Kriochirurgia

Zastosowanie

• Onkologia

• Proktologia

• Dermatologia

• Kosmetyka

• Chirurgia szczękowo-twarzowa

• Chirurgia serca

• Chirurgia wątroby

• Urologia

• Weterynaria

Kriochirurgia polega na miejscowym zamrażaniu chorej tkanki. Jest metodą leczącą. Zamrożenie tkanki następuje przez kontakt z końcówką roboczą krioaplikatora. Możliwe jest też stosowanie bezpośredniego natrysku ciekłym azotem.

Kriochirurgia  pozwala na bezkrwawe oddzielenie tkanki zmienionej chorobowo, gojenie się rany bez powikłań, pozostawia cienką i delikatną bliznę.
Kriochirurgia umożliwia pełne zniszczenie uprzednio wyznaczonej objętości tkanki, zarówno na powierzchni ciała jak i wewnątrz dowolnego organu.
Używając krioaplikatora o małej średnicy możliwy jest bezpieczny dostęp do miejsca zabiegu znajdującego się wewnątrz tkanki. Oddziaływanie kriochirurgiczne w większości przypadków jest bezbolesne i nie wymaga wstępnego znieczulenia. Ognisko martwicy powstałej po zamrażaniu wywołuje minimalną reakcję wokółogniskową.
Zamrażanie "blokuje" drobne naczynia tętnicze i żylne, co umożliwia przeprowadzanie zabiegu praktycznie bez krwawień nawet w bogato unaczynionych organach. Wysoka odporność ścianek dużych naczyń na niską temperaturę, warunkuje powrót normalnego przepływu krwi nawet po ich pełnym zamrożeniu, umożliwia przeprowadzenie kriodestrukcji tkanek w bezpośrednim sąsiedztwie tych naczyń.
Ogniska kriodestrukcji szybko się goją, w ich miejscu powstają delikatne blizny, osiągany jest dobry efekt kosmetyczny.
Ze względu na mało obciążający charakter zabiegu, większość przypadków może być wykonana ambulatoryjnie, co nie jest bez znaczenia dla osób starszych.

Kriochirurgia - jest to zabieg w trakcie, którego dochodzi do celowego niszczenia tkanek patologicznych, poprzez ich zamrożenie. Do obniżenia temperatury tkanek stosuje się różne czynniki chłodzące. W zabiegach kriochirurgii najczęściej wykorzystywane są: freony, dwutlenek węgla, płynny azot, podtlenek azotu. Metoda kriochirurgii jest obecnie bardzo powszechnie stosowana, ze względu na wiele zalet. Przede wszystkim jest ona skuteczna w usuwaniu wielu defektów estetycznych występujących na powierzchni skóry twarzy. Poza tym technika wykonywania zabiegu jest prosta i bezpieczna. Jest ona bardzo wygodna, ponieważ istnieje możliwość stosowania jej w warunkach ambulatoryjnych. Czas wykonywania zabiegu jest krótki. Nie ma konieczności stosowania znieczuleń ogólnych, na ogół przed przystąpieniem do zabiegu stosuje się znieczulenie miejscowe. W trakcie zabiegu oraz zaraz po rozmrożeniu tkanek klient może odczuwać ból oraz pieczenie, które po upływie od 3 do 10 minut ustępuje samoistnie.

Mechanizm działania niskiej temperatury na tkanki polega na:

• Tworzeniu się kryształków lodu w tkance

• Dehydratacji komórek

• Pękaniu błon komórkowych

• Zamknięciu drobnych naczyń krwionośnych

• Denaturacji białka

Wszystkie wyżej wymienione zjawiska w efekcie prowadzą do powstania martwicy tkanek.

Proces gojenia - bezpośrednio po wykonanym zabiegu powstaje obrzęk utrzymujący się od 2 do 5 dni. Następnie obserwuje się powstanie obwodowego pęcherza. Dochodzi do gromadzenia się płynu wysiękowego oraz powstania martwicy. Na powierzchni objętej zabiegiem dochodzi do wytworzenia się strupa. Proces gojenia trwa od 5 do 6 tygodni w zależności od osobniczych zdolności do regeneracji skóry.

Wskazania:

• Trądzik pospolity

• Trądzik różowaty

• Brodawki

• Sarkoidoza

• Ziarniniak twarzy

• Ziarniniak naczyniowy

• Ziarniniak obrączkowaty

• Rogowacenie posłoneczne

• Zmiany naczyniowe

• Mięczak zakaźny - choroba wywoływana przez DNA-wirus z grupy ospy (Poxvirus), objawiająca się zmianami na skórze o charakterze twardych woskowobiałych guzków

• Włókniak miękki

• Gruczolak łojowy

• Nowotwory

• Bliznowce

• Znamiona naskórkowe

Przeciwwskazania:

• Pokrzywka uczuleniowa na zimna

• Choroba i objawy Raynauda

• Kolagenozy

• Choroby autoimmunologiczne

• Krioglobulinemia - występowanie w osoczu patologicznych białek, może występować samoistnie (głównie u kobiet w średnim wieku) lub towarzyszyć innym chorobom.

• Leczenie immunosupresyjne

• Zmiany nowotworowe o słabo zaznaczonych granicach

• Piodermia zgorzelinowa (zgorzelinowe zapalenie skóry)

• Cukrzyca

---