Komentarz do art. 157 k. k.
1. Oprócz opisanego w art. 156 ciężkiego uszczerbku na zdrowiu ustawodawca wyodrębnia "inny" uszczerbek, który dzieli się na "średni" i "lekki" - w zależności od tego, czy naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia trwał do 7 dni, czy dłużej (art. 157 § 1 i 2). Uszczerbek lekki podlega ściganiu z oskarżenia prywatnego (art. 157 § 4), poważniejsze zaś (z wyjątkiem "średnich" popełnionych nieumyślnie - art. 157 § 3) ścigane są z urzędu.
2. Średni albo lekki uszczerbek na zdrowiu determinowany jest czasem trwania naruszenia czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia pokrzywdzonego, a nie czasem niezdolności do pracy, który może być dłuższy lub krótszy. Istotne zatem jest jedynie ustalenie, czy uszkodzony narząd pozbawiony był zdolności do normalnego działania przez okres do 7 dni, czy też przez okres dłuższy, albo przez jaki czas występowały zaburzenia w funkcjonowaniu organizmu zarówno w charakterze fizycznym, jak i psychicznym.
3. Określony w art. 157 § 1 skutek musi być objęty winą umyślną sprawcy, co wymaga ustalenia, iż chciał on spowodować albo godził się ze spowodowaniem poważniejszego uszczerbku, naruszającego czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia na okres dłuższy niż 7 dni. W wypadku art. 157 § 2 w grę wchodzi przewidywanie i objęcie zamiarem uszczerbku mniejszego. Można o tym wnioskować na podstawie intensywności siły fizycznej, użytych środków, umiejscowienia ciosów zadanych pokrzywdzonemu itp. W wypadku winy nieumyślnej (art. 157 § 3) konieczne jest ustalenie, że sprawca co najmniej mógł przewidzieć (powinność jest tu sprawą oczywistą), iż spowoduje skutek określony w art. 157 § 1 albo § 2 (por. uwagi do art. 9 § 2).
4. Ustawodawca wprowadził rozbudowaną regulację dotyczącą trybu ścigania omawianych przestępstw. Zgodnie z tą regulacją umyślne spowodowanie tzw. średniego uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia (art. 157 § 1) ścigane jest z urzędu. Lekkie uszkodzenie ciała lub rozstrój zdrowia - zarówno umyślne, jak i nieumyślne - polega na ściganiu z oskarżenia prywatnego (art. 157 § 4), natomiast nieumyślne spowodowanie "średniego" uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia na szkodę osoby najbliższej ściganie jest na jej wniosek (art. 157 § 5).
5. Przepisy art. 157 § 1, 2 i 3 mogą pozostawać w zbiegu z przepisami, do których znamion należy stosowanie przemocy fizycznej wobec osoby. Z reguły jest to zbieg pomijalny, natomiast zbieg kumulatywny zachodzi, gdy do zespołu znamion wchodzącego w grę przepisu nie należą skutki określone w art. 157 § 1 lub 2 (tym bardziej - w art. 156 § 1).