Pamiętaj

Ustawodawca przyznając danemu podmiotowi legitymację do wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego według warunków jej dopuszczalności, obarcza go jednocześnie obowiązkiem spełnienia określonych wymagań. Do wymagań formalnych skargi, potrzebnych do jej skutecznego złożenia zalicza się wymagania dotyczące:

1) treści i formy skargi;

2) terminu do wniesienia skargi;

3) trybu wniesienia skargi;

4) uiszczenia odpowiedniego wpisu do skargi.

Treść i forma skargi

Wymagania formalne treści skargi zawiera art. 57 p.p.s.a., zgodnie z którego § 1 skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać:

1) wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności;

2) oznaczenie organu, którego działania lub bezczynności skarga dotyczy;

3) określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego.

Z tego, że skarga jest pismem procesowym wynika, że może być ona składana wyłączenia w formie pisemnej.

Termin do wniesienia skargi

Skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego powinna być wniesiona w terminie 30 dni, przy czym początek biegu terminu jest odmienny zależnie od tego czego skarga dotyczy, i tak:

a) w przypadku zaskarżania decyzji lub postanowienie termin liczy się od dnia doręczenia skarżącemu decyzji lub postanowienia,

b) w przypadku zaskarżania aktów innego rodzaju lub czynności bieg terminu rozpoczyna się w dniu doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił takowej odpowiedzi to w terminie 60 dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia prawa.

Do obliczania terminów stosuje się przepisy prawa cywilnego (art. 83 § 1 p.p.s.a.) z jednym istotnym odstępstwem uregulowanym w art. 83 § 2 p.p.s.a. Zgodnie z jego brzmieniem jeżeli ostatni dzień terminu przypada na sobotę lub dzień ustawowo wolny od pracy, za ostatni dzień terminu uważa się następny dzień po dniu lub dniach wolnych od pracy.

Tryb wniesienia skargi

Zgodnie z § 1 art. 52 p.p.s.a. skargę do wojewódzkiego sądu administracyjnego można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu przed organem właściwym w sprawie. Przepis ten jest więc niemal powtórzeniem art. 34 ust. 1 ustawy o NSA, z tym że o ile w art. 34 ust. 1 była mowa o środkach odwoławczych, o tyle tutaj mówi się o środkach zaskarżenia.

Paragraf 2 art. 52 p.p.s.a. przez wyczerpanie środków zaskarżenia rozumie sytuację, w której stronie nie służą takie środki, jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpoznanie sprawy.

Wyczerpanie drogi administracyjnej

Przez wyczerpanie drogi administracyjnej należy rozumieć taki stan prawny, w którym organ administracji publicznej nie ma już możliwości działania wobec skorzystania przez stronę ze środków prawnych służących jej na tej drodze.

WAŻNE W postępowaniu, w którym występuje kilka stron, wniesienie środka zaskarżenia przez którąkolwiek z nich wyczerpuje warunek wymagany przez art. 52 § 1 p.p.s.a., ponieważ działania jednej ze stron są skuteczne wobec pozostałych i w tej sytuacji skargę do wojewódzkiego sądu administracyjnego może wnieść każda ze stron, zatem i ta, która nie składała środka zaskarżenia

W myśl art. 54 § 1 p.p.s.a. skarga do sądu administracyjnego wniesiona powinna być za pośrednictwem organu, którego działania lub bezczynność jest przedmiotem skargi, który to organ jest zobowiązany przekazać skargę w terminie 30 dni od dnia jej wniesienia sądowi (sądowi zostają także przekazane akta sprawy administracyjnej i odpowiedź na skargę).

WAŻNE Stosownie do art. 54 § 1 p.p.s.a. skargę do WSA wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi, a organ ten jest zobligowany do przekazania sądowi skargi wraz z odpowiedzią na nią i aktami sprawy w terminie 30 dni od dnia jej wniesienia (§ 2 art. 54). Przepis ten również, tak jak było w poprzednio obowiązujących stanach prawnych, w § 3 daje organowi możliwość autokontroli, zezwalając w zakresie jego właściwości na uwzględnienie skargi w całości do dnia wyznaczenia rozprawy przez WSA.

Za niezastosowanie się organu do nałożonego § 2 art. 54 p.p.s.a. obowiązku przekazania wojewódzkiemu sądowi administracyjnemu skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na nią, w zakreślonym tym przepisem 30-dniowym terminie, grozi organowi grzywna, nakładana na podstawie art. 55 § 1 p.p.s.a.

Grzywna może być wymierzona przez sąd w wysokości określonej w art. 154 § 6, tj. dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej, ogłaszanego przez Prezesa GUS. Postępowanie o wymierzenie grzywny wszczynane jest na wniosek skarżącego, jak stanowi art. 55 § 1 p.p.s.a., jest to zatem postępowanie regulowane art. 63 i 64 p.p.s.a.

Wniosek ten, zgodnie z art. 64 § 1, składa się bezpośrednio do wojewódzkiego sądu administracyjnego, a § 2 tego artykułu stawia warunek, aby odpowiadał on wymogom przewidzianym dla pisma w postępowaniu sądowym¹⁶, a ponadto zawierał określenie żądania, jego podstawę i uzasadnienie oraz oznaczenie stron i organu.

Z przepisu tego wynika, że wniosek o wymierzenie organowi grzywny powinien zawierać elementy wskazane w art. 46 § 1 p.p.s.a. (przypisane pismom w postępowaniu sądowym), wskazywać strony postępowania i organ, którego ukarania strona się domaga, żądanie, tj. wymierzenie grzywny, podstawę prawną (art. 55 § 1 p.p.s.a.) oraz uzasadnienie. Artykuł 55 § 1 p.p.s.a. nie zakreśla terminu, w jakim wniosek ten ma być złożony, jednak biorąc pod uwagę termin ustalony w art. 54 § 2 p.p.s.a., w którym organ powinien przekazać sądowi skargę, akta i odpowiedź, wynoszący 30 dni od dnia wniesienia skargi, wniosek o ukaranie organu grzywną może być złożony w każdym czasie po upływie tego terminu.

WARTO WIEDZIEĆ

Do rozpoznania sprawy na podstawie odpisu skargi upoważnia wojewódzki sąd administracyjny § 2 art. 55 p.p.s.a. Stanowi on, że jeżeli organ nie przekazał sądowi skargi mimo wymierzenia grzywny, sąd może na żądanie skarżącego rozpoznać sprawę na podstawie nadesłanego odpisu skargi, gdy stan faktyczny i prawny przedstawiony w skardze nie budzi uzasadnionych wątpliwości.

Uiszczenie odpowiedniego wpisu do skargi

Wniesienie skargi co do zasady podlega wpisowi (pod rygorem odrzucenia skargi), czyli rodzajowi opłaty sądowej zaliczanej do kosztów sądowych. Zgodnie z art. 214 § 1 p.p.s.a. wpis od skargi powinien zostać uiszczony przez podmiot, który ją wnosi (w przypadku wniesienia skargi przez kilka osób, których uprawnienia lub obowiązki związane z przedmiotem zaskarżenia są wspólne, pobiera się jeden wpis - art. 214 § 2 p.p.s.a.).

Wpisy są: stosunkowe lub stałe

Wysokość pobieranych wpisów stosunkowych (w przypadku spraw, których przedmiotem zaskarżenia są należności pieniężne - art. 231 zd. 1 p.p.s.a.) oraz wpisów stałych (w przypadku spraw, których przedmiotem zaskarżenia są należności niepieniężne - art. 231 zd. 2 p.p.s.a.) została określona na podstawie upoważnienia zawartego w art. 233 p.p.s.a w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Inne regulacje ponoszenia kosztów sądowych do których zalicza się wpis od skargi, w tym regulacje dotyczące zwolnień od nich, zawarte są w art. 211 - 263 p.p.s.a. oraz w licznych aktach wykonawczych wydanych na ich podstawie.

1

---