Zasady prawidłowej rehabilitacji:
wczesność rozpoczęcia
kompleksowość (rehabilitacja społeczna, medyczna, zawodowa)
ciągłość
Cel rehabilitacji:
diagnostyka funkcjonalna
leczenie zachowawcze
fizjoterapia
psychoterapia
zaopatrzenie ortopedyczne
likwidacja procesu zapalnego w stawie i związanego z nim bólu oraz odruchowego napięcia mięśniowego
zapobieganie zniekształceniom narządu ruchu i usprawnianie już istniejących
leczenie współistniejących chorób narządów wewnętrznych
jak najszybsze przywrócenie możliwie najlepszej sprawności
Inne formy aktywności- poza ćwiczeniami rehabilitacyjnymi:
terapia zajęciowa
rekreacja fizyczna
Podstawową metodą leczniczego usprawniania jest kinezyterapia, fizykoterapia, masaż, leczenie farmakologiczne.
Elementy charakterystyczne dla procesu chorobowego:
postępujący charakter choroby
wieloogniskowość zmian chorobowych
ból
trudności adaptacyjne wynikające z kalectwa i nowych warunków życia
Program usprawniania powinien uwzględniać:
indywidualność choroby
obraz rentgenowski stawów
aktywność procesu zapalnego
badanie układu ruchu
ocenę siły mięśniowej
stopień uszkodzenia stawów
Podział stopnia uszkodzenia stawów wg Seyfrieda:
I˚ ruch czyny w zachowanych zakresie ruchów
obciążenie nieco mniejsze od normalnego
bada się w pozycji siedzącej przykładając na podudzie obciążenie równe połowie maksymalnego obciążenia kończyny zdrowej
maksymalne obciążenie to 5kg
ruch jest płynny
ćwiczenia czynne z oporem
ćwiczenia wykonywane są w setach (po 10 powtórzeń)
ćwiczenia wykonywane są przez tydzień codziennie zwiększając liczbę powtórzeń o 1 set
II˚ ruch czynny wolny bez obciążenia
obciążenie powoduje zaburzenie płynności ruchu i bóle w stawie
ćwiczenia czynne wolne
ćwiczenia wykonywane są powoli w pełnym możliwym zakresie ruchów z maksymalnym użyciem siły w ostatecznej fazie ruchu
III˚ ruch w odciążeniu z zachowanym zakresem ruchu
ruch jest płynny
ćwiczenia w odciążeniu czynne z oporem
w pozycji siedzącej występuje objaw koła zębatego
opór nie zaburza płynności ruchu
ćwiczenia wykonywane są przez tydzień codziennie zwiększając liczbę powtórzeń o 1 set
IV˚ ruch w odciążeniu w niepełnym zakresie ruchu
zakres ruchu biernego jest dużo większy od zakresu ruchu czynnego w odciążeniu
ćwiczenia w odciążeniu
ćwiczenia izometryczne
ćwiczenia wykonywane w celu rozciągnięcia i zwiększenia zakresu ruchu
W stopniu I i II- leczenie zachowawcze
W stopniu II i IV- leczenie operacyjne
Dla mięśnia czworogłowego uda zanikowi ulega głowa przyśrodkowa.
Cele leczenia usprawniającego:
zapobieganie deformacjom
korygowanie zniekształceń
poprawa ogólnej kondycji poprzez zwiększenie zakresu ruchomości stawów i wzmocnienie siły mięśniowej
wyuczenie nowych nawyków ruchowych prawidłowej kompensacji
Zasady usprawniania:
program rehabilitacyjny przewidziany powinien być tylko na krótkie okresy ze względu na zmiany stanu zapalnego
zmiany metod terapeutycznych
przerywanie „błędnego koła” poprzez działanie przeciwbólowe, odciążające i rozluźniające
nie rozciągnięte w czasie
po szpitalu należy stosować leczenie uzdrowiskowe i ćwiczenia w domu
Kinezyterapia w stanie ostrym:
niedopuszczenie do ograniczenia ruchów w stawach
niedopuszczenie do postania zniekształceń
niedopuszczenie do zaniku mięśni
zastosowanie prawidłowego ułożenia chorego w łóżku, z częstymi zmianami ułożenia
ochrona kończyn przed przykurczami zgięciowymi
niedopuszczenie do usztywnienia stawów
kilka razy dziennie ćwiczenia bierne we wszystkich stawach
ćwiczenia synergistyczne i izometryczne by zapobiec zanikowi mięśni
Kinezyterapia w stanie podostrym i przewlekłym:
usunięcie ograniczeń ruchów w stawach
poprawa sprawności
niedopuszczenie do pogłębiania się dysfunkcji i postępowania zniekształceń
Najczęstszymi deformacjami w RZS są przykurcze W celu ich usunięcia stosuje się:
ćwiczenia redresyjne plus działanie przeciwbólowe (po ćwiczeniach), rozluźniające, ćwiczenia w odciążeniu
przykurcze powyżej 30˚ nie poddają się leczeniu zachowawczemu i wymagają interwencji ortopedycznej
przy II i IV stopniu uszkodzenia stawu wg Seyfrieda stosuje się ćwiczenia redresyjne w odciążeniu
W przypadku deformacji leczenie koncentruje się w najistotniejszym miejscu dysfunkcji, a na resztę stosuje się ćwiczenia ogólne.
W przypadku stałego kalectwa stosowane są mechanizmy kompensacyjne.
Podział ćwiczeń:
1) bierne i redresyjne
bierne- niedopuszczenie do powstania zrostów w stawie, przykurczów torebki, mięsień, ścięgien, ułatwienie krążenia krwi i chłonki, zapobieganie odleżynom
bierne z odpowiednio dawkowaną siłą zewnętrzną- redresja lub rozciąganie; likwidacja przykurczów tkanek miękkich i przywrócenie pełnego zakresu ruchów w stawie
2) czynne
w odciążeniu
w odciążeniu z oporem
wolne
oporowe
izometryczne i synergistyczne
Cel ćwiczeń:
1) ćwiczenia czynne w odciążeniu
przeciwdziałanie zanikowi mięśni
zwiększenie siły mięśniowej
zapobieganie przykurczom w stawach
zwiększenie zakresu ruchu w stawie
ćwiczenia w UGULu, RUP, w wodzie, na gładkim podłożu
2) ćwiczenia w odciążeniu z oporem
umożliwiają słabym mięśniom wykonanie ruchu oraz pokonywanie odpowiednio dobranego obciążenia
zwiększenie siły mięśniowej
3) ćwiczenia wolne
zwiększenie zakresu ruchomości w stawie
zwiększenie siły mięśniowej
poprawienie ogólnej kondycji chorego
4) ćwiczenia oporowe
zwiększenie siły mięśniowej
zwiększenie wytrzymałości
5) ćwiczenia izometryczne i synergistyczne
zapobieganie zanikom mięśni
poprawa ukrwienia kończyn
Zapobieganie uszkodzeniu stawów:
prawidłowa masa ciała
prawidłowe żywienie
umiarkowana aktywność fizyczna
brak nadmiernego obciążenia stawów
kontrola ruchów kręgosłupa
usuwanie z organizmu przewlekłych ognisk zapalnych
Ergoterapia- aktywna terapia funkcjonalna czyli ćwiczenia czynności niezbędnych w życiu codziennym.
FIZJOTERAPIA W REUMATOLOGII
18.10.2008r.
__________________________________________________________________________________
4
__________________________________________________________________________________
psarna@interia.pl