Nr ćwiczenia: 9	Temat ćwiczenia: Współczynnik załamania ciał stałych	Ocenia z teorii:
Nr zespołu: 5	Imię i nazwisko: Damian Dudziński	Ocena z zal. ćwiczenia:
Data: 29.03.2006	Wydział, rok, grupa: EAIiE, I, 1	Uwagi:

Cel ćwiczenia:

Wyznaczenie współczynnika załamania ciał stałych za pomocą mikroskopu.

Wymagane wiadomości teoretyczne:

1. Prawa odbicia i załamania (promień padający i załamany leżą w jednej płaszczyźnie, stosunek sinusów kątów zależą od właściwości ośrodków - prędkości rozchodzenia się światła w nich)

2. Definicja współczynnika załamania (bezwzględny i względny):

3. Zasada Huygensa (punkty czoła fali można uważać za źródła nowych fal kulistych)

4. Całkowite Wewnętrzne odbicie (! tylko w ośrodkach „gęstszych”)

5. Dyspersja (istotna przy rozpatrywaniu światła białego) - fale świetlne o większej częstotliwości ulegają większemu zmniejszeniu prędkości przez ośrodek.

Wyposażenie stanowiska:

Śruba mikrometryczna, mikroskop zaopatrzony w czujnik położenia do określania wielkości przesuwu obiektywu mikroskopu, elementy dla których określany jest współczynnik załamania są płasko-równoległe, przezroczyste płytki szkła i pleksiglasu.

Wykonanie ćwiczenia:

1. Zmierzyć śrubą mikrometryczną grubość rzeczywistą płytek. Pomiar wykonać kilkakrotnie.

2. Narysować flamastrem na każdej z powierzchni płytki linię tak, by linie te się krzyżowały. Linie te mają służyć do łatwiejszego ustawienia ostrości górnej i dolnej powierzchni płytki w mikroskopie i do identyfikacji powierzchni.

3. Po umieszczeniu płytki na stoliku mikroskopu ustawić na ostrość obraz linii na jednej z powierzchni płytki. Odczytać wskazanie czujnika.

4. Ustawić na ostrość obraz linii na drugiej powierzchni i dokonać odczytu czujnika.

5. Czynności z punktów 3 i 4 powtórzyć dziesięciokrotnie.

płytka	D (grubość rzecz.)	d1 (górna pow.)	d2 (dolna pow.)			- (grubość pozorna)	n (współ. załam.)

---