Zes. 2
Ściana komórkowa - budowa i funkcje
Powstanie ściany komórkowej rozpoczyna się w cytokinezie w wyniku zawiązywania się fragmoplastu; pierwszymi strukturami jakie pojawiają się w miejscu powstawania fragmoplastu są mikrotubule i mikrofilamenty, które układają się równolegle w płaszczyźnie równikowej i dzielą się na komórki. Podstawowymi składnikami ściany kom są: substancje pektynowe, chemicelulozy i celuloza (główny składnik ś.k. większości roślin). Celuloza zbudowana jest z cząsteczek glukozy połączonych w długie łańcuchy. Każdy łańcuch zawiera kilkanaście tysięcy jednostek glukozy i jest wielokrotnie pofałdowany, tworząc elementarne włókienka zwane fibrylami. Włókna te ułożone krzyżowo tworzą rusztowanie ściany komórkowej. Przestrzenie między fibrylami są wypełnione bezpostaciowymi pektynami i chemicelulozami. Substancje pektynowe są polisacharydami, który podstawowy element chemiczny jest produktem utleniania 6-węglowego cukru - galaktozy. Cząsteczki tego kwasu łączą się w długie łańcuchy i mogą tworzyć sole z jonami wapnia i magnezu. Chemicelulozy są również polisacharydami i mają charakter zbliżony do substancji pektynowych. Blaszka środkowa zbudowana jest z substancji pektynowych, które spaja ściany sąsiednich komórek. Rozpuszczenie blaszki środkowej prowadzi do rozpadu tkanki na poszczególne komórki. Ściana pierwotna składa się z włóknistego szkieletu i substancji wypełniających. Posiada ona zdolność wzrostu. Ściany wtórne mogą być zdrewniałe, skorkowaciałe lub skutylizowane. Ściany zdrewniałe są inkrustowane ligniną, która jest bezpostaciowym polimerem składającym się z podjednostek zawierających pierścień aromatyczny, głównie w postaci różnych pochodnych fenyloprafanu. Kutyna wchodząca w skład kutykuli powleka zewnętrzne ściany komórek skórki zwykle razem z substancjami woskowymi. Suberyna przesyca ściany komórek niektórych tkanek np. korka i endodermy. Te substancje są wielocząsteczkowymi związkami. Ściany kom powleczone tymi substancjami są nieprzepuszczalne dla wody i gazów. Kutynizacja i korkowacenie ścian zapobiega stratom wody przez organizm. Funkcje ś.k.: * chroni komórkę przed uszkodzeniemi *nadaje komórce kształt *zabezpiecza przed utratą wody *jest odporna na wnikanie pasożytów.
IAA w dominacji wierzchołkowej Rozwój korzeni, łodygi i liści zależy zarówno od bezwzględnego stężenia hormonów jak i od stężenia względnego w stosunku do innch hormonów. Przykładem takiego oddziaływania jest hamowanie rozwoju pąków bocznych przez aktywnie rozwijający się pąk wierzchołkowy. Mechanizm ten, zwany dominacją wierzchołkową polega na przemieszczaniu się substancji hormonalnych i odżywczych z jednych organów do drugich. W procesie tym dominującą rolę odgrywa auksyna, która jest syntetyzowana w pąku szczytowym i przemieszczana bazypetalnie wnika do pąków bocznych. Zbyt duże stężenie tego hormonu powoduje zahamowanie rozwoju pąków bocznych. Auksyna stymuluje syntezę inhibitorów (kwas abscysynowy, etylen), które hamują rozwój pąków bocznych. Dominacji wierzchołkowej pewną rolę może odgrywać również uprzywilejowany transport składników pokarmowych do pąka szczytowego, pąki boczne otrzymując mniej składników pokarmowych będą rosły słabiej.
Oddychanie Tlen jako substrat oddechowy ma duży wpływ na przebieg oddychania. W warunkach tlenowych pirogronian podlega utlenianiu z wydzieleniem cząsteczki CO2, czemu towarzyszy redukcja dalszych cząsteczek NAD+ do NADH. Powstały na etapie dekarboksylacji oksydacyjnej pirogronianu oraz cyklu Krebsa potencjał redukcyjny zostaje następnie utleniony tlenem atmosferycznym w łańcuchu oddechowym. W czasie transportu elektronów z NADH na tlen oprócz uwalnianej energii magazynowanej w ATP odtwarza się NAD+ potrzebny do zajścia glikolizy w kolejnym przebiegu procesu oddychania. Intensywność oddychania podobnie jak wiele innych procesów fizjologicznych zależy od temperatury. Rośliny osiągają najwyższy poziom asymilacji CO2 w temp. 20-30C (rośliny naszej strefy klimat.). Powyżej 45C natężenie oddychania drastycznie maleje na skutek inaktywacji termicznej białek enzymatycznych. Energia uwalniana w procesie biologicznego utleniania substratów oddechowych magazynowana jest w ATP oraz uwalniana do środowiska w postaci energii cieplnej.
Rola Ca w transdukcji sygnału w przypadku receptorów plazmolemowych informacja odbierana jest po zewnętrznej stronie błony skąd zostaje przeniesiona na teren cytoplazmy. Przeniesienie informacji do miejsca docelowego działania bodźca nazywa się procesem transdukcji, a poszczególne etapy tego zjawiska elementami łańcucha przekazywania sygnału. Proces ten regulowany jest przez Ca, który jest jonem. Wyróżnia się 3 zasadnicze typy układów jedno- dwu- lub trójskładnikowy.