Techniki oddziaływań niewerbalnych

Techniki oddziaływań niewerbalnych są wysoko cenionymi technikami wychowawczymi. Techniki oddziaływań niewerbalnych składają się z techniki swobodnej ekspresji plastycznej i techniki ignorowania zachowań niepożądanych.

Technika swobodnej ekspresji jest samorzutnym uzewnętrznieniem swych przeżyć, doświadczeń i wiedzy o otaczającym świecie, za pomocą rysowania, malowania, lepienia i wycinania. Technika ta umożliwia wyrażanie myśli i uczuć na określony temat dosadniej i głębiej niż za pomocą przekazu werbalnego. Głównym zadaniem ekspresji plastycznej jest ukazanie wnętrza człowieka i odreagowanie przeżywanych frustracji i stresów. Swobodna ekspresja umożliwia zaspokojenie potrzeby wyrażania swych myśli, uczuć i przeżyć oraz rozwijanie zainteresowań i uzdolnień. Wykonane prace mogą stanowić drogę do zrozumienia aktualnych przeżyć i sytuacji. Każda technika swobodnej ekspresji plastycznej rozpoczyna się od stworzenia sytuacji problemowej lub zadaniowej. Technika ta ma służyć odreagowaniu napięć psychicznych oraz lepszemu ich poznaniu. Cele te można osiągnąć dzięki stworzeniu atmosfery będącej wykładnią demokratycznej postawy wychowawcy, zindywidualizowanemu jego podejściu do twórczości plastycznej a także wyposażeniu w odpowiednie narzędzia i materiały.

Technika ignorowania zachowań niepożądanych polega na bagatelizowaniu przez wychowawcę drobnych i szybko przemijających uchybień wychowanków. Bagatelizowanie niepożądanych zachowań jest sposobem na to aby się im przeciwstawiać. Takie działanie wymaga od wychowawcy czasu i cierpliwości. Technikę tę stosuję się wtedy gdy szkodliwość niepożądanych zachowań jest niewielka oraz gdy zachowania te rzadko występują i szybko przemijają. Słabą stronę tej techniki jest brak natychmiastowych skutków i to że jest skuteczna jedynie w przypadku prowokacji pod adresem wychowawcy. W sytuacjach błahych i krótkotrwałych uchybień stanowi przydatną pomoc w pracy wychowawczej.

Łukasz Kozaczuk

WzP, grupa 3

---