Życie codzienne w renesansie
Kultura renesansowa rozpoczęła się w XIV w. We Włoszech, które były pośrednikiem między wschodem a zachodem. W tym też czasie następował kryzys kościoła którego siedzibę przeniesiono z Rzymu do Awinionu gdzie stał się zależny od francuskich władców.
Na uniwersytetach powstały nowe kierunki studiów m.in. Studia nad językami starożytnymi.
Nazwę epoce dał włoski malarz, architekt i pisarz Giorgio Vasari. Nazwa ta miała wyrazić przeciwstawienie nowej epoki czasom średniowiecza. Termin ten oznacza powrót do starożytności, do sztuki i filozofii antycznej oraz odrodzenie człowieka i kultury. W czasie odrodzenia rozwinął i rozpowszechnił się mecenat. Materialna pomoc osób bogatszych czyli mieszczan, bogaci feudałowie świeccy bądź tez duchowni sprawiła że wielu twórców mogło sie wykształcić.
W ciągu tak niedługiego czasu w którym trwał renesans objawiło się wiele artystów, intelektualne, naukowe a także epokowe które zmieniły zupełnie pogląd na świat. Takie znaczenie miała praca Mikołaja Kopernika.
Rozwój reformacji w naszym kraju zahamowało nieco wydanie prze króla dwóch edyktów, które zabraniały wwożenia dzieł innowierczych złamanie postanowień groziło karą śmierci.
Wiek XVI to również reformy w strojach. Bogatsi ludzie chcieli pokazać swój duży majątek poprzez styl ubierania się. Ubrania musiały być koniecznie modne czyli uszyte z materiałów o jasnych barwach, ozdabianymi fantazyjnymi kapeluszami oraz biżuterią. Różne warstwy społeczne ubierały się inaczej, nosiły różne długości tunik i inne wielkości kapeluszy. Najbardziej popularne były materiały grube i jaskrawe. Dla bogatych dam najlepszy był aksamit ozdobiony jedwabnymi aplikacjami i koronkami. Panom były przeznaczone stonowane kolory. Ich stój składał się z obcisłego kaftanu czyli dubletu, koszula, spodnie które podkreślały ich zgrabną figurę.
Bogacze nosili najchętniej obuwie niższe, zakończone czubkiem. Duże noski przywiązywali czasem do języków gdyż ich rozmiar mógł spowodować wypadek. Kobiety zwykle wkładały buty na bardzo wysokim obcasie, zdobione koronka ze skórzaną podeszwą.
Przez co niemożliwe było stanie na własnych nogach, dlatego zwykle podpierały się
o służących, lub woziły je lektyki.
Panie pochodzące z warstwy szlachetnej, najchętniej ubierały się w suknie do samej ziemi, zdobione furtami. Damy pokazywały również czoła i zdobne kapelusze.
Modą nie interesowali się oczywiście chłopi. Ubierali się oni w lniane koszule, nie mieli zazwyczaj butów. Nosili również szale chroniące ich przed chłodem.
Stroje dziecięce przypominały storoje dorosłych. Dla chłopców szyto koszulki, obcisłe spodenki oraz niskie obuwie. Dziewczynki chodziły najczęściej w długich sukniach, czasem w gorsetach. Damy XV-wieczne, chcąc występować w obcisłych sukniach musiały zakładać ściskające gorsety. Często składano kobietą biust, poprzez nakładanie metalowych płyt.
Dostatek i bogactwo mężczyzn XVI-wiecznych, miał wedle mody podkreślać duży brzuch.
We Włoszech z tego powodu zaczęto ubierać obszerne i marszczone ubrania.
Za końcową datę epoki renesansu przyjęto rok 1527.
1-
2.Suknia Angielska z podwójnym rękawem
3.Suknia młodej szlachcianki
4.Suknia szewcowej z miniatury z kodeksu Baltazara Behema
5.Suknia służącej wg. Mody polskiej
6.Szuba polski
7.Suknia Anny Jagiellówny
8.Robe męskie z rękawem workowym zdobionym wycinanką, chaperon
9.Robe męskie z rękawem workowym, widoczne rękawy doublet
10.Doublet i nogawice z czarnego sukna, koszula z importowanej bawełny
11.Robe burgundzkie z zielonego brokatu wykończenia z czerwonego aksamitu czepiec
chimney pot