Montaż poetycko - muzyczny
z okazji Święta Odzyskania Niepodległości
Piosenka: „Święta miłości”
Gazeciarz i Dzieci:
(Ogłoszenie o powstaniu I drużyny harcerskiej)
grupka dzieci czyta ogłoszenie i postanawia iść na zbiórkę)
Pieśń: „Płonie ognisko i szumią knieje”
(Harcerze ustawiają się w kręgu, w środku płonie pochodnia)
Drużynowy:
Do przyrzeczenia!
(Powtarza treść Przyrzeczenia harcerskiego harcerze powtarzają)
Gazeciarz:
(Ogłoszenie o wybuchu wojny)
W Sarajewie zabito arcyksiecia Ferdynarda! Austro-Węgry wypowiedziały wojnę Serbii! Wojna! Wojna!
Harcerki:
Ano, trzeba pieczętować krwią,
Co się kiedyś wyszeptało skrycie,
Trzeba młode położyć dziś życie,
Trzeba młodą pieczętować krwią!
Harcerze:
Wychodzimy w beznadziejny szlak
I nie złocą się przed nami szczyty.
Inni pójdą w ślad przez nas wyryty
I na trupach zatkną Wolny znak.
Wszyscy:
Ano, trzeba pieczętować krwią,
Trzeba młode położyć dziś życie.
(dziewczęta żegnają chłopców różami)
piosenka: „Białe róże”
Recytacja:
Już Ją widzieli idącą żołnierze nasi w okopach,
Koronę miała na głowie i krew zakrzepłą na stopach...
Już Ją widzieli idącą w przedśmiertnych swoich tęsknotach
Ci, którzy z ran umierali w poleskich borach i błotach.
Widzieli Ją i mówiły, że tędy droga jej bieży,
Kędy rząd mogił żołnierskich bez krzyżów na polu leży.
I tam, gdzie wczoraj śmierć była, dziś pieśń pod niebo się wzbija:
Bogurodzica, Dziewica, Bogiem sławiona Maryja.”
(na scenie pojawia się gazeciarz z przemówieniem Piłsudskiego)
„Odtąd nie ma ani Strzelców, ani Drużyniaków! Wszyscy, co tu jesteście zabrani, jesteście żołnierzami polskimi! Jedynym naszym znakiem jest odtąd Orzeł Biały. Żołnierze! Spotkał was zaszczyt niezmierny, że pierwsi pójdziecie do Królestwa i przestąpicie granice zaboru rosyjskiego, jako czołowa kolumna Wojska Polskiego, idącego walczyć za oswobodzenie Ojczyzny! Pozdrawiam was jako Pierwszą Kadrową Kompanię!”
Wszyscy: Hurra! Hurra!
Piosenka: „Pierwsza Kadrowa”
Narrator:
I stała się Polska... Stworzyła się sama w próżni, która powstała po upadku trzech mocarstw rozbiorowych. W nieprzychylnym klimacie wśród zwycięzców.
Wojna się skończyła, a w Polsce trzeba było się bić:
Z prusakami o Poznań,
Z Ukraińcami o Lwów,
Z Czechami i Niemcami o Śląsk,
Z Rosją bolszewicką o wszystko
Gazeciarz:
Ukraińcy napadli na Lwów! Ratujmy Lwów dla Polski! Tam walczą dzieci!
Recytacja:
Leć śniegu, leć biały
Na trumnę sosnową,
Gdzie Antek śpi mały,
Leć puchu śniegowy.
A nakryj go ciszą,
A ustrój białością,
Już bitwy nie słyszy,
Nie słyszy z pewnością.
Rzuć słonko promienne,
Rzuć blaski złociste,
Na długie spocznienie,
Na ciche, wieczyste.
Już nad nim w płacz cichy,
Łka matka jedyna,
W mogiłce tej lichej
Śpi żołnierz - dziecina.
Śni żołnierz po wojnie
Najdłuższy ze snów.
Śnij Antku spokojnie,
Taż polski już Lwów!
Piosenka: „Orlątko”
(Chłopcy wracają z różami, które układają w bukiet)
Recytacja:
Róża w środku świata, polna róża to Ojczyzna
Mała z lotu ptaka, wielka, gdy przybliżyć myśl,
Srebrną wstęgą Wisły przepasana nasza róża
Tu wyrosła dla nas, tutaj ona znaczy my.
Różą dla nas ta rodzinna ziemia,
Od miłości tak płomienny kwiat,
W sercu róży nasze serca biją
Wspólnym rytmem codziennych zdarzeń.
W sercu róży nasze serca biją
Wspólnym rytmem od pradawnych lat.
Każdy płatek ziemi pachnie życiem - to Ojczyzna,
Dumna w pełnym słońcu, blaskiem swoim cieszy wzrok,
Nie ma drugiej takiej, choćby cały świat przemierzyć,
Chcemy, aby dla niej był szczęśliwy każdy rok.
Różą dla nas ta rodzinna ziemia,
Od miłości tak płomienny kwiat,
W sercu róży nasze serca biją
Wspólnym rytmem codziennych zdarzeń.
W sercu róży nasze serca biją
Wspólnym rytmem od pradawnych lat.
Narrator:
Polska była już wolna.
Polska miała już granice,
Których trzeba był strzec.
Piosenka: „Gdy szedłem raz od warty”
Gazeciarz:
(wybuch II wojny, syrena)
Niemcy napadli na Polskę! Westrplatte się broni!
Recytacja:
Kiedy przyjdą podpalić Dom,
ten, w którym mieszkasz - Polskę!
Kiedy rzucą przed siebie grom,
Kiedy runą żelaznym wojskiem...
I pod drzwiami staną,
I nocą kolbami w drzwi załomocą
Ty ze snu podnosząc skroń
Stań u drzwi!
Bagnet na broń!
Trzeba krwi!
Narrator:
W czasie wojny harcerstwo przerodziło się w „Szare Szeregi”
Pamiętamy o „Alku”, „Rudym” i „Zośce” o czasach bohaterstwa i grozy. Pamiętamy o ludziach, którzy w tych czasach potrafili żyć pełnią życia, którzy w życie potrafili wcielić dwa wspaniałe ideały: braterstwo i służbę.
Piosenka: „Pałacyk Michla”
(na słupie ogłoszeniowym rysują symbol Polski walczącej)
Recytacja:
Oddzielili cię, syneczku, od snów, co jak motyl drżą,
Haftowali ci, syneczku, smutne oczy rudą krwią,
Malowali krajobrazy w żółte ściegi pożóg,
Wyszywali wisielcami drzew płonące morze.
Wyuczyli cię, syneczku, ziemi twej na pamięć,
Gdyś jej ścieżki powycinał żelaznymi łzami.
Odchowali cię w ciemności, odkarmili bochnem trwóg,
Przemierzyłeś po omacku najwstydliwsze z ludzkich dróg.
I wyszedłeś, jasny synku, z czarną bronią w noc,
I poczułeś, jak się jeży w dźwiękach minut - zło.
Zanim padłeś, jaszcze ziemię przeżegnałeś ręką.
Czy to była kula, synku, czy to serce pękło?
Piosenka: „Ballada o harcerzu”
Recytacja:
Ojczyzna moja to malowane chaty,
Wichry szarpiące całunami chmur,
To błękit fali srebrną pianą tkany
To czarne hałdy i zielony bór.
Ojczyzna moja to cisza wiejskich krzyży,
Ufne bociany z niespalonych strzech,
To uśmiech matki, kiedy się przybliży
do szkolnych okien, kiedy płynie śpiew.
Ojczyzna moja to niespętane słowo,
Spiżowych haseł modlitewny dźwięk,
To myśl radosna, że już ponad głową
Nie załopocze czarnym skrzydłem lęk.
Ojczyzna moja to kęs pszenicznego chleba
Podanym głodnym z wszystkich świata dróg,
Słoneczna przystań na drodze do nieba,
Statek dla Bożych i człowieczych sług.
Takiej Ojczyzny daj nam dożyć Boże,
I znowu klęknąć w progu naszych chat,
Wiemy, że dobroć Twa rozwalić może
Gmachy obłudy w plątaninie krat.
Piosenka: „Modlitwa”