Świerzb

Cechą charakterystyczną tego schorzenia jest świąd.Nasilający się w porze nocnej pod wpływem rozgrzania ciała w pościeli - dlatego można zaobserwować u dzieci jak i dorosłych niespokojny sen, częste drapanie się.

Najczęstszym umiejscowieniem się świerzbu są palce rąk, zgięcia i fałdy skóry, okolice pępka i brodawek sutkowych u kobiet i okolice narządów płciowych u mężczyzn oraz pośladki. U dzieci charakterystyczne jest zajęcie dłoni i podeszw stóp - najczęściej obserwuje się pojedyncze czerwonawe grudki. W w/wym. miejscach dochodzi do powstania wysypki grudkowo - pęcherzykowej.

W wyniku drapania powstają linijne przeczosy oraz może dojść do wtórnego zakażenia bakteryjnego miejsc zajętych przez śwerzba. U osób dbających o higienę objawy chorobowe mogą być trudno uchwytne.

Świerzb przenosi się przez bezpośrednią styczność z zakażoną osobą (np. przy stosunku płciowym) lub - rzadziej - przez kontakt z jej bielizną pościelową, a także odzieżą. Świąd pojawia się trzy do czterech tygodni po zakażeniu świerzbem. Wbrew szeroko rozpowszechnionym poglądom świerzb może pojawić się w "najlepszych rodzinach" i w najlepszych warunkach higienicznych.