zajecia logopedyczne listopad, MATERIAŁY, ZABAWY LOGOPEDYCZNE, 4 LATKI


Listopad

Krąg: Mały człowiek czy też duży, dobrze, gdy pomocą służy

45. Czy dobry humor jest zaraźliwy

Zapis w dzienniku: „Musztra” - zabawa logopedyczna usprawniająca narządy mowy.

Przewidywane osiągnięcia - co poznaję, co umiem, co czuję:

Przebieg dnia:

Nauczyciel opowiada dzieciom, że do robienia śmiesznych min i głośnego śmiechu, konieczne jest wygimnastykowanie buzi. Dlatego proponuje zabawę: „Języczek - żołnierz na defiladzie”.

Nauczyciel wydaje polecenia, demonstruje i kontroluje poprawność wykonania.

MUSZTRA I

Usta szeroko otwarte. Język maszeruje jak żołnierz na defiladzie:

RAZ! - czubek języka na górną wargę.

DWA! - czubek języka do lewego kącika ust.

TRZY! - czubek języka na dolną wargę.

CZTERY! - czubek języka do prawego kącika ust.

MUSZTRA II

Język maszeruje jak żołnierz na defiladzie:

RAZ! - czubek języka na górną wargę.

DWA! - czubek języka na dolną wargę.

TRZY! - czubek języka do lewego kącika ust.

CZTERY! - czubek języka do prawego kącika ust.

Pięknie! - cmokamy z zadowoleniem, usta ułożone w dzióbek i cmokanie.

Środki dydaktyczne: „Gimnastyka buzi na wesoło” s. 11

Krąg: Hula, psoci, hałasuje, to jesienny wiatr figluje

46. Latawcem do nieba

Zapis w dzienniku: „Wietrznie” - zabawa z użyciem wyrazów dźwiękonaśladowczych, imitujących różne odgłosy wiatru; nauka wypowiadania trudnych wyrazów i głosek.

Przewidywane osiągnięcia - co poznaję, co umiem, co czuję:

Przebieg dnia:

Nauczyciel zachęca dzieci do naśladowania różnych odgłosów wiatru.

Aby latawiec mógł wznieść się wysoko, potrzebny jest wiatr. Co robi wiatr? Spróbujmy naśladować jego „mowę” :

Wiatr gwiżdże: żuu, żuu, żuu

Wiatr szumi: szuu, szuu, szuu, szaa, szaa, szaa

Wiatr świszcze: świst, świst, świst

Wiatr dmucha: wiuu, wiuu, wiuu

Wiatr lekko dmucha: fuu, fuu, fuu

Uwaga! Czterolatki mogą jeszcze nie wymawiać niektórych głosek; należy prowadzić zabawę, nie wymagając od nich poprawnej wymowy głosek trudnych.

47. Wiatraczki

Zapis w dzienniku: „Dęcia, dmuchy, podmuchy” - ćwiczenia natężenia oddechu z użyciem wiatraczków.

Przewidywane osiągnięcia - co poznaję, co umiem, co czuję:

Przebieg dnia:

Każde dziecko to wiatr. Gdy wieje słaby wiatr, wiatraczki kręcą się wolno, przy silnym wietrze, wiatraczki kręcą się szybko.

Lekkie podmuchy wiatru - wiatraczki kręcą się krótko i rytmicznie - wdech, potem krótkie, rytmiczne wydechy.

Wiatr coraz silniej dmucha - dłuższy wydech, ale o średniej sile.

Teraz dmie z całych sił! - dzieci dmuchają jak najmocniej, silny wydech.

Uwaga! Za każdym razem należy pamiętać o spokojnym wdechu nosem.

48. Taniec chmur na jesiennym niebie

Zapis w dzienniku: „Zabawy balonem” - ćwiczenia oddechowe, wzmacniające i wydłużające wydech.

Przewidywane osiągnięcia - co poznaję, co umiem, co czuję:

Przebieg dnia:

Nauczyciel rozdaje dzieciom baloniki.

Każdy balonik to jedna chmurka, a chmurki, jak można zaobserwować, zmieniają swoją wielkość i kształt. Dzieci pomału nadmuchują balony - chmurki powoli „rosną”. Każde dziecko dmucha tylko tyle, ile może. Chmurki nie są jednakowe. Nauczyciel pomaga dzieciom zawiązać supełki na balonach, by nie uciekło z nich powietrze.

Teraz dzieci podrzucają balony w górę - „chmurki” są już na niebie. Wszyscy próbują utrzymać je w powietrzu za pomocą silnego wydechu. Opadające „chmurki” znów są podrzucane i podbijane. Dzieci bawią się nimi.

Na hasło prowadzącego np. wiatr wieje na chmury - dzieci dmuchają na nie. Chmurki lecą do... - nauczyciel podaje miejsce w sali, np. ... tablicy z rysunkami - dzieci podbijają balony, starając się, by ich „chmurki” dotarły do wyznaczonego celu.

Warto podzielić dzieci na kilkuosobowe grupy i „chmurki” każdej z grup kierować w inne miejsce.

Zabawę można powtórzyć, wydając polecenia w innej kolejności.

Środki dydaktyczne: balon dla każdego dziecka

Krąg: Parasole czas wyciągnąć, jesień w pełni, deszcz nadciąga

53. Kto mieszka w kałuży?

Zapis w dzienniku: „Kap, kap, chlap, chlap” - zabawa z użyciem onomatopei, naśladowanie odgłosów wody i ruchów, dzięki którym powstają.

Przewidywane osiągnięcia - co poznaję, co umiem, co czuję:

Przebieg dnia:

Dzieci siedzą na podłodze. Nauczyciel pokazuje ruchy, dzięki którym powstają odgłosy i wymawia onomatopeje. Dzieci powtarzają.

- Kapie woda do kałuży: powolne uderzanie palcami rąk o podłogę - kapu, kapu;

- Małe krople spadają do kałuży - szybkie uderzenia palcami rąk o podłogę - kap, kap, kap;

- Mały kotek uderza łapkami o kałużę - uderzanie dłońmi w podłogę - chlip, chlip, chlip;

- Dzieci w kaloszach bawią się w kałuży - wszyscy wstają, tupanie stopami - chlap, chlap, chlap;

- Dzieci wskakują do kałuży - podskoki na prawej nodze, potem na lewej nodze - plask, plask;

- Dzieci wrzucają kamyczki do kałuży - naśladowanie zamachu i rzutu - chlup, chlup;

- Żaba wskakuje do kałuży - przysiad, dłonie oparte na kolanach, dzieci skaczą jak żabki - plusk, plusk.

Zapis w dzienniku: Hop, hop, chlap, chlap - zabawa ruchowa i dźwiękonaśladowcza, ruch połączony i ćwiczeniami wymowy.

Przewidywane osiągnięcia - co poznaję, co umiem, co czuję:

Przebieg dnia:

Nauczyciel wykonując ruch naśladuje odgłosy wody. Dzieci powtarzają. Można wykorzystać onomatopeje z zabawy „Kap kap, chlap chlap” (ten sam dzień, część I).

Krąg: Wszyscy razem się bawimy, wszystkie strachy przegonimy

57. Strachy ze strychu

Zapis w dzienniku: Szept i krzyk” - zabawa ćwicząca artykulację i fonację; nauka głośnego mówienia bez nadwyrężania głosu.

Przewidywane osiągnięcia - co poznaję, co umiem, co czuję:

Przebieg dnia:

Nauczyciel proponuje zabawę w syrenę alarmową. Demonstruje i kontroluje poprawność wykonania.

Nauczyciel pyta:

- Czy wszystkie dzieci słyszały, jak wyje syrena alarmowa? Będziemy ją naśladować. Bierzemy głęboki, powolny wdech nosem, potem wydychamy powietrze pomału. Jeszcze raz to samo - spokojny wdech, następnie dłuuuugi wydech. Zaczynamy od wdechu i wyjemy - najpierw cicho, potem coraz głośniej - iiiiiiiiiiiiii. A teraz syreny wyją raz głośniej raz ciszej iii- iii - iii - iii.

- Usłyszało nas echo - też chce się z nami pobawić.

- Prosimy go: powiedz mija. Echo na to: zaczynamy głośno i ściszamy - mija, mija, mija....

- Teraz mijo. Echo na to: (zaczynamy głośno i ściszamy): mijo, mijo, mijo... . - A teraz mije. Echo na to (głośno, potem ciszej): mije, mije, mije....

- Echo, spróbuj jeszcze: miju. Echo odpowiada (głośno, potem ciszej): miju, miju, miju....

Echo się zmęczyło, musi odpocząć. Damy sobie radę bez niego!

Trochę pokrzyczymy i trochę poszepczemy. Wszyscy potrafią krzyczeć? Spróbujmy! Głośne powtarzanie: wa, wo, wu, we, wa, wo, wu, we.

A teraz spróbujmy cichutko, szeptem, żeby nie zbudzić echa: ta, to, tu, te, ta, to, tu, te. Teraz kilka razy głośno powiemy: a kuku!. Następnie szeptem to samo: a kuku.

Uwaga! Nie należy spieszyć się z wykonywaniem ćwiczeń, ponieważ ważne jest, by dzieci wykonywały je poprawnie. Przed każdym elementem zabawy - spokojny wdech.



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
zajecia logopedyczne pazdziernik, MATERIAŁY, ZABAWY LOGOPEDYCZNE, 4 LATKI
logopedyczne wrzesien, MATERIAŁY, ZABAWY LOGOPEDYCZNE, 4 LATKI
LOGOPEDYCZNE zabawy, zajęcia logopedyczne - ćwiczenia
ZABAWY LOGOPEDYCZNE 3 LATKI
Cwiczenia logopedyczne przedszkolaka, zajęcia logopedyczne - ćwiczenia
Plansza z gospodarstwem zajęcia logopedyczne, logopedia
Pomysły na zajęcia logopedyczne w grupie
zajecia.logopedyczne
Zajęcia logopedyczne, logopedia
04zab log, zajęcia logopedyczne - ćwiczenia
Matrriały zajęcia z logopedii
cwiczenia-oddechowo, zajęcia logopedyczne - ćwiczenia
Zajęcia logopedyczne, LOGOPEDIA, Ćwiczenia
zajęcia logopedyczne
Zajęcia logopedyczne
Zajęcia logopedyczne propozycje ćwiczeń i zabaw
indywidualne zajęcia logopedyczne
zajecia logopedyczne 2

więcej podobnych podstron