Wyrok

Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku

z dnia 26 kwietnia 2006 r.

I SA/Bk 68/06

Jeżeli Fundacja prowadzi działalność gospodarczą w postaci wynajmu lokalu, dzierżawie lokalu i maszyn drukarskich, to jako organizacja prowadząca działalność gospodarczą nie spełniała warunków do zastosowania zwolnień z należności przywozowych związanych z otrzymaną pomocą charytatywną. Bez znaczenia jest przy tym, że zyski z działalności gospodarczej prowadzonej przez Fundację były przekazywane na realizację jej podstawowych celów statutowych. Przekazywanie wypracowanych dochodów na działalność charytatywną nie zmienia w żaden sposób charakteru prowadzonej działalności, w dalszym ciągu jest to działalność gospodarcza.

LEX nr 194592, POP 2007/6/87

194592

Dz.U.2011.177.1054: art. 15; art. 19; art. 29 ust. 13

Dz.U.2010.220.1447: art. 2

Dz.U.2004.101.1038: § 2 ust. 2

Dz.U.1991.46.203: art. 5

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku Wydział I po rozpoznaniu na rozprawie sprawy ze skargi Fundacji "C." Dom Opieki nad Dzieckiem na decyzję Dyrektora Izby Celnej w B. w przedmiocie podatku od towarów i usług z tytułu importu towaru

oddalił skargę.

Uzasadnienie faktyczne

Fundacja "C." Dom Opieki nad Dzieckiem w A. w dniu 2 listopada 2004 r. złożyła zgłoszenie celne o objęcie towaru w postaci materaców łóżkowych, paneli podłogowych szaf, łóżek, obuwia i innych stanowiących pomoc humanitarną, procedurą dopuszczenia do wolnego obrotu i złożyła wniosek o zastosowanie zwolnienia od cła na podstawie rozporządzenia Rady (EWG) Nr 918/83 z dnia 28 marca 1983 r. z późn. zm. oraz z podatku VAT na podstawie art. 61 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.). Zgłoszenie celne zostało przyjęte przez organ celny i zarejestrowane pod pozycją Nr (...), zaś towary zwolniono do wnioskowanej procedury celnej.

W dniach 2 i 5 sierpnia 2005 r. w siedzibie Fundacji zostały przeprowadzone czynności kontrolne, w wyniku których stwierdzono nieprawidłowości w zastosowaniu zwolnienia z należności celnych przywozowych towarów określonych w zgłoszeniu celnym Nr (...). Z uwagi na powyższe, postanowieniem z dnia 22 września 2005 r. Naczelnik Urzędu Celnego w S. wszczął postępowanie celne w sprawie towaru określonego w ww. zgłoszeniu celnym.

Po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego decyzją z dnia 26 października 2005 r. Nr (...) Naczelnik Urzędu Celnego w S. określił kwotę prawnie należną należności wynikających z długu celnego od towaru objętego procedurą dopuszczenia do obrotu według ww. zgłoszenia celnego, określił kwotę należnego podatku od towarów i usług z tytułu importu ww. towaru oraz powiadomił o retrospektywnym zarejestrowaniu kwoty długu celnego. W uzasadnieniu decyzji organ podatkowy stwierdził, że Fundacja "C." dokonując zgłoszenia towaru według dokumentu SAD (...) z dnia 2 listopada 2004 r. nie spełniała warunków do zastosowania zwolnienia z należności celnych, ponieważ prowadziła w tym czasie działalność gospodarczą i nie prowadziła rejestrów towarów zwolnionych od należności przywozowych. Organ podkreślił, że z przeprowadzonej kontroli wynika, iż Fundacja w latach 2001, 2002 i 2004 prowadziła działalność gospodarczą polegającą na wynajmie lokali użytkowych, dzierżawie lokalu i maszyn drukarskich. W 2004 r. systematycznie wystawiała faktury sprzedaży za wynajem lokali i dzierżawę maszyn.

Od powyższej decyzji pismem z dnia 10 listopada 2005 r. Strona złożyła odwołanie. W uzasadnieniu odwołania Fundacja "C." podkreśliła, że nie prowadzi działalności gospodarczej, gdyż wynajem maszyn nie jest dokonywany w celu zarobkowym, ale w celu realizacji celów statutowych, do których powołana jest Fundacja. Kwota uzyskiwana za wynajem maszyn pokrywa jedną trzecią kosztów dożywiania ubogiej społeczności. Strona podkreśliła, że składa do Urzędu Skarbowego deklarację CIT-8 gdyż posiada osobowość prawną, co nie oznacza automatycznie, że prowadzi działalność gospodarczą. Ponadto strona zaznaczyła, że brak na piśmie odpowiednich procedur księgowych umożliwiających kontrolę wykorzystania zwolnionych od podatku towarów nie powinien przesądzać o zwolnieniu lub nie tych towarów, ponieważ były one wykorzystane do działalności statutowej i znajdują się w siedzibie Fundacji oraz służą wszystkim osobom potrzebującym pomocy.

Decyzją z dnia 20 grudnia 2005 r. Nr (...) Dyrektor Izby Celnej w B. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. Organ odwoławczy podkreślił, że zgodnie z art. 67 rozporządzenia Rady (EWG) nr 918/83 z dnia 28 marca 1983 r. zwolnienie dotyczące przekazywanej pomocy charytatywnej udzielane jest jedynie instytucjom, których procedury rachunkowe pozwalają właściwym władzom na dokonywanie nadzoru nad operacjami i które przedstawią wszelkie zabezpieczenia uznane za niezbędne. Jednocześnie w myśl § 2 ust. 2 rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 28 kwietnia 2004 r. w sprawie określenia warunków jakie muszą spełniać instytucje i organizacje uprawnione do korzystania ze zwolnienia od należności przywozowych (Dz. U. Nr 101, poz. 1038) instytucje i organizacje korzystają ze zwolnień od należności przywozowych, jeżeli nie prowadzą działalności gospodarczej.

W ocenie organu odwoławczego działalność prowadzona przez Fundację "C." polegająca na wynajmie lokali użytkowych i dzierżawie lokalu i maszyn drukarskich jest działalnością gospodarczą, gdyż wypełnia normę art. 2 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Wskazał, że rejestry sprzedaży za lata 2001, 2002 i 2004 oraz faktury VAT świadczą, iż działalność prowadzona przez Fundację była w sposób stały, zorganizowany i profesjonalny. Jednocześnie podkreślił, że w obrocie gospodarczym uczestniczą również podmioty (fundacje lub stowarzyszenia), których zarobek z prowadzonej działalności jest przeznaczony w całości na pokrycie kosztów ich funkcjonowania oraz realizację celów statutowych. Podmioty te, co do zasady nie są tworzone dla realizacji celów komercyjnych, mogą jednak wykonywać działalność gospodarczą, z zastrzeżeniem w przypadku fundacji, iż działalność ta będzie prowadzona w rozmiarach służących realizacji jej celów. Działalność gospodarcza non for profit fundacji jest zatem prowadzona dla osiągnięcia zarobku na realizację podstawowych (nie komercyjnych) celów, dla których fundacja została utworzona. W stosunkach zewnętrznych działalność taka nie odbiega od działalności innych podmiotów prowadzących ją w celu osiągnięcia zysku (a nie tylko zarobku). Stąd też podjęcie działalności gospodarczej przez fundację wymaga wpisu do rejestru przedsiębiorców (KRS).

W zakresie braku odpowiednich procedur księgowych umożliwiających kontrolę zwolnionych od podatku towarów organ podkreślił, że zgodnie z art. 67 rozporządzenia Rady (EWG) Nr 918/83 z dnia 28 marca 1983 r. stosowanie procedur umożliwiających organom celnym nadzorowanie działalności organizacji charytatywnych lub gospodarczych jest niezbędnym warunkiem korzystania przez takie organizacje ze zwolnienia z należności celnych przywozowych towarów, o których mowa w art. 65 ww. rozporządzenia.

Na powyższą decyzję Fundacja "C." złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku domagając się jej uchylenia oraz uchylenia decyzji organu I instancji ją poprzedzającą. Skarżącej decyzji zarzuciła obrazę przepisu art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, a także obrazę przepisu prawa materialnego przez jego niewłaściwą interpretację i błędne zastosowanie § 2 ust. 2 rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 28 kwietnia 2004 r. w sprawie określenia warunków jakie muszą spełniać instytucje i organizacje uprawnione do korzystania ze zwolnienia od należności przywozowych (Dz. U. Nr 101, poz. 1038) oraz obrazę przepisu art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 173, poz. 1807). W uzasadnieniu skargi skarżąca podkreśliła, że przepisy rozporządzenia Rady (EWG) 918/83 z dnia 28 marca 1983 r. ustanawiają wspólnotowy system zwolnień celnych z zastrzeżeniem warunku, iż nie spowoduje to nadużycia lub poważnego naruszenia konkurencji. Przepis ten, zgodnie z art. 91 ust. 3 Konstytucji RP powinien być stosowany bezpośrednio. Podkreśliła, że wspólnotowy system zwolnień opiera się na fundamentalnej zasadzie, że nie spowoduje on nadużycia lub poważnego naruszenia konkurencji. W rozpoznawanej sprawie warunek ten został całkowicie zachowany, co uszło uwadze organom podatkowym obu instancji rozpoznających niniejszą sprawę.

Odnośnie pojęcia działalności gospodarczej skarżąca wskazała, że pojęcie to nie jest jednolicie ujmowane i traktowane w orzecznictwie Sądu Najwyższego, przytaczając tezy świadczące, iż wynajem lokali nie jest działalnością gospodarczą, lecz czerpaniem pożytków z rzeczy. Jednocześnie zaznaczyła, że twierdzenia organów podatkowych, iż Fundacja "C." w sposób profesjonalny prowadzi dzierżawę lokalu i maszyn jest nieuprawnioną interpretacją. Stwierdzenie to jako niejasne, niedookreślone nie powinno być używane przez organ podatkowy, gdyż zgodnie z art. 7 Konstytucji RP, organy władzy publicznej działają na podstawie i w granicach prawa. W materiale dowodowym zgromadzonym w sprawie nie ma żadnych dowodów, iż Fundacja "C." w sposób profesjonalny prowadzi działalność gospodarczą.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Skarbowej w B. wniósł o jej oddalenie. Odnosząc się do zarzutu naruszenia art. 7 Konstytucji RP zaznaczył, iż działanie na podstawie przepisów prawa to działanie przez właściwe organy i przestrzeganie przepisów prawa materialnego i procesowego. Podkreślił, że jakkolwiek powyższa norma nakłada obowiązki wyłącznie na organ państwowy, to również podatnik obowiązany jest do działania zgodnego z prawem, w tym także do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych określonych w ustawie. Niezadowolenie Strony z rozstrzygnięcia zawartego w decyzji organu celnego niezgodne z oczekiwaniami Strony nie może być uznane za naruszenie zasady praworządności.

Uzasadnienie prawne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zważył, co następuje:

Skarga jest niezasadna, a zatem nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd administracyjny został wyposażony w funkcje kontrolne działalności administracji publicznej, co oznacza, że w przypadku zaskarżenia decyzji, sąd bada jej zgodność z przepisami prawa (art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych - Dz. U. Nr 153, poz. 1269 oraz art. 3 i art. 145 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Podstawowym celem i efektem kontroli sądowej jest więc eliminowanie z obrotu aktów i czynności organów administracji publicznych niezgodnych z prawem i przywrócenie stanu zgodnego z prawem poprzez wydanie orzeczenia odpowiedniej treści.

Dokonując kontroli działalności organów administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, sąd rozpoznając sprawę bada, czy organy do ustalonego stanu faktycznego zastosowały właściwą normę prawa materialnego oraz czy nie uchybiły przepisom prawa regulującym zasady postępowania, a jeśli dopuściły się takich uchybień, to czy te uchybienia mogły mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Uchylenie zaskarżonej decyzji następuje bowiem - m.in. wówczas, gdy sąd stwierdzi, że w sprawie doszło do naruszenia prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy bądź gdy dopuszczono się naruszenia przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Rozpoznając sprawę Sąd nie stwierdził, podnoszonych w skardze naruszeń przepisów prawa. Organ podatkowy właściwie dokonał subsumcji normy prawa materialnego pod prawidłowo ustalony stan faktyczny, jak również nie naruszył przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Istota sporu pomiędzy organami podatkowymi a skarżącą Fundacją w niniejszej sprawie sprowadza się do oceny, czy Fundacja "C." w A. spełnia warunki do zastosowania względem jej zwolnienia z należności celnych związanych ze zgłoszeniem celnym towarów Nr (...). Kluczowe w tej kwestii ma ustalenie, czy skarżąca Fundacja w tym czasie prowadziła działalność gospodarczą i czy prowadziła rejestry towarów zwolnionych od należności przywozowych.

Rozporządzenie Rady (EWG) Nr 918/83 z dnia 28 marca 1983 r. dotyczące ustanowienia wspólnotowego systemu zwolnień celnych, w art. 65 wprowadziło, o ile nie powoduje to nadużyć lub poważnego naruszenia zasad konkurencji, zwolnienie z należności celnych przywozowych szeroko rozumianej pomocy charytatywnej. Zgodnie zaś z § 2 ust. 2 rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 28 kwietnia 2004 r. w sprawie określenia warunków jakie muszą spełniać instytucje i organizacje uprawnione do korzystania ze zwolnienia od należności przywozowych (Dz. U. Nr 101, poz. 1038) instytucje i organizacje korzystają ze zwolnień od należności przywozowych, jeżeli nie prowadzą działalności gospodarczej. Z powyższych przepisów w sposób jasny wynika, iż ze zwolnień od należności przywozowych, a tymi są zarówno należności celne jak i podatkowe korzystać mogą jedynie te organizacje charytatywne, pożytku publicznego lub kościele osoby prawne, które nie prowadzą działalności gospodarczej.

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 173, poz. 1807 ze zm.). Art. 2 ust. 1 ustawy definiuje działalność gospodarczą jako zarobkową działalność wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i eksploatacja zasobów naturalnych, wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły. Zgodnie zaś art. 6 ww. ustawy podejmowanie i wykonywanie działalności gospodarczej jest wolne dla każdego na równych prawach, z zachowaniem warunków określonych przepisami prawa. Przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną - wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą.

W świetle powyższej definicji działalności gospodarczej, zgodzić się należy z Dyrektorem Izby Celnej w B., że skarżąca Fundacja "C." w A. w 2004 r. prowadziła działalność gospodarczą. Powyższe znajduje potwierdzenie w materiale dowodowym zgromadzonym w sprawie.

Podkreślić przede wszystkim należy, że zgodnie z treścią statutu Fundacji "C." może ona prowadzić działalność gospodarczą w rozmaitych formach, z której dochody będą przeznaczone na realizację jej celów. W szczególności Fundacja może prowadzić działalność wytwórczą i usługową w zakresie poligrafii i usług z nią związanych oraz usług z zakresu wynajmu powierzchni (rozdział III A statutu). Jednocześnie jak wynika z protokołu pokontrolnego w latach 2001, 2002 i 2004 Fundacja "C." prowadziła działalność polegającą na wynajmie lokali, dzierżawie lokalu i maszyn drukarskich, o czym świadczą zapisy w rejestrach sprzedaży w poszczególnych latach oraz wystawione faktury VAT.

Również z pisma Naczelnika Urzędu Skarbowego w A. adresowanego do Naczelnika Urzędu Celnego w S. z dnia 6 maja 2005 r. wynika, iż w 2004 r. Fundacja "C." prowadziła działalność gospodarczą i w złożonym zeznaniu CIT-8 o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) za rok podatkowy wykazała stratę w wysokości 76.025,10 zł. Z pisma tego wynika także, że Fundacja jest czynnym podatnikiem i systematycznie, za każdy miesiąc składa deklaracje CIT-2, PIT-4, i VAT-7.

W świetle powyższych ustaleń nie budzi wątpliwości, że Fundacja "C." w 2004 r. prowadziła działalność gospodarczą w postaci wynajmu lokalu, dzierżawie lokalu i maszyn drukarskich. Powyższe oznacza, że jako organizacja prowadząca działalność gospodarczą nie spełniała warunków do zastosowania zwolnień z należności przywozowych związanych z otrzymaną ze Szwajcarii pomocą charytatywną. Bez znaczenia jest przy tym, że zyski z działalności gospodarczej prowadzonej przez Fundację były przekazywane na realizację jej podstawowych celów statutowych. Przekazywanie wypracowanych dochodów na działalność charytatywną nie zmienia w żaden sposób charakteru prowadzonej działalności, w dalszym ciągu jest to działalność gospodarcza.

Odnosząc się do zarzutu skarżącej Fundacji, błędnego przyjęcia przez organy podatkowe, iż wynajem lokalu może być traktowany jako działalność gospodarcza wskazać należy, iż jest on bezpodstawny. Zgodzić się należy ze skarżącą, że w niniejszej kwestii brak było jednolitego stanowiska w orzecznictwie Sądu Najwyższego i Naczelnego Sądu Administracyjnego, co powoduje, że każdą sprawę należy rozpatrzyć w związku z jej indywidualnym charakterem. Tym nie mniej, jak wskazuje najnowsze orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego nie budzi wątpliwości, iż systematyczne, trwające znaczny okres czasu wynajmowanie lokali bądź innych rzeczy ruchomych w celu uzyskiwania pożytków, stanowi prowadzenie działalności gospodarczej (Zob. wyrok NSA z dnia 29.06.2000 r., sygn. akt SA/Sz 701/99, wyrok NSA z dnia 22.09.1999 r., sygn. akt SA/Sz 1421/98, wyrok NSA z dnia 16.06.1999 r., sygn. akt SA/Sz 1124/98). Podkreślić należy, że o fakcie prowadzenia działalności gospodarczej przez Fundację świadczy nie tylko wynajem lokalu ale również dzierżawa maszyn drukarskich, a ta z pewnością jest prowadzeniem działalności gospodarczej. Jak wynika z rejestru sprzedaży za 2004 r. Fundacja "C." wystawiła łącznie 16 faktur VAT, z których ponad połowa dotyczyła dzierżawy maszyn drukarskich przez Drukarnię C. M. T. w A., zaś następnie przez Drukarnię K. B. w Ł.

Za niezasadny należało również uznać zarzut naruszenia art. 7 Konstytucji RP, poprzez bezpodstawne przyjęcie przez Dyrektora Izby Celnej w B., iż skarżąca Fundacja prowadzi działalność w sposób profesjonalny. Organ odwoławczy wydając zaskarżoną decyzję nie naruszył żadnych przepisów prawnych zarówno materialnych, jak i procesowych, dlatego też podjęte przez niego czynności są zgodne z zasadą praworządności. Wskazać należy, że o profesjonalności prowadzonej działalności gospodarczej przez Fundację świadczy chociażby fakt regularnego wystawiania faktur VAT innym podmiotom gospodarczym, składanie comiesięczne stosownych deklaracji podatkowych do Urzędu Skarbowego w A. oraz okres, w którym Fundacja taką działalność prowadziła.

Zgodzić się również należy z organem podatkowym, że skarżąca Fundacja nie spełniała warunku do skorzystania ze zwolnień celnych z art. 65 rozporządzenia Rady (EWG) Nr 918/83 z dnia 28 marca 1983 r. dotyczącego ustanowienia wspólnotowego systemu zwolnień celnych, albowiem nie prowadziła wymaganych art. 67 ww. rozporządzenia procedur księgowych dotyczących rejestrów towarów zwolnionych od należności przywozowych. Powyższe wynika nie tylko z przeprowadzonej kontroli w siedzibie Fundacji, ale również z oświadczenia pełnomocnik Fundacji - Pani Beaty I. z dnia 2 sierpnia 2005 r., która stwierdziła, że Fundacja nie prowadzi wykazu rzeczy pochodzących z darowizny wg dokumentu SAD Nr (...) z dnia 2 listopada 2004 r.

Odnosząc się do wykładni przepisu art. 65 rozporządzenia Rady (EWG) 918/83 zaprezentowanej przez skarżącą stronę w uzasadnieniu skargi wskazać należy, iż warunek aby wprowadzone zwolnienie celne nie wpłynęło na nadużycie lub poważne naruszenie konkurencji nie jest jedynym warunkiem, który musi być spełniony aby można było zastosować zwolnienie. Podkreślić należy, że przepis ten wprowadza zwolnienia z zastrzeżeniem art. 67 i 68 ww. rozporządzenia, a te przewidują konieczność spełnienia przez organizacje dodatkowych warunków, między innymi wprowadzenia procedur księgowych umożliwiających właściwym organom nadzorowanie ich działalności i które oferują wszelkie gwarancje uznane za niezbędne. Spełnienie zatem przez Fundację "C." jedynie jednego i to niezależnego od niej warunku z kilku niezbędnych przesłanek do przyznania zwolnienia nie mogło stanowić podstawy do uwzględnia jej wniosku o przyznanie zwolnienia z należności przywozowych związanych z otrzymaną pomocą charytatywną.

W świetle powyższych rozważań wskazać należało, że organ podatkowy prawidłowo przyjął, że skoro skarżąca Fundacja nie może korzystać ze zwolnienia z należności celnych, w odniesieniu do otrzymanych towarów, to w oparciu o art. 201 Wspólnotowego Kodeksu Celnego powstał dług celny w przywozie. W przypadku powstania długu celnego wymagane należności określa się na podstawie Taryfy Celnej Wspólnot Europejskich.

W przedmiotowej sprawie do zgłoszenia celnego Fundacja "C." przedstawiła dowód preferencyjnego pochodzenia towarów pochodzących ze Szwajcarii. Jednocześnie w piśmie z dnia 24 października 2005 r. (k. 50 akt adm.) wniosła o zastosowanie preferencyjnych stawek celnych dla towarów pochodzących ze Szwajcarii. Z uwagi, iż przedstawiony dowód pochodzenia towarów spełniał wymogi określone w umowie między Konfederacją Szwajcarii a Europejską Wspólnotą Gospodarczą z dnia 22 lipca 1972 r. należało zastosować preferencyjną stawkę celną w wysokości 0%.

W ocenie Sądu organy podatkowe prawidłowo przyjęły, że powstanie długu celnego, nawet w wysokości 0,00 zł spowodowało, w oparciu o art. 19 ust. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług powstanie obowiązku podatkowego w podatku VAT. Zgodnie z art. 29 ust. 13 i ust. 15 ww. ustawy podstawą opodatkowania w imporcie towarów jest wartość celna towarów powiększona o należne cło i ewentualnie o należny podatek akcyzowy. Zatem podstawą opodatkowania, jak słusznie przyjął organ podatkowy była wartość otrzymanych przez Fundację towarów wskazana na dokumencie SAD - 4.850 Euro, będące równowartością 20.848 zł. Stosując zatem stawkę 22% (zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług) kwota należnego podatku wynosi 4.586,50 zł.

Konkludując wskazać należy, że Dyrektor Izby Celnej w B. wydając zaskarżoną decyzję prawidłowo zastosował przepisy art. 65 i 67 rozporządzenia Rady (EWG) Nr 918/83 z dnia 28 marca 1983 r. dotyczącego ustanowienia wspólnotowego systemu zwolnień celnych oraz § 2 ust. 2 rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 28 kwietnia 2004 r. w sprawie określenia warunków jakie muszą spełniać instytucje i organizacje uprawnione do korzystania ze zwolnienia od należności przywozowych (Dz. U. Nr 101, poz. 1038). Na tej podstawie prawidłowo wyliczył wysokość długu celnego i należnego podatku VAT. W tym stanie rzeczy nie można uznać za słuszne zarzuty skarżącej naruszenia wskazanych w skardze przepisów prawa.

Mając powyższe na uwadze, Sąd uznając skargę za nieuzasadnioną, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30.08.2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) orzekł jak w sentencji.