Rok akademicki 1997/98 |
Laboratorium fizyczne. |
|||
Nr ćwiczenia: 51 |
Pomiar ładunku właściwego e/m elektronu. |
|||
Wydział Mechaniczny IZK 1 K05 B |
Chudzik Dariusz, Maciej Kuta |
|||
Data wykonania 14.V.1998 r. |
Ocena |
Data zaliczenia |
Podpis |
|
|
T |
|
|
|
|
S |
|
|
|
1. Zasada pomiaru.
Celem ćwiczenia było wyznaczenie ładunku właściwego elektronu , czyli pomiar stosunku . Pomiaru tego dokonaliśmy metodą Thomsona.
Metoda ta wykorzystuje lampę oscyloskopową , dzięki której można obserwować odchylenie wiązki elektronów w polu elektromagnetycznym. Na elektron poruszający się z prędkością V wpadający w pole magnetyczne o indukcji B działa siła Lorentza dana wzorem:
Siła Lorentza nie powoduje zmiany prędkości elektronu , a jedynie zakrzywia tor jego ruchu tzn. jest ona siłą dośrodkową.
Elektron wyemitowany z katody porusza się w polu elektrycznym między katodą i anodą. Praca jaką wykonuje pole elektryczne nad elektronem równa się liczbowo energii kinetycznej , jaką uzyska elektron:
Wartość indukcji magnetycznej B zwojnicy obliczamy ze wzoru:
Ostateczny wzór na szukaną wartość stosunku ma postać:
gdzie: U [V] - napięcie między katodą i anodą lampy,
y [m] - wielkość odchylenia plamki na ekranie lampy,
R [m] - promień zwojnicy,
n - ilość zwoi zwojnicy,
I [A] - natężenie prądu w zwojnicy,
L [m] - odległość anoda - ekran.
2. Schemat układu pomiarowego.
3. Tabela pomiarowa.
U |
I |
Y |
|
|
[V] |
[A] |
[mm] |
C/kg |
C/kg |
|
2,5 |
7 |
1442,430 |
-185,541 |
800 |
3,5 |
10 |
1177,854 |
79,035 |
|
4,5 |
12,5 |
877,783 |
379,106 |
|
2,5 |
6,5 |
1609,230 |
-352,341 |
1000 |
3,5 |
9 |
1301,147 |
-44,258 |
|
4,5 |
11,5 |
1024,303 |
232,586 |
|
2,5 |
5,5 |
1472,276 |
-215,387 |
1200 |
3,5 |
8 |
1338,185 |
-81,296 |
|
4,5 |
10 |
1068,794 |
188,095 |
4. Ocena dokładności pojedynczych pomiarów.
U - napięcie między katodą i anodą lampy oscyloskopowej
∆U = ± 1% czyli dla U = 800V ∆U = 8V
Y - wielkość odchylenia plamki na ekranie lampy
∆d = 1 mm
R - promień zwojnicy =0,3 m
∆R = 0,05 m
l - odległość anoda - ekran .
∆l = 18,6 ± 0,3 cm
I - natężenie prądu w zwojnicy .
∆I = ± 0,5 działki czyli ∆I = 0,05A
Błędy : ∆U , ∆R , ∆l podane były w instrukcji do ćwiczenia , natomiast ∆I oraz ∆Y przyjeliśmy ze względu na brak klasy dokładności przyrządów pomiarowych .
6. Rachunek błędów.
1
Błąd przeciętny = ------ * Δ Ei
n
gdzie :
n - ilość pomiarów;
Ei = L - (e/m)i
gdzie L - średnia wartość e/m wartość e/m
Po obliczeniu błąd przeciętny wynosi : -1,11 ⋅ 10 -4 C/kg
8. Wnioski.
Pomiary za pomocą podziałki na lampie (wykonanej z fragmentu papieru milimetrowego) nie są zbyt dokładne. Jednakże widać było jaki duży wpływ na odchylenie plamki na lampie ma pole magnetyczne wywołane w zwojnicy. Także zauważyliśmy, że przykładane napięcie powoduje różne zachowania plamki. A mianowicie im większe tym plamka wskazuje mniejsze odchylenie.