II. Podstawowe pojęcia i zjawiska na rynku finansowym 43
Rada nadzorcza spółki po 33 dniach zdecydowała, że wybiera ofertę KKR, która była, ich zdaniem, korzystniejsza niż grupy Johnsona. Wybór niższej oferty jest rzadki, ofercie Johnsona zarzucono zawyżoną wartość papierów wartościowych, aie w rzeczywistości zaszkodziły jej poważne błędy w trakcie negocjacji, popełnione przez reprezentujący Johnsona bank inwestycyjny Shearson, należący wówczas do korporacji American Express. KKR byli reprezentowani przez czołowy bank inwestycyjny na rynku wrogich przejęć - Drexel Burnham Lambert (DBL).
Co usprawiedliwiało tak wysoką cenę końcową akcji RJR Nabisco -$109, podczas gdy przed przejęciem wynosiła ona $56?
spodziewane oszczędności podatkowe (korzystniejsze przepisy doty
czące długu niż kapitału akcyjnego);
planowana sprzedaż części aktywów firmy (europejskiej części spo
żywczej), zmniejszenie biurokracji, usprawnienie zarządu;
częściowe zwolnienia pracowników.
Po operacji przejęcia zyski firmy wzrosły i zaczęła ona wykupywać swój dług, ale rozgłos towarzyszący tej operacji i podobnej - próbie przejęcia firmy Kraft przez Philipa Morrisa - spowodował zamieszanie na rynku LBOs. Wkrótce potem rynek ten się załamał, co było również związane z wykryciem nadużyć w banku DBL, który kontrolował 60% tego rynku, i aresztowaniem jego twórcy M. Milkena.
Historia ekspansji i upadku banku Drexel Burnham Lambert (DBL) stanowi także fascynującą lekcję. Bank ten opierał swoją pozycję na pomysłach i kontaktach jego twórcy - M. Milkena, uważanego za osobę, która wykreowała rynek obligacji śmieciowych - wraz z jego aresztowaniem rynek ten się załamał. Jeszcze w 1986 roku bank zarobił $1,1 mld zysku brutto i zatrudniał ponad 5 000 pracowników. Trzy lata później, w 1989 roku, po załamaniu rynku, nie był w stanie pokryć krótkoterminowych zobowiązań na sumę $100 min i ogłosił bankructwo z powodu braku płynności finansowej, co było też związane z ogromnym zaangażowaniem się w finansowanie przejęcia Nabisco rok wcześniej19. Transakcja przejęcia Nabisco okazała się więc w perspektywie wyniszczająca dla wszystkich obsługujących ją instytucji finansowych; DBL, któiy wygrał negocjacje, rok później zbankrutował, z kolei Shearson, reprezentujący przegranego w negocjacjach Johnsona, stracił reputację oraz klientów i wkrótce został sprzedany, korporacja American Express zaś, która była właścicielem banku, zrezygnowała z ekspansji na polu bankowości inwestycyjnej.
Por. A. Santomcro, D. Babbel, Financial Markets, Instrument and Institutions, Irwin, I Chicago 1997, s. 504.