Temat pracy:
W jaki sposób można obniżyć koszty wypadków przy pracy?
W przypadku działania na pracownika przekroczonego poziomu hałasu wskaż przynajmniej po 3 środki redukcji hałasu, tj. poprzez wprowadzenie zmian technologicznych i nietechnologicznych
W jaki sposób można obniżyć koszty wypadków przy pracy?
Koszty wypadków przy pracy obciążają przede wszystkim społeczeństwo. Ponoszą je również poszkodowani pracownicy i ich rodziny. Związane z wypadkami przy pracy koszty obciążające przedsiębiorstwo nie są na ogół obliczane. Pracodawcy dostrzegają na ogół tylko część kosztów wypadków urazowych. Dodatkowo koszty zdarzeń potencjalnie wypadkowych nie powodujące urazów a jedynie często straty materialne, nie są na ogół zaliczane do kosztów wynikających z braku bezpieczeństwa.
Koszt wypadku przy pracy w przedsiębiorstwie można obliczyć sumując wszystkie składniki kosztów, które są związane z wypadkiem:
Ko = (KCS + KPMiT + KN + KZ + KZP + KSM + KN + KŚ +KI ) - O
Ko - całkowity koszt wypadku przy pracy,
KCS - koszt czasu straconego wskutek wypadku,
KPMiT - koszt pomocy medycznej i transportu,
KN - koszt nadgodzin,
KZ - koszt zastępstw,
KZP - koszt zakłóceń w produkcji,
KSM - koszt strat materialnych,
KN - koszt napraw,
KŚ - koszt odszkodowań,
KI - koszty inne,
O - odszkodowania otrzymane przez przedsiębiorstwo z instytucji ubezpieczeniowych (zmniejszające koszty wypadków)
Określając czas stracony wskutek wypadku należy uwzględnić czas stracony przez osobę poszkodowaną w dniu wypadku, czas stracony przez inne osoby (np. udzielające pierwszej pomocy poszkodowanemu, towarzyszące mu w drodze do lekarza lub domu, przyglądające się zdarzeniu itp.), czas związany z zastępowaniem poszkodowanego, czas poświęcony na dochodzenie powypadkowe oraz czas na planowanie i prowadzenie prac badawczo - rozwojowych.
Do ponoszonych kosztów przez przedsiębiorstwo związanych z wypadkiem należą także dodatkowe wynagrodzenia związane z pracą w nadgodzinach, odszkodowania i inne świadczenia pieniężne. Uwzględnić tu również należy koszty związane z wynajęciem maszyn, zleceniem produkcji, naprawami wykonanymi poza zakładem oraz koszty transportu poszkodowanego i płatnej pomocy medycznej poza zakładem pracy.
Straty w majątku trwałym i obrotowym to koszty straconych wskutek wypadku surowców, półwyrobów lub wyrobów gotowych oraz straty w wyposażeniu (maszyny, narzędzia, pojazdy). Związane z wypadkiem przerwy w produkcji, obniżenie wydajności i jakości pracy powodują utratę przychodów.
Ryzyko zawodowe dotyczy każdego stanowiska pracy. Wypadek przy pracy to nieszczęście dla pracownika i nieprzyjemna sytuacja dla pracodawcy. Może się wiązać nie tylko z wydatkiem na jednorazowe odszkodowanie, ale także utratą pracownika, spadkiem zaufania innych pracowników i klientów. Dlatego obie strony powinny dopilnować by tego typu zdarzenia miały miejsce jak najrzadziej. Leży to w ich interesie.
Do obowiązków pracodawcy należy określenie, jakie jest ryzyko zawodowe na danym stanowisku. Powinien on też podjąć odpowiednie środki, żeby je ograniczyć. Zupełnie podstawową sprawą jest przestrzeganie wszystkich przepisów BHP. Jednak, aby ich przestrzegać nie wystarczą kursy i szkolenia okresowe. Instrukcja BHP powieszona lub inaczej udostępniona w widocznym miejscu przypomina codziennie o zagrożeniach, prawach i obowiązkach związanych z bezpieczeństwem i higieną pracy. Mimo najlepszych starań jednak czasem dochodzi do wypadków przy pracy. W takiej sytuacji pracownik i przeszkolona osoba odpowiedzialna za opiekę nad zdrowiem pracowników powinni mieć dostęp do wszelkich potrzebnych środków medycznych. Apteczka musi być odpowiednio wyposażona, oznaczona (białe pudełko z czerwonym krzyżykiem) i łatwo dostępna. O zasadach udzielania pierwszej pomocy powinna informować m.in. instrukcja BHP. Pracownicy powinni też wiedzieć, że obojętne przejście obok osoby uległej wypadkowi jest nie tylko naganne moralnie, ale nade wszystko niezgodne z prawem. Odpowiednio przestrzegane przepisy BHP, świadomość pracowników, jeżeli chodzi o bezpieczeństwo pracy oraz właściwe wyposażenie powinny być skuteczną ochroną przed wypadkami.
W przypadku działania na pracownika przekroczonego poziomu hałasu wskaż przynajmniej po 3 środki redukcji hałasu, tj. poprzez wprowadzenie zmian technologicznych i nietechnologicznych.
Zgodnie z przepisami europejskimi (dyrektywa 2003/10/WE) i krajowymi, pracodawca powinien eliminować u źródła ryzyko zawodowe związane z narażeniem na hałas albo ogranicza je do możliwie najniższego poziomu, uwzględniając dostępne rozwiązania technologiczne i nietechnologiczne.
Zmiany technologiczne:
ograniczanie narażenia na hałas takimi środkami technicznymi, jak: obudowy dźwiękoizolacyjne maszyn, kabiny dźwiękoszczelne, tłumiki, ekrany i materiały dźwiękochłonne
dobieranie środków pracy o możliwie najmniejszym poziomie emisji hałasu
unikanie procesów lub metod pracy powodujących narażenie na hałas i zastępowanie ich innymi, stwarzającymi mniejsze narażenie
udostępnienie pracownikom środków ochrony indywidualnej
Zmiany nietechnologiczne:
projektowanie miejsc pracy i rozmieszczanie stanowisk pracy w sposób umożliwiający izolację od źródeł hałasu oraz ograniczających jednoczesne oddziaływanie wielu źródeł na pracownika
ograniczanie czasu i poziomu narażenia oraz liczby osób narażonych na hałas przez właściwą organizację pracy, w szczególności stosowanie skróconego czasu pracy lub przerw w pracy i rotacji na stanowiskach pracy
oznaczenie znakami bezpieczeństwa miejsc pracy, w których wielkości charakteryzujące hałas przekraczają NDN oraz wydziela strefy z takimi miejscami i ogranicza do nich dostęp, jeśli jest to technicznie wykonalne
informowanie i szkolenie pracowników w zakresie wyników oceny ryzyka zawodowego, potencjalnych jego skutków i środków niezbędnych do wyeliminowania lub ograniczania tego ryzyka