Nr ćwiczenia: 5	Temat ćwiczenia: Badanie zależności mocy użytecznej od obciążenia	Ocenia z teorii:
Nr zespołu: 5	Imię i nazwisko: Tomasz Dziwiński	Ocena z zal. ćwiczenia:
Data: 29.02.2006	Wydział, rok, grupa: EAIiE, I, 1	Uwagi:

1. Cel ćwiczenia:
   Pomiar natężenia prądu i napięcia na oporności obciążenia w zależności od wartości obciążenia, wyznaczanie mocy użytecznej w funkcji obciążenia, interpretacja wyników.
   

2. Wyposażenie stanowiska:
   Zasilacz (źródło siły elektromotorycznej) o dużym oporze wewnętrznym, woltomierz napięcia stałego, amperomierz prądu stałego, regulowany opór zewnętrzny, wyłącznik.
   

3. Wstęp teoretyczny:
   Zasilacz to narzędzie będące źródłem siły elektromotorycznej SEM. Posiada zasadniczo 2 wyjścia, między którymi występuje różnica potencjałów. SEM określa energię elektryczną przekazywaną jednostkowemu ładunkowi. Jednostką SEM jest Volt [V] mierzony w momencie, gdy przez ogniwo nie płynie prąd. W momencie, gdy przez ogniwo przepływa prąd, następuje spadek napięcia na oporze wewnętrznym ogniwa. Zgodnie z prawem Joule'a Lentza wartość oddawanej energii cieplnej na oporze liczymy ze wzoru: dQ=i²rdt. Tak więc realne napięcie na zaciskach zasilacza możemy obliczyć z prawa Ohma: U=ε-i/r.

Na schemacie linią przerywaną zaznaczony jest moduł zasilacza. Zasilacz ten jest podłączony jest do rezystora regulowanego R poprzez amperomierz. Zakładamy, że amperomierz posiada bardzo niewielki opór wewnętrzny, przez co nie zmniejsza wartości prądu przez niego przepływającego. Zakładamy również, że woltomierz podłączony do układu ma bardzo duży opór wewnętrzny. Ponieważ opór wewnętrzny źródła r oraz opornik regulowany R możemy traktować jako dwa rezystory połączone szeregowo, dlatego sumaryczna oporność układu to algebraiczna suma r+R. Dlatego też główny wzór dla tego układu przybierze postać: U=ε-i/(r+R).

Kluczową kwestią dotyczącą błędu pomiarowego jest klasa dokładności przyrządów pomiarowych. Każdy z tych instrumentów powinien mieć zaznaczoną klasę dokładności k wyrażoną w procentach będącą konsekwencją cechowania przyrządów. Wówczas błąd pomiarowy liczymy ze wzoru: Δx=zakres ⋅ (k/100)

---