UKM - ŚCIĄGA INŻYNIERIA ŚRODOWISKA


PO£¥CZENIA:

Po³¹czenia spoczynkowe - ³¹czonym elementom odbieraj¹ wszystkie stopnie swobody

Po³¹czenia ruchome - pozostawiaja elementom ³¹czonym przynajmniej jeden stopieñ swobody

Po³¹czenia mo¿na podzieliæ na dwie podstawowe grupy:

1. Po³¹czenia nieroz³¹czne ( Do tych po³¹czeñ zalicza siê takie po³¹czenia, których nie mo¿na roz³¹czyæ bez uszkodzenia wchodz¹cych w jego sk³ad elementów. Do tych po³¹czeñ zaliczyæ mo¿na :po³¹czenia kszta³towo -

cierne np. po³¹czenia nitowe, po³¹czenia spójnoœciowe np. po³¹czenia zgrzewane, spajane, klejowe, spawane itp. po³¹czenia cierne np. po³¹czenia skurczowe i wt³aczane, po³¹czenia kszta³towe np. ró¿nego rodzaju po³¹czenia elementów powsta³e przez odkszta³cenie trwa³e np. przez zagiêcie , rozwalcowanie brzegów.

2. Po³¹czenia roz³¹czne (do po³¹czeñ roz³¹cznych zalicza siê takie po³¹czenia, które mo¿na dowoln¹ iloœæ razy ³¹czyæ i roz³¹czaæ bez uszkodzenia elementów sk³adowych. Dziel¹ siê one na dwie grupy : po³¹czenia kszta³towe i kszta³towo - cierne. do tych pierwszych zalicza siê po³¹czenie œrubowe, wpustowe, sworzniowe, ko³kowe. Grupê po³¹czeñ roz³¹cznych kszta³towo - ciernych tworz¹ ró¿ne odmiany po³¹czeñ klinowych np. po³¹czenia klinowe poprzeczne, wzd³u¿ne czy te¿ po³¹czenia klinowe nastawcze. Spotyka siê równie¿ po³¹czenia sprê¿yste i rurowe

Wszystkie w zasadzie po³¹czenia mo¿na podzieliæ na jeszcze dwie grupy: jedna to po³¹czenia bezpoœrednie, gdy czêœci ³¹czy siê bezpoœrednio, druga po³¹czenia poœrednie, gdy po³¹czenia dokonuje siê za poœrednictwem ³¹czników np. nitów, œrub, ko³ków, itp

PO£¥CZENIA NITOWE (po³¹cz. spoczynkowe)

W celu po³¹czenia dwu blach nak³ada siê je na siebie i wierci otwory. W otwory te wk³ada siê kolejno nity. Pod ³eb nitu podstawia siê wspornik, a na trzpieñ zak³ada siê zakuwnik i uderzaj¹c w niego formuje siê zakuwkê zamykaj¹c w ten sposób nit W nitowaniu drobnych konstrukcji stosuje siê trochê inn¹ zasadê nitowania, a mianowicie polega to na nawiercaniu trzpienia i rozwalcowaniu go.

Nit jako czêœæ ³¹cz¹ca sk³ada siê przed zanitowaniem z ³ba i trzonu, po zanitowaniu z ³ba i szyjki i zasuwki. Na nity stosuje siê na ogó³ materia³ tego samego rodzaju jak ³¹czone czêœci, np. czêœci stalowe ³¹czy siê nitami stalowymi, a w przypadku ³¹czenia ró¿nych materia³ów - takich jak o wiêkszej odkszta³calnoœci. Materia³ stosowany na nity powinien byæ plastyczny, a¿eby ³atwo tworzy³a siê zasuwka, bez obawy pêkniêæ a przy uderzeniach. Materia³y najczêœciej stosowane na nity to stal: St 2N, St3N, St4N, miedz, mosi¹dz, aluminium. Nity zamyka siê na zimno lub na goraco. Na zimno zamyka siê nity do ³¹czenia cienkich blach. Zamykanie niyów mo¿e odbywaæ siê uderzeniowo, m³otkiem, za pomoc¹ nitownic (mechanicznych, hydraulicznych, pneumatycznych lub elektrycznych).Po³aczenia nitowe, pod wzglêdem zastosowania mo¿na podzieliæ na : mocne, mocno - szczelne, szczelne i specjalne. Po³¹czenia nitowe mocne s¹ stosowane wtedy gdy zachodzi potrzeba przenoszenia du¿ych obci¹¿eñ, a nie jest wymagana szczelnoœæ po³¹czenia (mosty, maszty, konstrukcje budowlane. Po³¹czenia nitowe mocno - szczelne s¹ to po³¹czenia stosowane w konstrukcji naczyñ ciœnieniowych, gdzie wymagana jest du¿a szczelnoœæ i przenoszenie du¿ych obci¹¿eñ. po³¹czenia szczelne s¹ stosowane w konstrukcji zbiorników na p³yny i gazy, gdzie nie wystêpuje du¿e obci¹¿enie, wymagana jest szczelnoœæ. Po³¹czenia specjalne s¹ to po³¹czenia w drobnych mechanizmach, po³¹czenie materia³ów plastycznych z kruchymi, materia³ów miêkkich z metalowymi

Nity zamyka siê na gor¹co lub na zimno. Na zimno zamyka siê nity do ³¹czenia cienkich blach. S¹ to nity o œrednicach dn £ 9 mm. Œrednica pod takie nity jest wiêksza od œrednicy trzonu nitu od 0.2 do 0.5 mm. Luz wiêkszy odpowiada wiêkszej œrednicy trzonu. Nity o œrednicach trzonu d n > 9 mm zamyka siê na gor¹co. Œrednica otworu nitowego jest wiêksza od œrednicy trzonu o d n 1mm, dla u³atwienia w³o¿enia weñ rozgrzanego nitu. Zamykanie nitów mo¿e odbywaæ siê uderzeniowo, m³otkiem rêcznym lub mechanicznym elektrycznym lub pneumatycznym, a tak¿e naciskowo za pomoc¹ nitownic ( mechanicznych, hydraulicznych, pneumatycznych lub elektrycznych)

Po³¹czenia nitowe dzieli siê na mocne, mocno - szczelne, szczelne i specjalne.

Po³¹czenie nitowe mo¿e ulec zniszczeniu z trzech powodów:

1. Zerwania blach wzd³u¿ osi rzêdu nitowego, najczêœciej rzêdu skrajnego ( w szwach pe³nych zawsze rzêdu skrajnego)

2. Pêkniêcia nitów

3.Zniekszta³cenia otworów nitowych lub nitów w blasze z powodu zbyt du¿ego nacisku nitów na œciany otworów.

Przy obliczaniu po³¹czeñ nitowych nale¿y sprawdziæ wiêc trzy warunki wytrzyma³oœciowe. Przyjmuj¹c oznaczenia , gdzie P- si³a, jak¹ przenosi po³¹czenie, g - gruboœæ blachy , d - œrednica otworu nitowego(m) ,b - szerokoœæ ³¹czonych blach(m) , kr - dopuszczalne naprê¿enia na rozerwanie blachy (MN/m2), n - liczba nitów w rzêdzie . Warunek wytrzyma³oœci na rozerwanie blach mo¿na wyraziæ wzorami:

PO£¥CZENIA SPAWANE ( po³¹czenie spoczynkowe)

Po³¹czenie spawane jest tak zwanym po³¹czeniem spónoœciowym . Polega ono na stopieniu brzegów elementów metalowych, wzglêdnie dodatkowego metalu ( spoiwa), przy czym p³ynny metal wype³nia szczelinê miêdzy elementami ³¹czonymi i po zastygniêiu tworzy ca³oœæ z metalem czêœci ³¹czonych. Otrzymuje siê w ten sposób trwa³e po³¹czenie. Obci¹¿enie jakie przy³o¿one jest do elementów ³¹czonych przenoszon jest przez si³y spójnoœci czasteczek metali. Spawanie jest stosunkowo prosta metod¹ ³¹czenia metali. Umo¿liwia wykonywanie ró¿norodnych z³o¿onych konstrukji z prostrzych elementów: rur walcowanych, kszta³towników, blach ,prêtów z odkuwek, odlewów staliwnych itp.

Do spawania potrzebne jest skupione Ÿród³o ciep³a o du¿ym natêzeniu, w celu uzyskania wysokiej temperatury umo¿liwiaj¹cej stopienie metalu. Pod tym wzglêdem rozró¿nia siê spawanie gazowei elektryczne. Spawanie gazowe stosuje siê przewa¿nie do konstrukcji cienkoœciennych. Przy spawaniu gazowym ogrzewani spoiny trwa doœæ d³ugo i nagrzewa siê przy tym stosunkowo duza powierzchnia czêœci ³¹czonych.

Spawanie elektryczne stosuje siê czêœciej ni¿ gazowe, w szczególnoœci przy ³¹czeniu elementów grubych. Przy spawaniu elektrycznym Ÿród³em ciep³a jest ³uk elektryczny, powoduj¹cy szybkie nagrzewanie obejmuj¹ce mniejsz¹ powierzchniê metalu. £uk powstaje miêdzy elektrod¹ a ³¹czonym elementem, albo miêdzy dwoma elektrodami. Elektroda mo¿e s³u¿yæ do doprowadzenia ciep³a (nietopliwa) lub moze byc jednoczeœnie spoiwem ( topliwa ). Najczêœciej stosowanym spawaniem jest spawanie rêczn¹ elektrod¹. W procesie spawania gazowego jak i elektrycznego zachodzi wypalanie sk³adników metalu. Powstaja tlenki metali( ¿elaza manganuitp.), których obecnoœæ w spoinie powoduje jej os³abienie.Powstaj¹ce gazy ( tlenek wêgla) powoduj¹ powstawanie porów gazowych.Dla zabezpieczenia przed utlenieniem stosuje siê topniki ( krzemionkê, wêglan sodu, wêglan potasu). Tworz¹ one na powierzchni spoiny ¿u¿el , który ³atwo mo¿na usun¹æ. Przy spawaniu elektrycznym pokrywa siê elektrody topnikiem(tzw. elektrody otulone)lub tez stosuje siê specjalne metody spawania. Jedn¹ z nich jest spawanie ³ukiem krytym. Jest to spawanie zautomatyzowane, przy którym spoiny pokrywa sie warstw¹ topnika. £uk powstaje pod ta warstw¹. Za elektrodê s³u¿y drut bêd¹cy równoczeœnie spoiwem. Zamiast topnika stasuje sie czasem spawanie w os³onie gazów ochronnych, np. argonu lub dwutlenku wêgla, które chroni¹ przed utlenianiem. Mo¿na stosowaæ spawanie elektrod¹ topliw¹ lub nietopliw¹ ( wêglow¹ lub wolframow¹). Przy spawaniu na koñcach szwu powstaje zawsze wg³ebienie zwane kraterem. spoiny dzieli siê miêdzy innymi ze wzglêdu na po³o¿enie w stosunku do materia³u ³¹czonego. Rozró¿nia siê spoiny czo³owe i pachwinowe, oraz rzadziej spotyka siê otworowe, szczelinowe , krawêdziowe i grzbietowe. Spoiny czo³owe stosuje siê na ³¹czenia na styk blach, prêtów, rur, kszta³towników itp. Spoiny czo³owe mog¹ byæ p³askie, wypuk³ei z pod pawaniem

Spoiny pachwinowe mog¹ byæ p³askie, wklês³ei wypuk³e( rzadko stosowane)

PO£¥CZENIA ZGRZEWANE ( po³¹cz. spocz.)

Rozró¿nia sie zgrzewanie ogniskowe, gazowe i elektryczne. jednak te dwa pierwsze rodzaje zgrzewañ zosta³y wyparte przez zgrzewanie elektryczne. W ka¿dym rodzaju zgrzewania po³¹czenie metali polega na rozgrzaniu ich do stanu ciastowatoœci i œciœniêciu. W pierwszym przypadku Ÿród³em ciep³a jest ognisko kowalskie. W drugim p³omieñ gazowy, a w trzecim pr¹d elektryczny. Najczêœciej stosowane s¹ zgrzewania oporowe przy zastosowaniu specjalnych moszyn - zgrzewarek. Stosuje sie je do ³¹czenia cienkich blach i drobnych elementów konstrukcji.Stal twarda ze stal¹ tward¹ nie zgrzewa siê ,a natomiast zgrzewa siê stal twarda ze stal¹ miêkk¹ .Zgrzewaæ mo¿na równieŸ¿ inne metale jak miedŸ, i jej stopy, aluminium i jego stopy, oraz miedŸ i jej stopy ze stal¹. Rozró¿nia siê zgrzewanie liniowe, garbowe

PO£¥CZENIA LUTOWANE ( po³¹cz. spocz.)

Po³¹czenia spajane polegaj¹ na po³aczeniu czêœci metalowych lub metalowych z ceramicznymi za pomoc¹ spoiwa ( lutu). Luty s¹ to materia³y o ni¿szej temperaturze topliwoœci od materia³ów ³¹czonych. Luty dzieli siê na miêkkie, twarde, szlachetne oraz niskotopliwe. £¹czenie odbywa siê przez roztopienie lutu i zwil¿enie nim powierzchni ³¹czonych elementów.W procesie lutowania nastêpuje dyfuzja lutu z materia³ami ³¹czonymi. Materia³y topione nie ulegaj¹ nadtopieniu. Lutowanie miêkkie stosuje siê do lutowania w po³¹czeniach nie przenosz¹cych wiêkszych obci¹¿eñ. Lutuje siê za pomoc¹ lutownicy lub za pomoc¹ palnika lib w piecu. W celu uzyskania prawid³owego po³¹czenia lutowanego, elementy ³¹czone powinny byæ dok³adnie dopasowane. Luz wystêpuj¹cy miêdzy ³¹czonymi elementami przy lutowaniu miekkim moze wynosiæ 0,1 mm,a przy lutowaniu twardym 0,01 mm. Powierzchnie powinny byæ oczyszczone z tlenków i odt³uszczone. Metal ³¹czony musi byæ rozgrzany do temperatury topnienia lutu. W czasi lutowania stosujemy œrodki zabezpieczajace przed utlenianiem. Jako luty miêkkie stosuje siê luty, których temperatura topliwoœci zawarta jest w granicach 473 - 573 K ( 200 - 300 celcjusza). S¹ to stopy cyny, o³owiu i antymonu. Lutowanie twarde stosuje siê dla ³¹czenia ze sob¹ cienkich elementów jak blach, kszta³tówki, rury oraz dla ³¹czenia elementów cienkich z grubymi. Do lutowania twardego stosuje sie luty twarde o temperaturze topnienia powy¿ej 823 K ( 550 stopni celcjsza). Stosuje siê luty miedziane, mosie¿ne i aluminiowe.

PO£¥CZENIA GWINTOWE ( po³¹cz. ruchome)

Po³¹czenia gwintowe s¹ po³¹czeniami kszta³towymi. Podstawowymi czêœciami z³¹cza gwintowego s¹: sruba i nakrêtka. ³¹cz¹ sie one ze sob¹ i przenosz¹ obci¹¿enia dziêki odpowiedniemu ich ukszta³towaniu. wystêpuj¹ce si³y tarcia w zasadzie odgrywaj¹ rolê uboczn¹. wykorzystuje sie je jako zabezpieczenie przed rozluŸnieniem sie po³¹czenia.W przypadku po³¹czenia tzw. samochodowego uniemo¿liwiaj¹ ruch nakrêtki wzglêdem œruby pod dzia³aniem dowolnej wielkoœci si³y osiowej. Wspó³praca nakrêtki i œruby odbywa sie na powierzchniach gwintowych tworzacychsrubowe grzbietyi rowki ( wystêpy i bruzdy gwintu) o podobnych zarysach i wymiarach i o tym samym skoku. Umozliwia to ³atwe ³¹czenie i roz³¹czenie œruby z nakrêtk¹ ruchem œrubowym oraz przenoszenie obci¹zeñ wzd³uznych.Po³¹czenia gwintowe wykonuje sie najczêœciej za poœrednictwem ³¹czników gwintowych. Stosuje siê te¿ po³¹czenia bezposrednie, gdy w jednym z ³¹czonych elementów znajduje sie otwór nagwintowany spe³niaj¹cy rolê nakrêtki. Rozró¿nia sie trzy rodzaje ³¹czników: œruby, wkrêty i nakretki. Œruby s¹ to ³¹czniki maj¹ce ³eb ukszta³towany tak, aby mozna je by³o zakrêcaæ za pomoc¹ odpowiedniego klucza. £by œrub mog¹ mieæ rózne kszta³ty np. szeœciok¹tne, czworok¹tne, okr¹g³e z naciêciami do klucza. Wkrêty s¹ to ³aczniki z ³bem majacym naciêcie do wkrêtaka, za pomoc¹ którego s¹ wkrêcane. Nakrêtki s¹ to elementy wspó³pracuj¹ce ze œrubami lub wkrêtami. Nakretki wykonuje sie przez skrawanie z pretów szeœciok¹tnych lub czworok¹tnych, albo przez t³oczenie i gwintowanie. Miêdzy ³eb œruby lub miêdzy nakretke a czêœæ ³¹cz¹c¹ wk³ada siê podk³adkê, miêdzy innymi w celu zmniejszenia nacisku powierzchniowego. Podk³adki kuliste i sto¿kowe stosuje siê wtedy ,gdy sruba mo¿e odchyliæ sie od swej osi przy zakreceniu. Podk³adki takie wyrównuj¹ obci¹¿enie sruby.

PO£¥CZENIA KLINOWE POPRZECZNE

klinem nazywamy czêœc o powierzchniach p³askich, s³u¿¹c¹ jako ³¹cznik w po³¹czeniu.Kliny poprzeczne maj¹ sw¹ oœ skierowan¹ prostopadle do osi po³¹czenia. Kliny poprzeczne s¹ stosowane w po³¹czeniach roz³¹cznych, szczególnie w przypadku obci¹¿eñ zmiennych, np. po³¹czenie wodzika a trzonem t³okowym w uk³adach korbowych silników i pomp. Przekrój poprzeczny klina musi byæ dopasowany do oyworu tulei i dr¹ga. Wbijaj¹c klin z si³¹ P zaciskamy powierzchnie sto¿ków dr¹ga i tulei oraz powierzchnie zbie¿ne miêdzy klinem a otworami w dr¹gu i tulei. Zaciœniêta tuleja na dr¹gu doputy nie zmieni swego po³o¿enia, dopótyklin nie wysunie siê z otworu tulei i dr¹ga, co mo¿e nast¹piæ przez celowe wybicie go lub w przypadku gdy nie bêdzie zachowany warunek samohamowoœci po³¹czenia. Najczêœciej stosuje siê kliny o jednym k¹cie zerowym, albo o równych k¹tach pochylenia. Oddzieln¹ kategoriê stanowi¹ kliny nastawcze, które s³u¿¹ do ustalania wzajemnego po³o¿enia czêœci maszynowych

PO£¥CZENIA KLINOWE WZD£U¯NE

Rozró¿niamy kliny wpuszczone, p³askie, wklês³e i styczne.Kliny wpuszczone s¹ zaokr¹glone lub œciête albo noskowe. Kliny te maj¹ na ogó³ zbie¿noœæ 1:100. S¹ one stosowanedo ³¹czenia wa³ów z osadzonymi na nich piastami kó³. Kliny noskowe stosuje siê wtedy, gdy w po³¹czeniu nie ma dostêpu do wybicia klina od ty³u. Kliny wpuszczane s¹ osadzone w rowku wyciêtym na wale i w rowku piasty, a kliny wklês³e s¹ umieszczone na wale bez rowka i w piaœcie w rowku.

PO£ACZENIA WPUSTOWE ( po³¹cz. ruchome)

Wpusty s³u¿¹ do ³¹czenia piast a wa³em i zabezpieczaj¹ przed obrotem. nie wywieraj¹ one nacisku promieniowego na piaste i wa³ oraz nie centruj¹ ko³a na czopie. Zak³ada siê je nawet z pewnym luzem miêdzy dnem rowka w piaœcie a wpustem.

OSIE I WA£Y

Osi¹ lub wa³em nazywamy element maszyny najczêœciej mocowany w ³o¿yskach, na którym osadzone sa czeœci maszynowe wykonuj¹ce ruch obrotowe lub wahad³owe. Wa³em nazywamy czêœæ, której g³ównym zadaniem jest przenoszenie momentu obrotowego. W zwi¹zku z tym wa³ poddany jest skrêcaniu, przyczym mo¿e on jednoczeœnie przenosiæ moment zginaj¹cy, jak równie¿ si³y œciskaj¹ce lub rozci¹gaj¹ce.

Oœ nie przenosi momentu obrotowego, jest obci¹¿ona g³ównie momentem gn¹cym, s³u¿y do utrzymania w zadanym po³o¿eniu innych elementów i przeniesienia obci¹¿eñ na ³o¿yska lub podpory. Oœ obracaj¹ca siê zamocowana jest w ³o¿yskach. Oœ sta³a ( nie obracaj¹ca siê) jest utwierdzona nieruchomo w uchwytach. Krótk¹ oœ nazywamy czêsto sworzeniem. Odcinki wa³ów i osi, s³u¿¹ce do osadzenia na nich innych elementów wzglêdnie osadzenia w ³o¿yskach nazywamy czopami.

Wa³y i osiê dzielimy na:

- g³adkie ( s¹ wtedy , gdy przekrój poprzeczny elementu zmienia sie bardzo ma³o wzd³u¿ d³ugoœci)

- kszta³towe ( gdy przekrój poprzeczny jest wyraŸnie zmienny, czyli dostosowany do obci¹¿enia wzd³u¿ osi geometrycznej elementu)

- pe³ne

- dr¹¿one

- okr¹g³e

- profilowane

- sztywne

- pó³sztywne

- giêtkie

Osie z regu³y s¹ proste, wa³y zaœ mog¹ posiadaæ korby lub wykorbienia. Podzia³ na osie i wa³y uzale¿niony jest od funkcji elementu w maszynie, a nie od jego kszta³tów. Zle¿nie od funkcji, jakie spe³niaj¹ wa³y w maszynach, nosz¹ one rózne nazwy: wa³ g³ówny, wa³ pomocniczy, wa³ poœredni, wa³ napêdzaj¹cy (czynny) wa³ napêdzany i inne. Wa³y mog¹ byæ dwupodporowe, wielopodporowe i bardzo rzadko jednopodporowe. Nazwy te pochodz¹ od liczby ³o¿ysk bêd¹cych podporami wa³ów.Najczêœciej osie i wa³y wykonane s¹ ze stali konstrukcyjnej.

SPRZÊG£A

Sprzêg³o jest to zespó³ do ³¹czenia wa³ów. Dziêki ³¹czeniu za pomoc¹ sprzêgie³ mo¿na oddzielnie wykonywaæ silniki, zespo³y napêdowe i mechanizmy robocze i ³¹czyæ je w trakcie monta¿u.

- Sprzêg³a sztywne (w trakcie monta¿u mo¿na dok³adnie ustawiæ wa³y wzglêdem siebie a ustawienie ich siê nie zmienia).Sprzêg³a s³u¿¹ do utrzymania w³aœciwego po³o¿enia wa³ów w stosunku do siebie,mo¿liwoœæ wzglêdnych ruchów zespo³ów, powoduj¹cych sta³e przemieszczanie siê wa³ów wzglêdem siebie, sprzêg³a siê stosuje ,gdy¿ maj¹ dobr¹ dynamikê przenoszenia obci¹¿eñ miêdzy mechanizmem roboczym a silnikiem ( nag³e w³¹czenie obci¹¿enia, zadzia³anie nag³ym impulsem, uderzenie lub zmiennoœæ obci¹¿enia na którymœ z cz³onów napêdu przenosi siê na inne zespo³y). Stosuje sie je przy koniecznoœci roz³¹czenia i ³¹czenia zespo³ów w trakcie ich pracy ( umo¿liwia to unieruchomienie zespo³u roboczego bez zatrzymywania silnika, prze³¹czenie mechanizmu na inn¹ prêdkoœæ obrotow¹, zmianê kierunków obrotów.

Sprzêg³adzielimy na :

- Sprzêg³a sztywne, które s³u¿¹ do ³¹czenia wa³ów sztywnych dobrze ustawionych i zachowuj¹cych sta³e po³o¿enie osi geometrycznych. Nie umozliwiaj¹ ¿adnych przemieszczeñ wzglêdnych ³¹czonych wa³ów. Po³¹czenie elementów sprzêg³a miêdzy sob¹ oraz z wa³em jest po³¹czeniem ciernym lub kszta³towo - ciernym uzyskanym przez docisk eleentów. Stosowane s¹ trzy rodzaje sprzegie³: tulejowe, ³ubkowe i tarczowe.

- Sprzêg³a przegubowe s¹ stosowane do ³¹czenia wa³ów o du¿ym k¹cie miêdzy osiami (.......). K¹t ten mo¿e osi¹gaæ wartoœci do 30 stopni. Idea sprzêg³a przegubowego polega na zastosowaniu sztywnego krzy¿a, którego ramiona s¹ u³o¿yskowane w ³o¿yskach wide³ek osadzonych na koñcach wa³ów. Wide³ki le¿¹ w p³aszczyznach wzajemnie prostopad³ych. Krzy¿ wykonuje ruch kólisty, ze œrodkiem w punkcie O, umo¿liwiaj¹cy przeniesienie napêdu z jednego wa³u na drugi. Sprzêg³o tego typu nie jest synchroniczne.

- Sprzêg³a podatne s¹ wykonywane w ten sposób, ¿e zawieraj¹ podatne elementy umo¿liwiaj¹ce wzglêdny obrót wa³u biernego w stosunku doczynnego, zale¿ny od przenoszonego momentu. Zale¿noœæ momentu od k¹ta skrêcenia jest charakterystyk¹ sprê¿yst¹ sprzêg³a. Je¿eli zale¿noœæ ta jest liniowa, to mo¿emy okreœliæ j¹ za pomoc¹ jednego wspó³czynnika, zwanego sztywnoœci¹ sprzêg³a:

- Sprzêg³a w³¹czalne kszta³towe s¹ to sprzêg³a umo¿liwiaj¹ce roz³¹czanie i ³¹czenie wa³ów w czasie ruchu lub w spoczynku ( sprzêg³a ko³owe, zêbate). W sprzêg³ach ko³owych na czo³owych p³aszczyznach tarcz sprzêg³owych umieszczone s¹ k³y. W stanie w³¹czonym k³y wchodz¹ w wyciêcia na wspó³pracuj¹cej tarczy. W³¹czenie lub roz³¹czenie sprzêg³a jest mo¿liwe dzieki temu, ¿e jedna z tarcz umieszczona jest na wale przsuwnie za pomoc¹ wpustu lub wielowypustu. Druga tarcza zwi¹zana jest z wa³em bez przesuwu.

- Sprzeg³a cierne - zasada dzia³ania sprzegie³ ciernych w³¹czalnych polega na tym, ¿e tarcze sprzêg³a dociskowe s¹ odpowiednio dobrana si³¹,dzieki czemu wytwarza siê na powierzchniach tarcz si³a tarcia, umo¿liwiaj¹ca przeniesienie momentu. Sprzêg³a cierne umo¿liwiaj¹ ³atwe ³¹czenie i roz³anczanie wa³ów. W szczególnoœci umo¿liwiaj¹ ³¹czenie wa³ów poruszaj¹cych siê z ró¿nymi prêdkoœciami obrotowymi , przy ³¹czeniu zapewniaj¹ p³ynny ruchJako materia³y na elementy cierne w sprzêgle stosuje siê b¹dz metale, b¹dz specjalne materia³y o du¿ym wspó³czynniku tarcia. Sprzêg³o tarczowe jest bardzo prostym typem sprzêg³a ciernego. Sprzêg³o sk³ada siê z dwuch tarcz. Jedna z nich osadzona jest na wale na sta³e, druga przesównie. Dla po³¹czenia tarcz i wa³ów nale¿y tarczê przesówn¹ przesówn¹ docisn¹æ do sta³ej. Czêsto stosowane jest sprzêg³o cierne wielop³ytkowe, powstaj¹ce przez zwielokrotnienie sprzêg³a tarczowego.P³ytki tego sprzêg³a osadzone s¹ na przemian, jedna na wypustach zewnêtrznych jednej tulei, druga na wypustach wewnêtrznych drugiej tulei. W ten sposób czêœæ p³ytek mo¿e poruszaæ siê z jednym wa³em , pozosta³e z drugim. P³ytki umieszczone s¹ luŸno. W celu po³aczenia wa³ów nale¿y p³ytki zacisn¹æ. Sprzêg³o cierne sto¿kowe - tarcze maja sto¿kowe powierzchnie cierne, a jedna z nich jest zaklinowana na sta³e, druga no¿e siê przesuwaæ na wpuœcie

HAMULCE

Hamulce s³u¿¹ do zatrzymywania uk³adu napêdowego, utrzymania go w sta³ym po³o¿eniu i regulacji prêdkoœci. Najczêœciej stosuje sie hamulce mechaniczne cierne, rzadziej hydrauliczne lub elektryczne. W hamulcu ciernym hamowanie polega na sprzêganiu ciernym elementu ruchomego z nieruchomym . Wytworzony moment tarcia wywo³uje opóŸnienie uk³adu. Zasada dzia³ania hamulców jest podobna jak dla sprzêgie³ ciernych, z t¹ ró¿nic¹, ¿e hamulec ³¹czy element ruchomy z nieruchomym w celu unieruchomienia pierwszego.

- hamulce klockowe ( pojedynczy sk³ada siê z dŸwigni osadzonej przegubowo, a na dŸwigni osadzony jest klocek) hamulce klockowe dzieli sie na jedno i dwuklockowe.

- hamulce szczêkowe- s¹ to hamulce zaciskowe, w których szczêki s¹ odsuniête od bêbna dziêki dzia³aniu sprê¿yn

- hamulce tarczowe

PRZEK£ADNIE

Do najczêsciej stosowanych mecanizmów napêdowych nale¿¹ przek³adnie mechaniczne. Przek³adnie mechanicczne zmieniaj¹ ruch obrotowy elementów napêdzaj¹cych na ruch obrotowy elementów napêdzanych. Koniecznoœæ stosowania przek³adni wynika z ró¿nicy w prêdkoœciach obrotowych silników i maszyn roboczych. Podstawowymi cechami u¿ytkowymi przek³adni mechanicznych s¹ prêdkoœæ k¹towa, obrotowa i obwodowa. Najprostsza przek³adnia mechaniczna sk³ada siê z dwóch kó³ wspó³pracuj¹cych ze sob¹ bezpoœrednio lub rozsuniêtych i opasanych wspólnym ciêgnem. W zale¿noœci od sposobu przenoszenia ruch obrotowego rozró¿nia siê przek³adnie: cierne, ciêgnowe ( a wsród nich pasowei ³añcuchowe oraz zêbate)

- przek³adnia zêbata (pojedyncza) jest utworzona przez zespó³ dwóch kó³ zêbatych przenosz¹cych ruch dziêki wzajemnemu zazêbieniu siê ich zebów, przek³adnia (z³o¿ona) jest utworzona przez zespó³ przek³adni pojedynczych. Rodzaje przek³adni zêbatych:

- walcowe o zazêbieniu zewnêtrznym, sk³adaj¹ce siê z kó³ walcowatych o zêbach prostych, skoœnych i daszkowatych. Jest to przek³adnia równoleg³a

- zêbatkowe- jest to przek³adnia równoleg³a

- o zazêbieniu zewnêtrznym

- sto¿kowe, sk³adaj¹ce siê z kó³ sto¿kowych o zêbach prostych, skoœnych lub krzywoliniowych. Jest to przek³adnia k¹towa

- œrubowe i œlimakowe.

W zale¿noœci od wzajemnego po³o¿enia osi wspó³pracuj¹cych kó³ przek³adnie zêbate dzieli siê na:

- równoleg³e - osie kó³ s¹ równoleg³e

- k¹towe - osie kó³ przecinaj¹ siê

- wichrowate - osie kó³ nie przecinaj¹ siê ( nie le¿¹ w jednej p³aszczyŸnie)

W zale¿noœci od ustawienia przek³adni pojedynczych przejk³adnie z³o¿one dzieli sie na:

- wielostopniowe - z szeregowym ustawieniem przek³adni pojedynczych

- wielorzêdowe - z równoleg³ym ustawieniem przek³adni pojedynczych.

RUROCI¥GI I ARMATURA

Ruroci¹gami nazywamy urz¹dzenia s³u¿¹ce do transportu mteria³ów p³ynnych, gazowych oraz sta³ych w stanie rozdrobnionym lub ich mieszanin.Zale¿nie od przeznaczenia rozró¿nia sie ruroci¹gi wodoci¹gawe, kanalizacyjne, gazowe , naftowe. Ruroci¹g naftowy naprzyk³ad przystosowany jest do bardzo du¿ych odleg³oœci i odo olbrzymich wydajnoœci. Sk³ada siê z wielu elementów, takich jak rury, pompy, filtry, zawory, zawieszenia, po³¹czenia rurowe, rozga³êŸniki rurowe, zasobniki, armatura, odpowietrzniki, zbiorniki.

Przewody rurowe - materia³y stosowane na rury. Rury wykonuje sie ze staki, staliwa lub ¿eliwa, z metali nie¿elaznych i ich stopów ( miedzi, mosi¹dzu, aluminium, o³owiu.) oraz z materia³ów niemrtalicznych ( kamionki, betonu, , topionegobazaltu, szk³a, tworzyw sztucznych. Materia³ dobiera siê w zale¿noœci od rodzaju i w³asnoœci przewodzonego czynnika oraz jego parametrów ( ciœnienia i temperatury), uwzglêdnia sie równie¿ wymagania technologiczne, wytrzyma³oœciowe oraz wzglêdy ekonomiczne.

Po³¹czenia rurowe - w zale¿noœci od metody ³¹czenia rur rozró¿nia siê po³¹czenia nieroz³¹czne: nitowe, spawane, zgrzewane, lutowane, klejone,rozt³aczane oraz po³¹czenia roz³¹czne: kielichowe, gwintowe, ko³nierzowe.Dla utrzymania jednakowej œrednicy przewodu rurowego rury ³¹czy sie stykowo (czo³owo) lub tez koniec jednej z nich rozwalcowuje siê otrzymuj¹c odpowiednio wiêksz¹ œrednicê. Nitowanie stosuje siê rzadko i tylko do rur o œrednicach powy¿ej 800 mm, gdy jest mo¿liwy dostêp do ³bów nitów od wewn¹trz. Rury stalowe s¹ przewa¿nie spawane czo³owo.klejenie jest stosowane przewa¿nie do ³¹czenia rur z tworzyw sztucznych . Po³¹czenie rozt³aczane powstaje w wyniku rozwalcowania na zimno koñcówki rury przy monta¿u.Po³aczenia kielichowe stosuje siê przewa¿nie do ³¹czenia rur ¿eliwnych i kamionkowych , u¿ywanych w ruroci¹gach wodnych przy ciœnieniu czynnika ok. 0,2 M Pa oraz czasami do rur stalowych. Po³¹czenia gwintowe stosuje sie do ³¹czenia rur o ma³ych œrednicach ( do Dn = 80 mm) przewodz¹cych czynnik pod ciœnieiem pn do 4 Mpa. Po³¹czenia ko³nierzowe mog¹ byæ stosowane w bardzo szerokim zakresie, tzn do przewodzenia wszelkich czynników o ró¿nym ciœnieniu i temperaturze. Stosuje sie po³¹czenia z ko³nierzami sta³ymi i luŸnymi. Ko³nierze sta³e mog¹ byæ przyspawane do rury, zgrzane przylutowane, przynitowane, nakrêcone na gwint. Przy zastosowaniu pierœcieni luŸnych rury s¹ zakoñczone wieñcem utworzonym przez wywiniête brzzegi rur, lub przez pierœcienie przyspawan do rur. Do uszczelniania po³¹czeñ ko³nierzowych stosuje siê uszczelkip³askie gruboœci do 6 mm, wykonane z miêkkich metali lub materia³ów niemetalowych: tektury, gumy, skóry, tworzyw sztucznych, masy azbestowej wzmocnionej siatk¹ miedzian¹.

Zawory - zaworem nazywa sie zespó³ elementów s³u¿¹cy do zmiany przep³ywu czynnika ( cieczy lub gazu ). Zmiana ta mo¿e polegaæ na rególacji lub odciêciu ( zamkniêciu) przep³ywu, utrzymaniu ¿¹danego ciœnienia przed lub za zaworem, zmianie drogi lub rozga³êzieniu przep³ywu oraz na przepuszczaniu czynnika tylko w jednym kierunku.

Klasyfikacja i zastosowanie zaworów:

- regulacyjne - do regulacji przep³ywajacego czynnika

- zamykaj¹ce - ( zaporowe )powoduje ca³kowite otwarcie lub szczelne zamkniêcie otworu przep³ywowego

- rozdzielcze - ( wielodrogowe ) s³u¿¹ do zmiany drogi przep³ywaj¹cego czynnika

- bezpieczeñstwa, s³u¿¹ce do zabezpieczenia zbiornika lub przewodu przed madmiernym wzrostem ciœnienia

- zwrotna - zapewnia przep³yw czynnika tylko w jednym kierunku

W zale¿noœci od ruchów i kszta³tu zawierad³a rozró¿nia sie zawory:

- grzybkowe

- dzwonowe

- kulowe

- iglicowe

- ko³nierzowe

- pierœcieniowe

- klapowe

- motylkowe

- zasuwowe

- t³oczkowe

- kurkowe

- suwakowe



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
sciaga3, Inżynieria środowiska, I semestr, Biologia i ekologia, materiały na egzamin z biol
kibleII-sciaga, Inżynieria środowiska, Inżynieria środowiska 1, Instalacje Sanitarne, Instalacje San
biotechnologia - ściąga, Inżynieria środowiska, Biotechnologia w ochronie środowiska
biola- sciaga !!!!!!!!!!!, Inżynieria Środowiska Politechnika Śląska Rybnik, Biologia, Semestr II, e
chemia sciaga 1, Inżynieria Środowiska UP Wrocław I semestr, Chemia
sciaga3, Inżynieria środowiska, I semestr, Biologia i ekologia, materiały na egzamin z biol
chemia- ściąga I, Inżynieria Środowiska PW semestr I, chemia, sesja
Met i klim wykaldy sciaga(1), Inżynieria Środowiska Politechnika Śląska Rybnik, Meteorologia i klima
Materialoznawstwo ŚCIĄGA, Inżynieria Środowiska Politechnika Śląska Rybnik, Materiałoznastwo
Instalacje ściaga, Inżynieria środowiska ściągi, Ściągi
wyklady ze statyki sciaga, Inżynieria Środowiska, 5 semestr, Statyka budowli, wykład
klimatyzacja sciaga, INŻYNIERIA ŚRODOWISKA
biotechnologia - ściąga, Inżynieria środowiska, Biotechnologia w ochronie środowiska
hydro sciaga, Inżynieria Środowiska PŚk, Semestr 2, Hydrogeologia 1, wykłady
hydro sciaga, Inżynieria Środowiska PŚk, Semestr 2, Hydrogeologia 1, wykłady
sciaga3, Inżynieria środowiska, I semestr, Biologia i ekologia, materiały na egzamin z biol

więcej podobnych podstron