Nr ćw.	Temat: POMIAR DŁUGOŚCI
Rok i kierunek			Imię i nazwisko
Wykonane		Data oddania		Ocena:

Pomiar:

- według współczesnej fizyki proces oddziaływania przyrządu pomiarowego z badanym obiektem, zachodzący w czasie i przestrzeni, którego wynikiem jest uzyskanie informacji o własnościach obiektu.

-to zespół czynności wykonywanych w celu ustalenia miary określonej wielkości fizycznej lub umownej, jako iloczynu jednostki miary oraz liczby określającej wartość liczbową tej wielkości, inaczej mówiąc porównywanie wartości danej wielkości z jednostką miary tej wielkości.

Rodzaje pomiarów

-Pomiar ciągły - rodzaj pomiaru, dostarczającego wyniki w sposób ciągły. Wyniki te mogą być dostępne na bieżąco ( np. prędkościomierz w pojeździe mechanicznym) lub z pewnym opóźnieniem ( np. termometr pokojowy reagujący z opóźnieniem na zmiany temperatury)

-Pomiar dyskretny - rodzaj pomiaru dostarczającego wyniki w sposób punktowy. Pomiar ten może być prowadzony w sposób cykliczny, lub nieregularny. Przykładem tego typu pomiaru jest kontrola poziomu oleju w samochodzie przy pomocy bagnetu lub pomiar temperatury ciała termometrem lekarskim.

PRZEBIEG DOŚWIADCZENIA

Przy pomocy metra mierniczego mierzyliśmy długość korytarza. Każda grupa w wyniku mierzenia otrzymała 10 różnych długości korytarza.

WYNIKI I ICH OPRACOWANIA

GRUPA I
1. 620
2. 622
3.621
4.622
5.621 ---------->ŚREDNIA 622,1
6.621
7.620,5
8.621,5
9.622
10.621
GRUPA II
1.623
2.620
3.621
4.622
5.620 --------->ŚREDNIA 621,1
6.622
7.621
8.620
9.621
10.621
GRUPA III
1.620
2.619
3.620
4.621
5.622 ---------->ŚREDNIA 620,2
6.620
7.619
8.621
9.620
10.620
GRUPA IV
1.620
2.619
3.620
4.620
5.619 ---------->ŚREDNIA 619,9
6.622
7.620
8.620
9.619
10.620

GRUPA III (ŚREDNI BŁĄD KWADRATOWY)

620+619+620+621+622+620+619+621+620+620= 6202/10= 620,2

∆x_n = x_n - x_s

∆x₁=620-620,2= -0,2

∆x₂=619-620,2= -1,2

∆x₃=620-620,2= -0,2

∆x₄=621-620,2= 0,8

∆x₅=622-620,2= 1,8

∆x₆=620-620,2= -0,2

∆x₇=619-620,2= -1,2

∆x₈=621-620,2= 0,8

∆x₉=620-620,2= -0,2

∆x₁₀=620-620,2= -0,2

(-0,2)²+(-1,2)²+(-0,2)²+0,8²+1,8²+(-0,2)²+(-1,2)²+0,8²+(-0,2)²+(-0,2)²

= 0,29

10(10-1)

∆x_s= ∑ⁿ_xi ∆x₂

ⁱ⁼¹

^n(n-1) (średni błąd kwadratowy pomiaru)

∆x_s= 0,29 d= 620,2 ^+_ 0,29mm

ŚREDNI BŁĄD KWADRATOWY DLA WSZYSTKICH POMIARÓW:

622,1+621,1+620,2+619,9= 2483,3\4= 620,8

∆X_S= (622,1-620,8)²+(621,1-620,8)²+(620,2-620,8)²+(619,9-620,8)²

=

4(4-1)

=0,23

∆X_S= 0,23mm-------> Dla wszystkich pomiarów

d= 620,8^+_ 0,23mm

Błąd pomiaru - odstępstwo wyniku jednostkowego pomiaru od wartości prawdziwej, której wielkości na ogół nie znamy. Nie należy go rozumieć jako powstałego wyłącznie w wyniku pomyłki, a jako nieodłączny czynnik procesu pomiarowego. Błąd pomiaru jest bezpośrednio związany z metodą pomiaru.

Wykonując pomiary nawet tym samym przyrządem otrzymamy często różne wyniki. Błędy przy pomiarach podzielone są na:

• systematyczne,

• przypadkowe.

Błędy można również podzielić na:

• względne

• bezwzględne

Gauss opracowując teorię błędów założył że chodzi wyłącznie o błędy przypadkowe oraz że ich rozkład jest normalny tzn.

-błędy małe występują w pomiarze częściej niż błędy duże

-błędy o znakach ujemnych są równie częste jak błędy o znakach dodatnich.

Carl Friedrich Gauß

Zajmował się także fizyką, astronomią i geodezją, przeprowadzał badania magnetyzmu i elektryczności. Wspólnie z niemieckim fizykiem Wilhelmem Weberem wprowadził absolutny układ jednostek elektromagnetycznych.

Idee Gaussa wpłynęły też na rozwój fizyki. W tej dziedzinie zajmował się zagadnieniami elektryczności i magnetyzmu. Prace Gaussa nad teorią potencjału stanowią rozszerzenie prawa Coulomba. Interesował się również elektromagnetyzmem: w roku 1833 wspólnie z Weberem zbudował pierwszy w Niemczech telegraf elektromagnetyczny.

W opublikowanej w 1841 r. Teorii optyki położył podwaliny pod dział optyki nazywany optyką geometryczną. To Gauss wprowadził takie pojęcia jak oś optyczna soczewki, odległość ogniskowa, ognisko i środek soczewki. Podał też podstawowe elementy konstrukcji obrazu optycznego przy przechodzeniu światła przez układ soczewek.

---