1. Tematy często podejmowane przez poetów lat 20. to: miasto, nowoczesna cywilizacja, geografia.
2. Zainteresowaniu poetów nowymi tematami towarzyszyła poetycka nobilitacja (poetyzacja) nowych dziedzin życia i związanych z nimi przeżyd.
3. Wymienione w drugim akapicie cechy życia w mieście, które fascynowały poetów, to: dynamika, zmiennośd; urozmaicające codziennośd, intensywnie oddziałujące na wyobraźnię zdarzenia; równoczesnośd uczestnictwa w wielu różnych sytuacjach.
4. Fascynacja miastem stała się tworzywem poetyckich obrazów oraz zasadą ich organizacji. Poeta najczęściej przyjmował punkt widzenia uczestnika życia miejskiego w jego różnych przejawach.
5. Realia nowoczesnej cywilizacji fascynowały poetów jako nowe przedmioty, służące człowiekowi, a także jako znaki (symbole) teraźniejszości - lepszej od czasów minionych, do I wojny światowej włącznie.
6. Nowe poczucie przestrzeni geograficznej polegało na tym, że ze względu na możliwośd szybkiego przenoszenia się z miejsca na miejsce i komunikowania nawet egzotyka wydawała się łatwo dostępna, a poeta czuł się obywatelem świata.
7. Nowa tematyka poezji pozostawała w opozycji do tradycyjnego rejestru motywów poetyckich:
-tematyka miejska była ujmowana polemicznie wobec motywów wiejskich, przejściowo rezygnowano z uprawiania liryki krajobrazowej;
-symbole i obrazy o treści narodowej i patriotycznej zastępowano motywami cywilizacyjnymi;
-kosmopolityzm był skierowany przeciwko kultowi rodzimości i swojskości.
8. Według autorów charakterystyczne cechy liryki lat 20. to1:
-nowe tematy - miasto, nowoczesna cywilizacja, geografia;
-poetyzacja nowych dziedzin i przeżyd;
-dynamika, zmiennośd i wielopłaszczyznowośd sytuacji jako zasada organizacji wierszy;
_ukazywanie świata „od wewnątrz”, z punktu widzenia uczestnika życia miejskiego.