronie przenoszącego przysporzeniem majątkowym albowiem przeniesienie prawa nie stanowi ekwiwalentu pożyczki, a jedynie jej zabezpieczenie. Nadto z chwilą spłaty pożyczki i powtórnego przeniesienia prawa rzeczowego sytuacja pożyczkobiorcy powraca do stanu pierwotnego. Tym samym dokonanie takiego przeniesienia nie uprawnia gminy, w okresie przewidzianym w umowie na spłatę pożyczki i powtórne przeniesienie prawa rzeczowego, do domagania się od pożyczkobiorcy opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości.

III SA/Wa 1297/09 wyrok wsa 2010.01.27

w Warszawie

LEX nr 559867

Przepisy art. 63 ust. 3 w związku z art. 36 ust. 1 pkt 1 u.p.z.p. nie obejmują swym zakresem podatku od nieruchomości.

II SA/Bk 603/09 wyrok wsa 2010.01.14

w Białymstoku

LEX nr 554968

1. Nie istnieje przepis prawa powszechnie obowiązującego dający organowi wykonawczemu gminy, przy braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, podstawę do określenia w decyzji o warunkach zabudowy stawki procentowej opłaty należnej z tytułu wzrostu wartości nieruchomości, o której mowa w art. 36 ust. 4 u.p.z.p.

2. Obowiązek pobrania na rzecz gminy opłaty, o której mowa w art. 36 ust. 4 u.p.z.p., powiązano nie tylko z objęciem nieruchomości planem i związanym z tym wzrostem wartości nieruchomości, ale także z określeniem w tymże planie stawek procentowych tej opłaty. Ustalenie stawek procentowych opłaty jest więc ściśle powiązane z uchwaleniem planu dla danego terenu i wzrostem, na skutek zapisów planu, wartości nieruchomości. Brak określenia stawek procentowych w planie czyni niemożliwym pobranie opłaty przez organ wykonawczy gminy.

3. W sytuacji braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ani rada gminy w odrębnej uchwale, ani organ wykonawczy gminy w decyzji o ustaleniu warunków zabudowy nie są uprawnieni do ustalania wysokości stawek procentowych opłaty od wzrostu wartości nieruchomości w związku z wydaniem decyzji o warunkach zabudowy.

4. "Odpowiednie" stosowanie przepisu art. 36 ust. 4 u.p.z.p., do którego nawiązuje art. 63 ust. 3 u.p.z.p., będzie polegało na odstąpieniu od zastosowania przepisu art. 36 ust. 4, art. 37 ust. 6 i 7 u.p.z.p., bowiem "odpowiednie stosowanie przepisu" może polegać na stosowaniu danego przepisu bezpośrednio, stosowaniu z modyfikacjami w stosunku do regulacji która ma być odpowiednio stosowana oraz na odstąpieniu od zastosowania przepisu mającego być odpowiednio stosowanym. Tym samym decyzja o warunkach zabudowy zawierająca takie ustalenie w tej części jest decyzją wydaną bez podstawy prawnej.

II OPS 3/09 uchwała NSA W-wa 2009.12.10

ONSAiWSA 2010/2/22

Pobieranie opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości, o której mowa w art. 36 ust. 4 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), nie obejmuje sytuacji, gdy nieruchomość została darowana osobie bliskiej.

II SA/Ol 790/09 wyrok wsa 2009.11.03

w Olsztynie

LEX nr 531587

Jeżeli w związku z uchwaleniem lub zmianą planu miejscowego wzrosła wartość nieruchomości, to ustalenie opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości może mieć miejsce tylko wówczas, gdy nastąpiło odpłatne zbycie nieruchomości, powodujące powiększenie majątku zbywcy i uzyskanie dodatkowych korzyści.

II OSK 1517/07 wyrok NSA W-wa 2009.10.28

LEX nr 573573

1. Opłata planistyczna nie może obejmować zmiany wartości działki spowodowanej jej podziałem już po uchwaleniu planu i jego wejściu w życie. Nawet jeśli strona sprzedała tylko niektóre działki wydzielone już po uchwaleniu planu, to dla obliczenia opłaty planistycznej należy przyjąć stopę wzrostu wartości działki, ale w tym jej kształcie, jak istniał w dniu uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

2. Do ustalenia opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości nie stosuje się przepisów Ordynacji podatkowej, lecz przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego.

IV SA/Wa 1217/09 wyrok wsa 2009.10.28

w Warszawie

LEX nr 574137

Treść art. 36 ust. 4 u.p.z.p. należy rozumieć w ten sposób, że jeżeli zmiana planu nie zmieniła przeznaczenia działki wynikającego z obowiązującego miejscowego planu, to nie ma podstaw do obciążenia byłego właściciela działki rentą planistyczną.

II SA/Gl 133/09 wyrok wsa 2009.10.22

w Gliwicach

LEX nr 573696

W razie braku planu miejscowego, w przypadku gdy wydawane są decyzje o warunkach zabudowy, "odpowiednie stosowanie" przepisów art. 36 i art. 37 u.p.z.p. prowadzi do wyłączenia stosowania art. 36 ust. 4 u.p.z.p. oraz art. 37 ust. 6 i 7 u.p.z.p. z uwagi na brak podstaw prawnych zarówno do uchwalania stawek procentowych opłaty od wzrostu wartości nieruchomości, jak i naliczania tej opłaty.

II SA/Po 812/08 wyrok wsa 2009.10.02

w Poznaniu

LEX nr 573832

1. Wszczęcie postępowania o ustalenie opłaty może nastąpić w terminie 5 lat od dnia, w którym miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego lub jego zmiana okazały się obowiązujące.

2. Termin wnoszenia roszczeń z tytułu wzrostu lub obniżenia wartości nieruchomości w związku z uchwaleniem (zmianą) miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jest terminem w równym stopniu dotyczącym roszczeń właściciela nieruchomości w stosunku do gminy w związku z obniżeniem wartości nieruchomości jak i gminy do właściciela w związku ze wzrostem wartości nieruchomości.

3. Przyjęcie, iż w terminie 5 letnim od dnia wejścia w życie planu miejscowego wystarczy wszcząć postępowanie w sprawie renty planistycznej, nie oznacza, że organ może prowadzić postępowanie bez ograniczeń czasowych.

V CSK 46/09 wyrok SN 2009.09.09

LEX nr 529731

Okoliczności wskazane w art. 61 ust. 1 u.p.z.p. nie mogą być traktowane jako przesłanki egzoneracyjne wobec odpowiedzialności przewidzianej w art. 36 ust. 1 u.p.z.p. Takie bowiem przesłanki, w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego o odpowiedzialności odszkodowawczej, mogą doprowadzić do wyłączenia odpowiedzialności mimo istnienia szkody.

II SA/Kr 515/09 wyrok wsa 2009.08.10

w Krakowie

LEX nr 553094

1. Błędne oznaczenie adresata decyzji jako wpływające na prawidłowość oraz wykonalność utrzymanego w mocy aktu administracyjnego skutkuje naruszeniem prawa materialnego i procesowego, zaś winno zostać usunięte najpóźniej w dacie rozpatrzenia sprawy przez organ drugiej instancji. Stwierdzenie takiej wady obliguje każdoczesnie organ odwoławczy do uchylenia decyzji organu pierwszej instancji, w zależności od okoliczności - z uwagi na wystąpienie podstawy nieważności decyzji z art. 156 § 1 pkt 4 k.p.a., przesłanki wznowienia postępowania z art. 145 § 1 pkt 4 k.p.a. albo uchybień innego rodzaju.

2. Zobowiązanie do zapłaty renty planistycznej ma związek z polityką przestrzenną gminy, której bezpośrednim celem nie jest jak w przypadku świadczeń fiskalnych pomnażanie dochodów, lecz zapewnienie ich równowagi, z uwagi na obowiązki związane z realizacją roszczeń właścicieli lub użytkowników wieczystych nieruchomości wynikających uchwalenia, albo zmiany miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego. Błędne zastosowania w sprawie opłaty planistycznej przepisów Ordynacji podatkowej, wobec respektowania ogólnych zasad zawartych Kodeksu postępowania administracyjnego, czy też regulacji dotyczących postępowania dowodowego oraz związanych z realizacją praw strony, nie stanowi podstawy do uchylenia rozstrzygnięcia organu pierwszej instancji tylko z tej przyczyny.

II SA/Gl 1326/08 wyrok wsa 2009.07.23

w Gliwicach

LEX nr 553013

1. Jakkolwiek każde zniesienie współwłasności powoduje zmianę stosunków własnościowych w stosunku do objętej nim nieruchomości, to z całą pewnością nie każde może być uznane za zbycie w rozumieniu art. 36 ust. 4 u.p.z.p. Dotyczy to zwłaszcza sytuacji gdy zniesienie współwłasności polega na podziale nieruchomości w naturze względnie przez zmianę udziałów we współwłasności w kilku działkach stanowiących współwłasność, w wyniku której to czynności prawnej dotychczasowi współwłaściciele otrzymują nieruchomości o podobnej wartości, tj. gdy zniesienie następuje bez dopłat. Tylko w sytuacji gdyby zniesienie współwłasności polegało na wyzbyciu się w ogóle przez niektórych współwłaścicieli przysługujących udziałów we współwłasności należałoby się zastanowić czy nie mamy do czynienia ze zbyciem w rozumieniu tej normy prawnej mającym cechy darowizny (jeżeli nastąpiłaby bez spłaty) lub sprzedaży (za spłatą).

2. Na gruncie u.p.z.p. brak jest podstaw do orzekania o terminie wniesienia opłaty oraz rygorze naliczania odsetek od nieterminowej zapłaty oraz, że w przypadku współwłasności łącznej (ustawowej, małżeńskiej) zobowiązanie powinno zostać nałożone na współwłaścicieli solidarnie.

II OSK 1108/08 wyrok NSA W-wa 2009.07.13

LEX nr 552816

W sprawie wskazano na wzrost wartości nieruchomości, jednakże nie wynika z niego, na czym polega bezpośredni związek przyczynowy między zmianą wartości tej nieruchomości, a ustaleniami przyjętymi w planach miejscowych z 2001 r. skoro przed ich uchwaleniem teren ten, przeznaczony był również pod budownictwo mieszkaniowo-usługowe. To zaś jest niezbędne do prawidłowego zastosowania przepisu art. 36 ust. 4 u.p.z.p.

IV SA/Wa 629/09 wyrok wsa 2009.07.09

w Warszawie

LEX nr 553488

Użyte w art. 36 ust. 4 u.p.z.p. sformułowanie, "jeżeli w związku z uchwaleniem planu miejscowego (...) wartość nieruchomości wzrosła", należy rozumieć w ten sposób, że wzrost wartości nieruchomości musi być bezpośrednim następstwem uchwalenia planu miejscowego.

II SA/Bk 73/09 wyrok wsa 2009.06.18

w Białymstoku

LEX nr 563638

1. "Odpowiednie" stosowanie przepisu art. 36 ust. 4 u.p.z.p., do którego nawiązuje art. 63 ust. 3 u.p.z.p., będzie polegało na odstąpieniu od zastosowania przepisu art. 36 ust. 4, art. 37 ust. 6 i 7 u.p.z.p., bowiem "odpowiednie stosowanie przepisu" może polegać na stosowaniu danego przepisu bezpośrednio, stosowaniu z modyfikacjami w stosunku do regulacji która ma być odpowiednio stosowana oraz na odstąpieniu od zastosowania przepisu mającego być odpowiednio stosowanym.

2. Ani u.p.z.p., ani żaden inny akt prawny (poza uchwałą w przedmiocie planu zagospodarowania przestrzennego) nie zawiera normy prawnej, na podstawie której można ustalić wymiar stawki procentowej od wzrostu wartości nieruchomości. Tym samym decyzja o warunkach zabudowy zawierająca takie ustalenie w tej części jest decyzją wydaną bez podstawy prawnej.

II SA/Sz 903/08 wyrok wsa 2009.05.21

w Szczecinie

LEX nr 551952

Ustalona w przyjętym operacie szacunkowym kwota wzrostu wartości działki w wyniku zmiany planu zagospodarowania przestrzennego powinna zostać wymierzona współwłaścicielom, stosownie do ich udziałów we współwłasności, zaś solidarność tego zobowiązania istnieje jedynie w stosunku do współmałżonków.

IV CSK 508/08 wyrok SN 2009.04.23

LEX nr 520034

1. Celem art. 36 ust. 3 u.p.z.p. jest ochrona właściciela albo użytkownika wieczystego nieruchomości przed negatywnymi skutkami zmian planistycznych powodujących obniżenie jej wartości. Przepis wiąże określony w nim skutek z niemożnością uzyskania przez właściciela albo użytkownika wieczystego dodatkowych korzyści w razie zbycia (poprzednio sprzedaży) przysługującego im prawa do nieruchomości, której wartość na skutek zmian planistycznych uległa obniżeniu. Legitymowanym do wniesienia powództwa o odszkodowanie na tej podstawie, jest więc były właściciel albo użytkownik wieczysty, który w warunkach wcześniej wskazanych zbył nieruchomość, jeżeli przy tym nie skorzystał uprzednio z uprawnień określonych w art. 36 ust. 1 i 2 u.p.z.p. Z uprawnień tych może skorzystać jedynie właściciel albo użytkownik wieczysty legitymujący się takim prawem w dacie uchwalenia lub zmiany planu miejscowego.

2. Użyte w art. 36 ust. 3 u.p.z.p., po jego zmianie, pojęcie "zbycie" nie może być utożsamiane ze wszystkimi, tj. zarówno odpłatnymi, jak i nieodpłatnymi, formami przeniesienia własności lub prawa użytkowania wieczystego. Ustawa wiąże bowiem skutek, o którym jest mowa w ar. 36 ust. 3, z nieuzyskaniem dodatkowej korzyści majątkowej, w razie obniżenia wartości nieruchomości, co może nastąpić tylko przy jej odpłatnym zbyciu.

II SA/Gl 1214/08 wyrok wsa 2009.04.16

w Gliwicach

LEX nr 557151

Ustalenie wysokości oraz pobranie należnej opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości zaliczyć należy do zadań publicznych wykonywanych przez organy gminy działające władczo w sferze imperium, a tym samym w takich sprawach podmioty te nie są legitymowane do wniesienia skargi.

II SA/Bk 16/09 wyrok wsa 2009.04.09

w Białymstoku

LEX nr 557153

Rada gminy nie jest - wobec braku szczególnej podstawy prawnej - uprawniona, w sytuacji gdy brak miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, do ustalania wysokości stawek procentowych opłaty od wzrostu wartości nieruchomości w związku z wydaniem decyzji o warunkach zabudowy i nie jest także uprawniony do jej ustalania w konkretnych decyzjach - wójt, burmistrz, prezydent.

II SA/Wr 478/08 wyrok wsa 2009.03.25

we Wrocławiu

LEX nr 495398

Przesłankami opłat z art. 36 ust. 4 u.g.n. są: 1) obiektywny (określony w operacie szacunkowym) wzrost wartości nieruchomości; 2) wzrost obiektywnej wartości nieruchomości powstały wskutek uchwalenia lub zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, co oznacza, że musi istnieć związek przyczynowy między uchwaleniem lub zmianą miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego a wzrostem wartości obiektywnej - rynkowej wartości nieruchomości; 3) zbycie takiej nieruchomości w drodze umowy przed upływem pięciu lat od dnia, w którym plan zagospodarowania przestrzennego lub jego zmiana stały się obowiązujące (art. 36 ust. 4 w związku z art. 36 ust. 3 u.g.n.). Opłata obciążająca właściciela nie jest zatem zależna od tego, czy wskutek zbycia nieruchomości osiągnął on korzyść (zysk) w związku ze zbyciem nieruchomości. Decydujące jest zbycie w drodze czynności prawnej (umowy) nieruchomości, której wartość obiektywnie wzrosła wskutek przekwalifikowania takiej nieruchomości w planie zagospodarowania przestrzennego. Wyłączenie z zakresu obowiązywania art. 36 ust. 4 u.g.n. umowy darowizny udziału we współwłasności, i to niezależnie czy dokonanej na rzecz osób bliskich czy też osób obcych, nie znajduje normatywnego uzasadnienia.

II SA/Wr 479/08 wyrok wsa 2009.03.25

we Wrocławiu

LEX nr 530479

Przesłankami opłat z art. 36 ust. 4 u.p.z.p. są:

1) obiektywny (określony w operacie szacunkowym) wzrost wartości nieruchomości,

2) wzrost obiektywnej wartości nieruchomości powstały wskutek uchwalenia lub zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, co oznacza, że musi istnieć związek przyczynowy między uchwaleniem lub zmianą miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego a wzrostem wartości obiektywnej - rynkowej wartości nieruchomości,

3) zbycie takiej nieruchomości w drodze umowy przed upływem pięciu lat od dnia, w którym plan zagospodarowania przestrzennego lub jego zmiana stały się obowiązujące (art. 36 ust. 4 w związku z art. 36 ust. 3).

Opłata obciążająca właściciela nie jest zatem zależna od tego, czy wskutek zbycia nieruchomości osiągnął on korzyść (zysk) w związku ze zbyciem nieruchomości. Decydujące jest zbycie w drodze czynności prawnej (umowy) nieruchomości, której wartość obiektywnie wzrosła wskutek przekwalifikowania takiej nieruchomości w planie zagospodarowania przestrzennego. Wyłączenie z zakresu obowiązywania art. 36 ust. 4 ustawy umowy darowizny udziału we współwłasności, i to niezależnie czy dokonanej na rzecz osób bliskich czy też osób obcych, nie znajduje normatywnego uzasadnienia.

II OSK 254/08 wyrok NSA W-wa 2009.03.19

LEX nr 525774

Sam fakt uchwalenia planu lub jego zmiana, nie muszą powodować automatycznie wzrostu cen nieruchomości, tym bardziej, kiedy zmiana przeznaczenia terenów w nowym planie w porównaniu z poprzednim planem, jest wątpliwa.

II OSK 302/08 wyrok NSA W-wa 2009.03.05

LEX nr 529958

1. Termin prawny "zbycie" użyty w art. 36 ust. 4 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym nie może, w związku z brakiem ustawowej definicji terminu "zbywa nieruchomość", szczególnym charakterem opłaty oraz niekonsekwencją ustawodawcy (art. 37 ust. 1), obejmować przeniesienia własności lub prawa użytkowania wieczystego w drodze umowy darowizny.

2. W razie wątpliwości należy interpretować termin "zbywa" z korzyścią dla obywatela przede wszystkim na gruncie wykładni językowej (in dubio pro cive).

II SA/Po 667/08 wyrok wsa 2009.03.03

w Poznaniu

LEX nr 530477

1. Ustawodawca odniósł skutki terminu wejścia w życie nowego planu jedynie do wybranej okoliczności, jaką jest stan nieruchomości, co stanowi wyjątek od reguły, że uchwalenie planu a nie jego wejście w życie, jest tym zdarzeniem, które wywołać może wzrost wartości nieruchomości, o którym mowa w przepisie art. 36 ust. 4 u.p.z.p.

2. Skoro wykonanie operatu okazało się zbędne dla załatwienia sprawy, to brak jest podstaw do uznania, by koszty zbędnego, a przy tym wadliwego operatu szacunkowego, poniosła skarżąca, jako strona, na której wniosek wszczęto postępowanie.

II OSK 189/08 wyrok NSA W-wa 2009.02.17

LEX nr 513844

Opłatę z tytułu wzrostu wartości nieruchomości pobiera się nie tylko z tytułu zmiany planu, ale także jego uchwalenia na obszarze, na którym w tej dacie nie było planu, przy czym nie odnosi się do przyczyn tego stanu. Jeżeli tak to brak jest podstawy prawnej do tego, aby twierdzić, że na obszarach, które nie mają planów w związku z utratą ich mocy obowiązującej na podstawie art. 87 ust. 3 u.p.z.g., regulacja art. 36 ust. 4 u.p.z.g. nie ma zastosowania, a zatem, że przedmiotowa opłata nie obowiązuje, a jeśli nawet obowiązuje to jej wysokość ustala się na zasadzie wskazania różnicy pomiędzy wartością nieruchomości po uchwaleniu planu miejscowego, a jej wartością kształtowaną w planie, który wcześniej obowiązywał na danym obszarze.

II SA/Gd 705/08 wyrok wsa 2009.02.11

w Gdańsku

LEX nr 521936

1. Skoro okoliczności uzasadniające zapłatę opłaty, o której mowa w art. 36 ust. 4 u.p.z.p. wywołuje decyzja o warunkach zabudowy podjęta przez wójta, burmistrza, prezydenta miasta, to jednocześnie organ ten ustala stawkę procentową opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości. W sytuacji w której w wydanej decyzji ustalającej warunki zabudowy brak jest określenia wysokości stawki procentowej opłaty, bezprzedmiotowe jest postępowanie w przedmiocie opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości wskutek ustalenia w drodze decyzji warunków zabudowy.

2. W sytuacji w której w wydanej decyzji ustalającej warunki zabudowy brak jest określenia wysokości stawki procentowej opłaty, bezprzedmiotowe jest postępowanie w przedmiocie opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości wskutek ustalenia w drodze decyzji warunków zabudowy.

3. Uchwała rady gminy w sprawie ustalenia wysokości statutu procentowych do naliczania opłaty z tytułu ustalenia sposobu zagospodarowania nieruchomości w drodze decyzji nie daje podstawy do stosowania wynikającej z niej stawki procentowej dla ustalenia renty planistycznej. Uchwała taka nie wywołuje skutków prawnych.

II SA/Gl 952/08 wyrok wsa 2009.02.04

w Gliwicach

LEX nr 521876

1. Ustalenie opłat o których mowa w art. 36 ust. 4 u.p.z.p. jest ściśle powiązane z uchwaleniem planu miejscowego (art. 15 ust. 2 pkt 12), w którym rada gminy określa stawkę procentową, obowiązek ich uiszczenia powstaje, gdy w związku z uchwaleniem planu miejscowego (zmianą) wartość nieruchomości wzrośnie, a właściciel lub użytkownik wieczysty zbywa tę nieruchomość.

2. Przepis art. 36 ust. 4 u.p.z.p. nie stanowi samodzielnej podstawy prawnej poboru opłaty planistycznej i nie może być stosowany w przypadku braku stosownego zapisu w uchwalonym przez radę gminy planie.

3. W razie braku planu miejscowego, w przypadku gdy wydawane są decyzje o warunkach zabudowy, "odpowiednie stosowanie" przepisów art. 36 i art. 37 u.p.z.p. prowadzi do wyłączenia stosowania art. 36 ust. 4 oraz art. 37 ust. 6 i 7 z uwagi na brak podstaw prawnych zarówno do uchwalania stawek procentowych opłaty od wzrostu wartości nieruchomości, jak i naliczania tej opłaty (i związanego z tym ustalenia wysokości stawki) przez organ wykonawczy gminy.

I SA/Kr 1527/08 wyrok wsa 2009.01.28

w Krakowie

LEX nr 489651

Warunkiem do skutecznego wysunięcia roszczeń wskazanych w art. 36 ustawy z 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym jest sytuacja gdy, w związku z uchwaleniem planu miejscowego albo jego zmianą, korzystanie z nieruchomości lub jej części w dotychczasowy sposób lub zgodny z dotychczasowym przeznaczeniem stało się niemożliwe bądź istotnie ograniczone. Nie może to mieć miejsca gdy dotychczasowa nieruchomość rolna na skutek uchwalenia planu zagospodarowania przestrzennego znajdzie się na terenach nie przeznaczonych pod budownictwo mieszkaniowe.

II OSK 1898/07 wyrok NSA W-wa 2009.01.20

LEX nr 509157

1. Jeżeli faktyczny sposób wykorzystania nieruchomości w niewielkim stopniu odbiegał od tego określonego w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, to wykazanie bezpośredniego związku przyczynowego pomiędzy wzrostem wartości nieruchomości, a uchwaleniem planu wymaga szczegółowej i wyczerpującej porównawczej analizy ustaleń tego planu z faktycznym wykorzystywaniem terenu przed uchwaleniem planu, która pozwoli ustalić, czy ustalenia planu wprowadzają zmianę przeznaczenia nieruchomości i czy wpływają na zmianę wartości tej nieruchomości.

2. Operat rzeczoznawcy majątkowego powinien zawierać argumentację odnoszącej się do związku między wzrostem wartości przedmiotowej nieruchomości a uchwaleniem planu.

II OSK 1810/07 wyrok NSA W-wa 2009.01.14

LEX nr 509156

Każdy wzrost wartości nieruchomości, choćby nieznacznie tylko podnoszący jej dotychczasową wartość (przekładającą się na atrakcyjność i cenę) skutkuje, w przypadku jej zbycia, wydaniem decyzji ustalającej wysokość opłaty planistycznej.

II SA/Gd 799/08 wyrok wsa 2009.01.14

w Gdańsku

LEX nr 481500

1. Przeniesienie własności nieruchomości w drodze umowy darowizny stanowi zbycie nieruchomości w rozumieniu art. 36 ust. 4 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

2. Skoro ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym nie zawiera definicji legalnej "zbycia nieruchomości", a obowiązek pobrania jednorazowej opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości jest jednym ze skutków finansowych uchwalania lub zmiany planów miejscowych, o czym mowa w art. 37 ust. 11 tej ustawy, to w postępowaniu w przedmiocie tej opłaty pojęcie "zbycia nieruchomości" należy rozumieć zgodnie z definicją zawartą w przepisach ustawy o gospodarce nieruchomościami.

II SA/Gl 977/08 wyrok wsa 2008.12.19

w Gliwicach

LEX nr 495151

W przypadku współwłasności nieruchomości renta planistyczna obciąża współwłaścicieli stosownie do korzyści jaką odnieśli oni w związku ze wzrostem wartości nieruchomości w następstwie uchwalenia lub zmiany planu. To zaś oznacza, że w przypadku współwłasności w częściach ułamkowych w rozumieniu art. 196 § 1 k.c., sprzedających obciąża przedmiotowa opłata w częściach ułamkowych wynikających z udziałów we współwłasności.

I CSK 191/08 wyrok SN 2008.12.17

LEX nr 484726

1. Ograniczenie możliwości korzystania z lokalu mieszkalnego w postaci nadmiernego zacienienia może prowadzić do obiektywnego obniżenia jego wartości, a tym samym wartości całej nieruchomości i w konsekwencji powodować szkodę jej właściciela.

2. Użyte w art. 36 ust. 1 pkt 1 ustawy z 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym pojęcie "rzeczywista szkoda" obejmuje niewątpliwie także obiektywny spadek wartości nieruchomości wynikający z uniemożliwienia lub istotnego ograniczenia możliwości korzystania z niej w dotychczasowy sposób, na skutek wydania decyzji o warunkach zabudowy.

3. Fakt, że właściciel nieruchomości dokonuje jej zabudowy na podstawie ostatecznej decyzji administracyjnej, nie wyklucza możliwości wyrządzenia przez taką budowę szkody, nawet jeżeli jest ona realizowana zgodnie z decyzją administracyjną.

II OSK 944/07 wyrok NSA W-wa 2008.12.16

LEX nr 513840

Gmina jest uprawniona do "wnoszenia" roszczeń z tytułu wzrostu wartości nieruchomości w takim samym terminie jak działający na drodze cywilnoprawnej właściciel (użytkownik wieczysty). Wnoszenie roszczeń, wówczas, gdy te są wymagalne w trybie publicznoprawnym, oznacza nic innego, jak wyrażenie swojej woli w tym zakresie poprzez wszczęcie postępowania administracyjnego, a więc uruchomienie trybu, w którym można dochodzić tych roszczeń. Pojęcia "zgłoszenie roszczenia", o jakim mowa w art. 37 ust. 3 u.p.z.p., nie można utożsamiać z wydaniem decyzji administracyjnej.

II SA/Lu 575/08 wyrok wsa 2008.11.27

w Lublinie

LEX nr 521902

Użyty przez ustawodawcę w art. 36 ust. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym termin prawny "zbycie nieruchomości" nie może obejmować przeniesienia własności lub prawa użytkowania wieczystego nieruchomości w drodze umowy darowizny.

II OSK 1316/07 wyrok NSA W-wa 2008.11.19

LEX nr 549384

Opłata planistyczna nie może obejmować zmiany wartości działki spowodowanej jej podziałem już po uchwaleniu planu (art. 36 ust. 4 u.p.z.p. w związku z § 4 ust. 1 rozporządzenia z dnia 21 września 2004 r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego). Nawet jeśli strona sprzedała tylko niektóre działki wydzielone już po uchwaleniu planu, to dla obliczenia opłaty planistycznej należy przyjąć stopę wzrostu wartości działki ale w tym jej kształcie, jaki istniał w dniu uchwalania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

II SA/Rz 495/08 wyrok wsa 2008.11.05

w Rzeszowie

LEX nr 493198

Nieruchomością w rozumieniu planowania przestrzennego jest część gruntu określonego właściciela przeznaczona w planie zagospodarowanie przestrzennego na ściśle określony cel. Przy zbywaniu nieruchomości o określonym przeznaczeniu w zagospodarowaniu przestrzennym następuje geodezyjne wyodrębnienie gruntu dla potrzeb obrotu cywilnoprawnego. Zbyciu podlega określona, wydzielona obszarowo część gruntu, która staje się odrębną nieruchomością. Taką właśnie nieruchomość miał na myśli ustawodawca w art. 36 ust. 4 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) operując pojęciem "zbycie nieruchomości". Ustawodawca w takim pojęciu nieruchomości zawarł również udział we współwłasności "zbywanej nieruchomości".

II SA/Gl 817/08 wyrok wsa 2008.10.24

w Gliwicach

LEX nr 578757

Żaden przepis prawa nie stanowi zasady solidarnej odpowiedzialności małżonków z tytułu zobowiązań publicznoprawnych, których źródłem jest decyzja administracyjna, wydana po ustaniu wspólności majątkowej.

II SA/Kr 429/08 wyrok wsa 2008.10.24

w Krakowie

LEX nr 506902

Samo znajdowanie się czyjejś nieruchomości na obszarze objętym planem nie może od razu wskazywać na to, że dany plan narusza czyjeś prawo własności. Dla wykazania takiego naruszenia trzeba wskazać normę planu, która dotyczy danej nieruchomości w taki sposób, że ogranicza prawa ich właścicieli.

II SA/Gl 446/08 wyrok wsa 2008.10.16

w Gliwicach

LEX nr 499809

Regulacja z art. 204 § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta z 1934 r. - Prawo upadłościowe decyduje o braku podstaw do stawiania tezy, że wobec sprzedaży nieruchomości w toku postępowania upadłościowego nie można orzec o ustaleniu opłaty planistycznej, pobieranej w związku ze sprzedażą nieruchomości upadłego.

IV SA/Wa 803/08 wyrok wsa 2008.09.29

w Warszawie

LEX nr 517991

1. Przepis art. 36 ust. 4 u.p.z.p. należy rozumieć w ten sposób, że wzrost wartości nieruchomości musi być bezpośrednim następstwem uchwalenia planu miejscowego albo jego zmiany. Przy ustalaniu wzrostu wartości nieruchomości, można brać pod uwagę tylko te okoliczności wpływające na ten wzrost, które mają bezpośredni związek, są bezpośrednim następstwem uchwalenia planu albo jego zmiany i wpływają na wzrost wartości nieruchomości.

2. Opłatę planistyczną pobiera się także w przypadku zbycia jedynie części nieruchomości, jeżeli wartość zbywanej nieruchomości wzrosła w związku z uchwaleniem planu.

II SA/Gd 469/08 wyrok wsa 2008.09.24

w Gdańsku

LEX nr 518004

Dla stwierdzenia, iż wartość danej nieruchomości wzrosła w związku z wydaniem decyzji o warunkach zabudowy, niezbędnym jest ustalenie, że decyzja taka dotyczy tej samej nieruchomości, co do której organ zamierza wydać decyzję o nałożeniu jednorazowej opłaty od wzrostu wartości nieruchomości.

II OSK 1048/07 wyrok NSA W-wa 2008.09.17

LEX nr 516783

Termin określany jako "bezzwłoczny" (art. 36 ust. 4 p.z.p) nie jest terminem prawa materialnego z upływem którego wiązano by skutki prawne. Obowiązek bezzwłocznego uruchomienia postępowania administracyjnego w przedmiocie ustalenia renty planistycznej, kierowany do organów administracji ma na celu jak trafnie wskazano to w zaskarżonym wyroku, ich dyscyplinowanie w szybkim dochodzeniu należności budżetowych gminy w możliwie najkrótszym terminie.

II SA/Go 331/08 wyrok wsa 2008.09.16

w Gorzowie Wielkopolskim

LEX nr 517994

Organy obu instancji dokonały błędnej wykładni art. 36 ust. 4 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym stanowiącego podstawę ich rozstrzygnięć poprzez przyjęcie, iż użyte w tym przepisie sformułowanie "zbywa" obejmuje również darowiznę nieruchomości.

II OSK 1030/07 wyrok NSA W-wa 2008.09.16

LEX nr 516771

Skoro żaden z przepisów ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym nie nakazuje organom ustalającym wysokość opłaty posługiwanie się procedurą podatkową, to należy przyjąć, że zgodnie z art. 1 k.p.a. w sprawach opłat mają zastosowanie przepisy tego Kodeksu. Innymi słowy, sprawa opłaty planistycznej jako daniny nie uregulowanej przez Ordynację podatkową nie podlega wyłączeniu spod zakresu przedmiotowego k.p.a. na podstawie art. 3 § 1 pkt 2 Kodeksu. Te same argumenty decydują o niepodatkowym charakterze opłat adiacenckich.

II SA/Gl 699/08 wyrok wsa 2008.08.28

w Gliwicach

LEX nr 516036

Gmina nie ma interesu prawnego w dochodzeniu na drodze postępowania sądowoadministracyjnego roszczeń z tytułu opłaty od wzrostu wartości nieruchomości spowodowanego działalnością planistyczna jej organów i domagania się w tym trybie kontroli zgodności z prawem decyzji organu odwoławczego.

II SA/Gd 411/08 wyrok wsa 2008.07.31

w Gdańsku

LEX nr 517968

Należy uznać za błędne stanowisko wyrażające się w uznaniu, że aby można było uznać, iż stawka została określona w planie przestrzennym, to powinno to znaleźć wyraz przy każdej karcie terenu.

II SA/Bd 265/08 wyrok wsa 2008.07.23

w Bydgoszczy

LEX nr 516073

1. W razie braku planu miejscowego w przypadku gdy wydawane są decyzje o warunkach zabudowy "odpowiednie stosowanie" przepisów art. 36 i art. 37 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym prowadzi do wyłączenia stosowania art. 36 ust. 4 oraz 37 ust. 6 i 7 u.p.z.p., z uwagi na brak podstaw prawnych zarówno do uchwalania stawek procentowych opłaty od wzrostu wartości nieruchomości przez radę gminy w odrębnej uchwale, jak i do naliczania takiej opłaty (i związanego z tym ustalenia wysokości stawki) przez organ wykonawczy gminy. Organ ten nie może ustalać stawek procentowych, ani naliczać opłaty w kwocie do 30 % wzrostu wartości nieruchomości, w stosunku do których wydano decyzję o warunkach zabudowy.

2. Rada gminy nie jest - wobec braku szczególnej podstawy prawnej - uprawniona, w sytuacji gdy brak miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, do ustalania wysokości stawek procentowych opłaty od wzrostu wartości nieruchomości w związku z wydaniem decyzji o warunkach zabudowy i nie jest także uprawniony do jej ustalania w konkretnych decyzjach - wójt, burmistrz, prezydent.

II OSK 877/07 wyrok NSA W-wa 2008.07.17

LEX nr 493241

Pojęcie "zbycie nieruchomości" obejmuje wszystkie formy dyspozycji nieruchomością w tym także sprzedaż i darowiznę.

II OSK 774/07 wyrok NSA W-wa 2008.07.04

LEX nr 447925...

1. Skoro podstawą do ustalenia opłaty planistycznej jest wzrost wartości nieruchomości w związku z uchwaleniem lub zmianą miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, to opłata ta nie może obejmować wzrostu wartości wywołanej innymi okolicznościami nie mającymi związku ze zmianą bądź uchwaleniem miejscowego planu zagospodarowania np. nakładami właściciela.

2. Rezultatem postępowania na podstawie przepisu art. 157 u.g.n., nie może być dokonanie określania wartości przedmiotu wyceny.

3. Operat szacunkowy stanowi dowód w sprawie, który podlega ocenie przez organ wydający rozstrzygnięcie w danej sprawie. Bez znaczenia pozostaje okoliczność, iż została dokonana ocena prawidłowości jego sporządzenia w trybie art. 157 u.g.n.

II SA/Gd 46/08 wyrok wsa 2008.06.25

w Gdańsku

LEX nr 566695

1. Plan miejscowy wraz z innymi przepisami kształtuje sposób wykonywania prawa własności, nie rozstrzyga o samym prawie własności, a tylko o sposobie jej wykonywania. Uchwalając plan miejscowy, rada gminy może określone tereny przeznaczać na cele publiczne niezależnie od tytułów prawnych poszczególnych podmiotów do tych terenów.

2. Każdy, czyje prawo, bądź interes prawny zostałyby naruszony w toku procedury uchwalania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego zachowuje prawo do zaskarżenia uchwały o planie miejscowym do sądu (w trybie i na zasadach określonych w art. 101 ust. 1 u.s.g.), a zatem zapewniona jest prawna możliwość poddania kontroli sądowej również zgodności projektu takiego planu ze studium, oraz w zakresie przyjętych w planie rozwiązań, w tym przeznaczenia określonych terenów na konkretne cele inwestycyjne.

II SA/Gd 139/08 wyrok wsa 2008.06.18

w Gdańsku

LEX nr 566804

1. Nieruchomość położona na złożach kopalin posiada tą cechę niezależnie od treści ustaleń planu zagospodarowania przestrzennego obowiązującego na danym terenie. Ta cecha nieruchomości nie powstaje wraz ze zmianą planu miejscowego tj. wraz ze zmianą funkcji terenu. Przeznaczenie w nowym (zmienionym) planie zagospodarowania przestrzennego nieruchomości, oznaczonej w dotychczasowym planie jako tereny łąk, pastwisk, rowy, nieużytki, użytki rolne i leśne, pod eksploatację kruszywa, nie powoduje powstania nowej cechy nieruchomości - przedmiotowa nieruchomość była i jest położona na złożach kopalin.

2. Operat szacunkowy winien uwzględniać fakt, iż nieruchomość położona jest na złożach kopalin stanowiących części składowe nieruchomości, a skoro przy metodzie porównawczej należy porównywać nieruchomości podobne, to dla celów ustalenia renty planistycznej nie można porównywać nieruchomości położonych na złożach kopalin stanowiących części składowe nieruchomości z nieruchomościami niepołożonymi na takich złożach.

II SA/Gl 305/08 wyrok wsa 2008.06.06

w Gliwicach

LEX nr 493194

Teza, że po zmianie planu teren stał się bardziej atrakcyjny dla inwestorów, w szczególności realizujących wielkopowierzchniowe obiekty handlowe, nie uzasadnia naliczenia opłaty od właściciela działki, której przeznaczenie w planie nie uległo zmianie. Warunkiem naliczenia opłaty planistycznej jest bowiem wzrost wartości działki spowodowany zmianą jej przeznaczenia w planie zagospodarowania przestrzennego.

II SA/Sz 285/08 wyrok wsa 2008.06.05

w Szczecinie

LEX nr 493191

Brak jest podstawy do ustalania terminu uiszczenia opłaty planistycznej oraz orzekania w sprawie odsetek za zwłokę.

II SA/Wr 2/08 wyrok wsa 2008.05.21

we Wrocławiu

LEX nr 557000

Z roszczeniami, o których mowa w art. 36 ust. 1 u.p.z.p. należy wystąpić do gminy, na terenie, której nieruchomość się znajduje, natomiast koszty realizacji roszczeń - w przypadku decyzji o warunkach zabudowy - ponosi inwestor po uzyskaniu ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę. Jednakże wszelkie spory z tego tytułu rozstrzyga sąd powszechny, a zatem postępowanie administracyjne prowadzone w sprawie o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego nie jest właściwe do zgłaszania takich roszczeń.

IV SA/Wa 462/08 wyrok wsa 2008.05.21

w Warszawie

LEX nr 471214

Uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 października 2000 r., sygn. akt OPK 16/00, zachowują pełną aktualność.

II SA/Sz 174/08 wyrok wsa 2008.05.08

w Szczecinie

LEX nr 523543

Organ ustalając opłatę planistyczną z tytułu wzrostu wartości nieruchomości będącej przedmiotem współwłasności, powinien ustalić ją w wysokości uwzględniającej wzrost wartości całej nieruchomości oraz rozdzielić zobowiązanie z tytułu tej opłaty na poszczególnych współwłaścicieli, stosownie do wielkości ich udziałów w tej nieruchomości.

II SA/Sz 976/07 wyrok wsa 2008.05.08

w Szczecinie

LEX nr 519055

1. Analizując instytucję renty planistycznej w postaci jednorazowej opłaty, nie można tracić z pola widzenia, że jeżeli z powodu uchwalenia lub zmiany planu wzrosła wartość nieruchomości, tylko odpłatne zbycie nieruchomości powoduje powiększenie majątku zbywcy, uzyskanie dodatkowych korzyści. Natomiast w razie przeniesienia własności nieruchomości objętej planem, dokonanego na podstawie umowy o charakterze nieodpłatnym, do skutku, o którym mowa, nie dochodzi.

2. Wysokość opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości, o której mowa w art. 36 ust. 4 u.p.z.p., ustala się na dzień jej sprzedaży. W przypadku darowizny nie dochodzi do sprzedaży, tak więc nie jest możliwym ustalenie dnia, na który powinna być ustalona wysokość tej opłaty, a co za tym idzie nie jest możliwe ustalenie samej opłaty.

II SA/Sz 174/08 wyrok wsa 2008.05.08

w Szczecinie

ZNSA 2009/5/133

Zobowiązanie do uiszczenia opłaty planistycznej, ustalonej w oparciu o przepis art. 36 ust. 4 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) dla nieruchomości stanowiącej współwłasność w częściach ułamkowych, nie jest zobowiązaniem solidarnym i obciąża poszczególnych współwłaścicieli stosownie do wielkości ich udziałów w przedmiotowej nieruchomości.

IV SA/Wa 123/08 wyrok wsa 2008.04.28

w Warszawie

LEX nr 522410

Brak dostatecznego wyjaśnienia sposobu dokonania wyceny uniemożliwia z kolei dokonanie oceny przydatności dowodowej operatu szacunkowego. Biegły powinien mieć na względzie, iż sporządza operat dla osób, które nie zajmują się zawodowo wyceną nieruchomości. Niezbędne jest więc dokładne wyjaśnienie sposobu w jaki biegły doszedł do zawartych w operacie wniosków, gdyż umożliwia to ocenę prawidłowości tego dowodu.

IV SA/Wa 315/08 wyrok wsa 2008.04.22

w Warszawie

LEX nr 516096

Ustalenie wzrostu wartości nieruchomości jest elementem stanu faktycznego niezbędnym przy ustalaniu opłaty planistycznej. Należy więc stwierdzić, że do ustalenia tej opłaty konieczne jest określenie, iż do wzrostu wartości nieruchomości doszło wskutek uchwalenia lub zmiany planu czyli, że zachodzi bezpośredni związek przyczynowy między zmianą wartości nieruchomości a przyjętymi ustaleniami uchwalonego lub zmienionego planu. Chodzi tutaj o obiektywny wzrost wartości nieruchomości związany z przekwalifikowaniem nieruchomości przez uchwalenie lub zmianę planu.

II OSK 408/07 wyrok NSA W-wa 2008.04.15

LEX nr 467118

Nieruchomością w rozumieniu art. 36 ust. 4 u.p.z.p. jest także część gruntu należąca do tego samego właściciela objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i przeznaczona w tym planie na określony cel, która po wyodrębnieniu geodezyjnym lub prawnym może być samodzielnym przedmiotem obrotu cywilnoprawnego. Powyższe wskazuje, iż pobranie renty planistycznej możliwe jest również w sytuacji, gdy właściciel (użytkownik wieczysty) zbywa jedynie część, a nie całość nieruchomości, o ile oczywiście zostaną spełnione pozostałe przesłanki z art. 36 ust. 4 u.p.z.p.

II SA/Gl 325/07 wyrok wsa 2008.04.03

w Gliwicach

LEX nr 518798

Jeżeli zapisy nowego planu dotyczą terenów, na których wcześniej obowiązujący plan utracił ważność przed wejściem w życie nowego planu, do ustalenia wzrostu wartości nieruchomości objętej nowym planem nie wystarcza odwołanie się do zapisów przeznaczenia terenu tej nieruchomości w poprzednio obowiązującym planie, lecz musi się ono opierać na ustaleniu faktycznego sposobu jej wykorzystania bezpośrednio przed uchwaleniem nowego planu.

II OZ 287/08 postanow. NSA W-wa 2008.04.02

LEX nr 518748

Skoro jednorazowa opłata z tytułu wzrostu wartości nieruchomości nie może być uznana za podatek, to sprawa dotycząca ustalenia jednorazowej opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości nie ma charakteru sprawy z zakresu obowiązku podatkowego. Stąd płynie wniosek, iż doradca podatkowy w takiej sprawie w myśl art. 175 § 1 p.p.s.a., rozumując a contrario, nie może skutecznie wnieść skargi kasacyjnej.

II SA/Kr 152/08 wyrok wsa 2008.03.31

w Krakowie

LEX nr 488283

1. Mimo że na gruncie prawa cywilnego pod pojęciem "zbycie" rozumie się dokonanie czynności prawnej polegającej na przeniesieniu własności rzeczy zarówno pod tytułem odpłatnym, jak i nieodpłatnym, użycie przez ustawodawcę w art. 37 ust. 1 u.p.z.p. sformułowania "sprzedaż" wskazuje, iż jego intencją było zawężenie na potrzeby instytucji renty planistycznej pojęcia "zbycie" jedynie do czynności prawnych odpłatnych.

2. Użyty przez ustawodawcę w art. 36 ust. 3 u.p.z.p. termin prawny "zbycie" nieruchomości nie może obejmować przeniesienia własności lub prawa użytkowania wieczystego nieruchomości w drodze umowy darowizny.

II SA/Kr 778/07 postanow. wsa 2008.03.27

w Krakowie

LEX nr 552030

1. Nie ma żadnych powodów, aby pojęciu "sposób faktycznego wykorzystywania nieruchomości" przypisywać inne znaczenie, niż określenie istniejącego aktualnie na gruncie stanu. "Faktyczny sposób wykorzystywania" to element stanu faktycznego, a nie oceny prawnej.

2. W znaczeniu przepisu art. 36 ust. 4 u.p.z.p. pod pojęciem "zmiany planu" rozumieć należy także uchwalenie nowego planu mającego bez żadnej przerwy zastąpić plan dotychczasowy.

II SA/Kr 18/08 wyrok wsa 2008.03.25

w Krakowie

LEX nr 495157

Ustawodawca w przepisie art. 36 ust. 4 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), przez użycie określenia "zbycie nieruchomości" nie uzależnił w jakikolwiek sposób skutku polegającego na powstaniu tam określonego roszczenia od faktu zawarcia umowy przedwstępnej, ale wyłącznie od faktu zbycia nieruchomości a więc w niniejszej sprawie tylko i wyłącznie od zawarcia umowy sprzedaży (przy czym zbycie nieruchomości nie oznacza wyłącznie jej sprzedaży).

II OSK 1887/07 wyrok NSA W-wa 2008.03.06

LEX nr 464945

Rada gminy nie jest - wobec braku szczególnej podstawy prawnej - uprawniona, w sytuacji gdy brak miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, do ustalania wysokości stawek procentowych opłaty od wzrostu wartości nieruchomości w związku z wydaniem decyzji o warunkach zabudowy i nie jest także uprawniony do jej ustalania w konkretnych decyzjach - wójt, burmistrz, prezydent.

II OSK 1887/07 wyrok NSA W-wa 2008.03.06

POP 2010/1/79

W razie braku planu miejscowego w przypadku, gdy wydawane są decyzje o warunkach zabudowy "odpowiednie stosowanie" przepisów art. 36 i 37 prowadzi do wyłączenia stosowania art. 36 ust 4 oraz art. 37 ust 6 i 7 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym z uwagi na brak podstaw prawnych zarówno do uchwalania stawek procentowych opłaty od wzrostu wartości nieruchomości przez radę gminy w odrębnej uchwale, jak i do naliczania takiej opłaty (i związanego z tym ustalenia wysokości stawki) przez organ wykonawczy gminy.

II SA/Gd 841/07 wyrok wsa 2008.02.27

w Gdańsku

LEX nr 401685

W części ogólnej uchwały rady gminy zostało zawarte postanowienie następującej treści: "Stawka procentowa - ustala się stawkę 30% w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność osób fizycznych i prawnych tam, gdzie wzrost wartości nieruchomości w wyniku ustaleń planu uzasadnia wszczynanie procedury". Zapis takiej treści, mieszczący się w części ogólnej ustaleń planu, w sposób oczywisty odnosi się również do jego części szczegółowej, zawierającej ustalenia szczegółowe dla obszarów objętych poszczególnymi kartami terenu.

II SA/Gd 737/07 wyrok wsa 2008.02.14

w Gdańsku

LEX nr 489118

Przeniesienie własności nieruchomości w drodze umowy darowizny stanowi zbycie nieruchomości w rozumieniu art. 36 ust. 4 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), z którym wiąże się obowiązek uiszczenia jednorazowej opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości.

II OSK 2012/06 wyrok NSA W-wa 2008.02.08

LEX nr 437627

1. Operat szacunkowy winien spełniać wymogi formalne określone w rozporządzeniu z dnia 21 września 2004 r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzenia operatu szacunkowego (Dz. U. Nr 207, poz. 2109 ze zm.), jak i opierać się na prawidłowych danych dotyczących szacowanej nieruchomości, właściwym doborze nieruchomości podobnych oraz właściwym wychwyceniu cech różniących nieruchomości podobne od nieruchomości wycenianej i właściwym ustaleniu współczynników korygujących.

2. Podstawową kwestią dla możliwości ustalenia opłaty, o której mowa w art. 36 ust. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym jest to, czy zmiana przeznaczenia nieruchomości w planie zagospodarowania przestrzennego rzeczywiście wpływa na zmianę wartości nieruchomości.

3. Przez nieruchomości podobne, porównywalne należy rozumieć takie, których stan prawny, fizyczny i funkcjonalny jest najbardziej do siebie zbliżony. W przypadku wystąpienia odmienności, wycena określająca wartość podlega stosownej korekcie opartej na wychwyceniu istotnych różnic, tj. takich, które mogą wpływać na wartość.

4. Sporządzony przez rzeczoznawcę majątkowego operat szacunkowy stanowi dowód tego, jaką wartość miała nieruchomość przed uchwaleniem lub zmianą planu miejscowego i jaką wartość ma szacowana nieruchomość po uchwaleniu lub zmianie tego planu, a różnica tych wartości jest podstawą określenia opłaty.

(...)

II SA/Wr 616/07 wyrok wsa 2008.02.07

we Wrocławiu

LEX nr 532720

Prawidłowa wykładnia przepisu art. 36 ust. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym prowadzi do wniosku, że stawka opłaty (tzw. renty planistycznej) musi mieścić się w przedziale < 0 % i <= 30 %. Inaczej mówiąc, opłata musi być wyższa od zera i niższa-równa 30 %.

II OSK 1965/06 wyrok NSA W-wa 2008.01.30

LEX nr 437689

Nie można określić osób zobowiązanych do uiszczenia opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości dopiero w decyzji odwoławczej, prowadziłoby to do pozbawienia tych osób prawa do dwuinstancyjnego postępowania.

II OSK 1962/06 wyrok NSA W-wa 2008.01.30

LEX nr 437523

W poprzednim obowiązującym planie zagospodarowania przestrzennego przedmiotowa nieruchomość była położona w obszarze X-7 (75), określonym wprawdzie jako strefa urbanizacyjna, z możliwością użytkowania terenu według stanu istniejącego, ale zarazem z możliwością zabudowy jednorodzinnej jedynie plombowej wzdłuż istniejących ulic. W nowym planie nieruchomość znajduje się w strefie budownictwa mieszkaniowego jednorodzinnego (MN) w której taka zabudowa jest przeznaczeniem podstawowym a nie jedynie możliwością, objętą szeregiem ograniczeń. Nastąpiła zatem taka zmiana planu, która wpływa na wzrost wartości nieruchomości.

II SA/Bk 706/07 wyrok wsa 2008.01.10

w Białymstoku

LEX nr 480468

Opłaty na rzecz gminy, z tytułu wzrostu wartości nieruchomości, mogą być naliczane w przypadku zbycia nieruchomości (której wartość wzrosła wskutek zmiany planu miejscowego) w terminie 5 lat od początkowej daty obowiązywania planu miejscowego.

II OSK 1756/06 wyrok NSA W-wa 2007.12.14

ONSAiWSA 2009/2/33

Przepis § 50 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 września 2004 r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego (Dz. U. Nr 207, poz. 2109) dotyczy innych części składowych nieruchomości niż złoża kopalin, o jakich mowa w § 47 ust. 1 tego rozporządzenia.

II SA/Gd 591/07 wyrok wsa 2007.12.13

w Gdańsku

LEX nr 495155

Wniesienie aportem gruntów do spółki kapitałowej w zamian za akcje tej spółki stanowi zbycie nieruchomości, z którym wiąże się obowiązek uiszczenia jednorazowej opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości.

II SA/Ol 942/07 wyrok wsa 2007.12.04

w Olsztynie

LEX nr 461639

Jeżeli z powodu uchwalenia lub zmiany planu wzrosła wartość nieruchomości, tylko odpłatne zbycie nieruchomości powoduje powiększenie majątku zbywcy i uzyskanie dodatkowych korzyści, konsekwencją czego mogłoby być ustalenie opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości. W związku z tym, iż umowa darowizny ma charakter nieodpłatny, skutek w postaci powiększenia majątku zbywcy nie zachodzi.

II SA/Lu 765/07 wyrok wsa 2007.11.30

w Lublinie

LEX nr 469741

Skoro ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego stanowią treść uchwały rady gminy, a integralną częścią planu jest rysunek planu miejscowego, będący załącznikiem do uchwały rady gminy, to decyzja administracyjna musi być oparta na znajdującej się w aktach administracyjnych sprawy części graficznej i opisowej tego planu. Określenie przeznaczenia nieruchomości w decyzji musi być zgodne z rysunkiem planu. Decyzja w przedmiocie ustalenia opłaty planistycznej od wzrostu wartości nieruchomości musi znajdować oparcie w znajdującej się w aktach administracyjnych sprawy części graficznej i opisowej planu miejscowego.

IV SA/Wa 2049/07 wyrok wsa 2007.11.29

w Warszawie

LEX nr 434867

Z przepisów ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) nie wynika, aby zmiana wartości nieruchomości musiała być wynikiem zmiany przeznaczenia terenu w planie. Przepis jedynie stwierdza, że zmiana wartości musi być powiązana z uchwaleniem planu lub jego zmianą. Niewątpliwie z reguły taka zmiana (wzrost) będzie wynikiem zmiany przeznaczenia gruntu z jednego celu na inny, ale nie oznacza to, że inne postanowienia i wymogi planu nie będą miały wpływu na wartość terenów. Nieuprawnione jest utożsamianie zmiany planu (uchwalenia) planu ze zmianą przeznaczenia terenu (funkcją). Konieczne jest bowiem szersze spojrzenie na regulacje planu, z uwzględnieniem całokształtu jego zapisów, bowiem ewentualny wzrost wartości nieruchomości musi być powiązany z owym aktem prawa miejscowego jakim jest plan zagospodarowania przestrzennego, a nie jedynie z samą funkcją i przeznaczeniem terenu, na którym jest ta nieruchomość.

II SA/Kr 965/06 wyrok wsa 2007.11.23

w Krakowie

LEX nr 469200

1. Ponieważ przepis art. 24 k.p.a. odnosi się wprost do pracownika organu, jego zastosowanie do wyłączenia biegłego możliwe jest tylko odpowiednio. Zasadę wyłączenia biegłego, opartą na przytoczonej normie prawnej, należy rozumieć jedynie w taki sposób, iż nie może brać udziału w sprawie w charakterze biegłego osoba, która uprzednio występowała w niej jako inny uczestnik postępowania - organ, świadek, strona lub jej reprezentant, itd.

2. Ustawodawca nieprzypadkowo powiązał wzrost wartości nieruchomości, dający podstawę do nałożenia daniny publicznej w formie renty planistycznej, z momentem uchwalenia planu, nie zaś z datą jego wejścia w życie.

3. Opłata z tytułu wzrostu wartości nieruchomości jest daniną publiczną, należną od zbywcy nieruchomości na rzecz właściwej jednostki samorządu terytorialnego, zatem przesłanki jej nałożenia winny być interpretowane ściśle.

II SA/Gl 378/07 wyrok wsa 2007.11.22

w Gliwicach

LEX nr 381629

1. Obowiązek zawarcia w planie zagadnień określonych w art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z zm.) - mimo że są to zagadnienia określane obligatoryjnie - nie jest bezwzględny. "Obligatoryjność" jest uzależniona od warunków faktycznych panujących w terenie. Oznacza to, że plan miejscowy musi zawierać ustalenia, o których mowa w art. 15 ust. 2 tej ustawy, jeżeli w terenie powstają okoliczności faktyczne uzasadniające dokonanie takich ustaleń.

2. Skoro stawka 0% odnosi się do terenu, na którym plan nie przewiduje wzrostu wartości nieruchomości, tzn. do takiego wzrostu nie dojdzie, brak jest podstaw do uznania, że taki zapis uchwały jako sprzeczny z prawem winien podlegać stwierdzeniu nieważności.

II SA/Gl 377/07 wyrok wsa 2007.11.22

w Gliwicach

LEX nr 340415

Wynikający z art. 15 ust. 2 pkt 12 ustawy z dnia 27 marca 2002 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) obowiązek określenia w planie miejscowym stawek procentowych, na podstawie których ustala się opłatę, o której mowa w art. 36 ust. 4, nie jest bezwzględny w odniesieniu do wszystkich terenów objętych projektem planu.

IV SA/Wa 1567/07 wyrok wsa 2007.10.23

w Warszawie

LEX nr 386425

Do chwili zmiany art. 7 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych, co nastąpiło na mocy art. 76 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), przeznaczenie gruntów leśnych na cele nieleśne mogło dokonać się jedynie w drodze uchwalenia lub zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Uzyskanie natomiast zgody na zmianę tego przeznaczenia na gruncie ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych stanowiło warunek niezbędny do wprowadzenia takiej zmiany w planie. Zgoda taka z jednej strony stanowiła promesę wprowadzenia takich zmian, z drugiej zaś bez jej uzyskania nie byłoby możliwe uchwalenie zmiany przeznaczenia gruntów. Jednocześnie jednak nie stwarzała żadnych uprawnień o charakterze podmiotowym dla właścicieli gruntów objętych tą zgodą, w szczególności prawa domagania się wówczas uzyskania decyzji ustalającej warunki zabudowy na takiej działce.

II SA/Kr 723/06 wyrok wsa 2007.10.22

w Krakowie

LEX nr 386415

Roszczenia przewidziane w art. 36 ust. 1 u.p.z.p. oraz odszkodowanie, o którym mowa w ust. 3, mają charakter cywilnoprawny i zgodnie z wolą ustawodawcy winny być realizowane na przewidzianych dla tego rodzaju świadczeń zasadach.

IV SA/Wa 1590/07 wyrok wsa 2007.10.18

w Warszawie

LEX nr 394845

1. Sporządzony przez rzeczoznawcę majątkowego operat szacunkowy musi uwzględniać podwyższenie wartości konkretnej działki, nie zaś wzrostu wartości kilku nieruchomości, położonych na określonym obszarze.

2. Wzrost wartości nieruchomości związany z przekwalifikowaniem nieruchomości przez uchwalenie lub zmianę planu powinien być obiektywny, tzn. ustalony na podstawie operatu szacunkowego, sporządzonego dla konkretnej nieruchomości.

II SA/Gd 528/07 wyrok wsa 2007.10.18

w Gdańsku

LEX nr 386421

Zarówno ustalenie wzrostu wartości nieruchomości, jak też wyliczenie związanej z tym faktem opłaty powinno dotyczyć całej działki. Nieprawidłowe jest wyodrębnianie z jej obszaru jedynie części przeznaczonej pod zabudowę rezydencjalną i odnoszenie następnie wzrostu wartości tej sztucznie wyodrębnionej części do całości nieruchomości. Skoro przedmiotem obrotu była wyodrębniona geodezyjnie działka, ta sama działka powinna podlegać wycenie i dla całej działki powinna zostać ustalona opłata będąca konsekwencją wzrostu wartości.

II SA/Sz 637/07 wyrok wsa 2007.10.17

w Szczecinie

LEX nr 340467

Jedynym środkiem dowodowym w postępowaniu o ustalenie opłaty planistycznej jest opinia o wzroście wartości nieruchomości sporządzona przez osobę posiadającą uprawnienia rzeczoznawcy. Bez znaczenia w tym zakresie jest cena sprzedaży nieruchomości.

IV SA/Wa 1506/07 wyrok wsa 2007.10.15

w Warszawie

LEX nr 386423

Organ administracji nie posiada uprawnień do rezygnacji z pobrania renty planistycznej, a tym samym brak było podstaw do umorzenia należności z tego tytułu.

V CSK 230/07 wyrok SN 2007.10.12

LEX nr 485903

Z art. 36 ust. 1 pkt 1 ustawy z 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym wynika, że roszczenie przysługuje właścicielowi nieruchomości i że odszkodowanie przysługuje tylko za szkodę rzeczywiście poniesioną przez niego w związku ze zmianą planu zagospodarowania przestrzennego. Wykładni literalna tego przepisu wskazuje wiec wyraźnie, że uprawnionym jest osoba będąca właścicielem nieruchomości, a nie jej części. Odszkodowanie ma zaś dotyczyć rzeczywiście poniesionej przez właściciela szkody. Oznacza to, że chodzi o szkodę, która polega na obniżeniu się wartości nieruchomości lub która pozostaje w bezpośrednim związku ze zmianą przeznaczenia nieruchomości.

II SA/Po 434/07 wyrok wsa 2007.10.10

w Poznaniu

LEX nr 386427

1. Nie sposób utożsamić sprzedaży, o której mowa w art. 36 ust. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, z ustanowioną przez strony umową kredytową, a także zawartymi w jej wykonaniu umowami odnowienia i przeniesienia własności nieruchomości.

2. Ustawodawca, dostrzegając wąskie zastosowanie art. 36 ust. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, jedynie do typowych czynności sprzedaży, poszerzył katalog zdarzeń prawnych objętych regulacją tego przepisu i mocą nowelizacji powyższej ustawy obowiązującej od dnia 22 września 2004 r., pojęcie "sprzedaży" zastąpił szerszym zakresowo pojęciem "zbycie".

II SA/Po 328/07 wyrok wsa 2007.10.09

w Poznaniu

LEX nr 394849

1. Obowiązek nałożony na prezydenta miasta, burmistrza i wójta aktualizuje się z dniem zbycia nieruchomości, jeśli zbycie to miało miejsce po wejściu miejscowego planu zagospodarowania w życie, a nie tylko jego uchwaleniu przez radę gminy.

2. Wzrost wartości nieruchomości w wyniku uchwalenia miejscowego planu zagospodarowani przestrzennego nie musi wynikać tylko i wyłącznie ze zmiany sposobu przeznaczenia nieruchomości, jaka dokonała się poprzez uchwalenie planu.

II SA/Op 356/07 wyrok wsa 2007.10.04

w Opolu

LEX nr 438667

1. Unormowania art. 14 ust. 1 i 4 oraz art. 15 ust. 2 u.p.z.p. statuują kompetencje stanowiące rady gminy wyłącznie w zakresie ustalenia stawek procentowych i to tylko w przypadku wzrostu wartości nieruchomości, nie dotyczą natomiast innych przypadków, o których jest mowa w przepisie art. 36 u.p.z.p., ani nie stwarzają podstawy prawnej do wydawania aktów prawa miejscowego w zakresie wynikającym z art. 37 u.p.z.p. Kompetencje uchwałodawcze ustawodawca powiązał przy tym w sposób ścisły (funkcjonalny i czasowy) z uchwaleniem planu miejscowego.

2. Brak jest podstaw nie tylko do dedukowania z normy, poddanej wykładni językowej, podstawy prawnej do uchwalania przez organ stanowiący gminy stawek opłaty planistycznej w przypadku, o którym mowa w art. 63 ust. 3 u.p.z.p., ale brak jest również podstaw do wyprowadzenia tego rodzaju kompetencji rady gminy w przypadku poddania przepisu art. 63 ust. 3 wykładni funkcjonalnej i systemowej.

II SA/Go 566/07 wyrok wsa 2007.10.04

w Gorzowie Wielkopolskim

LEX nr 394817

1. Niewątpliwym atrybutem nieruchomości, ważnym dla jej wartości rynkowej, jest sam fakt obowiązywania planu zagospodarowania przestrzennego na danym terenie. Dla potencjalnego nabywcy jednym z głównych źródeł informacji o nieruchomości jest właśnie plan miejscowy, który przesądza o sposobie zagospodarowania nieruchomości.

2. Określone przeznaczenie nieruchomości w planie miejscowym jest jednym z najważniejszych czynników mających wpływ na wartość nieruchomości.

3. Jako zasadę, można przyjąć to, że zmiana przeznaczenia gruntu z rolnego na grunt przewidziany pod zabudowę mieszkalną (z dopuszczeniem funkcji usługowej i działalności gospodarczej nieuciążliwej) znacząco podwyższa wartość rynkową nieruchomości.

II OSK 1305/06 wyrok NSA W-wa 2007.10.02

LEX nr 394847

Przepis art. 36 ust. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym mówi wyraźnie o wzroście wartości nieruchomości. Oznacza to, że w toku postępowania w sprawie ustalenia jednorazowej opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości ocenie, dotyczącej spełnienia przesłanek uzasadniających ustalenie jednorazowej opłaty, podlega tylko konkretna nieruchomość będąca przedmiotem obrotu. Wobec tego w odniesieniu do tej konkretnej nieruchomości należy wykazać, że w wyniku uchwalenia lub zmiany planu miejscowego wzrosła jej wartość. Bez znaczenia dla ustalenia wzrostu wartości nieruchomości pozostaje natomiast fakt sprzedaży wycenianej nieruchomości łącznie z innymi nieruchomościami.

II SA/Bk 447/07 wyrok wsa 2007.10.02

w Białymstoku

LEX nr 341077

Żaden z aktów prawnych zawierających przepisy dotyczące opłaty, o której mowa w art. 36 ust. 4 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), nie przewiduje możliwości rozłożenia tej opłaty na raty.

II OSK 1244/06 wyrok NSA W-wa 2007.09.25

LEX nr 360221

1. W sprawie ustalenia opłaty planistycznej konieczne jest ustalenie, iż do wzrostu wartości nieruchomości doszło wskutek uchwalenia lub zmiany planu, a więc że zachodzi bezpośredni związek przyczynowy między zmianą wartości nieruchomości a przyjętymi ustaleniami uchwalonego lub zmienionego planu. Chodzi tutaj o obiektywny wzrost wartości nieruchomości związany z przekwalifikowaniem nieruchomości przez uchwalenie lub zmianę planu.

2. Wzrost wartości nieruchomości ma nastąpić wskutek uchwalenia planu, a nie w związku z popytem na rynku nieruchomości. Opłata planistyczna wiąże się z obiektywnym wzrostem wartości nieruchomości, nie zaś z ceną nieruchomości stanowiącą wynik relacji popyt-podaż.

II SA/Kr 276/06 wyrok wsa 2007.08.01

w Krakowie

LEX nr 507640

Dla zachowania 5-letniego terminu od wejścia w życie miejscowego planu lub jego zmiany niezbędne, ale zarazem wystarczające będzie wszczęcie postępowania administracyjnego przed jego upływem, stanowiące w tym przypadku odpowiednik zgłoszenia roszczenia, o którym mowa w art. 37 ust. 3 u.p.z.p.

II SA/Gd 527/07 postanow. wsa 2007.07.30

w Gdańsku

LEX nr 299305

Gmina nie ma interesu prawnego we wniesieniu skargi na decyzję organu odwoławczego, dotyczącą opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości na skutek uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, ustalonej przez organ tej gminy.

II SA/Op 329/07 wyrok wsa 2007.07.23

w Opolu

LEX nr 507224

1. Przepisy u.p.z.p. statuują kompetencje stanowiące rady gminy wyłącznie w zakresie ustalenia stawek procentowych i to tylko w przypadku wzrostu wartości nieruchomości, nie dotyczą natomiast innych przypadków, o których jest mowa w przepisie art. 36 u.p.z.p., ani nie stwarzają podstawy prawnej do wydawania aktów prawa miejscowego w zakresie wynikającym z art. 37 u.p.z.p. Kompetencje uchwałodawcze ustawodawca powiązał przy tym w sposób ścisły (funkcjonalny i czasowy) z uchwaleniem planu miejscowego.

2. Brak jest podstaw nie tylko do dekodowania z norm ustawy o planowaniu i zagospodarowania przestrzennego, poddanej wykładni językowej, podstawy prawnej do uchwalania przez organ stanowiący gminy stawek opłaty planistycznej w przypadku, o którym mowa w art. 63 ust. 3 u.p.z.p., ale brak jest również podstaw do wyprowadzenia tego rodzaju kompetencji rady gminy w przypadku poddania wspomnianego przepisu art. 63 ust. 3 wykładni funkcjonalnej i systemowej.

3. Przepis art. 36 ust. 4 u.p.z.p. nie stanowi samodzielnej podstawy prawnej poboru opłaty planistycznej i nie może być stosowany w przypadku braku stosownego zapisu w uchwalonym przez radę gminy planie.

4. Wykładnia funkcjonalna, o ile prowadzić by miała do przyjęcia stanowiska, że możliwe jest pobieranie opłaty planistycznej także w wypadku braku planu miejscowego regulującego jej wysokość, a stosowne zapisy planu mogą być zastąpione odrębną uchwałą organu stanowiącego gminy lub decyzją organu wykonawczego gminy, nie wydaje się dopuszczalna.

(...)

II SA/Gd 273/07 postanow. wsa 2007.07.13

w Gdańsku

LEX nr 356025

Gmina nie ma interesu prawnego we wniesieniu skargi na decyzję organu odwoławczego, dotyczącą opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości w wyniku uchwalenia planu zagospodarowania przestrzennego.

II SA/Gd 225/07 wyrok wsa 2007.07.05

w Gdańsku

LEX nr 509736

1. Warunkiem dopuszczalności ustalenia renty planistycznej jest wzrost wartości nieruchomości, przy czym wzrost ten musi pozostawać w związku przyczynowym ze zmianą przeznaczenia terenu w wyniku uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a nie w związku z wybudowaniem urządzeń infrastruktury technicznej.

2. Wartość nieruchomości winna być ustalona z daty uchwalenia planu i z daty sprzedaży.

3. Wiedzy i doświadczeniu rzeczoznawcy zostały pozostawione ustalenie procentowego wpływu poszczególnych cech nieruchomości czy celowości ich zastosowania, albowiem kwestie te nie są regulowane przepisami ustawy o gospodarce nieruchomościami ani w przepisach rozporządzenia.

IV SA/Wa 611/07 wyrok wsa 2007.07.04

w Warszawie

LEX nr 376837

Sytuacja na rynku nieruchomości pozostaje bez wpływu na ocenę wzrostu obiektywnej wartości nieruchomości, spowodowanej uchwaleniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Wzrost wartości nieruchomości ma nastąpić wskutek uchwalenia planu, a nie w związku z popytem na rynku nieruchomości.

II OSK 935/06 wyrok NSA W-wa 2007.06.22

LEX nr 355483

Dla wymierzenia opłaty jednorazowej, o której mowa w art. 36 ust. 4 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) wystarczające jest wszczęcie postępowania w tej sprawie przez właściwy organ przed upływem 5 lat od dnia, w którym plan miejscowy albo jego zmiana stały się obowiązujące.

II OSK 919/06 wyrok NSA W-wa 2007.06.21

LEX nr 355479

Sytuacja na rynku nieruchomości pozostaje bez wpływu na ocenę wzrostu obiektywnej wartości nieruchomości spowodowanej uchwaleniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Wzrost wartości nieruchomości ma nastąpić wskutek uchwalenia planu, a nie w związku z popytem na rynku nieruchomości. Opłata planistyczna wiąże się z obiektywnym wzrostem wartości nieruchomości, nie zaś z ceną nieruchomości stanowiącą wynik relacji popyt-podaż.

II OSK 921/06 wyrok NSA W-wa 2007.06.21

LEX nr 355251

Pobranie opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości jest obligatoryjne, o czym świadczy użyte przez ustawodawcę określenie "pobiera".

II OSK 933/06 wyrok NSA W-wa 2007.06.21

LEX nr 345743

1. Sytuacja na rynku nieruchomości pozostaje bez wpływu na ocenę wzrostu obiektywnej wartości nieruchomości spowodowanej uchwaleniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Wzrost wartości nieruchomości ma nastąpić wskutek uchwalenia planu, a nie w związku z popytem na rynku nieruchomości. Opłata planistyczna wiąże się z obiektywnym wzrostem wartości nieruchomości, nie zaś z ceną nieruchomości stanowiącą wynik relacji popyt-podaż.

2. Ustalenie wzrostu wartości nieruchomości jest elementem stanu faktycznego, niezbędnym przy ustalaniu opłaty planistycznej. W związku z tym operat szacunkowy stanowi dowód, który organ administracji zobowiązany jest ocenić ustalając czy z uchwaleniem planu związany jest wzrost wartości konkretnej nieruchomości.

I SA/Wa 156/07 wyrok wsa 2007.05.23

w Warszawie

LEX nr 347007

Artykuł 36 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz 73 ust. 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną stanowią dwie niezależne od siebie podstawy prawne dla ewentualnej wypłaty odszkodowania i nie mogą być stosowane zamiennie. Dlatego też, w sytuacji gdy wnioskodawca domaga się wypłaty świadczenia wskazując na konkretny przepis, organ bez uzyskania jednoznacznego stanowiska strony nie może samowolnie zinterpretować wniosku i stwierdzić, że żądanie opiera się na innej podstawie prawnej.

II OSK 814/06 wyrok NSA W-wa 2007.05.21

LEX nr 338319

Z przepisu art. 36 ust. 4ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) jednoznacznie wynika, że opłata z tytułu wzrostu wartości nieruchomości jest wynikiem wzrostu wartości nieruchomości spowodowanego wprowadzeniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, który tak określa przeznaczenie nieruchomości, że jej wartość rynkowa ulega podwyższeniu, a więc chodzi w istocie o różnicę pomiędzy wartością rynkową nieruchomości po dokonaniu zmiany planu i wartością przed tą zmianą, a nie o faktyczne przysporzenie majątkowe wynikające z aktu notarialnego umowy zbycia nieruchomości. Tym samym nie było możliwe wydanie decyzji wyłącznie na podstawie aktu notarialnego sprzedaży nieruchomości, lecz konieczne i zgodne z art. 37 ust. 11 tej ustawy było posłużenie się dowodem z opinii rzeczoznawcy majątkowego.

IV SA/Wa 2289/06 wyrok wsa 2007.03.01

w Warszawie

LEX nr 338291

Prawidłowo działający organ odwoławczy winien rozpatrzeć podniesiony w odwołaniu zarzut dotyczący wadliwości określenia przez rzeczoznawcę wartości spornej działki sprzed zmiany planu miejscowego i ocenić, czy jest w stanie samodzielnie, w oparciu o istniejący materiał dowodowy, dokonać oceny ich trafności, czy też zachodzi konieczność zwrócenia się do rzeczoznawcy sporządzającego operat o przedstawienie w tym zakresie stanowiska (w trybie wskazanym w art. 136 k.p.a.). Dopiero zatem po dokonaniu niezbędnych ustaleń (samodzielnie lub na podstawie wyjaśnień rzeczoznawcy) organ winien był przystąpić do orzekania w sprawie, dając ocenie zarzutów skarżących czytelny wyraz w uzasadnieniu decyzji (zgodnie z art. 107 § 3 k.p.a.).

IV SA/Wa 2085/06 wyrok wsa 2007.02.05

w Warszawie

LEX nr 316753

Nieruchomością w rozumieniu art. 36 ust. 4 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym jest także część gruntu należąca do tego samego właściciela objęta planem zagospodarowania przestrzennego i przeznaczona w tym planie na określony cel, która po wyodrębnieniu geodezyjnym lub prawnym może być samodzielnym przedmiotem obrotu cywilnoprawnego.

II SA/Gd 338/06 wyrok wsa 2007.01.31

w Gdańsku

LEX nr 585087

1. Decyzja o warunkach zabudowy może wywoływać takie same skutki, jak miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, w zakresie określenia sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu.

2. Analiza przepisów art. 36, 37 i 63 ust. 3 u.p.z.p. prowadzi do wniosku, że stawkę tą winien określić organ wydający decyzję o warunkach zabudowy. Art. 36 należy stosować, bowiem odpowiednio. Skoro zaś okoliczności uzasadniające zapłatę renty planistycznej wywołuje decyzja o warunkach zabudowy podjęta przez wójta, burmistrza, prezydenta miasta, to jednocześnie organ ten ustala stawkę procentową opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości. Także organ wydający decyzję o warunkach zabudowy ustalając stawkę procentową opłaty ma możliwość "miarkowania" jej do wysokości 30 %, zaś wysokość, którą przyjmie może zależeć od ustaleń decyzji o warunkach zabudowy w zakresie sposobu zagospodarowania nieruchomości, planowanej zabudowy, poprzedniego sposobu wykorzystania gruntu i jego przeznaczenia wynikającego z ewidencji gruntów.

3. Przesłanki zastosowania art. 63 ust. 3 u.p.z.p. zachodzą w sytuacji, gdy skutkiem ustalenia warunków zabudowy terenu nastąpi wzrost wartości nieruchomości, stanowiący różnicę między wartością nieruchomości określoną przy uwzględnieniu przeznaczenia terenu obowiązującego po wydaniu decyzji ustalającej warunki zabudowy a jej wartością, określoną przy uwzględnieniu przeznaczenia terenu przed wydaniem tej decyzji, w tym faktycznego sposobu wykorzystywania nieruchomości.

(...)

II OSK 626/06 wyrok NSA W-wa 2006.12.20

LEX nr 321485

Właściciel nieruchomości, której wartość wzrosła na skutek uchwalenia planu miejscowego, a który podejmował czynności prawne związane ze zbyciem tytułu prawnego do tej nieruchomości, w okresie obowiązywania przepisu art. 36 ust. 4 ustawy ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), przed wejściem w życie noweli do tej ustawy z dnia 28 listopada 2003 r., nie powinien być obciążany obowiązkami innymi, niż te, które wynikały z unormowań obowiązujących w dacie podejmowania czynności prawnej skutkującej ustalenie opłaty. Jeśli chodzi o działania dotyczące przeniesienia własności nieruchomości zabudowanej w rezultacie zawarcia spółdzielczej umowy o budowę domu jednorodzinnego, należy brać pod uwagę datę zawarcia umowy o budowę domu.

V CSK 332/06 wyrok SN 2006.12.19

LEX nr 421051

Przewidziane w art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym alternatywnie roszczenia przysługują właścicielowi nieruchomości bądź użytkownikowi wieczystemu, gdy uchwalony lub zmieniony plan uniemożliwia im lub istotnie ogranicza zarówno kontynuowanie dotychczasowego sposobu korzystania z nieruchomości, jak i pozbawia ich potencjalnej możliwości korzystania z nieruchomości zgodnie z dotychczasowym przeznaczeniem.

II OSK 1370/05 wyrok NSA W-wa 2006.11.15

LEX nr 321533

Opłata z tytułu wzrostu wartości nieruchomości nie wynika z ustawy podatkowej, a zatem nie spełnia jednego z wymogów z określonych w art. 6 Ordynacja podatkowej. Ustawa o zagospodarowaniu przestrzennym nie ma charakteru ustawy podatkowej, zaś obowiązek opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości wywołanej uchwaleniem lub zmianą miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jest skutkiem określonej polityki przestrzennej gminy. Opłacie planistycznej brak jest także wymaganej przez art. 6 Ordynacji podatkowej cechy nieodpłatności.

II OSK 1041/06 wyrok NSA W-wa 2006.10.03

LEX nr 289039

1. Określenie stawek procentowych jest obligatoryjnym elementem uchwały wprowadzającej nowy plan zagospodarowania przestrzennego lub też uchwały zmieniającej już istniejący plan, przy czym stawki te muszą być określone w taki sposób, aby istniała możliwość realizacji ciążącego na wójcie, burmistrzu lub prezydencie, z mocy art. 36 ust. 4 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), obowiązku pobrania jednorazowej opłaty w razie zbycia nieruchomości, której wartość wzrosła w związku z uchwaleniem lub zmianą miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

2. Rozporządzenie z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. Nr 164, poz. 1587) w części dotyczącej wysokości stawek procentowych stanowiących podstawę do określenia opłaty, o której mowa w art. 36 ust. 4 powołanej ustawy, jest sprzeczne z bezwzględnie obowiązującymi przepisami ustawy, a nadto wydane zostało z przekroczeniem upoważnienia ustawowego, zawartego w art. 16 ust. 2 ustawy.

II SA/Gd 1048/05 wyrok wsa 2006.09.13

w Gdańsku

LEX nr 509758

Obowiązkiem organu prowadzącego postępowanie w przedmiocie opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości jest pouczenie strony o prawie zapoznania się z aktami i złożenia końcowego oświadczenia. Brak w aktach sprawy końcowego oświadczenia strony oraz dowodu, że organ prowadzący postępowanie pouczył stronę o przysługującym jej prawie uzasadnia wniosek, że organ prowadzący postępowanie naruszył obowiązek ustalony w art. 10 § 1 k.p.a. Przeprowadzenie dowodu dopiero wtedy czyni wiarygodną okoliczność faktyczną, gdy strona mogła się wypowiedzieć co do dowodu.

II OSK 955/05 wyrok NSA W-wa 2006.07.20

LEX nr 275481

1. Już z ust. 1 art. 36 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym wynika, że dla realizacji hipotezy w nim zawartej muszą zaistnieć dwie przesłanki. Musi nastąpić uchwalenie lub zmiana planu miejscowego, w wyniku którego korzystanie z nieruchomości lub jej części w dotychczasowy sposób lub zgodny z dotychczasowym przeznaczeniem stało się niemożliwe, bądź w istotny sposób ograniczone, wówczas właściciel (użytkownik wieczysty) może żądać odszkodowania czy wykupienia. Nie ulega wątpliwości, że w ust. 1 chodzi wyłącznie o takiego właściciela (użytkownika wieczystego), który był właścicielem (użytkownikiem wieczystym) nieruchomości w dacie uchwalenia lub zmiany planu miejscowego. Późniejsze nabycie własności nie miałoby żadnego znaczenia. W ramach wykładni jednego przepisu (artykułu) nie stosuje się różnych kryteriów wykładni. Skoro nie może być wątpliwości, że ust. 1 art. 36 zakłada tożsamość osoby właściciela, zarówno w chwili uchwalenia lub zmiany planu, jak i w dacie żądania odszkodowania, to nie ma podstaw by przyjmować, że taka zasada nie obowiązuje w art. 36 ust. 4 ustawy, skoro językowo przepisy te się nie różnią.

(...)

IV SA/Wa 212/06 wyrok wsa 2006.06.01

w Warszawie

LEX nr 232961

Tylko bezpośrednie następstwa wynikające z uchwalenia lub zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego mogą mieć wpływ na ustalenie wzrostu wartości nieruchomości w postępowaniu o ustalenie jednorazowej opłaty na podstawie art. 36 ust. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

II SA/Rz 763/05 wyrok wsa 2006.05.24

w Rzeszowie

NZS 2006/6/111

1. W sytuacji braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego kompetencji do uchwalenia stawek procentowych służących naliczeniu opłat planistycznych rada gminy nie może realizować, bowiem takiego upoważnienia dla niej na gruncie przepisów ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym nie można znaleźć.

2. Gdy brak jest planu miejscowego ustalenie stawek procentowych służących ustaleniu opłat pianistycznych jest kompetencją wójta (burmistrza albo prezydenta miasta), a skorzystanie z niej przez ten organ powinno nastąpić poprzez wydanie decyzji o ustaleniu stawki procentowej opłaty planistycznej. Tym samym nie do przyjęcia jest stanowisko, że ustalenie powyższej stawki powinno nastąpić w decyzji o warunkach zabudowy.

II SA/Bk 100/06 wyrok wsa 2006.03.30

w Białymstoku

LEX nr 194598

Z treści art. 15 ust. 2 pkt 12 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym wynika wprost, iż miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego winien określać stawki procentowe, na podstawie których ustala się opłatę, o której mowa w art. 36 ust. 4 ustawy. Już z powyższego sformułowania można wyprowadzić wniosek o obowiązku określenia stawek procentowych w taki sposób, który pozwoliłby na ustalenie opłaty, a to wyklucza określenie zerowej stawki procentowej.

IV SA/Wa 1675/05 wyrok wsa 2005.11.14

w Warszawie

LEX nr 493850

W przepisie art. 36 ust. 4 u.p.z.p. chodzi bowiem o zmianę wartości nieruchomości spowodowaną uchwaleniem bądź zmianą planu miejscowego, nie zaś o zmianę będącą następstwem działania (inwestycji) podmiotu, który nie jest zbywcą nieruchomości ani gminą (miastem).

II OSK 160/05 wyrok NSA W-wa 2005.11.09

LEX nr 196677

Jeżeli w sprawie ustalenia opłaty planistycznej występuje dwóch współwłaścicieli nieruchomości, to organ wymierzając jednorazową opłatę z tytułu wzrostu wartości nieruchomości wobec wielości podmiotów zobowiązanych musi bardzo precyzyjnie określić czy wymierzana opłata nakładana jest na każdego z osobna czy też solidarnie na każdego z nich.

IV SA/Wa 1145/05 wyrok wsa 2005.09.26

w Warszawie

LEX nr 204657

Okolicznością nie mającą znaczenia z punktu widzenia ustalenia jednorazowej opłaty z tytułu wzrostu nieruchomości jest to, że kontrahenci strony nabyli kilka działek i w ten sposób uzyskali teren spełniający warunki określone w planie zagospodarowania przestrzennego. W toku postępowania w sprawie ustalenia jednorazowej opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości ocenie dotyczącej spełnienia przesłanek uzasadniających ustalenie jednorazowej opłaty podlega tylko konkretna nieruchomość, będąca przedmiotem obrotu. W odniesieniu do tej konkretnej nieruchomości należy wykazać, że w wyniku uchwalenia lub zmiany planu miejscowego wzrosła jej wartość.

II SA/Bk 321/05 wyrok wsa 2005.06.21

w Białymstoku

LEX nr 325221

Obowiązek zapłaty jednorazowej opłaty pobranej w razie zbycia nieruchomości, której wartość wzrosła w związku z uchwaleniem nowego lub zmienionego planu, wyłącza możliwość ustalenia w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego zerowej stawki procentowej służącej naliczaniu opłaty. Dopuszczalny i możliwy przedział stawek procentowych renty planistycznej wynika wprost z ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Muszą one być w wysokości pozwalającej na ustalenie opłaty, o której mowa w art. 36 ust. 4 tej ustawy ale nie wyższej niż 30 % wzrostu wartości nieruchomości.