1. na obniżenie głowy kości ramiennej

NAUKA CZYNNEGO OBNIŻANIA GŁOWY KOŚCI RAMIENNEJ
Pozycją wyjściową w konflikcie przednio-górnym jest przednio-boczne uniesienie ramienia pod kątem 30° i jego zrotowanie na zewnątrz.
W konflikcie przednio-wewnętrznym ramię powinno być wyprostowane, zrotowane na zewnątrz i odwiedzione pod kątem 30°.
Następnie poleca się pacjentowi napiąć czynnie mięsień piersiowy wielki oraz mięsień najszerszy grzbietu. Kolejnym ćwiczeniem jest czynne obniżenie ramienia z jednoczesną rotacją wewnętrzną.

Z notatek z zajęć:
- dociskanie dłoni, łokcia do poduszki (kkg wzdłuż tłowia) (przód najszerszy, tył piersiowy)

- chwyt za bok stolika kg lekko odwiedziona, - grawitacyjnie odciąganie tłowia

- opór od spodu przy ręce zgietej lub odwiedzionej

- z taśmą: wyprost, rotacja wewnętrzna, i przywiedzenie

- bokiem do ściany - opuszczamy ramię wspinając się palcami w dół

2. na m. nadgrzebieniowy (odwodzi ramię do poziomu oraz napina torebkę stawu ramiennego Wykonuje dodatkowo niewielką rotację ramienia na zewnątrz.). Stosujemy te ćwiczenia ponieważ obniża on głowę kości ramiennej.

Test Jobe'a: Test diagnostyczny wskazujący na zapalenie kaletki podbarkowej.
Wykonanie testu: Test można wykonać u chorego stojącego lub siedzącego. Ramię pacjenta, wyprostowane w stawie łokciowym, jest odwodzone do 90°, zginane do przodu do 30° oraz ustawiane w rotacji wewnętrznej. W czasie odwodzenia i zgięcia w płaszczyźnie poziomej badający wywiera skierowany od góry nacisk przedramiona.
Interpretacja testu: Test jest dodatni, jeżeli wywołuje mniej lub bardziej nasilony ból, a pacjent nie jest w stanie odwieźć ramienia do 90° oraz utrzymać go wbrew naciskowi. Przy rotacji wewnętrznej (kciuk skierowany w kierunku podłoża) oceniane są głównie części grzbietowe (mięsień nadgrzebieniowy), natomiast przy zewnętrznej - brzuszne części pierścienia rotatorów.

Ćwiczenia:

• rotacja na zewnątz + opór

• trzymając taśmę odwodzi ramię do poziomu

• odwodzenie na piłce

3. Ćwiczenia na m. czworogłowy uda, 8 doba po endoprozezie stawu biodrowego:

• przesuwanie stopy po materacu (prostowanie ze zgięcia w stawie kolanowym i biodrowym)

• przy balkoniku: lekkie zgięcia w stawie biodrowym i kolanowym)

• dociskanie kolana do kozetki (można podłożyć ręcznik pod kolano)

• prostowanie zgietej nogi w kolanie przeciw oporowi np. turlanie piłki stopami

4. Ćwiczenia czynnościowe po złamaniu kości ramiennej

Leczenie czynnościowe, zachowawcze Polhena i Nira

• leczenie czynnościowe - podwieszenie kd na temblaku (90 stopni) (można zawiesić ciężarek przy nadkłykciu do 2 kg żeby ściągało bardziej osiowo w dół

• w 1 dobie po nastawieniu ćwiczenia czynne wolne stawów nie objętych złamaniem (palce, nadgarstek), ćwiczenia izometryczne naramiennego (jego napięcie będzie zbliżało przyczepy, a zmęczenie da rozluźnienie co spowoduje obniżenie głowy kości ramiennej)

• w 2 dobie ćw w płaszczyźnie czołowej stawu barkowego: kość ramienna musi być ustawiona osiowo w dół (działanie siły grawitacji), wprowadzamy ruch wachadłowy (skłony w przód, opad tłowia) - pacjent ma za zadanie rozluźnić się. (cały czas kończyna podwieszona)

• W 3 dobie - roch obodzenia w opadzie tłowia lub skłonie (cały czas na powieszeniu)

• 10-14 doba - ruchy w płaszczyźnie czołowej

• 17-19 doba - wejście palcami złamanej ręki po ścianie w dół i w górę, ruchy rotacyjne w st barkowym i ramiennym w pozycji LP ze złamaną ręką poza kozetką, wyprost w stawie łokciowym, ruchy rotacyjne bez temblaka

• po 3 tygodniach opad tułowia w przód i wykonywanie ruchów rotacyjnych + ruchy wspomagane + ruchy czynnościowe + ruchy redresyjne + ćwiczenia porowe od 0,5-2,5kg.
  

5. Ćwiczenia na dwugłowy(rotacja wew), półścięgnisty, półbłoniasty(rotacja zew) po endoprotezie stawu kolanowego.

• pięta dociskana do materacu/ręcznika

• LP zginanie i prostowanie kolana (bez i/lub z oporem np. taśmy)

• zginanie kolana przesuwając piętą po podłożu

• przywodzenie ud z oporem (piłka, taśma)

• LP wyprost biodra i rotacja zewnętrzna i wewnętrzna

• LP uniesienie wyprostowanych nóg nisko nad podłogę: nożyce pionowe/ poziome

• LP jedna noga znajdująca się pod spodem unosi się nisko nad podłogę, 2 noga oporuje

• półprzysiady (w późniejszym okresie rekonwalescencji gdy pacjent może obciążać kolano)

6. Ćwiczenia po złamaniu Smitha - (złamanie zgięciowe)

Złamanie dolnej nasady kości ramiennej, po upadku w zgięciu dłoniowym, ograniczony ruch odwracania (pronacji ponieważ ręka jest odwrócona)

• zwiększamy wyprost

• nawracanie („cześć”) + opór

• krążenia

• zgięcie/wyprost palców

• ćwiczenia manualne palców

• ściskanie przedmiotów

7.Ćwiczenia na m.pośl wielki (rotacja zew, wyprost, odwodzenie) 2 m-ce po endo (nie można całkowicie jeszcze obciążać stawu)
- chodzenie po schodach

- odwodzenie z oporem

- wypychanie miednicy w przód i w tył w staniu

- spinanie pośladków

- LP: unoszenie tłowia

- prostowanie w stawie biodrowym - przodem do drabinki, zaczepiamy taśmę o kostkę i drabinkę - rozciąganie taśmy

8. jakie ćw po endoprotez. będą wzmacniać mm:

MM POŚLADKOWE np. spinanie pośladków

CZWOROGŁOWY UDA np. dociskanie kolana do kozetki
TRÓJGŁOWY ŁYDKI: np. obciąganie palców i próba wciśnięcia ich w kozetkę

GRUPA KULSZOWO GOLENIOWA: np. zginanie st. kolanowego

+ czynne tego co nieuruchomione.
ćwiczenia po zabiegu (od kilku minut kilka razy dziennie na początku, do 1-2godz. po powrocie do większej sprawności)

1. pierwsze ćwiczenia to oczywiście ćwiczenia oddechowe (bardzo ważne!) - zwykle w szpitalu podają taki przyrząd z rurką do dmuchania

2. uczymy się pamiętać o takim ułożeniu nogi, żeby kolano nie uciekało do wewnątrz (jeśli ćwiczyliśmy solidnie przed zabiegiem co najmniej 3 miesiące, to nie będzie to trudne)

3. na drugi dzień po zabiegu można zacząć ćwiczenia izometryczne (nogi trzymamy jednak szeroko - ja po zabiegu otrzymałam podpórkę w kształcie trójkąta, która utrzymywała nogi w odwiedzeniu)

· napinanie mięśni podudzi

· napinanie mięśni czworogłowych

· napinanie mięśni pośladkowych

PAMIĘTAMY O ODDYCHANIU ćwiczenia wykonujemy kilka - potem kilkanaście razy dziennie, dzięki czemu nie mamy poczucia, że marnujemy czas w łóżku

4. po pierwszej pionizacji (stopniowo dołączamy kolejne ćwiczenia)

· w siedzeniu na łóżku naprzemiennie wyprost nogi w kolanie (cały czas dbamy o to, by nogi były tak szeroko, jak to jest możliwe) - zdziwicie się jak ciężkie jest podudzie ale próby szybko przyniosą efekt

· w leżeniu uginanie nogi w kolanie przez przesuwanie stopy po materacu w stronę pośladków (czyli uginanie z podparciem i asekuracją kolana, żeby nam nie „uciekało” do wewnątrz)

· odwodzenie nóg ugiętych w kolanach

· skręty stopy TYLKO NA ZEWNĄTRZ przy wyprostowanych nogach

· i oczywiście w ciągu dnia ćwiczenia izometryczne z punktu 3.

5. no i wreszcie po kilku dniach stopniowa nauka chodzenia o kulach

· świadome stawianie stopy

· świadome zostawianie nogi w „zakroku” z tyłu (zwykle przed operacją „zamiataliśmy” całą miednicą po chorej stronie)

· operowana noga wydaje się często „za długa” ze względu na brak obciążenia, ale to złudzenie znika stopniowo, kiedy pozwolą nam już stawać na operowanej nodze

Po powrocie do domu kontynuujemy ćwiczenia szpitalne, dodając stopniowo ćwiczenia sprzed operacji. Zwykle nasze mięśnie same uświadamiają nam jakie ćwiczenia możemy już zacząć wykonywać. Jakkolwiek nadzór dobrego rehabilitanta byłby niewątpliwie wskazany.

9. Ćwiczenia na bolesny łuk barkowy

Bolesny łuk - przy odwodzeniu ramienia ból o największym nasileniu przy 30 -120st (ból w zakresie 140-180st świadczy raczej o zmianach w stawie obojczykowo-barkowym)
Leczenie powinno być zależne od przyczyny schorzenia, obejmuje środki przeciwzapalne (jeśli to stan zapalny powoduje lub potęguje dolegliwości), jeśli to możliwe ćwiczenia rotatorów ramienia (są one ponadto głównymi stabilizatorami stawu i utrzymują główkę kości ramiennej w panewce podczas ruchu), a także normalizacja napięć mięśniowych i toru ruchu oraz ustawienia kości w stawie, jeśli są one zaburzone. Prawie zawsze natomiast leczenie obejmuje unikanie wykonywania jakichkolwiek ruchów ramienia ponad poziom barku oraz innych czynności wywołujących ból.

• ćwiczenia dla mięśnia nadgrzebieniowego, naramiennego części środkowej,

• bierne i czynne odwodzenie

10. Ćwiczenia na łokieć tenisisty (zapalenie nadkłykcia bocznego) - jakie mięśnie należy wzmocnić:

- ruch zginania i prostowania, rotacje często powtarzane

- tkliwość uciskowa nad przyczepem na nadkłykciu bocznym w okolicy przyczepu prostownika palców

- ból nasila się pod wpływem wyprostowania nadgarstka z oporem przy ustawieniu przedramienia w pronacji a dłoni w dół.

- wyprost łokcia może być ograniczony

- próba Milla - ból przy pełnym zgięciu nadgarstka i palców

- próba Maudsleya - ból przy prostowaniu z oporem palca trzecigo przy wyprostowanym łokciu.

Prostowniki nadgarstka i palców należy wzmocnić:

• uruchamianie tkanek miękkich: masaż poprzeczny

• fizykoterapia przeciwbólowa i przeciwzapalna

• ćwiczenia rozciagające z naciskiem na końcowe zakresy i rozciąganie bierne

• ćwiczenia wzmacniające: siła chwytu, prostowania i zginania nadgarstka, 2/3głowego łokcia i stożka rotatorów

- faza I ustępowanie bólu, przywrócenie ruchomości nadgarstka i przedramienia

- faza II ćwiczenia wzmacniające mięśnie prostowników przedramienia, ich elastyczność oraz wytrzymałość i stopniowy powrót do aktywności

- Faza III trening czynnościowy

Zasady rehabilitacji po załamaniu:

- faza wczesna 0 - 6 tyg.

- zwalczanie obrzęku i sztywności ręki

- uruchamianie łokcia i barku

- faza pośrednia 6 - 8 tyg.

- wczesny zrost kostyny, zdjęcie unieruchomienia zewnętrznego

- kontrola radiologiczna

- odzyskanie ruchomości - ćwiczenia czynne i wspomagane przedramienia i nadgarstka - bez manipulacji

-ćwiczenia manualne palców

- ważna supinacja

- po uzyskaniu zaawansowanego zrostu wykonujemy ćwiczenia wzmacniające , uruchomiające pełny zakres ruchu przedramienia i dłoni

- ćwiczenia łokcia i barku.s

11. Wysokie ustawienie jakie mm za to odpowiadają oraz ćwiczenia które obniżają głowę k.ram

Za wysokie ustawienie głowy kości ramiennej odpowiada mięsień naramienny część środkowa, barkowa (odwodzi ramię do poziomu)
Z notatek z zajęć:
- dociskanie dłoni, łokcia do poduszki (kkg wzdłuż tłowia) (przód najszerszy, tył piersiowy)

- chwyt za bok stolika kg lekko odwiedziona, - grawitacyjnie odciąganie tłowia

- opór od spodu przy ręce zgietej lub odwiedzionej

- z taśmą: wyprost, rotacja wewnętrzna, i przywiedzenie

- bokiem do ściany - opuszczamy ramię wspinając się palcami w dół

12. ćw po złamaniu Collesa
 Złamanie Colles'a (złamanie wyprostne) to złamanie dalszej części kości promieniowej mniej więcej 2-3cm od nadgarstka - leczy się stosując szynę grzbietową, jeśli jest to złamanie bez przemieszczenia - stosuje się opatrunek gipsowy na maksymalnie 4 tygodnie.  

znalazlam jeszcze cos takiego na forum:

          Jesli chodzi o cwiczenia, to sa one konieczne, w regularnych odstepach co dwie-trzy godziny. Uzywanie reki do codziennych czynnosci na pewno pomoze, ale i nie wystarczy zeby przywrocic jej sprawnosc. Unikaj podnoszenia ciezszych rzeczy i sproboj rozruszac reke w cieplej wodzie. Na pewno po wyjeciu drutow zakres ruchu sie poprawi. Jesli chodzi o zabiegi z fizyko to mogloby ci pomoc pole magnetyczne - dobrze dziala na przyspieszenie zrostu kostnego

cwiczenia:
- ręka zgięta w łokciu z dłonią skierowana ku górze - zdrową ręką "skręcam" nadgarstek w prawo i lewo,
- kładę rękę na stole, tak aby nadgarstek zwisał swobodnie poza blatem i zdrową ręką staram się zginać go w dół i górę 
- w tej samej pozycji j.w. staram się dłonią "kręcić kółka",

-ugniatanie pileczki w dloni

13. test opadania ręki
Test opadania ramienia: pacjent siedzi. Badający odwodzi chorą kończynę powyżej 90°, następnie chory stopniowo ją obniża. Opadanie ramienia w trakcie opuszczania do 90°, osłabienie utrzymania ramienia bez bólu lub z bólem świadczy o przerwaniu stożka rotatorów - najczęściej zmianami w mięśniu nadgrzebieniowym.

Zespół pierścienia rotatorów i ciasnoty podbarkowej

• u osób po 40 r.ż.

• Praca z kończynami górnymi ponad głową

• z reguły obustronnie

• w wywiadzie często uraz barku

• w długo trwających może dojść do zerwania głowy długiej m. Dwugłowego ramienia

• odwiedzenie o 90st i więcej powoduje ucisk pierścienia rotatorów przez łuk kruczo-barkowy i pogłębienie uszkodzeń

Anatomia

Na pierścień rotatorów składają się cztery mięśnie:

• M. podłopatkowy - początek na po. Żebrowej łopatki, kończy się na guzku mniejszym kości ramiennej, unerwiony przez nerwy podłopatkowe (C5-C7), ruch rotacji wewnętrznej

• M. podgrzebieniowy - początek w dole podgrzebieniowym, kończy się na guzku większym kości ramiennej, unerwiony przez nerw nadłopatkowy (C5-C6), ruch rotacji zewnętrznej

• M. obły mniejszy - początek wzdłuż i poniżej m. Podgrzebieniowego, kończy się na guzku większym kości ramiennej, unerwiony przez nerw pachowy (C5-C6), ruch rotacji zewnętrznej

• M. nadgrzebieniowy - początek w dole nadgrzebieniowym, koniec guzek większy kości ramiennej, unerwiony przez nerw pachowy (C5-C6), ruch odwodzenia ramienia.

Ścięgna mięśni rotatorów są zrośnięte z torebką stawową, otaczają głowę koci ramiennej, tworząc wokół niej pierścień i zwiększając stabilność stawu barkowego.

Łuk kruczo-barkowy - utworzony przez wyrostek kruczy, więzadło kruczo-barkowe i wyrostek barkowy. Poprzez kaletkę podbarkową sąsiaduje z pierścieniem rotatorów. Trzy typy łuku: płaski, zakrzywiony i haczykowaty - ten ostatni wiąże się ze zwiększonym ryzykiem uszkodzenia pierścienia rotatorów.

Objawy:

• ból przy ruchu odwodzenia i zginania ramienia

• bóle w okolicy wyrostka barkowego, guzka większego i rowka międzyguzkowego

• charakterystyczne bóle w nocy

• ograniczenie czynnego odwodzenia i zginania ramienia

• zaniki mięśni obręczy barkowej

---