PRAKTYKA I TEORIA
A.. Praktyka azjatycka
1. Doświadczenia południowo-koreańskie wykazują, że można w ciągu kilku dziesięcioleci dokonać transformacji gospodarki rolniczej w nową gospodarkę przemysłową.
2. W uprzemysłowionych gospodarkach ponad 50% długookresowych wzrostów gospodarczych pochodzi ze zmian technologicznych , które poprawiają wytwórczość i prowadzą do nowych wyrobów, procesów i przemysłów.
3. Nauka i technologie mogą być efektywnie wykorzystane do rozwoju gospodarczego i społecznego, zarówno w krajach rozwiniętych , jak i rozwijających się.
4. Ważne są zdolności produkcyjne i inwestycyjne, ale decydujące dla osiągnięcia dużej dynamiki rozwoju są zdolności innowacyjne narodu.
5. Zdolności te wymagają priorytetowego traktowania edukacji i nauki i to głównie w okresach kryzysowych.
6. Bardzo ważną jest dziedzina badań i rozwoju, która musi być popierana przez poszczególne firmy narodowe i państwo.
7. Tylko ciężką pracą południowo-koreańczyków, współpracą firm południowo-koreańskich tzw. czeboli oraz przychylnością państwa południowo-koreańskiego w dziedzinie podatkowej i polityki proinnowacyjnej można było osiągnąć sukces niespotykany w żadnym innym państwie na świecie.
8. Okresy kryzysowe można wykorzystać jako okazję do przyśpieszenia uczenia się nowych technologii, pod warunkiem że dba się generalnie o interes rodzin, tworzących naród, firm narodowych i państwa narodowego.
9. Wszystkie te informacje mogły być przekazane przeze mnie społeczności polskiej już w 1990 r., ale blokada medialna zastosowana we wszystkich mediach polskich, nie wykluczając katolickich i patriotycznych, uniemożliwiła mi realizację tego zamiaru..
B. Praktyka polska
1. Działania kolejnych polskich rządów od 1989r. do chwili obecnej uwzględniających interes Unii Europejskiej ( do której zdecydowały się wpraszać) z lekceważeniem lub wręcz przeciw interesowi rodzin polskich, narodu polskiego i państwa polskiego, musiało doprowadzić jeżeli nie do zniszczenia, to przynajmniej do osłabienia narodowego potencjału technologicznego. Było to więc działanie zaprzeczające doświadczeniom południowo-koreańskim
2. Wyraźnymi tego świadectwami była postępująca degradacja polskiej edukacji i nauki oraz polskiego zaplecza badawczo-rozwojowego i przemysłowego.
3. Transfer technologii do Polski z krajów rozwiniętych, głównie z Unii Europejskiej, USA, Japonii i Południowej Korei odbywał się według modelu korzystnego dla dostarczających technologie i niekorzystnego dla odbiorców polskich i był coraz bardziej redukowany poprzez dostarczanie gotowych zagranicznych wyrobów, nie zawsze najwyższej jakości..
4. Polityka finansowa, podatkowa i informacyjna w Polsce służyła i służy nadal niszczeniu polskiego potencjału technologicznego i preferowaniu Polski jako rynku zbytu, głównie dla towarów z Unii Europejskiej.
5. Mechanizm niszczenia tego potencjału polega między innymi na dopasowywaniu prawodawstwa polskiego do prawodawstwa unijnego, które jest podporządkowane dobru wspólnemu państw dominujących w Unii Europejskiej, a więc głównie RFN i Francji, a dalej
Włoch, Wielkiej Brytanii i innych.( nie bez znaczenia ma tu przypomnienie historii z II
wojny światowej wywołanej przez Niemcy, z którymi kolaborowała Francja).
6. Przysłowie koreańskie :” W dziesięć lat można poruszyć nawet góry” - przetransformowane na teren Polski lat 1989-1999 miałoby zapis : „ Jeżeli ma się złą wolę, to w dziesięć lat można zniszczyć potencjał kulturowy, edukacyjny, naukowy i technologiczny każdego państwa”.
A przecież ten destrukcyjny proces trwa już ponad 20 lat.
7. W wyniku realizacji przez władze polskie Traktatów UE z Maastricht, Amsterdamu, Nicei i Lizbony nastąpiło osłabienie 12 strategicznych sektorów Polski w latach 1990 - 2003 oraz zdegradowanie lub zniszczenie ich w latach 2004-2011.
Największe straty poniosły dotąd :
1) Energetyka i górnictwo
2) Gospodarka morska i śródlądowa
3) Kultura, edukacja, nauka i innowacyjność narodowa
4) Służba zdrowia i opieka społeczna
5) Prognozowanie i systemy informatyczne
6) Stosunki międzynarodowe i kontakty zagraniczne
7) Bezpieczeństwo narodowe
C. Teoria polska
1. Ustalenie KARTY PRAW RODZINY STOLICY APOSTOLSKIEJ jako podstawy powstawania, godnego bytowania i rozwoju normalnych polskich rodzin ( złożonych z kobiety - matki, mężczyzny - ojca i ich dzieci)
2. Tworzenie podstaw do powstawania, godnego bytowania i rozwoju polskiej warstwy chłopskiej i polskich gospodarstw chłopskich , dostarczających na rynek zdrową żywność
3. Tworzenie warunków do rozwoju polskiej kultury narodowej i autentycznego poprawiania stanu naturalnego środowiska narodu polskiego, szczególnie dotyczące przemysłu, energetyki i transportu
4. Kompleksowe zwalczanie w Polsce bezrobocia, biedy i bezdomności
5. Zapewnienie prawa narodu polskiego poprzez ugruntowanie edukacji i wychowania narodowego w oparciu o odpowiednią współpracę rodziców i nauczycieli
6. Blokowanie wszelkich działań wewnątrz UE, prowadzących do dyskryminowania Polski i narodu polskiego.
7. Zapewnienie Polsce suwerenności w podejmowaniu decyzji odnośnie narodowej polityki: kulturalnej, edukacyjnej, naukowej, innowacyjnej, ekonomicznej, ekologicznej, żywnościowej, przemysłowej, morskiej, energetycznej, budowlanej, transportowej, prognozowania, w ochronie zdrowia i opieki społecznej, finansowej, zagranicznej i bezpieczeństwa
8.Dążenie do zmian technologicznych w gospodarce polskiej, które poprawią wytwórczość i doprowadzą do powstania nowych wyrobów, procesów i przemysłów
9. Wykorzystywanie polskiej nauki i polskich technologii, a nie tylko zagranicznych, dla rozwoju gospodarczego i społecznego Polski,
10. Popieranie, poza zdolnościami produkcyjnymi i inwestycyjnymi Polaków, narodowe zdolności innowacyjne Polaków, które będą decydujące dla osiągnięcia dużej dynamiki rozwoju Polski.
11. Traktowanie priorytetowo edukacji i nauki polskiej i to głównie w okresach kryzysowych, gdyż takie działania warunkują osiągnięcie właściwego poziomu sektora strategicznego ”kultura, edukacja, nauka i innowacyjność narodowa”
12. Poświęcenie dużo uwagi dziedzinie badań i rozwoju, które muszą być popierane przez poszczególne firmy polskie, państwo polskie i polskie samorządy
13. Doprowadzenie do realnej współpracy państwa polskiego, polskich firm i zakładów oraz zmiany polityki państwa polskiego na przychylna w dziedzinie podatkowej i proinnowacyjną nie tylko dla podmiotów zagranicznych, ale również dla podmiotów polskich
14. Wykorzystywanie okresów kryzysowych jako okazji do przyśpieszenia uczenia się nowych technologii pod warunkiem, że państwo polskie i polskie samorządy zaczną właściwie dbać generalnie o interes rodzin polskich, tworzących naród polski.oraz interes polskich firm
15. Zreformowanie zasady transferu technologii do Polski z krajów rozwiniętych, głównie z krajów Unii Europejskiej, USA i Japonii w kierunku modelu korzystnego zarówno dla odbiorców polskich, jak i dla dostarczających technologie oraz zredukowanie importu gotowych zagranicznych wyrobów
16. Zreformowanie polityki finansowej, podatkowej i informacyjnej w Polsce, aby służyły one podtrzymywaniu rozwijania polskiego potencjału technologicznego i ograniczeniu preferowania Polski jako rynku zbytu
17. Odsunięcie od władzy wszelkimi metodami tych, którzy w latach 2007-2012, mając złą wolę i będąc „tchórzliwymi kolaborantami” dokończyli niszczenia potencjału technologicznego, edukacyjnego, naukowego i kulturowego Polski, wypracowanego w trudzie i biedzie przez powojenne pokolenia Polaków.
18. Stworzenie przez państwo polskie i polskie samorządy sprzyjających warunków nie tylko do utrzymania stanu elastycznego polskiego rolnictwa o charakterze ekologiczno-przemysłowym, ale włącznie go do wielkiego programu, jaki powinien powstać w ramach ONZ do walki z głodem na całym świecie.
D. Krótka prognoza polska
Lata 2012-?
Usłyszałem plusk - to w DUMNEJ MLODZIEZY POLSKIEJ, CO2, ATOMIE, MORZU, EMERYTURACH, ACTACH, REFUNDOWANEJ VIAGRZE, AUTOSTRADACH i PUTINIE - utonie TUSK
Literatura,
1) Z. Dmochowski Informacje i dezinformacje o Eurazji, Unii Europejskiej i Polsce, POW, Warszawa
2) Z. Dmochowski UE-TECHNOKRATYCZNA DYKTATURA, Inicjatywa Wydawnicza <ad astra>, Warszawa 2003r
3) Z. Dmochowski Anty- i filopolonizm, Dokumentacja internetowa, cz. I, II, III, IV, V, VI, VII, VIII , IX, X, XI, XII, XIII, Warszawa, 2008-2011.
Zbigniew Dmochowski