DYDAKTYKA OGÓLNA
wykład czwarty
12 XI 2009 r.
Temat: Kształtowanie się praktyki nauczania oraz rozwój myśli dydaktycznej w historycznym i syntetycznym zarysie.
Główne aspekty edukacji naturalnej- nieformalnej.
Szkoły i myśl o nauczaniu w starożytności.
Formy i koncepcje nauczania w średniowieczu.
Pierwszy w czasach nowożytnych system dydaktyki ogólnej J.A. Komeńskiego.
Szkoły i koncepcje kształcenia w czasach reformacji i kontrreformacji.
Szkoły oraz myśl o edukacji w czasach oświecenia, neohumanizmu i pozytywizmu.
Rozwój wiedzy o nauczaniu w XX w.
Ad. 1.
2 formy nauczania:
- naturalne (nieformalne)
- formalne (zinstytucjonalizowane)
- edukacja naturalna jest równoległa do edukacji nieformalnej
EDUKACJA NATURALNA- powstawanie u człowieka indywidualnego zasobu doświadczenia, czyli wiedzy, umiejętności, przekonań w toku zwykłych sytuacji życiowych, a nie w wyniku specjalnie zorganizowanych, np. jak szkoła.
FORMY EDUKACJI NATURALNEJ:
Udział w formie życia rodzinnego
Udział w formie życia społecznego (społeczeństwo lokalne)
Udział w środowisku zawodowym
Co zawdzięczamy edukacji rodzinnej? (na tle planu nauczania)
- przedmioty humanistyczne -> poznajemy podstawy wiedzy o moralności, etykę, w rodzinie kształtuje się światopogląd, opanowujemy język ojczysty, wiedzę o historii rodziny
- podstawy wiedzy o przyrodzie
Proces edukacji naturalnej- CECHY:
- okolicznościowa/sytuacyjna
- chodzi tu o przekaz pewnej treści i dość wierne reprodukowania
METODY:
- przekaz i naśladowanie- tradycyjne
Edukacja naturalna nie opiera się na żadnej teorii!
WADY EDUKACJI NATURALNEJ:
- duża trwałość
- naturalne zaangażowanie się w aktywność edukacyjną
- jednostronność
- sztywność doświadczeń, postaw
- spontaniczność
- niepełność
Negatywne następstwa niedostatku edukacji naturalnej:
- utrata fundamentów wartości
- utrata poczucia tożsamości i więzów społecznych
- wyobcowanie z kultury