1.Opis systemu medialnego spolaryzowanego pluralizmu
Prasa nie ma dużej roli w historii państwa
Zróżnicowanie ideologiczne - dużo małych partii
Dopiero w latach 70 te państwa weszły na drogę demokracji
Wysoki paralelizm polityczny
Dziennikarstwo zorientowane nie wokół newsów, tylko..
Niski profesjonalizm zawodu
Silny interwencjonizm państwowy (Grecja, Włochy)
Niskie wskaźniki czytelnictwa
2. Opis systemu medialnego demokratycznego korporacjonizmu
Państwa wysokorozwinięte, zaawansowane technologicznie
Mały wskaźnik zaludnienia
Długie tradycje demokratyczne, dobrze rozwinięta sfera publiczna i socjalna
Umiarkowany pluralizm polityczny
Wysoki wskaźnik czytelnictwa (750 egz na 1000 osób) prasa pełniła funkcje wspomagające społeczeństwo - integrowała je.
„Kultura czytania”
Duże powiązania mediów z państwami, teraz słabnie.
Dziennikarstwo pozostało sferą autonomiczną, wysoki poziom profesjonalizmu, regulacje w dostępie do zawodu
Powszechne subsydia dla prasy
Regulacje państwa -> mocna ingerencja w funkcjonowanie mediów
3. Opis liberalnego systemu medialnego.
Państwa o długich tradycjach demokratycznych
Mechanizmy czysto …, które dyktują sposób rozwoju mediów
Umiarkowany pluralizm polityczny (np. dwupartyjność) - nie ma rozproszenia uwagi mediów
Wskaźnik rozwoju prasy osadzony w 18 w. - jest przejawem rozwoju wartości liberalnych i idei wolnościowych - szybki rozwój prasy masowej.
Najwyższy pluralizm polityczny - prasa opiera się o zyski, a nie o współpracę z partiami.
Wysoki profesjonalizm w zarządzaniu mediami publicznymi, w związku z tym wysoki profesjonalizm dziennikarski(ograniczony dostęp do zawodu)
Niski interwencjonizm państwowy - opiera się na ustalaniu ogólnych granic działania.
4. Opis istoty polityki medialnej: powstawała w kontekście narodowym. Była tworzona w gabinetach rządowych, z poszanowaniem obyczajów, postaw i tradycji danej wspólnoty narodowej. Zróżnicowanie struktury politycznej, warunków ekonomicznych, języka i kultury oraz lokalnych zwyczajów i wartości spowodowało różnorodność systemów medialnych. Cechą polityki medialnej jest to, że produkty medialne są traktowane jako towar rynkowy i dobro społeczne. Polityka medialna skupia się na wielu obszarach: społecznym, kulturowym, ekonomicznym i komercyjnym. W krajach wysoko rozwiniętych (np. w UE) tworzenie polityki medialnej odbywa się w warunkach szybkich przemian technologicznych, które przyśpieszają proces informacji, ale i sprzyjają zaciśnięciu więzi między narodami. Nowe technologie medialne sięgają ponad granice krajów. Główny cel polityki medialnej to stworzenie jednego rynku nadawców i wykorzystania telewizji do promocji wspólnej kultury. Prowadzi różne strategie np. liberyzacji w Europie, czy koncjolizacji w USA.
6. Opis dwóch modeli komunikowania - model rozgłosu i model recepcji
MODEL ROZGŁOSU - komunikacja jako przyciąganie uwagi
media masowe mają pozyskać audytorium dla innych instytucji, gł. handlowych. Uwaga odbiorców zapewnia bowiem nabywaniu przez nich jako konsumentów - towarów i usług, co w konsekwencji oznacza, że media masowe działają w kierunku zwiększenia sprzedaży poprzez zwiększenie prawdopodobieństwa pozyskiwania uwagi klientów przez reklamodawców. Moc mediów polega na ustalaniu porządku dnia, decydowania co znajduje się w centrum uwagi, to jest istotny element kształtowania świadomości społecznej.
Model recepcji. Model klocków
MODEL RECEPCJI
Najbardziej odbiega od modelu transmisji. Zwraca uwagę na problem recepcji- podkreśla odmienność recepcji tego samego przekazu przez różnych odbiorców.
ujmuje komunikowanie w szerszej perspektywie, wykorzystuje pewne elementy modeli wprowadzonych wcześniej
• kultura
• ekonomika
• polityka
Model recepcji
Komunikaty medialne są zawsze otwarte i polisemiczne, a ich
interpretacja zależy od kontekstu i kultury odbiorców
Komunikaty medialne otrzymują „preferowanie odczytanie”,
kodowane są dla celów ideologicznych i instytucjonalnych
Odbiorcy (dekodujący) nie mają obowiązku przyjąć komunikatu
tak, jak został on nadany, lecz mogą je odczytywać stosując
alternatywne lub opozycyjne sposoby odczytania, zgodne z
własnymi poglądami i doświadczeniem
7. Opis dwóch modeli komunikowania - model transmisji i model rytualny
wydarzenia → kanały (rola komunikatora) → komunikat → odbiorca
1. selekcyjna rola komunikatorów masowych
2. selekcja odbywa się na podst. tego, co zainteresuje widownię
3. media nie starają się przekonywać, edukować, a nawet
informować
Proces komunikacji nie ma charakteru linearnego, bowiem
kształtuje go „odzew” odbiorców.
Komunikowanie to proces transmisji określonej liczy informacji
przez nadawcę.
Rytualny model
Model ten zwraca uwagę na wewnętrzne zadowolenie
nadawcy (lub odbiorcy), nie zaś tylko cele instrumentalne
Komunikacja wymaga wspólnoty rozumienia i emocji
Ma charakter celebracyjny i samopochłaniający (sam dla
siebie jest celem)
Często wymaga zachowania obrzędowego
Komunikowanie służy również przyjemności odbioru
Zwiększa integrację społeczną
Wiąże się z takimi pojęciami jak podzielanie,
uczestnictwo, zrzeszenie, wspólnota, posiadanie
wspólnych wierzeń
8. Istota profesjonalizacji i instrumentalizacji mediów;
Kwestię profesjonalizacji najlepiej wyjaśnić w oparciu o profesjonalizm dziennikarski (może ona również dotyczyć innych członów personelu medialnego). Występują 3 wyznaczniki:
1.autonomia- kontrola procesu pracy; władzę nad dziennikarzami mają przeważnie inni dziennikarze(praca zespołowa), stopień autonomii różni się w zależności od organizacji.
2.odrębne normy zawodowe- istnie wspólnych norm właściwych dla tego zawodu(dziennikarstwa);obejmuje zasady etyczne: ochrona poufnych źródeł, określone praktyki zawodowe, kryteria oceny wybitnych osiągnięć zawodowych i zdobywanie prestiżu zawodowego).
3.służba interesowi publicznemu- w wolnych zawodach obowiązuje etyka służby publicznej, czyli traktujemy tą profesję jako zawód zaufania społecznego.
Instrumentalizacja - kontrola nad mediami sprawowana przez aktorów zewnętrznych np.: partie, politycy, ruchy społeczne dążące do wpływów politycznych , wykorzystujących media jako narzędzia interwencji w świat polityki. Stopień w jakim instytucje medialne ulegają instrumentalizacji, jest odwrotnie proporcjonalny do stopnia profesjonalizacji. W takich instytucjach dziennikarze nie mają autonomii, praktyka dziennikarska podlega kryteriom politycznym, natomiast same media służą określonym interesom- zamiast funkcjonować jako instytucje zaufania publicznego. Należy zauważyć, że media są narażone na instrumentalizację komercyjną np. w reklamie, jednak komercjalizacja zapobiega instrumentalizacji politycznej.
10. cztery kategorie widowni :Koncepcje widowni Virginii Nightingale
Widownia jako zgromadzeni ludzie: zbiór osób, które zwróciły
uwagę na daną ofertę programową,
Widownia jako zakładani adresaci: wyobrażona przez
nadawcę grupa ludzi, do której dopasowuje on treść, inaczej
widownia wpisana,
Widownia jako wydarzenie: doświadczenie odbioru w
pojedynkę lub w towarzystwie innych jako zdarzenie
interakcyjne, będące częścią życia codziennego,
Widownia jako przesłuchanie: doświadczenie publiczności
uczestniczącej, kiedy stanowi ona część programu lub ma
możliwość uczestniczenia w nim