Błogosławieni cisi
Kazimierz Muranty
"Błogosławieni cisi, albowiem oni posiądą ziemię".
Człowiek spokojny i cichy nie ma uznania wśród ludzi. Ludzie bardziej się liczą z człowiekiem energicznym. Kto nie upomina się o wyrządzone krzywdy lub należne mu prawa jest lekceważony. Ale Pan Jezus powiedział: "Błogosławieni cisi".
Wielu ludzi cichość utożsamia ze słabością. Tak jednak nie jest. Cichość ma związek z cierpliwością. Człowiek cierpliwy zdolny jest do większych poświęceń, potrafi w cichości znieść większe doświadczenia. Do tych przeżyć potrzeba jest również odwaga.
Cichość ma swoje źródło w sercu. Nie rzuca się ona w oczy, objawia się dopiero w stosunkach międzyludzkich. Człowiek z natury swojej jest związany z grzechem. Apostoł Paweł jednak zaleca: "Postępujcie jako wybrańcy Boży; święci, serdeczni, miłosierni, przyjacielscy, pokorni, cisi".
Sam Jezus mówił: "Uczcie się ode Mnie, bom Ja cichy i pokornego serca". Zwróćmy jednak uwagę jak niedoskonały jest człowiek chociażby na przykładzie dwóch uczniów Pana Jezusa: Jakuba i Jana. Swego czasu Jezus idąc przez Samarię wysłał ich do pewnego miasteczka, ażeby Mu przygotowali nocleg. Lecz Samarytanie odmówili Jezusowi gościny. Rozgniewało to bardzo Jakuba i Jana, zwrócili się wówczas do Pana z żądaniem, ażeby podobnie jak Eliasz, sprowadził ogień z nieba i zniszczył niegościnnych ludzi i poszedł dalej.
I to jest przykład dla nas. Pan tego uczy naśladowców swoich. Aż do ostatnich godzin swego pobytu na ziemi tolerował On w swym otoczeniu zdrajcę Judasza. Dopiero w ostatniej chwili przed pojmaniem z bólem serca powiedział mu: "Judaszu, ty swoim pocałunkiem zdradzasz Syna Bożego".
W księdze proroka Izajasza czytamy, że Jezus tak, jak Baranek prowadzony był na śmierć, przy czym nie skarżył się, ani prosił o litość wrogów swoich. Po zmartwychwstaniu specjalnie zajął się Piotrem, ponieważ wiedział, że on po swoim upadku potrzebuje specjalnej pomocy i opieki. Wątpiącemu Tomaszowi pokazuje ślady ran zadanych mu przed śmiercią.
Zbawiciel swoją miłością i postępowaniem pokazał, że On zawsze jest ten sam; cichy i pokorny. Jezus swym postępowaniem pozostawił dobry przykład do naśladowania. On powiedział: "Uczcie się ode Mnie, bom jest cichy i pokornego serca". To świadectwo wskazuje nam jawnie jak wielka różnica dzieli nas od Niego.
My mamy w sobie coś z grzesznego Adamowego dziedzictwa. I być może zbyt często kierujemy się złą zasadą, jak ty mnie, tak ja tobie. Być może, że zbyt często grzech usprawiedliwiamy stwierdzeniem, że takie postępowanie leży w naszej naturze. W gniewie można wypowiadać słowa, których się potem żałuje i wstydzi. Bóg chce, ażeby nasze współżycie z ludźmi zgodne było z Jego wolą. Dla przykładu: jeśli we drzwiach mieszkania nie są naoliwione zawiasy, to wtedy one nieznośnie skrzypią. W domu nie ma dobrej atmosfery i ciszy, życie staje się twarde, nieznośne i gorzkie.
Pokory i cichości trudno jest się nauczyć. Istnieje jednak droga i możliwość stania się nowym człowiekiem. Duch Boży zmieni twoje serce jeśli pojednasz się z Bogiem, a kiedy z Chrystusem powstaniesz do nowego życia, to wejdziesz w społeczność z Bogiem na zawsze.
Przez społeczność z Bogiem w Duchu Świętym uczymy się prawdziwej cichości. W naszym otoczeniu znajdują się ludzie uważający się za chrześcijan, lecz cechuje ich złość i skłonność do gniewu. Ich postępowanie jest dowodem, że są chrześcijanami jedynie z nazwy i tradycji. I dlatego warto zwrócić uwagę na cytowane już wyżej słowa Pańskie: "Uczcie się ode Mnie, bom jest cichy i pokornego serca". Zwróćmy też uwagę na słowa Pańskie zawarte w 1 Liście Ap. Piotra rozdz. 3, w. 3-4 "Ozdobą waszą niech nie będzie to, co zewnętrzne, lecz ukryty wewnętrzny człowiek z niezniszczalnym klejnotem łagodnego i cichego ducha, który ma wartość jedynie przed Bogiem". Jezus uczy nas znosić wszelką niesprawiedliwość. Jeśli jesteś niesprawiedliwie potraktowany, to oddaj tę sprawę Panu. On cię poprowadzi, u Niego znajdziesz dobrą opiekę! Sprawa Twoja zostanie wyjaśniona. Jezus chce abyś poznał, że On cię miłuje.
Drogi Czytelniku! Czy zdajesz sobie sprawę, że ty w każdym dniu żyjesz jedynie z Bożej łaski i miłości. Bóg chce, ażebyś był cierpliwym i wyrozumiałym dla bliźnich swoich. Człowiek wierzący wie, że cichością i cierpliwością można odnieść zwycięstwo. Prawda ta w pełni potwierdziła się w życiu Jezusa.
Kiedy Jezus chodził po ziemi cechowała go miłość do ludzi. On wszystkim dobrze czynił, leczył chorych, ślepym przywracał wzrok. Lecz na świadectwo o prawdzie został znienawidzony i skazany na śmierć męczeńską na Krzyżu Golgoty.
Po Wielkim Piątku nastąpił wspaniały poranek Wielkanocny. Jezus pokonując śmierć zwyciężył jej moc. I w pełni wypełniło się świadectwo: "Mnie dana jest wszelka moc na niebie i ziemi". Potwierdziła się prawda Jego błogosławieństwa: "Błogosławieni cisi, albowiem oni posiądą ziemię". W Piśmie Świętym istnieje wiele przykładów potwierdzających tę prawdę.
Drogi Czytelniku! Być może, że i ty widzisz teren, który chciałbyś posiąść. To może być ktoś najbliższy z twojej rodziny wrogo nastawiony do Ewangelii. Pismo Święte wskazuje ci jedyną drogę, na której możesz go pozyskać dla Jezusa. Wypowiedzianą na początku naszego artykułu prawdę potwierdza również historia pierwszych chrześcijan.
Pierwsi chrześcijanie byli bardzo prześladowani, wielu z nich straciło życie pod zębami dzikich zwierząt. Przybijano ich do pali i palono jak pochodnie w amfiteatrach rzymskich. Lecz oni w ciszy i skupieniu szli na śmierć ze śpiewem psalmów i modlitwą na ustach. Takie świadectwo miało wielki wpływ na pogan, a wielkie ich rzesze nawracały się do Jezusa. Cisi zdobywali świat. Przez ich serca Jezus Chrystus ugruntował swoje panowanie na ziemi. Jezus Chrystus i dziś przez powoływanie i pozyskiwanie nowych dusz rozszerza swoje królestwo na ziemi.
Nadchodzi i przybliża się czas, kiedy wszystkim zostanie w pełni objawiona prawda Bożych słów: "Błogosławieni cisi, albowiem oni posiądą ziemię".