LECZENIE METODĄ SPOŁECZNOŚCI TERAPEUTYCZNEJ (TC)
W terapii uzależnienia od środków psychoaktywnych społeczność terapeutyczna została wprowadzona jako metoda leczenia od lat 70-tych. (w Polsce o 1978 roku w Głoskowie).
Metoda społeczności terapeutycznej polega na celowym użyciuspołeczności jako podstawowej metody służącej społecznej i psychologicznej zmianie jednostki.
Społeczność (składająca się z personelu im pacjentów) jest najważniejszym nauczycielem i terapeutą.
Celem terapii w aspekcie psychologicznym jest przyjęcie przez jednostkę nowej tożsamości poprzez zmianę negatywnych wzorów zachowań, myślenia, odczuwania, które predysponują do brania narkotyków
W sferze funkcjonowania społecznego kładzie się nacisk na rozwijanie odpowiedzialności i stylu życia wolnego od narkotyków.
PODSTAWOWE ZAŁOŻENIA METODY TC
W społeczności terapeutycznej podkreśla się wagę tego kto jest kim na tu i teraz w przeciwieństwie do tego kim się było w przeszłości.
Struktura społeczności ma charakter hierarchiczny: pozycja zależy od czasu pobytu i postępów w przyjmowaniu odpowiedzialnych ról. O awansie decydują wszyscy członkowie TC.
Informacja zwrotna jest podstawowym i pierwotnym źródłem informacji oraz wsparcia dla jednostki w procesie indywidualnej zmiany.
Modelowanie: każdy członek społeczności powinien stanowić przykład jak można się zmieniać.
Zasad samopomocy w TC: jednostka jest odpowiedzialna za proces swojej zmiany, a równocześnie zmieniając siebie przyczynia się do zmiany innych.
Uczenie nowych zachowań, zmiana stylu życia, przyjęcie nowej tożsamości następuje poprzez uczestnictwo w różnorodnych rolach.
Zmiana stymulowana przez rozbudowany system nagradzania i karania.
TC wprowadza określony porządek w pełne chaosu życie osób uzależnionych.
Wspiera i buduje poczucie bezpieczeństwa.
Ułatwia jasną komunikację.
Zapobiega próbom manipulacji.(poprzez element zaskoczenia wg zasady: „daj klientowi to, czego on potrzebuje ale w sposób i w czasie kiedy on się tego nie spodziewa”.
OGRANICZENIA METODY TC
Metodę tą stosuje się w długoterminowych pobytach ośrodkach stacjonarnych. W Polsce metoda niespotykana w trybie ambulatoryjnym czy w warunkach oddziałów dziennych.
Efektywność leczenia tą metodą maleje po roku leczenia. Zatem nie należy przeciągać pobytu. Dyskusyjna skuteczność przy kolejnych próbach leczenia TC (wyuczenie ról).
W metodzie tej nie trudno o negowanie czy ograniczanie praw pacjenta rzekomo w jego interesie (poniżanie).
Metoda TC trudno łączy się innymi metodami pracy terapeutycznej z osobami uzależnionymi (treningi zachowań, zajęcia o charakterze poznawczym) bowiem jeśli pacjent uczestniczy w wielu grupach presja grupy oraz jej spójność maleją.