recykling, ochrona krajobrazu ekologia


Recykling (ang. recycling) - jedna z kompleksowych metod ochrony środowiska naturalnego. Jej celem jest ograniczenie zużycia surowców naturalnych oraz zmniejszenie ilości odpadów. To wielokrotne wykorzystywanie materiałów do wytwarzania nowych produktów. Zadania recyklingu to przede wszystkim zmniejszenie ilości odpadów, zmniejszenie ich szkodliwości dla środowiska oraz oszczędzanie zasobów naturalnych.

Zasadą działania recyklingu jest maksymalizacja wykorzystania tych samych materiałów w kolejnych dobrach materialnych i użytkowych, z uwzględnieniem minimalizacji nakładów na ich przetworzenie, przez co chronione są nie tylko te surowce naturalne, które służą do ich wytworzenia, ale również te, które służą do ich późniejszego przetworzenia.

Materiały, które nadają się do ponownego wykorzystania bywają opatrzone kodem recyklingu.

Odzysk to wszelkie działania, które nie stwarzają zagrożenia dla zdrowia i życia ludzi lub środowiska, a które polegają na wykorzystaniu odpadów w całości lub w części a także zmierzają do odzyskania z odpadów materiałów, substancji lub energii.

Recykling i organizacja odzysku to złożony system, obejmujący pełną organizację obiegu takich materiałów, które mogą być wielokrotnie przetwarzane.

System recyklingu obejmuje następujące elementy:

Warto zauważyć, iż recykling odbywa się dwutorowo. Z jednej strony jest to wymuszanie zasad recyklingu już u producentów dóbr, z drugiej zaś tworzenie odpowiednich zachowań u konsumentów, gdyż recykling odbywa się w dwóch obszarach: produkowania dóbr oraz późniejszego powstawania z nich odpadów.

Rozróżnia się trzy rodzaje recyklingu:

Od niedawna istnieje jeszcze jedne podział recyklingu - ze względu na specyfikę technologi. Wyróżnia się trzy główne metody:

Natomiast stosowanie skomplikowanych instalacji, wysokiej temperatury, cieśnienia, katalizatorów oraz ścisła kontrola parametrów powodują ograniczenia w upowszechnianiu tej grupy metod recyklingu

Recykling dzieli sie poszczególne etapy:

Przykładem wielokrotnego użytku może być:

KOMPOSTOWANIE

Odpady komunalne w większości składają się z materii organicznej. Mieszkania prywatne, biura, małe przedsiębiorstwa są producentami dużej ilości odpadów biodegradowalnych. Takie odpady są utylizowane metodami biologicznymi, pozwala to odzyskać część materii w postaci nawozu lub gazu. Metody biodegradacyjne są najbardziej naturalnymi ze wszystkich metod utylizacji.

Obserwuje się nadal rozwój kompostowania odpadów miejskich, które stają się skuteczną metodą ich unieszkodliwiania i wykorzystania. Buduje się zakłady kompostowe różnych systemów i wielkości. W rejonach wielkich miast, posiadających w sąsiedztwie rozwinięte rolnictwo i ogrodnictwo, powstają na ogół duże, zmechanizowane kompostownie, natomiast w mniejszych miastach najczęściej buduje się zakłady o małym przerobie, wyposażone w tańsze urządzenia. Na przykład w Niemczech w latach osiemdziesiątych pracowało ok. 70 zakładów kompostowych, we Włoszech w tym okresie działało ponad 20 zakładów kompostowych, a dalszych 16 budowano.

Kompostowanie odpadów, będące najstarszą metodą ich unieszkodliwiania, polega na rozkładzie, czyli mineralizacji związków organicznych. Sprawcami tego rozkładu są mikroorganizmy, przede wszystkim bakterie, promieniowce i grzyby. Głównymi procesami biochemicznymi są mineralizacja i humifikacja. Mineralizacja polega na całkowitym utlenieniu substancji organicznej do dwutlenku węgla, wody, azotanów, siarczanów, fosforanów i innych składników. Ze względu na to, że są to reakcje egzotermiczne, temperatura odpadów w pryzmach się podnosi. Proces humifikacji polega na powstawaniu z prostych składników substancji wielocząstkowej, stanowiącej związki humusowe. Podczas tych procesów następuje uwolnienie takich pierwiastków, jak fosfor, azot i potas. Dla właściwego przebiegu tych procesów, a przede wszystkim ich przyspieszania, niezbędne jest zapewnienie czynników umożliwiających mikroorganizmom optymalne warunki dożycia, co jest zadaniem wszystkich metod kompostowania. Do tych czynników zalicza się: odpowiedni skład masy kompostowej, w której minimalna ilość substancji organicznej musi być większa niż 30%, odpowiednią temperaturę, dostateczne rozdrobnienie i pH, napowietrzenie, wilgotność, a także brak związków toksycznych.

Proces kompostowania przyspiesza biologiczne zaszczepienie odpadów. Procesy te mogą być prowadzone w warunkach naturalnych lub sztucznych. Niezbędne jest utrzymanie równowagi między dopływem tlenu i wilgotności, przy zapewnieniu dobrego natlenienia.



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Ramowy program ochrony i restytucji cisa pospolitego4, ochrona krajobrazu ekologia
gr 2 odp., OCHRONA KRAJOBRAZU I EKOLOGIA
Ekologia-sciaga, OCHRONA KRAJOBRAZU I EKOLOGIA
Pytania z egzaminu z ekologii, OCHRONA KRAJOBRAZU I EKOLOGIA
odp gr 3 i 4, OCHRONA KRAJOBRAZU I EKOLOGIA
lasy, ochrona krajobrazu ekologia
wykład 10, Ochrona Środowiska, Ekologia i architektura krajobrazu
wykład 4, Ochrona Środowiska, Ekologia i architektura krajobrazu
Ochrona krajobrazu, Nauka, Ekologia
wykład 7, Ochrona Środowiska, Ekologia i architektura krajobrazu
Całość-materiału-achitektura, UP- ochrona środowiska, ekologia i architektura krajobrazu
karta przekazania odpadu WZÓR, Ochrona środowiska, ekologia przemyslowa, GR 7 c, Filtry olejowe 16
Podstawy Ekologii, Studia, 1-stopień, inżynierka, Ochrona Środowiska, Ekologia
ekologia exam, Ogrodnictwo UP Lbn, Ekologia o ochrona środowiska, ekologia egzam
REFERAT z prawa ochrony środowiska , Ekologia
KARTA EWIDENCJI ODPADU ODPADU, Ochrona środowiska, ekologia przemyslowa, GR 7 c, Filtry olejowe 16 0
Zestaw I, Ogrodnictwo UP Lbn, Ekologia o ochrona środowiska, ekologia egzam

więcej podobnych podstron