3.10.10
TEORIE ETYCZNE GRECJI STAROŻYTNEJ
Etyka szczęścia:
Szczęście jest to jedno z podstawowych pojęc etyki. Pyta jak mamy życ, jakie dobro realizowac, co jest dobre.
Pojęcie szczęścia. Co to jest szczęście, czy i jak je osiągnąc?
Starożytna Grecja:
Najważniejsze dobro najwyższy cel człowieka, podstawa i przyczyna działań moralnych, wynik końcowy.
Jak rozumieli szczęście starożytni filozofowie?
Demokryt - posiadanie dobrego serca
Sofiści- posiadanie tego co jest pożyteczne
Sokrates, Platon- szczęście jest to cnota, bycie dobrym i czynic dobro
Cyrenaicy- szczęście to doznawanie przyjemności zmysłowych
Cynicy- szczęście daje wolność od uwarunkowań wewnętrznych
Arystoteles- bycie mądrym i moralnie dobrym, wykorzystując swoją doskonałość (mądrośc, doskonałość, zachowanie umiaru)
Epikur- brak cierpień lub unikanie ich
Stoicy- zobojętnienie na dobra materialne
Sceptycy- spokój i równowaga ducha
Eudajmonia (gr. Szczęscie)
Hedonizm- (hedone) kierunek systemu etycznego (przyjemności cielesne) brak cierpień.
Relatywizm etyczny:
Normy prawne, moralne i religijne są umowne, konwencjonalne obowiązują w różny sposób. Zmieniają się w zależności od czasu i miejsca. Są uwarunkowane przez czas i miejsce
Sokrates-> moralizm, uważał, że istnieje moralne dobro. „Nikt nie czyni świadomie i dobrowolnie zła”
„Każde działanie wynika z niewiedzy dobra i zła”
Intelektualizm
Cnota-> mądrośc, wiedza co jest dobre( Sokrates)
Cynicy:
Antarchia- samowystarczalność
4 cnoty:
Mądrośc
Owaga
Opanowanie
Sprawiedliwość
Arystoteles-> człowieka dobrego ocenia się po dobrych czynach
Zastosowanie złotego środka-> znalezienie czegoś pośredniego. Odwaga jest złotym środkiem.