3. SKŁAD WOJSK LĄDOWYCH Wojska lądowe składają się z wojsk operacyjnych, wojsk obrony terytorialnej oraz jednostek i instytucji podporządkowanych Dowództwu Wojsk Lądowych. Wojska operacyjne w czasie realizacji określonych przedsięwzięć alarmowych podporządkowywane mogą być dowództwu sojuszu. Wojska obrony terytorialnej, instytucje i jednostki centralne Dowództwa Wojsk Lądowych pozostają pod dowództwem narodowym.
5. CZYM JEST I CO JEST CELEM OBRONY Obrona jest działaniem podstawowym, zamierzonym lub wymuszonym, rodzajem walki prowadzonej w celu udaremnienia lub odparcia uderzeń wojsk przeciwnika, zadania mu maksymalnych strat, utrzymania zajmowanego pasa (rejonu) oraz stworzenia warunków do działań zaczepnych. Celem działań obronnych jest uniemożliwienie przeciwnikowi opanowania terenu, rozbicie zgrupowań uderzeniowych i załamania jego natarcia oraz przejęcie inicjatywy.
Do celów szczegółowych zaliczamy: - utrzymanie określonego terenu, - rozbicie przeciwnika, który włamał się w ugrupowanie obronne, - zyskanie na czasie, - zrównoważenie potencjałów walczących stron poprzez okresową utratę terenu, - umożliwienie kolejnym siłom ześrodkowania się i wykonania zwrotu zaczepnego, - zmuszenie przeciwnika do przyjęcia walki w niedogodnym dla niego terenie.
8. NATARCIE jest działaniem rozstrzygającym, podstawowym rodzajem walki prowadzonej głównie w formie zwrotów zaczepnych z zamiarem rozbicia wojsk przeciwnika i opanowania zajmowanego przez niego terenu.
Celem natarcia jest pokonanie przeciwnika. Cel ten osiąga się przez: rażenie przeciwnika, wykonanie zdecydowanego uderzenia, rozbicie jego wojsk i zajęcie ważnych obiektów i rejonów kluczowych. Należy także dążyć do uzyskania zaskoczenia, zerwania spoistości jego obrony i rozcinania oraz izolowania jego sił. Celami szczegółowymi w natarciu są: - uzyskanie informacji, - uchwycenie terenu, - pozbawienie przeciwnika sit i środków, - wprowadzenie w błąd lub odwrócenie uwagi przeciwnika od własnego punktu ciężkości, - związanie przeciwnika walką, aby zapobiec przegrupowaniu lub zmianie pozycji jego wojsk, - przejęcie inicjatywy, - odparcie zwrotów zaczepnych przeciwnika.
13. DZIAŁANIA OPÓŹNIAJĄCE są jednym z podstawowych rodzajów walki, obejmują one szereg kolejnych starć o charakterze obronnym i zaczepnym, szeroko stosowany manewr i działania osłabiające potencjał przeciwnika, których ostatecznym celem jest zatrzymanie jego natarcia. Działania te prowadzi się w wyznaczonych pasach lub na kierunkach. Na kierunkach i w rejonach opóźniania wyznacza się pozycje opóźniania (przednią pośrednie, końcową). Działania opóźniające prowadzi się przeciwko przeważającym siłom przeciwnika, mogą być one niezależne lub mieścić się w ramach innych rodzajów walki. Istotą działań opóźniających jest unikanie przewlekłych walk, przez stawianie nacierającym oporu na kolejnych pozycjach opóźniania, nie dopuszczając do rozstrzygających starć.