Wg Piageta:

Rysunek - forma funkcji semiotycznej, która wpisuje się w połowę drogi pomiędzy zabawą symboliczną a obrazem psychicznym

Co to u licha funkcja semiotyczna?

To funkcja zasadnicza dla ewolucji późniejszych zachowań dziecka (pojawia siew wieku 1,5-2 lat ) i polega na możliwości przedstawienia czegoś (dowolnego schematu pojęciowego) „oznaczanego” za pomocą strony „znaczącej”, która służy tylko przedstawieniu - obrazu, gestu symbolicznego, mowy.

Reprezentacja ta pojawia się w okresie sensomotorycznym, przed 2 rokiem życia nie obserwuje się zadań implikujących odtwarzanie przedmiotów które są poza zasięgiem wzroku.

Choć nie ma reprezentacji to od początku tworzą s ię i są stosowane znaczenia, ponieważ każda asymilacja sensomotoryczna polega na zestawianiu znaczeń.

Funkcja semiotyczna pojawia się dopiero w ciągu 2 roku życia, jako przedłużenie V! stadium sensomotorycznego. Pojawia się wtedy całość zachowań, które wskazują na odtworzenie reprezentacji przedmiotu lub zdarzenia którego nie widać. Można wyróżnić 5 takich zachowań, które pojawiają się w tym samym momencie:

1. naśladownictwo opóźnione

2. zabawa symboliczna lub fikcyjna

3. rysunek

4. obraz psychiczny

5. mowa

Mechanizmów tworzenia f. semiotycznej należy poszukiwać w naśladownictwie. Pierwsze 4 formy opierają się na nim, zaś mowa jest nabywana w niezbędnym kontekście naśladownictwa.

Samo naśladownicwo stanowi sensomotoryczna prefiguracje reprezentacji (proste, prawda?). czyli stanowi koniec przejścia miedzy okresem sensomotorycznym a okresem w którym ważną role gra reprezentacja.

Rekonfiguracja reprezentacji = naśladownictwo stanowi rodzaj reprezentacji w okresie sensomotorycznym w czynach materialnych, choć nie w myśli.

Pod koniec okresu sensomotorycznego reprezentacja uwalnia się od wymagani bezpośredniego kopiowania percepcyjnego, możliwe staje się 1, reprezentacja uzyskuje poziom pośredni - działania staja się oderwane od swojego kontekstu.

Dokonuje się przejście od reprezentacji w działaniu do reprezentacji w mysli, jest to wzmocnione przez rysunek zabawę symboliczną. W połączeniu z obrazem psychicznym naśladownictwo jest zinterioryzowane, a reprezentacja która to umożliwia jest gotowa do przekształcenia się w myśl - staje się oderwana od jakiegokolwiek oddziaływania zewnętrznego. Mowa zamyka całość tego procesu, umożliwiając lepsze komunikowanie się z innymi ludźmi, przez co rodząca się reprezentacja może zwiększa dzięki temu swoje możliwości.

To był tylko wstęp, malutkie przypomnienie poprzednich zajęc

Rysunek, podobnie jak zabawa symboliczna daje funkcjonalna przyjemność autonomię w wyznaczaniu celu.

W początkowych fazach rysunek nie asymiluje byle czego i jest bliższy akomodacji naśladowczej.

Stare koncepcje - pierwsza z nich zakłada żę rysunki są w zasadzie realistyczne, ponieważ trzymają się istniejących wzorów, a rysunek wyobraźni następuje dosyć późno.

Druga - wcześniej jest idealizacja, o której świadczą rysunki prymitywne.

Piaget uważa że Luquet pogodził obydwie te teorie.

Wg niego rysunek dziecka do 8 r.ż. jest realistyczny w intencji, ale dziecko zaczyan od rysowania tego co wie o danym obiekcie, a nie tego co widzi.

Fazy rysunku:

1 - 3 brak realizmu (bazgroTy)

Dziecko dopiero uczy się posługiwać kredkami, zaciekawione stawia pierwsze kreski i odkrywa że może pozostawiać ślady przy pomocy kredek. Potrafi rysować proste kształty geometryczne i ich kombinacje. Wyróżniamy bazgroTy liniowe i figuralne.

3 - 4 realizm przypadku

faza synkretycznej niezdolności. Elementy rysunku ułożone są jedne obok drugich, a nie koordynowane w całość ( np. guziki są obok płaszcza. Wąsy obok twarzy)

W tym okresie pojawiają się też głowonogi (3 - 5 rok): są to graficzne przedstawienia ludzi i zwierząt, w postaci koła i doczepionych doń niteczek obrazujących kończyny. Bardziej rozbudowane głowonogi mają kończyny zarysowane dwoma kreskami i zaczątki korpusu

5 - 8 realizm intelektualny. Rysunek ukazuje koncepcyjne cechy wzoru, nie troszcząc się o perspektywę wzrokową (np. ludzie rysowani z profilu maja dwoje oczu, koń ciągnący wóz zarysowany jest z profilu, wóz z góry a koła z jeszcze innej, trzeciej perspektywy).

Realizm wizualny 9+. Pojawiają się 2 nowości.

Rysunek pokazuje tylko to, co osoba rzeczywiście widzi z określonego punktu widzenia (profil oddaje to, co widac z profilu)przedmioty z dalszego planu są stopniowo zmniejszane. Z 2 strony rysunek uwzględnia układ przedmiotu zgodnie z planem całości (osie współrzędnych)

Stadia te stanowią wstęp do badania obrazu psychicznego, gdyż obraz ten podlega również raczej prawom konceptualizacji niż percepcji.

Pierwsze intuicje przestrzenne SA topograficzne, zanim staną się projekcyjne. Znaczyło, że jest taki poziom rozwoju, w którym koła, kwadraty i prostokąty są przedstawiane jednakowo w formie krzywej zamkniętej, bez linii prostych i kątów (kwadrat jest w przybliżeniu prawidłowy w 4 roku życia).

W okresie realizmu intelektualnego dziecko nie zna perspektywy i relacji metrycznych, uwzględnia jednak związki topologiczne, takie jak sąsiedztwo, rozdzielenie, zamknięcie itd.

Od 7 r.ż tworzy się elementarna perspektywa. Dziecko staje niezdolne do antycypowania w rysunku kształtu przedstawionych przedmiotów, ale tylko gdy ma go narysowa jakby widział go obserwator siedzący na prawo lub na wprost dziecka.

TO na tyle, dodam tylko do siebie że obowiązują nas również „treści z podręcznika dotyczące rysunku” oraz „tabelka dotyczaca rysunku, ale tylko teoria Szumana”, psia jego za przeproszeniem ma

---