Poznań, dnia 17.05.2013 r.

ZATWIERDZAM

dowódca 3 kompanii szkolnej OSP

kpt. Krzysztof CYDZIK

PLAN - KONSPEKT

do przeprowadzenia zajęć ze szkolenia ogniowego

z 1 plutonem 3 kompanii szkolnej w dniu 22.05.2013 r.

I. TEMAT : Zasady strzelania z karabinka.

2. CELE ZAJĘĆ:

- uczyć zasad celowania i oddawania strzału,

- omówić czym jest zadanie ogniowe i jaka jest jego treść,

- omówić czynności wchodzące w zakres przygotowania się do strzelania,

- omówić wzory polowe,

- omówić sposoby i zasady poprawiania ognia

3. FORMA: zajęcia teoretyczne

4. CZAS: 2 x 45 minut

5. MIEJSCE: sala wykładowa

6. ZAGADNIENIA:

1. Zasady celowania i oddawania strzału.

2. Zasady celowania z wykorzystaniem przyrządów optycznych.

3. Zadanie ogniowe i jego treść.

4. Zakres czynności wchodzących w skład przygotowania się do strzelania.

5. Wzory polowe.

6. Poprawianie ognia- sposoby i zasady.

7. WSKAZÓWKI ORGANIZACYJNO - METODYCZNE:

• 3 dni przed zajęciami zatwierdzić plan-konspekt u dowódcy kompanii,

• dbać aby żołnierze prowadzili notatki,

• dbać o dyscyplinę i porządek w trakcie zajęć,

8. LITERATURA:

• 7,62 mm karabinki AKM, AKMS, AK, kbkg. wz 1960, kbkg.wz 1960/72. Opis i użytkowanie. Sposoby i zasady strzelania,

• Teoria strzału- MON, Warszawa 1970

• Metodyka szkolenia ogniowego pododdziałów piechoty. Szkol. 722/88

• Program szkolenia podstawowego SZ RP - Szkol. 814/ 2009

9. ZABEZPIECZENIE MATERIAŁOWO - TECHNICZNE:

• tablica, kreda

10. ORGANIZACJA ZAJĘĆ:

• Wykład informacyjny dla całości plutonu

11. WARUNKI BEZPIECZEŃSTWA:

Kategorycznie zabraniam:

• oddalać się z miejsca zajęć bez wiedzy zgody prowadzącego zajęcia,

12. INNE:

Nie dotyczy

13. WPROWADZENIE W SYTUACJĘ TAKTYCZNĄ:

Nie dotyczy

14. PRZEBIEG ZAJĘĆ:

CZĘŚĆ WSTĘPNA (5 minut)

• przyjęcie meldunku,

• sprawdzenie obecności,

• podanie tematu, celu zajęć i zagadnień,

CZĘŚĆ GŁÓWNA: (80 minut)

ZAGADNIENIE 1- Zasady celowania i oddawania strzału (15 min)

- Zasady strzelania z karabinka określają sposób dobierania nastawy celownika i punktu celowania w zależności od odległości i warunków atmosferycznych tak aby tor pocisku przeszedł przez środek celu przy zużyciu jak najmniejszej ilości czasu i amunicji,

- strzelanie z karabinka prowadzi się z miejsca (stanowiska ogniowego) z którego są widoczne cele lub odcinek terenu na którym spodziewamy się ataku przeciwnika,

- celowanie i prowadzenie ognia musi być poprzedzone obserwacją pola walki, wykryciem celu oraz wyborem celu

Celowanie

- celowanie to nadanie osi przewodu lufy takiego położenia w płaszczyźnie poziomej i pionowej które zapewnia przejście toru pocisku przez cel

- celność strzelania zależy od 3 podstawowych czynników: jakości broni i amunicji, czynników atmosferycznych oraz wiedzy i umiejętności strzelca ( przyjmowanie postawy strzeleckiej, prawidłowe trzymanie broni, dokładnośc celowania, zgranie przyrządów celowniczych, właściwe oddychanie i ściąganie języka spustowego),

- w ramach celowania należy pamiętać odpowiedniej nastawie celownika i zgraniu przyrządów celowniczych oraz wyborze miejsca celowania ; dobierając nastawę celowania i miejsce celowania uwzględniamy odległośc do celu oraz warunki atmosferyczne (optymalne warunki atmosferyczne to temperatura ok. 15 stopni Celsjusza, wilgotność 50 %, bezwietrznie, wysokość terenu- o m n.p.m); na odległości do 300 m czyli odległości strzału bezwzględnego ustawiamy nastawę celownika na „S”;

- aby wycelowac należy zmrużyć lewe oko a prawym patrzeć przez szczerbinkę ramienia celownika na wierzchołek muszki. Przesuwając łokcie a w razie potrzeby także tułów i nogi, wycelowac karabinek tak, aby muszka znajdowała się w środku szczerbinki i równo z jej krawędziami po czym dokonać odbezpieczenia i przeładowania broni

Oddawanie strzału

- na język spustowy naciskamy powolnym, płynnym ruchem palca wskazującego (najlepiej jego górną częścią) a nie jednym gwałtownym ruchem aby nie doprowadzić do „zerwania strzału”,

- strzał powinien być zaskoczeniem,

- przed naciśnięciem języka spustowego należy wstrzymac oddech a naciskając spust powoli je wydychać,

- nie zamykamy oczu; możemy jednak przymknąc oko które nie jest naszym okiem dominującym

- broń musi być trzymana stabilnie, oparta na podpórce oraz przyciśnięta do ramienia,

- po każdym oddanym strzale upewnić się czy nadal dobrze celuję i kontynuowac

- żołnierz strzela samodzielnie lub na komendę dowódcy (w zależności od zadania bojowego)

ZAGADNIENIE 2- Zasady celowania z wykorzystaniem przyrządów optycznych (10 min)

- do celowania z wykorzystaniem przyrządów optycznych służą siatki celownicze,

-siatki celownicze przyjmują różną formę, składają się z nici lub belek tworzących zazwyczaj  krzyż,

- Krzyż lub inny znak celowniczy musi znajdować się na tej samej płaszczyźnie co obraz rzeczywisty, w innym wypadku nieuniknione będą  znaczące błędy celowania. Siatka celownicza powinna nakładać się na obserwowany cel, gwarantuje to prawidłowe wycelowanie, niezależnie od ułożenia oka, w środku okulara lub też na jego boku. Jeśli siatka umieszczona będzie w innej płaszczyźnie, to wówczas punkt celowania będzie pokrywał się z punktem siatki tylko  w wypadku umieszczenia oka w środku okulara (zjawisko to określane jest jako paralaksa)

- w siatce celowniczej często umieszczona jest jeszcze podziałka która wskazuje odległośc do celu

ZAGADNIENIE 3- Zadanie ogniowe i jego treść (10 min)

W zadaniu ogniowym podaje się: prowadzącego ogień, rodzaj broni i amunicji, cel oraz sposób wykonania zadania (np. zniszczyć, obezwładnić). Zadanie ogniowe stawia się gdy nie ma czasu na podawanie komend. Jest to równoznaczne z przekazaniem strzelającym inicjatywy w zakresie przygotowania danych do strzelania ( nastawa celownika, punkt celowania i poprawki).

Przykład:” Strzelcy, z AKMS, z lewej grupa piechoty, w ruchu- zniszczyć!”

„Działonowy operator- pociskiem kierowanym, na rozwidleniu dróg- czołg- zniszczyć!”

Należy odrożnić komendę ogniową od zadania ogniowego.

Komenda składa się z następujących elementów:

• prowadzący ogień, np. działonowy operator, szer. Kowalski,

• rodzaj broni lub amunicji, np. pociskiem przeciwpancernym,

• cel do którego należy prowadzić ogień, np. do piechoty na wprost, do prawego czołgu,

• punkt celowania, np. pod cel, w podstawę, w górną krawędź,

• sposób prowadzenia ognia, np. w ruchu, w miejscu,

• rodzaj ognia

• hasło do otwarcia ognia- „ Ognia” !

Przykład: działonowy operator z km PK- obok spalonej zagrody- działo przeciwpancerne- pod cel- w ruchu- ognia!”

ZAGADNIENIE 4- Zakres czynności wchodzących w skład przygotowania się do strzelania ( 15 min)

Żołnierz przygotowuje się do strzelania po zajęciu stanowiska ogniowego. Żołnierz przygotowuje się do strzelania samodzielnie bądź na komendę dowódcy.

Przygotowanie do strzelania obejmuje :

• przyjęcie postawy strzeleckiej,

• ładowanie karabinka

Przyjęcie postawy strzeleckiej

W przypadku strzelania z karabinka AKMS nabojami 7, 62 mm wz. 43 żołnierz przyjmuje postawę strzelecką leżącą, klęcząca lub stojącą.

Postawa leżąca: żołnierz chwyta karabinek prawą ręką za łoże i nakładkę, wykonuje wykrok prawą nogą w prawo skos i pochylając się do przodu opuszcza się na lewe kolano, opiera się dłonią lewej reki o ziemię po czym opierając się o ziemię kolejno udem lewej nogi i łokciem lewej ręki kładzie się na lewy bok. Następnie obraca się energicznie na brzuch, odrzuciwszy nogi lekko w bok, noskami butów na zewnątrz i opiera się obiema rękoma o ziemię.

Postawa klęcząca: żołnierz chwyta karabinek prawą ręką za nakładkę i łoże i cofając prawą noge do tyłu przyklęka na prawe kolano i siada na obcasie buta; podudzie lewej nogi powinno być w położeniu pionowym.

Postawa stojąca: żołnierz obraca się w kierunku celu, nogi w lekkim rozkroku na szerokośc ramion, ciężar ciała rozłożony równomiernie na obie stopy, tak aby wygodnie stać.

Ładowanie karabinka

Żołnierz trzymając karabinek lewą reką za łoże i nakładkę przyłącza prawą ręką załadowany magazynek.Następnie ustawia przełącznik rodzaju ognia na ogien pojedynczy lub ciągły, odciąga suwadło i jeśli nie nastąpiła komenda „ognia” to zabezpiecza karabinek.

ZAGADNIENIE 5- Wzory polowe (10 min)

Wzory polowe mają za zadanie ułatwiać celne strzelanie poprzez wyliczenie punktu celowania oraz możliwośc eliminowania ujemnego wpływu ruchu celu i wiatru na celnośc strzelania.

- Podstawowym wzorem polowym jest wzór pozwalający określić punkt celowania:

Jeśli nastawa celownika (NC) odpowiada rzeczywistej odległości do celu (D) to punkt celowania (PC) to środek celu

NC=D to PC to środek celu

Jeśli cel znajduje się w odległości strzału bezwzględnego (OSB) to NC jest równa OSB a PC to środek podstawy celu

NC+OSB to PC to środek podstawy celu

D< OSB to NC= OSB

Dla kbk AKMS

NC=3, wys. celu- 50 cm, OSB- 350 m

NC=4, wys. celu- 100 cm, OSB- 400m

NC=5, wys. celu- 150 cm, OSB= 500 m

- w przypadku ruchu celu, aby tor pocisku przechodził przez środek celu, należy zastosowac wyprzedzenie; wyprzedzenie to odległość o którą przesuwa się cel w czasie lotu pocisku do tego celu ;

W= V t

W- wyprzedzenie

V- prędkośc celu w m/s

T - czas lotu pocisku w sekundach

Na podstawie tego wzoru można dokładnie wyliczyć wielkośc wyprzedzenia jednak stosoanie go na polu walki nastręcza trudności dlatego też wprowadzono do zapamiętania wzory polowe dotyczące amunicji

7, 62 mm nb

100- 500 m- c- ½ figury = x figur

600- 700 m- c= x figur

800 m- c+ 1 figura= x figur

900 m- c+ 2 figury= x figur

1000 m- c + 3 figury= x figur

gdzie c- nastawa celownika

ZAGADNIENIE 6- Poprawianie ognia- sposoby i zasady ( 20 min)

Skutecznośc ognia ocenia się na podstawie lotu pocisku (pociski smugowe), punktu trafienia, ewentualnie zachowania przeciwnika. Do poprawiania ognia według smug należy stosowac naboje z pociskiem zwykłym i smugowym w proporcji 3:1 ( na trzy pociski zwykłe jeden pocisk smugowy).

Poprawianie ognia może nastąpić poprzez:

• zmianę nastawy celownika,

• zmianę punktu celowania- należy przesuwac o wartość odchylenia pocisków w kierunku przeciwnym

CZĘŚĆ KOŃCOWA (5 minut ):

Zakończenie zajęć:

• Krótkie podsumowanie zajęć

• Odpowiadam na ewentualne pytania szkolonych,

• Podaję temat następnych zajęć

OPRACOWAŁ

Dowódca 1 plutonu

por. Maria OGRODOWCZYK

---