Zaliczenie mix, Prywatne, Rok III, ortopedia


Kliniczne podstawy fizjoterapii narządu ruchu w ortopedii

Będziecie fizjoterapeutami, a więc ludźmi, którzy będą podejmować decyzje mające bezpośredni wpływ na zdrowie pacjenta.

Im większa będzie wasza inteligencja, spryt, wiedza i doświadczenie, tym lepsze osiągnięcie efekty przy maksimum bezpieczeństwa dla pacjenta i dla was.

Proces usprawniania leczniczego

Ocena stanu funkcjonalnego pacjenta

Ocena stanu funkcjonalnego

OSF w ortopedii

Wywiad

Badanie przedmiotowe

Dokumentacja medyczna

Oglądanie

Palpacja

Zakresy ruchomości

Siła mięśniowa

Sposób poruszania się

Testy !!!!!!!!!

Trigger points

Fizjoterapia kliniczna w dysfunkcjach narządu ruchu

Postępowanie fizjoterapeutyczne

Przciwwskazania do fizjoterapii w ortopedii

Ortopedia

Wskazania

Hypomobilność

Hypermobilność

Ból

Leczenie dysfunkcji narządu ruchu

Każde działanie fizjoterapeutyczne musi być nastawione na cel jaki chcemy osiągnąć. Błędem jest działanie typu „ bo tak do tej pory się to robiło”.

Leczenie hypermobilności

Środki fizjoterapeutyczne

Kinezyterapia:

Fizykoterapia

Leczenie hypomobilności

Kinezyterapia

Pamiętaj!

Fizykoterapia

Leczenie bólu

Fizykoterapia w leczeniu bólu

Dysfunkcje narządu ruchu

Dysfunkcja narządu ruchu

Stan ostry

Istnieją mocne dowody naukowe na to, że ćwiczenia lecznicze nie są bardziej efektywne niż inne formy terapii aktywnej czy pasywnej

Stan podostry pacjenta

Badanie ortopedyczne - uzupełnienie

Ocena stanu funkcjonalnego, którą poznaliście jest uzupełnieniem badania ortopedycznego.

Badanie lekarskie obejmuje dodatkowe aspekty diagnostyczne:

Ocena RTG

Fizjoterapeuta dokonuje oceny funkcjonalnej zobrazowanej części ciała, a nie oceny struktury kości!

Oceniamy w pierwszym rzędzie pod kątem bezpieczeństwa ( ewentualnych przeciwwskazań), a dopiero potem pod kątem diagnostyki.

Ocena MRI

Ultrasonografia

Elektromiografia

Służy do oceny stopnia ewentualnego odnerwienia mięśnia lub grupy mięśniowej.

Ocenia rokowanie reedukacji mięśni.

Ocena odruchów ścięgnistych

Fizjoterapia kliniczna w dysfunkcjach narządu ruchu w ortopedii i traumatologii

Staw biodrowy

Dysfunkcje stawu biodrowego

Badanie stawu biodrowego

Urazy okolicy stawu biodrowego

Leczenie

Leczenie fizjoterapeutyczne

Leczenie po zdjęciu unieruchomienia

Dysplazja stawu biodrowego

Podział

  1. Podwichnięcie

  2. Zwichnięcie

Leczenie

Zachowawcze

Brak skutecznego leczenia prowadzi do szybkich zmian zwyrodnieniowych.

Coxarthrosis

Zmiany zwyrodnieniowe stawu biodrowego

Okresy choroby

Przyczyny

Z wywiadu

Badanie przedmiotowe

Ograniczenia ruchomości

Siła mięśniowa

Dysfunkcja chodu

Testy

Leczenie zmian zwyrodnieniowych

Okres leczenia zachowawczego

Leczenie zachowawcze

Leczenia zachowawcze - odbudowanie ruchomości

Poprawa stabilności

Działanie przeciwbólowe

Chód i zaopatrzenie ortopedyczne

Endoprotezoplastyka stawu biodrowego

O sukcesie endoprotezoplastyki decydują:

Okres około operacyjny

Wczesny okres pooperacyjny

Obejmuje pierwsze dwa tygodnie po zabiegu, a prawidłowe postępowanie w tym okresie ma decydujący wpływ na końcowy wynik leczenia.

Na jego przebieg mają także wpływ wczesne powikłania sródoperacyjne i pooperacyjne.

Po okresie 7 - 10 dni pacjent jest wypisywany z Oddziału Chirurgi Ortpedycznej z zaleceniami:

Zalecenia domowe”

Okres pooperacyjny późny

Cele usprawniania

Kinezyterapia

Fizykoterapia

Stabilizacja śródoperacyjna i inne zabiegi

Usprawnianie identycznie jak w przypadku endoprotez.

Fizjoterapia w urazach

Urazem nazywamy działanie czynnika zewnętrznego wywołującego zmiany anatomiczne i czynnościowe w organizmie, powodującego uszkodzenie mechaniczne

Uszkodzenia ścięgien i mięśni

Urazy

Stłuczenie

Dotyczy uszkodzenia powstającego w wyniku upadku lub uderzenia tępym przedmiotem.

Leczenie stłuczenia

Skręcenie - distorsio

Uszkodzenie stawu gdy ruch przekracza granicę fizjologiczną.

Uszkodzenie torebki, więzadeł, chrząstki stawowej oraz pojawia się krwiak.

Skręcenia

Zwichnięcie

Uszkodzenie stawu z całkowitą oraz trwałą lub częściową utratą kontaktu przez jego powierzchnie.

Zwichnięcia

Leczenie zwichnięć

ZŁAMANIA

ZLAMANIEM NAZYWAMY PRZERWANIE TKANKI KOSTNEJ OBEJMUJĄCEJ CAŁY JEJ PRZEKRÓJ


Mechanizm powstawania złamań

Uraz bezpośredni

Uraz pośredni

Podział ze względu na przebieg szczeliny

Podział ze względu na umiejscowienie

Powikłania pierwotne

Uszkodzenia :

naczyń,

nerwów,

mózgu,

rdzenia kręgowego

Powikłania wtórne

Badania obiektywne

Leczenie złamań

Fizjoterapia po urazach kończyn

W unieruchomieniu

Przy stabilizacji wewnętrznej

Cele fizjoterapii po zdjęciu unieruchomienia

Ruchomość

Siła mięśniowa

Likwidacja obrzęków

Działanie przeciwbólowe

Nauka chodzenia

Obciążanie

WRODZONE ZWICHNIĘCIE STAWU BIODROWEGO DYSPLAZJA STAWÓW BIODROWYCH

Określenia „dysplazja i wrodzone zwichnięcie stawu biodrowego” oznaczają kolejno:

zaburzenia w kształtowaniu i rozwoju stawu biodrowego (nie ukształtowanie się lub niedorozwój stawu biodrowego, które mogą być wrodzone lub rozwinąć się w okresie noworodkowym lub niemowlęcym)

wysunięcie się głowy kości udowej z panewki tego stawu

Zwichnięcie rozwija się przeważnie na podłożu dysplazji, która stwarza warunki do zwichnięcia i dlatego jest określana także mianem stanu przedzwichnięciowego.

Etiologia dysplazji i zwichnięcia jest złożona. W mechanizmie i wśród przyczyn powstawania tych stanów biorą udział czynniki:

Czynnik mechaniczny: tzw. ultrapozycje lub inaczej - pozycje ultrafizjologiczne, czyli nadmierne, utrzymujące się przez pewien czas zgięcie bioder w życiu płodowym, które poprzez rozluźnienie torebki stawowej usposabia do przesuwania głowy kości udowej;

działanie sił przywodzących i rotujących na zewnątrz znajdujące się w ultrapozycji udo

zanik, wgniecenie lub wywinięcie chrzęstnego brzegu panewki, występujące z powodu ucisku głowy kości udowej wysuwającej się z panewki

małowodzie - utrudnienie obrotu płodu

masa powyżej 4000 g

ułożenie plecami ku lewemu bokowi matki

ciąża u pierwiastki - mniejsza rozciągliwość mięśni, pionowe ustawienie płodu i ucisk na kończyny

miednicowe położenie płodu zupełne (50-70%)- podczas porodu, zwłaszcza nóżkowego (ciąg za nogę)

nagłe lub długotrwałe prostowanie bioder:

czynniki hormonalne

udowodniono wpływ hormonów matki, takich jak relaksyna i estrogeny na wiotkość torebki i więzadeł stawu biodrowego

w przypadku płodów płci żeńskiej, działanie hormonów własnych sumuje się z działaniem hormonów matki, co uzasadnia częściowo większą częstość występowania wrodzonej dysplazji u dziewcząt

czynniki genetyczne

ryzyko u zdrowych rodziców - 6%

wada u jednego z rodziców - 12%

wada u rodzeństwa - 36%

wiotkość wielostawowa

OBJAWY KLINICZNE

asymetria fałdów udowych, szpary sromowej i pośladków

ograniczenie odwiedzenie uda, nadmierne jego przywodzenie i rotacja

objaw pompowania

objaw przeskakiwania - objaw Ortolaniego

zmniejszenie kąta Wiberga

Objawy późne

opóźnienie rozpoczęcia chodzenia (do 14-16 mca)

utykanie przy nierozpoznanym zwichnięciu, chód kaczkowaty i hiperlordoza lędźwiowa przy zwichnięciu obustronnym

skrócenie wymiaru względnego kończyny (objaw Galeazzi - obniżenie kolana po stronie chorej w pozycji zgięcia kkd 45 - 90˚)

ograniczenie odwiedzenia biodra wynikające z przykurczu mm przywodzących i iliopsoas

poszerzenie obrysów stawu biodrowego

objaw Trendelenburga - Przy zwichnięciu stawu biodrowego krętarz większy miejsce przyczepu mięśni przemieszczony jest ku górze - przyczepy się zbliżają mięśnie tracą napięcie - miednica opada po stronie uniesionej kończyny - obniżenie pośladka i fałdu pośladkowego

objaw Duchenne'a

Przy wysokim zwichnięciu oraz większej niewydolności mm pośladkowych lub gdy staw jest bolesny dodatkowo występuje objaw przechylania części tułowia ponad miednicą w kierunku obciążanego stawu biodrowego

Dodatni objaw jest wynikiem próby zmniejszenie obciążenia niestabilnego stawu

Badanie radiologiczne

RTG - stawy biodrowe w wyproście, pozycja pośrednia

ujęcie całej miednicy + bliższy koniec kości udowej

symetria obrazu !!!

Podział wg Grafa

I - staw zdrowy

II a) - staw wątpliwy - możliwie dysplastyczny (do 3 m-ca)

II b) - staw dysplastyczny

II c) - IV - stawy niestabilne

II c) - duża dysplazja panewki, głowa centruje

II d) - typ D - staw zdecentrowany z dysplazją

Typ III - podwichnięcie

Typ IV - zwichnięcie

Leczenie:

Postępowanie profilaktyczne łączy w sobie następujące elementy:

profilaktykę okołoporodową

odpowiednią pielęgnację noworodka i niemowlęcia (szerokie pieluszki i odpowiedni sposób noszenia dziecka)

Leczenie zachowawcze:

majtki Weickerta, pieluszka Frejki - mają postać bardzo szerokich i usztywnionych majtek na szelkach, które stosuje się u niemowląt

szelki Pavlika (lub Grucy) - wskazane w przypadku bioder zagrożonych niestabilnością. Przy ich stosowaniu konieczne jest układanie dziecka na brzuchu i twarzą do matki. Mają postać szelek, które zapina się na nóżkach i ramionach dziecka

szyna Koszli (rozwórka Koszli) - stosuje się w doleczaniu dysplazji biodra. Ma postać szyny, którą wkłada się pomiędzy nogi dziecka.

a nawet opatrunek gipsowy

W przypadkach zaniedbanych (leczenie opóźnione do 3 roku życia) repozycję można uzyskać poprzez tzw. wyciąg ponad głowę over head extension .

Fizjoterapia:

Fizjoterapia pooperacyjna dzieli się na 3 okresy:

okres gipsu biodrowego

usprawnianie w 2-3 dniu po zabiegu

ćw.oddechowe

2 tydz. - ćw. kkg i obręczy barkowej

ćw. izometryczne mięśni tułowia i kończyn (ipsi/kontra-lateralne)

okres gipsu czynnościowego

ćwiczenia bierne kkd

bierno-czynne

czynne

wprowadza się ruch rotacji dopiero po 2 miesiącach !

ćwiczenia w pozycji siedzącej

ćwiczeń NIE WOLNO wykonywać w KLĘKU i pozycji STOJĄCEJ

masaż

elektrostymulacje

ćwiczenia w wodzie - co 2 dzień

okres pooperacyjny

obciążanie kończyny po upływie 4-6 miesięcy

nauka chodu

Zespół algodystroficzny (inne nazwy to: zespół odruchowej dystrofii współczulnej, zespół Sudecka, zespół ramię-ręka, kauzalgia) - rzadki zespół chorobowy, charakteryzujący się bólem i obrzękiem kończyny połączony z zaburzeniami krążenia w obrębie tejże kończyny, zmianami troficznymi skóry i osteoporozą w obrębie zajętej kończyny. Obecnie obowiązująca nazwa to CRPS (complex regional pain syndrome).

ZESPÓŁ SUDECKA - Pourazowy plamisty zanik kości

   Występuje najczęściej po złamaniach, zwichnięciach i stłuczeniach tkanek miękkich. Przyczyną jest głównie ciasny gips i niewłaściwa pozycja unieruchomienia kończyny. Dotyczy nadgarstka i palców rąk oraz stóp i okolic stawu skokowego. Objawami są bóle kończyn, sztywnienie stawów i zaburzenia naczynioruchowe. Choroba ma przebieg w trzech okresach:

 OKRES OSTRY:       ( 3 - 8 tygodni )

Silne bóle kończyny

Przekrwienie

Obrzęk

Ocieplenie skóry o wyglądzie ciemno czerwonym

Zaniki mięśniowe i ograniczenia ruchomości

RTG- drobno plamiste odwapnienia nasad i przynasad - struktura beleczkowata kości jest zatarta

OKRES DYSTROFII:     ( 6tygodni - 4 miesięcy )

Kurcz naczyń krwionośnych

Cienka i sucha skóra, wilgotna, porost włosów jest zahamowany

Kruche paznokcie

Zaniki mięśniowe i ograniczenia ruchomości

RTG- odwapnienie i zatarcie struktury kostnej

OKRES ZANIKU:        ( 6 -12 miesięcy )

Bóle przy wykonywaniu ruchów i przy obciążaniu jej

Skóra ciepła, błyszcząca

Mięśnie nadal ulegają zanikowi

Dochodzi do przykurczy i zesztywnień stawów z wadliwym ułożeniem

RTG- stwierdza się zanik kości  

Leczenie:

Choroba może mieć różny przebieg i nie musi obejmować trzech okresów niezwykle ważny jest czas rozpoznania choroby i rozpoczęcia leczenia. Leczenie wymaga wcześniejszej rehabilitacji i fizykoterapii. Stosuje się preparaty poprawiające ukrwienie i uwapnienie kości. Stosuje się blokady zwojów nerwowych, sympatektonię i indywidualne ćw. ze stopniowym obciążaniem. Wyniki leczenia w opóźnionym rozpoznaniu dają zdecydowanie złe wyniki i kończą się wyraźnym upośledzeniem funkcji.

         Program kinezyterapii powinien uwzględniać wszystkie rodzaje ćwiczeń w zależności od potrzeb w celu zwiększenia sprawności funkcjonalnej chorego odcinka. Zwalczanie ograniczeń ruchomości i zbliznowaceń. Redresje stosowane dla zwiększenia ruchów w stawach powinny być poprzedzone zabiegami cieplnymi. Często są potrzebne operacje zmniejszające deformacje i przykurcze. Zespół sudecka występuje prawie tylko u osób dorosłych. Jego leczenie wymaga dużo czasu i cierpliwości. Stosowane systematycznie, ciągle i wytrwale daje dobre wyniki.



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
zaliczenie praktyczne, Prywatne, Rok III, ortopedia
wyklad 1, Prywatne, Rok III, ortopedia
Ortopedia basia, Prywatne, Rok III, ortopedia
Rodzaje Endoprotez kolana, Prywatne, Rok III, ortopedia
wyklad biodro, Prywatne, Rok III, ortopedia
wyklad 1, Prywatne, Rok III, ortopedia
pytania zaliczeniowe, Prywatne, Rok III, neurologia
pediatria zaliczenie, Prywatne, Rok III, pediatria
ĆWICZENIA - KRĘGOSŁUP SZYJNY, Prywatne, Rok III, neurologia
Zaliczenie z Homiletyki, Teologia, ROK III, Homiletyka
Koll zaliczeniowe z modelowania biomolekularnego, ROK III, SEM 6, modelowanie biomolekularne
Wybrane zespoły neurologiczne u dzieci i młodzieży, Prywatne, Rok III, pediatria
zaliczenie farmacja 2010, far, II rok III sem, psychologia
Zaliczenie 2014, far, II rok III sem, zwierzęta laboratoryjne
Kolokwium zaliczeniowe patofizjologia 2014 2015, far, II rok III sem, patofizjologia, ćw sem
zaliczenie ze zwierząt(1), far, II rok III sem, zwierzęta laboratoryjne, z poprzednich lat
Zaliczenie z receptury-1, materiały ŚUM, III rok, Farmakologia, III rok, 7 - Receptura (TheMordor),

więcej podobnych podstron