Tężnik - przenosi siły z belki na słupy - z kolei te muszą być przeniesione przez stężenia i inne elementy na fundament. Dopuszczalne ugięcia belek podsuwnicowych: L/400 przy suwnicach o napędzie ręcznym i wciągnikach jednoszynowych L/500 przy suwnicach o udźwigu do 50Mg (T) L/600 przy suwnicach o udźwigu powyżej 50 T. Dopuszczalne ugięcia poziome: (między podporami) L/600 przy suwnicach natorowych o napędzie ręcznym oraz przy dźwignicach podwieszanych L/1000 inne. Wzmocnienie konstrukcji stalowych: zmiana wartości użytkowania, zmiana schematu statycznego, uwzględnienie rezerwy plastycznej elementu konstrukcyjnego oraz nośności granica, zwiększenie przekrojów elementów. Przekroje w których mają powstać przeguby plastyczne powinny być w klasie 1 i 2. Klasy: 1-przegub może wystąpić i wystepuje redystrybucja momentów 2-przegub może się uplastycznić ale nie może nastąpić redystrybucja mometów (nie może się obrócić) 3-przekrój nie traci (nie jest wrażliwy) na miejscową utratę stateczności pod warunkiem σ≤fd ψ=1 4-utrata stateczności miejscowej ścianek przekroju σ≤fd Zwiększenie przekroju elementów: 1)dopuszczanie nowych części z kształtowników lub blach 2)połączenie nowych części za pomocą śrub (rzadko) -na rozciąganie dodajemy pole powierzchni -na ściskanie (słupy elem dźwig kratowych) dodajemy pole ale pamiętamy o ix iy. Projektując wzmocnienia należy pamiętać: 1)części dodane w elementach rozciąganych lub ściskanych nie powinny powodować przesunięcia środka ciężkości 2)nie powinny powodować pozbawienia płaszczyzny symetrii przekrojów monosymetrycznych 3) należy umożliwić pełne włączenie się dodatkowych części do przenoszenia obciążeń, spoiny umieszczać w miejscach dogodnych do ich ułożenia i kontroli 4)wzmacniać przy zastosowaniu spawania należy przy spełnieniu warunku σ<0,4*fd 5) założenie do obliczeń - części dodane przejmują tylko siły wewnętrzne od obciążeń przyłożonych do konstrukcji po wykonaniu wzmocnienia a przekrój wzmacniany przenosi siły w obu fazach. (rys1) A1 P(z góry i dołu) σ<P/A(rys2) to samo + R(nad i pod P) A1 w środku Az (blaszki boczne) one dodatkowo mają σ2 → σ1=P/A + R/(A1+Az) <fd σ2=R/Az gdzie: Nr-siła w El. W chwili wzmacniania (P) Ns-siła w el od obc po wzmocnieniu (R) Av-pole el wzmacnianego (A1) As-pole dodane (Az) fd-wytrz stali Montaż belek , kratownic: powinno scalać się elementy w większe zespoły. W przypadku elementów pojedynczych zawiesia jak na rys (0,2L). Należy uwzględnić wpływ mimośrodu. Kąt rozwarcia zawiesi 45-50. Należy stosować linki naprowadzające w trakcie montażu (sterowanie, asekuracja przed rozkołysaniem, naprowadzanie, eliminacja operowania rękami bezpośrednio pod ciężarem). Problemy do rozwiązania: stateczność w fazie montażu w kier ┴ do płaszcz elem jak płatwie lub płyta stropu, natomiast w fazie montażu brak. Elementy muszą przenieść w fazie montażu: ciężar własny, wiatr, ciężar rusztowań wraz z obciążeniami użytk rusztowań, obc ┴ od dociągania.Dokumenty realizacyjne budowy: 1)projekt zagospodarowania placu budowy i organizacji robót,2)projekt montażu konstrukcji 3)technologiczny plan spawania (WPS), 4)technologia robót ziemnych i odwodnienia wykopów, 5)technologia betonowania, 6)technologia robót antykorozyjnych, 7)projekt organizacji ruchu, 8)projekty techniczne nietypowego osprzętu technologicznego 9)proj techniczne nietypowych rusztowań 10)plan zapewnienia jakości 11)plan zapew bezpiecz i ochrony zdrowia 12)proj zabezp placu bud na czas przerwania robót,1 3)proj prób odbiorowych, 14)proj rozruchu, 15)proj rozbiórki obiektu. Projekt technologii i organizacji montażu: -opis techniczny, -analiza statyczna robót montażowych, -rzut i przekroje usytuowania sprzętu montażowego względem montowanego obiektu i przeszkód terenowych, -dobór sprzętu pomocniczego, -harmonogram robót WPS: opis wykonania spawów, rodzaj, parametry, prąd(natężenie) , średnica drutów. Żurawie: kotwienie żurawi do stropów, schematyczne oznaczenie żurawia, ustala się punkt jak daleko wysięg żurawia. Ustala się ich minimalny promień, Może być do żurawia wysięgnik dołożony (stały lub ruchomy). Sprężenie żurawia - z belki jednoprzę robi się dwuprzęs. Żurawie z kratowym wysięgnikiem. Jest to belka wolnopod bo podwiesz na odciągu. Promień minimalny i inne parametry i miejsce na połączeni wysięgu kratowego. Jego mut to wysięgnik pomoc, też jego wersja wieżowa, z dodatkową przeciwwagą Oprzyrząd montażowe: zawiesia montaż - liny stalowe zakończ dwiema pętami (jedno ciągnione). Zawiesia wężowe - nie niszczą powłok antykorozyjnych są lżejsze, kolor lub ilość pasków oznacza udźwig. Zawiesia pasowe (z tworzywa). Zawiesia łańcuchowe (regulowana długość). Zawiesia zakłada się na zaciąg! Szelka do spinania zawiesi. Oznaczenia zawiesi: F - z cięgnami zakończonymi pętlami bez wyposażenia, FK - z cięgnami zakończonymi pętlami wyposażonymi w kausze FKs(h) - z cięgnami zakończonymi pętlami wyposażonymi w kausze i szakle(haki) S-pęta zaplatane Zasady: -każdy ciężar na min 2 zawiesiach montażowych -gdy ciężar na więcej niż 2 (np. na 4)to i tak liczymy jak na 2 (pracują dwie) - pod ostre krawędzie stosujemy podkładki. - max kąt rozwarcia to 120 st, gdy więcej - trawersy stosujemy. Ważna jest jakość zawiesi, dyskwalifikacja gdy: - zapętanie, -załamanie, -wgniecenie, -rozplecenie, -zerwanie. Trawersy montażowe: przenoszą siły poziome (zabezpieczają element przed ściskaniem -w betonie rysy) i zawiesi (do delikatnych elementów) częściej stosowane w wytwórniach kontr stalowych, przy załadunkach (hurtownie, magazyny). Chwytamy w odległości od końca 0,2L po jednej i drugiej stronie (od wykresu momentów Mp-góra x2 i Mo dół) Montaż słupów: (do pionu) na dole utwierdzenie - jak wspornik, chwytamy w 1/3 od góry słup. Zakotwienie sztywne- w czasie montażu nie ma problemów. Połączenie przegub. Operat geodezyjny: 1. Operat geod wchodzący w skład dok bud powinien zawierać dokumen geod sporządzoną na poszczególnych etapach bud, a w szczegi szkice tyczenia i kontroli położenia poszczeg elem obiektu budowl. 2. W wypadku pomiaru przemieszczeń i odkształceń obiektu lub jego podłoża, do doku bud należy dołączyć operat z tych pomiarów.Oznaczenia Stali wg Euronorm: blok I: (litera łacińska-zast. stali) S - stale konstrukcyjne B - stale do zbrojenia betonu P - pracujące pod ciśnieniem E - stale maszynowe Y - stale do betonu sprężonego G- staliwo R - stal na szyny H - wyroby płaskie walcowane na zimno ze stali o podwyższonej wytrzymałości do kształtowania na zimno L - na rury przewodowe blok II: (cyfra-oznacza gr plastyczności (SPELB) lub min wytrzymałość na rozciąganie (YR) N/mm2) blok III: wytrz. udarności , wartość obróbki cieplnej, mechanicznej, przydatności do pracy w niskich temp, praca łamania, (dla stali S M-walcowanych termomechanicznie, N- normalizowanych Q- ulepszanych cieplnie G inne cechy ) np.: S185 - stal konstrukcyjna o Re=185 [MN/m2] (N/mm22); S 355JR- stal konstrukcyjna o Re=355 [MN/m2] (N/mm22), o udarności w temp. +20oC w wysokości min. 27 [J]. S 355N- stal konstrukcyjna o Re=355 [MN/m2] (N/mm22), normalizowana. Połączenia elementów stalowych z żelbetowymi: 1) kielichowe: utrudniona regulacja we wszystkich kierunkach, brak stateczności słupa w fazie montażu, konieczność klinowania, roztraczania lin; błędy projektowe: kielichy uniemożliw wbicie klinów, brak odpowied zbroj kielicha, brak blachy stopowej uniemoż stos podkładek 2)spawane: brak Reg w kier pionowym, możliw Reg w płaszcz poziomej, niewygodne dojście spawania, trzymanie elem podczas spawania, błędy: zbyt mała odległość uniemożliw dojście elektrodą spawalniczą, projektowanie połączenia ze stali niespawalnej 3)fajkowe: dobre zakotwienie słupa w czasie montażu na coniajmniej 4 śrubach, brak regul w płaszcz poziomej, błędy: zbyt krótkie gwinty uniemożliw regul w kier pionowym 4) śruby hakowe: łatwość montażu, ewentualnych przeróbek śrub, regulacja we wszystkich kier, stateczność w fazie montażu błędy: zbyt słaby pręt kotwiący, który nie przenosi sił w czasi montażu 5)śruby młotkowe: łatwość montażu, przeróbek śrub, regulacja we wszystkich kierunkach, stateczność w fazie montażu błędy: zbyt mały rozstaw klocków oporowych, zbyt mały rozstaw ceowników kotwiących. Obciążenia działające na belkę podsuwnicową: V1,2,3,4 - reakcje z kółek Hv-siły podłużne powstające od ruchu suwnicy (przyspiesz i hamowanie) Hp-siły prostop do ruchu wózka a)pionowe - charakterystyczne Vi=βi*Pi (Pi - nacisk koła dźwignicy) β- współczynnik dynamiczny b) poziome prostop do toru Hp = Kp * Pmax Pmax- największa wartość chartka nacisku koła k- WSP c) poziome (II do toru charakter) Hvi=0,12 Pi (Hv1,2,3,4 mnożymy przez γf - do wartośći obliczeniowych) Siły działające na tężnik: 1)obciążenie pionowe (technologiczne ) tężnika homowego