Struktura układu nerwowego:
W obrębie ośrodkowego układu nerwowego wyróżnia się
mózgowie:
rdzeń przedłużony, most i śródmózgowie (tworzące pień mózgu)
móżdżek, międzymózgowie i kresomózgowie (półkule mózgu)
rdzeń kręgowy
ma budowę segmentalną. Każdy segment opuszcza para korzeni nerwów rdzeniowych: przedni (zawiera włókna ruchowe) i tylny (zawiera włókna czuciowe).
Pień mózgu opuszcza 12 par nerwów czaszkowych, unerwiających liczne narządy głowy oraz jamy ciała, a ponadto poprzez trzy konary posiada on bogate połączenia z móżdżkiem. W pniu mózgu znajdują się ważne ośrodki ruchowe, ośrodki regulujące oddychanie, ciśnienie krwi, sen.
Móżdżek jest strukturą odpowiedzialną za udział w planowaniu ruchów, regulację napięcia mięśni, koordynację ruchów, utrzymywanie równowagi. Posiada połączenia z mózgiem, narządem równowagi i otrzymuje bogate wpływy z obwodu, od receptorów.
Najważniejszymi strukturami międzymózgowia są wzgórze i podwzgórze. Wzgórze jest ośrodkiem, przez który przechodzi większość informacji czuciowych i z niego są one przekazywane do kory czuciowej mózgu. Podwzgórze pełni funkcję integrującą w odniesieniu do układu nerwowego autonomicznego.
Półkule mózgu stanowią najsilniej rozbudowaną strukturę. Kora mózgu ma budowę warstwową. W jej obrębie wyróżnić można pierwotne i wtórne pola ruchowe oraz czuciowe, a pozostałe części tworzą pola kojarzeniowe. Pola kojarzeniowe są siedliskami procesów związanych z inteligencją i innymi wyższymi czynnościami nerwowymi.
Za emocje i popędy odpowiada układ limbiczny, który jest częścią mózgu nadrzędną w stosunku do podwzgórza.