70.Rola i charakterystyka korzeni zakotwiczających

Korzenie zakotwiczające się to korzenie II rzędu, są cieńsze od 1-2,5 cm średnicy i podobne do lin, są elastyczne, mają zdolność pokonywania przeszkód w glebie, są rozmieszczone pionowo i ukośnie i neutralizują działanie wiatrów, które poruszają drzewem (po stronie zawietrznej- drzewo rozwija się grubsze i silniejsze korzenie, odporne na zgniatanie) (po stronie nawietrznej- korzenie dłuższe cieńsze, większej wytrzymałości na rozciąganie). Ponadto korzenie są nadmiernie zagęszczone w jednymemijscu a to sprzyja podwyższeniu pH, ograniczeniu skłasdnikow pokarmowych, zmniejsza się ilość mikroorganizmów symbiotycznych lub następuje zanik, obniża się zawartość tlenu, występuje staly niedosyt wilgoci, gleba jest skażona i zasolona przez czynniki antropogeniczne.

G:Korzenie kotwiczace: długie, o Sr 2-5cm zdrewniale, elastyczne maja zdolność omijania przeszkod, rosna pionowo lub ukośnie, glowna ich funkcja jest zapobieganie wylamania, wywrotom drzewa (ochrona przed silnymi wiatrami)

71. Jak warunki miejskie modyfikują korzenie drzew w terenach zieleni

??? ->Korzenie w warunkach miejskich ulegają deformacji i zmieniają swoja wielkość oraz budowę. Ziemia w mieście często ma niedostatek wody, a to zmusza strefy włośnikowe do wydłużania się w poszukiwaniu wody oraz składników pokarmowych, korzenie mogą napotykać na przeszkody tj, sieć kanalizacji, rury gazowe, elektryczne telekomunikacyjne, mogą niszczyć te przeszkody ale również silnie wokoło nich zarastać i podczas robót podziemnych ludzie są zmuszeni uszkodzić te części korzeni. Rosną w głąb, ale również mogą osadzać się zbyt płytko nie gwarantując dobrej przyczepności, a tu również starają się odnaleźć pokarm na powierzchni szukając ujścia w wąskich krawędziach nawierzchni wystając poza nią (tu łatwo mogą ulec uszkodzeniu) niszcząc chodniki, drogi, szlaki komunikacyjne ale też nie estetycznie wystając.

72. Czynniki szkodliwe dla korzenie żywicielskich

-wystawienia na penetracje promieni słonecznych i osuszanie w wyniku odspojenia górnej warstwy gleby,

- odkrycie i pozostawienie bez przykrycia podczas usuwania chodnika lub innego elementu budowlanego,

- niedostatek wody w glebie,

- uszkodzenie przed podlanie zbyt silnymi strumieniami wody z węża lub pompy,

- zalanie wodą, która pozostanie przez dłuższy czas bez możliwości odpływu,

- pokrycie warstwą betonu, ubitej ziemi lub gliny.

73. Siła wzrostu korzeni drzew i jej konsekwencje

74.Metody poprawy żyzności gleb wokół drzew

- ściółkowanie,

-mikoryza,

- nawierzchnie przepuszczalne,

- pionowe zabiegi uprawowe,

- systemy nawadniająco - napowietrzniające,

-systemy zapobiegające zagęszczaniu się ziemi.

75.Rola i zasady ściółkowania drzew

Rola ściółkowania drzew: (trawa, mulcz) ściółka chroni przed zmianami temperatur, 7-8cm warstwa ściółki, zwiększa materie organiczną w glebie, wpływa na tworzenie się agregatów glebowych, poprawia warunki wilgotnościowe i powietrzne, zapobiega zaskorupianiu się gleby, ogranicza erozję, jest tańszym sposobem niż stosowanie innych zabiegów poprawiających warunki glebowe Zasady ściółkowania drzew: 10-15 cm warstwa ściółki, ściółka powinna być oddalona od drzewa 15-20 cm, powierzchni skośna na szerokość ściółki 20-25 cm, pokrywanie terenu wokół nowo posadzonych drzew 7-8 cm warstwą a nwet 15 cm poza korona. Błędy popełniane podczas ściółkowania: nieprawidłowa warstwa ściółki, obsypanie szyjki korzeniowej ściołką.

76. Scharakteryzuj nawierzchnie przepuszczalne

Nawierzchnie przepuszczalne dla wody i powietrza poprawiają warunki wzrostu i rozwoju korzeni, stosuje się nawierzchnie przepuszczalne z : kostki kamiennej, płytki z kamienia, płytki z betonu i cegły. Nawierzchnia powinna mieć jak najmniejsze elementy wtedy lepiej przepuszcza wodę, kształt brzegów powinien być z wrębami lub zaokrąglony a spoiny powinny być wypełnione przepuszczalnym materiałem. Zaleca się stosowanie różnych przepuszczalnych mieszanek zamiast samego piasku lub żwiru, materiały te powinny mieć zbliżona do siebie strukturę.

77. Jakie znasz sposoby wykorzystania goetkanin przy poprawie warunków wzrostu drzew ulicznych

Sposoby umieszczanie drenów z geotkanin w dole na drzewo: paski drenów mają szerokość 30 cm, umieszcza się je w górnej części dołu po 4 do 8 w zależności od wielkości dołu, w przypadku przy sadzeniach drzew w rzędach lub przy wymianie chodników między otworami na drzewa, powinno się prowadzić paski wzdłuż krawężnika. Układanie drenów geotekstylnych pod chodnikiem lub wzdłuż krawężnika, układanie siatek z geowłókniny wzdłuż przejazdów i parkingów.

78. Opisz rodzaje rozgałęzień konarów drzew i następstwa ich w przyszłości

Nie do końca jestem pewna czy to o to chodzi bo nie miałam materiałów: Rodzaje rozgałęzień: widlaste ( dychotomiczne, słabą jego stroną jest oddalanie się gałęzi bocznych od osi głównej, jej nierównomierne obciążenie a ponadto ubóstwo gałęzi bocznych i brak macierzystej osi.), jednoosiowe ( monopodialne), wieloosiowe ( sympodialne), pozorniewidlaste ( pseudodychotomialne następstwo: pędy nadziemne mogą tworzyć różnego rodzaju modyfikacje, wynikające z przystosowań do różnych środowisk i funkcji, jak np. rozłogi, pędy pnące, magazynujące, kseromorficzne, ciernie i wąsy.). U roślin naczyniowych występują zasadniczo rozgałęzienia boczne, jedynie widłaki charakteryzują rozgałęzienia widlaste ( dychotomiczne). Rozgałęzienie to tworzy się u widłaków w ten sposób, ze stożek wzrostu znajdujący się na szczycie pędu poszerza się, a następnie dzieli na dwa jednakowe stożki, które wytwarzają dwa odgałęzienia. Wyróżniamy dwa rodzaje rozgałęzień bocznych: Monopodialne - czyli jednoosiowe powstają wtedy, gdy os pierwotna rośnie szybciej niż jej boczne odgałęzienia I rzędu, te zaś szybciej niż odchodzące od nich odgałęzienia II rzędu itd. Powstaje w ten sposób system pędowy o wyraźnej pojedynczej osi głównej, od której odchodzą słabiej rozwijające się osie boczne. To rozgałęzienie jest charakterystyczne dla drzew jak np: dereń, dąb, buk, klon, jesion oraz drzewa iglaste. Szybko rosnąca os główna tworzy wzniesiony w gore prosty, pionowy pień, od którego poziomu lub ukośnie odchodzą wolniej rosnące gałęzie. Sympodialne - czyli wieloosiowe rozgałęzienie powstaje w wyniku silniejszego wzrostu odgałęzień bocznych i przejmowania przez nie prowadzenia pędu. Rozgałęzienia sympodialne występują u wielu drzew liściastych, jak lipa, brzoza, grab, wiąz oraz drzewa owocowe. Rozgałęzienia te są tez częste u klaczy, u których pak szczytowy wyrasta w gore i wytwarza pęd nadziemny, obumierający zawsze przy końcu sezonu wegetacyjnego, tj. przed zima. Odmiana rozgałęzienia sympodialnego jest pozornie widlaste, czyli pseudodychotomiczne.

Rodzaje nasad konarów: *nasada o ostrym kącie między konarami, *powstanie kieszeni między przyrastającymi na grubość konarami rosnącymi w V, *siodełkowa nasada konarów, nie stwarzająca zagrożenia ich wyłamania *rozwidlenie V kształtne (gdy nasady konarów się ze sobą zrosną mogą powstać pęknięcia lub wyłamania to może być rozwidlenie słabe), kora zaczyna się wrastać a to powoduje rozpad i przebarwienia tkanek od samoranienia się. Krawędzie które formują rozgałęzienia są efektem nacisku tkanek na siebie. Rozgałęzienia u sosny: obrączka jest widoczna jako powiększająca się nasada gałęzi, krawędz jest widoczna jako ciemne wybrzuszenie na górze i bokach złączenia. Pożądane rozmiary gałęzi: *z delikatnie widoczną obrączką, przewodnik 0,5 razy szerszy *z niewidoczną obrączka, konar od przewodnika stanowi 0,5 do 0,75 jego szerokości.

79. Co to jest ubytek i jak je dzielimy?

Ubytek drewna to uszkodzenie w wyniku którego nastąpiły zmiany ilościowe lub jakościowe, często mające wpływ na właściwości mechaniczne drzew. Powstawanie ubytku jest konsekwencją zranienia, infekcji i nieopanowanego rozkładu drewna przez mechanizmy ochronne drzewa. Z infekcji niezabliźnionej rany statycznej powstają ubytki powierzchniowe. Z infekcji niezabliźnionej rany poprzecznej powstaje ubytek wgłębny który może tez powstać z ubytku powierzchniowego. Ubytek kominowy.

80. Co to jest rana i jakie są jej skutki

Rana: przerwanie ciągłości komórek żywych tkanek czyli miazgi, łyka oraz drewna w obrębie żywych promieni drzewnych czyli bielu. To problem chirurgii drzew, powstaje przypadkowo- urazy mechaniczne, oraz podczas zabiegów chirurgicznych. Zranienie starszego drzewa prowadzi do infekcji i rozkładu drewna. Rana może być statyczna z niej powstaje ubytek powierzchniowy a nastepnie wgłębny oraz rana poprzeczna a z niej powstaje ubytek wgłębny. Rany prowadzą do powstawania ubytków, infekcji, rozkładu drewna przez mechanizmy obronne drzewa. Do ran mogą dostać się szkodniki które same niszczą drzewo jak i szkodniki przenoszące choroby grzybowe czy wirusowe. Rana może zablokować transport podłużny i porzeczny w drewnie, łyku czy promieniach rdzeniowych, w wyniku zranienia powstaje wysokie zapotrzebowanie energetyczne wywołane mechanizmami obronnymi i regeneracyjnymi, następuje obumieranie komórek miękiszowych w drewnie otaczającym ranę, a w rezultacie zmniejsza się pojemność magazynowania materiałów zapasowych.

---