W pewnej brygadzie wydajność pracy w zależności od stażu pracy kształtowała się następująco:

Praco	Staż pracy w latach (x)	Wydajność szt/h (y)			Ut	Ut2
1	6	23	36	138	-0,12	0,0144
2	5	21	25	105	-0,71	0,5041
3	2	18	4	36	0,52	0,2704
4	5	24	25	120	2,29	5,2441
5	6	22	36	132	-1,12	1,2544
6	4	20	16	80	-0,3	0,09
7	3	18	9	54	-0,89	0,7921
8	4	21	16	84	0,7	0,49
9	2	17	4	34	-0,48	0,2304
	37	184	171	783	-0,11	8,8899

X - zmienna objaśniająca;

Y - zmienna endogeniczna.

Ponieważ empiryczny wykres rozrzutu można obrysować elipsą zależność między nimi jest liniowa i odpowiedni model będzie miał postać:

Wartość teoretyczną:

Macierz :
macierz:

Obliczm det

Macierz minora:

Nasz model ma postać:

Wyznaczam reszty:

Wyznaczam wariancję resztową:

Wyznaczam macierz wariancji i kowariancji estymatorów parametrów strukturalnych:

Oszacowany model ma postać:

(0,26) (1,13)

Odp: jeżeli staż pracy jest większy o 1 rok to wydajność produkcji wzrośnie o 1,41 szt. Na godzinę. Wydajność produkcji wyznaczona na podstawie modelu odchyla się od rzeczywistej wydajności o 1,13 szt/h.

Gdybyśmy wielokrotnie szacowali ten model na podstawie różnych prób, ale zawsze 9-elementowych to przy ocenie pierwszego parametru myliliśmyby się o 0,26 szt/h a przy ocenie drugiego o 1,13.

---