KONICZYNA SZWEDZKA (BIAŁORÓŻOWA)
WYMAGANIA KLIMATYCZNE I GLEBOWE: Koniczyna biatoróżowa, w warunkach Polski, odznacza się dobrym przezimowaniem, natomiast ujemnie reaguje na wysokie temperatury lata. Z tego względu gatunek ten uprawia się głównie w rejonach północnych. Plantacje nasienne wymagają gleb średnio żyznych, zasobnych w wapń, o średnim stopniu uwilgotnienia. Najodpowiedniejsze warunki do uprawy koniczyny szwedzkiej na nasiona panują na Kujawach. Zalecenia dotyczące wyboru stanowiska w zmianowaniu, przygotowania pola pod zasiew, nawożenia i zabiegów pielęgnacyjnych są identyczne jak przy uprawie koniczyny białej na nasiona.
SIEW: Nasiona koniczyny szwedzkiej wysiewa się w kwietniu, w ilości 5-6 kg na ha, na głębokość 1-2cm, w szerokiej rozstawie rzędów wynoszącej 30 cm.
ZBIÓR NASION: Nasiona zbiera się z pierwszego pokosu w drugim roku po zasiewie. Po zbiorze nasion koniczyna nie daje już następnego odrostu i ginie. Dojrzałe nasiona łatwo osypują się. Zbiór należy rozpocząć, gdy ok. 50% główek przybrało brunatną barwę. Wyleganie wiotkich łodyg koniczyny może utrudniać zbiór powodując dodatkowe straty nasion.

---