RECEPTY Z MAŚCI DLA SEMESTRU II (c.d.)

1. Rp.

Acidi tannici 0,5

Eucerini

Aquae destilatae aa ad 50,0

M.f.ung. D.S. Zewnętrznie

2. Rp.

Acidi salicylici 1,0

Ureae 10,0

Vit.A gutt. 0,4

Eucerini ad 150,0

M.f.ung. D.S. Zewnętrznie

3. Rp.

Balsami peruviani 1,0

Vit. A liq. 100 000 j.m.

Lanolini

Vaselini albi aa ad 30,0

M.f.ung. D.S. Zewnętrznie, zgodnie z zaleceniem

4. Rp.

Ephedrini hydrochloridi 0.20

Hydrocortisoni 0,4

Linomag liq. 0,5

3% Sol. Acidi borici 5,0

Vaselini albi

Lanolini aa ad 40,0

M.f.ung. D.S. Maść do nosa

5. Rp.

Kalii iodidi 10,0

Natrii thiosulfatis 0,2

Aquae 8,0

Axungiae Porci ad 100,0

Misce fiat ung.

DS. maść z jodkiem potasu wg FP IV

(Kalium iodatum unguentum)

6. Rp.

Cupri sulfatis

Zinci sulfatis aa 0,03

Zinci oxydi 5,0

Acidi salicylici 1,0

Aquae destilatae q.s.

Ung. Cholesteroli ad 50,0

M.f.ung. D.S. Wiadomo

7. Rp.

Balsami peruviani 2.0

Sulphuris ppt. 3,0

Vaselini albi

Lanolini aa ad 40,0

M.f.ung. D.S. Wiadomo

8. Rp.

Saponis kalini

Adipis suilli aa 3,0

Calcii carbonatis 1,0

Sulfuris ppt.

Pini picis liq. aa 1,5

M.f.ung. DS. wiadomo

9. Rp.

Hydrocortisoni 0,5

Ung. simplici

Ung. Paraffini

Ung. albi aa 5,0

Misce fiat unguentum

D.S. Zewnętrznie

10. Rp.

Resorcinoli 0,5

Viosept ung. 5,0

Vit. E 200 mg

Ung. Cholesteroli ad 100,0

…...............................................................

…........................................................................

UNGUENTUM PARAFFINI (WG FP III)

Paraffinum solidum 40,0

Paraffinum liquidum 50,0

Lanolinum 10,0

…...........................................................................

Dziegieć sosnowy - smoła sosnowa- Pix Pini seu Pix liquida Pini Postać: ciągliwa gęsta ciecz barwy brunatnej lub czarniawej o silnym specyficznym zapachu i smaku. Z wodą tworzy emulsje. Dobrze rozpuszcza się w rozpuszczalnikach organicznych (eter, chloroform), częściowo rozpuszczalna w spirytusie. Synonimy: Pyroleum Pini, Pix Pini liquida, Pine Tar, Pix Liquida, Holzteer, Resina empyreumatica liquida. Pochodzenie: produkt uzyskiwany w trakcie suchej destylacji gałęzi, kory i (lub) drewna sosny Pinus. Skład: krezol, fenol, pirokatechol, benzen, toluen, stilben, naftalen, ksylen, chryzen, reten, styren, kwas octowy, seskwiterpeny, diterpeny. Działanie: silnie odkażające (antyseptyczne), przeciwświądowe, znieczulające miejscowo, przeciwzapalne, przeciwpasożytnicze (także w stosunku do pasożytniczych i alergizujących roztoczy), redukujące (odtleniające tkanki), w niskich stężeniach (1-10%) keratoplastyczne, w wysokich stężeniach (15-20%) - keratolityczne. Zabija również bakterie gruźlicy.   Wskazania: łuszczyca, wypryski, trudno gojące się rany, wrzody, nużyca (Demodex, demodekoza - Demodecosis), infekcje skóry drożdżakami i ziarenkowcami ropnymi, liszaje, łojotok, łojotokowe zapalenie skóry, świerzbiączka (neurodermit), trądzik pospolity. Dawniej (do lat 40 XX wieku) także doustnie jako środek wykrztuśny, odkażający przewód pokarmowy i oddechowy, antyseptyczny dla układu moczowego, moczopędny i żółciopędny w dawce 300-1500 mg dziennie. Doustnie zalecany był również w przypadku atonii żołądka i jelit. Niemieccy lekarze stosowali dawniej dziegieć z drzew iglastych i dziegieć bukowy do leczenia sklerodermi (twardzina skóry), Acanthosis nigricans i zapalenia gruczołu mlekowego. Działania uboczne: typowe dla związków fenolowych i węglowodorów cyklicznych. Mogą wchłonąć się ze skóry i błon śluzowych do krwi przy nadmiernym i obszernym stosowaniu. Wywołują wówczas działanie ogólne: zwiększona diureza, działanie wykrztuśne. W nadmiernych dawkach obciążają wątrobę, uszkadzają nerki i mogą wywołać methemoglobinemię. Stąd obecnie ograniczone zastosowanie w lecznictwie i nieliczne preparaty gotowe. Większość wartościowych leków z dziegciami należy do grupy preparatów recepturowych.

1 ml zawiera 300 mg octanu tokoferolu Substancja czynna leku - witamina E jest czynnikiem niezbędnym do prawidłowego funkcjonowania organizmu, który chroni przed szkodliwym działaniem nadmiernych ilości związków o silnych właściwościach utleniających oraz zapobiega hemolizie czerwonych krwinek. Ochrona przed uszkodzeniem przez rodniki tlenowe wydaje się istotna w rozwoju i funkcjonowaniu układu nerwowego oraz mięśniowego. Witamina E może także działać jako kofaktor w niektórych układach enzymatycznych (składnik niezbędny w pewnych procesach przemiany materii).

---